“نیمه‌ی تاریکِ ماه” حقیقتی علمیست که از زمان‌های گذشته تا به امروز، همواره به عنوان مثالی نمادین برای اشاره به حقایقِ پنهانِ افراد و اشیاء مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این مثال بخوبی به ما یادآوری می‌کند که ممکن است در پسِ پرده‌ی آنچه که بظاهر (و با چشمِ سر) مشاهده کرده و قضاوت‌های خود را بر اساس آن شکل می‌دهیم، دنیا و حقیقتی کاملا متفاوت و حتی شوکه‌کننده مخفی شده باشد. حال سوالِ اصلی ما اینجاست که آیا این موضوع در مورد مبحثی مانندِ بازی‌های کامپیوتری هم صادق است؟ در مقاله‌ی پیشین با ذکر چندین مثال نشان دادیم که ممکن است همه‌ی بازی‌هایی که ما بسادگی تجربه کرده و از کنار آن‌ها می‌گذریم تنها به لایه‌ای ظاهری منتهی نشده‌ باشند و حقایق تاریکی در پسِ پرده‌ی آن‌ها نهفته باشد. اینبار در سفری دیگر، با سفینه‌ی خیالِ خود، شما را به نیمه‌ی تاریک و حتی شبه-خرافی برخی دیگر از بازی‌های کامپیوتری خواهیم برد.

(((توجه)))

تئوری‌های زیر از شماره‌ی “ششم” به بعد شمارش خواهند شد. برای مطالعه‌ی قسمت اول مقاله به این لینک مراجعه کنید

یکی از شناخته‌شده‌ترین و در عین حال عجیب‌ترین تئوری‌هایی که تابحال درمورد یک بازی کامپیوتری میان مردم و حتی رسانه‌های خبری سر و صدای زیادی بپا کرده شایعه‌ی Madden Curse و یا نفرینِ کاورِ بازی Madden NFL است. تا پیش از سال 1998، کاور این عنوان همواره میزبانِ تصویر”جان مَدِن” اسطوره‌ی پیشکسوتِ فوتبال آمریکایی (شخص درون تصویر بالا) بود اما بعدا با تغییر رویه‌ی مذکور، تصمیم بر آن شد که هرساله عکس یکی از بازیکنان جوان و حرفه‌ای این رشته‌ی ورزشی بر روی جلد این بازی نقش ببندد. این اتفاق شروعی بود برای سلسله حوادثی بسیار عجیب که تک به تکِ آن‌ها باعث بوجود آمدن سیل عظیمی از شایعات و ادعاهای خرافی میان گیمر‌ها و هواداران این ورزش شدند. تقریبا همه‌ی ورزشکارانی که از سال 1998 ببعد بعنوان ستاره‌‌ی روی جلد این بازی انتخاب شده بودند طی مدت زمان کوتاهی یا به علت جراحات بسیار سخت و یا به علت افتِ کیفیِ عملکردِ خود (که بهیچ عنوان با سابقه‌ی آن‌ها پیش از این انتخاب همخوانی نداشت) با این ورزش و در اوجِ دوران حرفه‌ای خود خداحافظی‌های همیشگی (و یا طولانی مدت) کردند. به تصویر زیر توجه کنید:

این موضوع در سال‌های اولیه به عنوان یک جوک میان مردم رد و بدل می‌شد ولی اتفاقات پیرامون آن تا جایی ادامه یافت که حتی مسئولین کمپانی EA را به واکنش و تکذیب شدید این موضوع واداشت و جالب است بدانید که در سال 2011 توسعه‌دهنده‌ی بازی نیز اعلام کرد که ایده‌ی ساخت و توسعه‌ی قیلمی را بر اساس ایده‌ی نفرینِ شایعه‌شده در ذهن دارد. اکنون حدود 6 سال از آن سخنان گذشته و به نظر می‌رسد این ایده نیز گرفتار همان نفرینِ عجیب شده است.

“دنیای وارکرفت” (حتی امروزه و پس از گذشت چندین و چند سال از زمان عرضه) بعنوان بخش جدایی ناپذیری از زندگی بسیاری از علاقه‌مندانِ بازی‌های آنلاین به حیات خود ادامه می‌دهد. میزانِ علاقه و وابستگی به این بازی تا جایی می‌تواند پیشرفت کند که دو نفر از دوستانِ نزدیک خود بنده فقط با هدف رسیدن به قله‌های رفیع و معنویِ این عنوان عطای درس، دانشگاه و زندگی مادی! را به لقای آن بخشیده‌اند. ((از سرنوشت فعلی این عزیزان هم هیچگونه اطلاعی در دسترس نیست)) … بگذریم، تئوری بعدی ما به همین بازی پیوند خورده و در مورد شهریست انسان-نشین با نام  Goldshire.

مکانی که در آن 6 کودکِ انسانی هر روز در زمان‌هایی مشخص ظاهر شده و با حالتی کاملا شبیه به حالت “پنتگرم” در محیط این بازی به این سو و آن سو حرکت ‌می‌کنند. نکته‌ی جالب در مورد این کودکان این است که شما به هیچ عنوان قادر به تعامل با آن‌ها نیستید. اگر به اندازه‌ی کافی کنجکاو باشید و این 6 بچه‌ی مرموز را دنبال کنید متوجه می‌شوید که با ساختاری از پیش تعیین شده به سمت 6 نقطه‌ی متفاوت از نقشه حرکت کرده و در آنجا توقف می‌کنند. نقاطی که خود یک “پنتگرم” بزرگ‌تر را تشکیل می‌دهند. ((در ضمن ادعا شده که اگر در مرکز این کودکان ایستاده و از قابلیت quest helper بازی استفاده کنید در کمال تعجب مشاهده خواهید کرد که دقیقا 666 یارد از Elwyn forest/Stormwind فاصله دارید.)) در نهایت هر بار (با تاریخ سرور) در ساعت 7:40 صبح این کودکان به “خانه‌ای مشخص” بازگشته و مجددا با تشکیل ساختاری مشابه پنتگرم، تغییرات عجیبی را در بازی بوجود می‌آورند. اگر در این ساعات خاص و در آن خانه‌ی مشخص کنارِ این کودکان بایستید در کنارِ تغییر گاها هولناکِ موسیقی ، صداهای بسیار عجیب و کاملا تصادفی ای خواهید شنید:

تو میمیری

شیطان را به‌ یاد داری ؟

شیطانِ قدیمی و خوب را؟

در ویدئوی زیر می‌توانید این کودکان و همچنین نحوه‌ی رفت و آمد آن‌ها در نقشه‌ی بازی را مشاهده کنید:

از نظر شما دلیل وجود این کودکان در بازی چیست؟ عده‌ای معتقدند که آن‌ها اعضای یک گروهِ شیطانی در داستانِ دنیای وارکرفت هستند. عده‌ای دیگر ادعا می‌کنند که این تنها یک “ایستر اِگ” ساده است. بعضی دیگر هم با افزودن اندکی پیاز داغِ بیشتر معتقدند که دلیلی بسیار شرورانه تر و شیطانی‌تر برای این اتفاق (و تاثیرات آن روی مخاطبین) در بازی وجود دارد؟ (قورت دادن آب دهان)

شـــ …. شــــ … شما چه فکر می‌کنید؟ آیا می‌توان گفت که این موضوع، بـ…. بـــ…. بی‌ربط به سرنوشت دوستان قدیمی من نیست؟ (لغزش عرق از سمت راست پیشانی)

احتمالا بسیاری از گیمر‌های قدیمی بازی Earthbound و باس‌فایتِ پایانیِ فوق‌العاده و به‌یاد‌ماندنی آن را به خاطر دارند. نبردی فراموش‌نشدنی با Giygas و موسیقی‌ای که در آن زمان ترسی عجیب را به جان بازیکنان بخت‌برگشته می‌انداخت. تئوری هشتم ما در مورد همین باست‌فایت و شایعاتی‌ست که سال‌هاست حول محور آن شکل گرفته و به یکی از شناخته‌شده‌ترین و در عین حال تاریک‌ترین تئوری‌های تاریخ بازی‌های کامپیوتری تبدیل شده است. برای مبارزه با “گایگیاس”، شخصیت اصلی بازی “نِس” به‌ناچار با همراهانش در زمان سفر کرده تا بتواند این دشمنِ قدرتمند را در حالت اولیه (بهتر است بگوییم کودکی‌اش!!) و در دورانی با قدرتِ بسیار کمتر به‌دام انداخته و شکست دهند. نظریه‌پردازانِ این تئوری معتقدند که در فاز پایانی این مبارزه، شما در واقع به دوران جنینی “گایگیاس” سفر کرده و او را در مکانی مشابه رحمِ مادر سقط می‌کنید! بدین معنی که دستِ شما در مبارزه‌ی پایانیِ این بازی عملا و بشکلی کاملا غیرمستقیم به خونِ یک نوزادِ بی‌گناه آلوده می‌شود! (گرچه در کمال تعجب شخصا  نمی‌توانم حتی پس از بیان این نکته‌، هیچگونه  اثری از عذاب وجدان در چهره‌ی شما عزیزان مشاهده کنم)

سازنده‌ی این بازی بار‌ها این تئوری را بشدت رد کرده و آن را زاییده‌ی ذهن عده‌ای خیال‌پرداز دانسته اما نظریه‌پردازان چند دلیل محکم برای اثبات ادعای خود دارند. به تصویر زیر که فاز پایانی مبارزه با “گایگیاس” و ظاهر نهایی او را نشان می‌دهد توجه کنید. چه می‌بینید؟

نکته ی خاصی نظرتان را جلب نکرد ؟؟؟

شاید به مقداری کمک نیاز داشته باشید. حال چطور؟

تصویر بالا تنها یکی از چندین منظره‌ی موجود در فاز پایانی بازیست که بطور غیرمستقیم نمای جنین و یا رحم‌مادر را برای بیننده تداعی میکنند.

دلیل دوم یکی از خاطره‌های قدیمی‌ایست که از دوران کودکی سازنده (پیش‌ترتوسط خود او) ذکر شده و نشان می‌دهد که او تجربه‌ای ناگهانی و هولناک را در دوران خردسالی، زمانی که بطور اتفاقی با صحنه‌ی تجاوزی از فیلم ژاپنی/ترسناک policeman and the dismembered beauty یا Kenpei to Barabara Shibijin روبرو شده تجربه کرده است. صحنه‌ی تجاوزی که تاثیری عجیب در آن دوران بر ذهن سازنده گذاشته و در واقع اتفاقات پایان بازی و این شیوه‌ی هولناک و غیرمستقیمِ سقط جنین، تنها راهی برای کنارآمدن او با آن خاطره و رهایی از شر کودکیست که حاصل آن تجاوز هولناک است. (روشی غیرمستقیم برای رسیدن به آرامش ذهنی از بُعد روان‌شناسی)

حتی عده‌ای معتقدند که دیالوگ‌های “گایگیاس” تاثیر مستقیمی از آن فیلم گرفته‌اند که می‌توان به وضوح برخی شباهت‌های غیرقابل انکار آن‌ها را طی مدت بازی مشاهده کرد. با دقت در بقیه‌ی بخش‌های مبارزه‌ی پایانی نیز می‌توان به دلایل کاملا محکمی در اثبات این موضوع و شباهت‌های مذکور دست یافت. با وجود انکار‌های مکرر انجام شده توسط سازنده، دیدگاه شما در این زمینه چیست؟

“کشتن “گایگیاس” در دورانی که شاید کاملا بی‌گناه است!”

در مورد این تئوری و دلایل آن بحث‌های جنجالی بسیار زیادی در فضای اینترنت وجود دارد که در صورت علاقه می‌توانید به مطالعه و بررسی کامل‌تر آن‌ها بپردازید.

پورتال را بی هیچ شکی می‌توان یکی از به‌یاد‌ماندنی‌ترین و در عین حال دوست‌داشتنی‌ترین بازی‌های تاریخ دانست. بعید می‌دانم در میان خوانندگان این مطلب، حتی یک نفر از جزییات و صد‌االبته محبوبیت این بازی بی اطلاع باشد. اما آیا همه چیز در این بازی به لایه‌ای ظاهری و دوست‌داشتنی ختم می شود؟

در صورت تجربه‌ی این بازی مطمئنا weighted companion cube را به‌یاد دارید. “مکعب‌های همراهی” که بر خلاف بقیه‌ی مکعب‌های مشابه می‌توانستید تصویر قلب‌هایی صورتی‌ را بر رویشان مشاهده کنید و مدت زمان زیادی از زمان عرضه‌ی بازی نگذشته بود که به یکی از محبوب‌ترین اشباء موجود در بازی‌های کامپیوتری میان گیمر‌ها تبدیل شدند.

حال سوال اینجاست: اگر متوجه شوید که درون این مکعب‌های خاص، اجساد نمونه‌های آزمایشیِ پیش‌ از “چِل” (شخصیت اصلی بازی) به آرامی آسوده و شاید حتی تجزیه شده‌اند چه واکنشی از خود نشان خواهید داد؟ اینکه این همراهان دوست‌داشتنی طی همه‌ی این مدت، در واقع تابوت سابجکت‌های آزمایشی پیش از شما بوده‌اند؟

شوکه شدید؟ خب، بهتر است پیش از هرگونه‌ واکنش، دلایل ساپورت‌کننده‌ی این تئوری را بشنوید:‌

1- هنگامی که در نسخه‌ی اول بازی، weighted companion cube خود را برای اولین بار درون زباله‌سوز می‌اندازید بازی برای شما اچیومنتی با نام Fratricide را نمایش می‌دهد. این کلمه در لغت به معنی “برادر/خواهرکُشی است. جالب است نه؟

2- بخشی از صحبت‌های ضدقهرمانِ اصلی بازی، گلادوس در مورد مکعب‌ها:

” مرکز غنی‌سازی به تو یادآوردی می‌کند که تهدیدی از طرف مکعب‌ها تو را تهدید نخواهد کرد و در حقیقت آن‌ها صحبت هم نمی‌توانند بکنند. در صورتی هم که آن‌ها با تو صحبت کردند اصرارِ مرکز غنی‌سازی بر نادیده‌ گرفتن صحبت‌های آن‌هاست. “

از آن‌جا که ما بخوبی می‌دانیم که “گلادوس” دشمن ماست به راحتی با شنیدن صحبت‌های بالا می‌توان نتیجه گرفت که احتمال “صحبت” کردن مکعب‌ها هرچند کم اما وجود دارد. از نظر شما، این موضوع چه معنی مبهمی می‌تواند در خود داشته باشد؟ یک مکعب بی‌جان بتنهایی قادر به صحبت کردن نیست. نه ؟

3- اتاق تقریبا!! مخفی زیر را به‌یاد دارید؟

حال یکبار دیگر با در نظر گرفتن مطالب عنوان شده به تصویر بالا نگاه کنید؟ آیا نکته‌ای نظرتان را جلب نکرد؟

از طرفی بخشی از جملات نوشته شده روی دیوار‌های این اتاق حاوی سرنخی جالب هستند:

” مکعب‌هایِ همراه صحبت می‌کنند. خیالاتی نشده‌ام، (برعکس) تو خیالاتی شده‌ای. “

4- قسمت دیگری از سخنان “گلادوس” در پورتال 2 :

” به نظرم آن یکی (مکعب) می‌خواست بگوید که دوستت دارد.صدالبته آن‌ها  احساساتی‌ هستند و درک می‌کنند. “

5- در تمام مدت هر دو نسخه‌ی از بازی “گلادوس” در جملات خود فقط برای دو چیز کلمات “بی ارزش” و “بی‌استفاده” را بکار ‌برد. انسان‌ها (از جمله خود شخصیت اصلی) و مکعب‌های همراه!! از این وجه تشابه چه چیزی را ‌‌می‌توان برداشت کرد؟

6- مطمئنا در بازی درگاه‌هایی با نام “کوره‌های رهایی (از) مواد” را بخاطر دارید. درگاه‌های غالبا آبی رنگ که به منظور جلوگیری از خروج وسایلِ تست از درون اتاق‌ها تعبیه شده بودند و تقریبا بجز شما، هیچ‌یک از وسایل و اشباء غیرِاورگانیک درون اتاق‌های تست بواسطه‌ی همین درگاه‌ها قابلیت ترک آنجا را نداشتند. حال چرا این موضوع حائز اهمیت است؟

چون در نسخه‌ی اول قبل از صدور هرگونه اجازه‌ی نزدیک شدن به این درگاه‌ باید از شر “مکعب همراه” (در آن کوره‌ی زباله‌سوزی معروف) خلاص می‌شدید و در نسخه‌ی دوم نیز در هیچ نقطه‌ای از گیم، تاکید میکنم … در هیچ نقطه‌ای از گیم هرگز فرصت نزدیک کردن یکی از “مکعب‌های همراه” به این درگاه ‌ها به وجود نمی‌آمد. کسی چه می‌داند؟ شاید در صورت برخورد و نابودی مکعب، با جسم ‌بی‌جانی مواجه می‌شدیم که راز‌های پورتال و مکعب‌های دوست‌داشتنی آن را برملا می‌کرد؟ دلیل اصرار سازندگان بر دور نگه داشتن ایندو از یکدیگر چه بوده است؟ نوعی سرنخ؟

همه چیز از 25 ژوئن سال 2015 آغاز شد. زمانی که یکی از کاربران یوتیوب با نام Obscure Horror Corner ویدئوی از گیم پلی یک بازی بسیار عجیب با نام Sad Satan را بر روی اکانت خود به اشتراک گذاشت. در توضیحاتِ این ویدئو، شخصِ مذکور مدعی شده بود که این بازی توسط منبعی ناشناس از Deep Web برای او ارسال شده است. گرچه این موضوع کاملا جای بررسی داشته و عده ای معتقدند که Obscure Horror Corner خود سازنده ی این بازی است و این کار را صرفا برای جلب توجهِ عمومی انجام داده است اما این عمل، شروعی بود برای تولد یکی از عجیب‌ترین بازی‌هایی که تابحال توسط بشر ساخته شده است.

مدتی بعد از اتفاق ذکر شده، دیگر از کاربران یوتیوب با عنوان SomeOrdinaryGamers ویدئویی 11 دقیقه ای از خود منتشر کرد و مدعی شد که به نسخه‌ی کامل این بازی دسترسی پیدا کرده و قصد نشان دادن گیم‌پلی آن به علاقه‌مندان را دارد. این ویدئو همچنان در یوتیوب موجود است (با وجود تصاویر سانسور‌شده‌ی درون آن برای جلوگیری از پاک شدن ویدئو) و بخوبی نشان می‌دهد که چطور گیم‌پلی بسیار عجیب بازی، جلوه‌های صوتی آزار‌دهنده‌ی آن (صداهایی که ادعا می‌شود همه واقعی هستند)، تصاویری که هر چند مدت یکبار روی نمایشگر ظاهر می‌شوند (شامل عکس‌های واقعی و عمدتا بسیار خشن از آزار و اذیت کودکان ، چهره‌ی افرادِ کودک آزارِ معروف، تصادفات، قتل‌ها و غیره) و بسیاری دیگر از عناصر تشکیل دهنده‌ی این بازی تنها با یک هدف آنهم آزار مخاطبین (و یا شاید هدفی فراتر و کشف نشده!!) ساخته شده‌اند. این بازی شامل دو نسخه‌ در فضای اینترنت است. نسخه‌ی بی سانسور و نسخه‌ی پاک یا به اصطلاح “کلین” (که اکثریت  یوتیوبر‌های معروف از این نسخه برای استریم بازی و جلوگیری از حذف ویدئو استفاده کرده‌اند) اما نکته‌ی جالبی که در این میان بیش از هر چیز خودنمایی می‌کند سرنوشت نسخه‌ی “اصلی” بازیست.

ویدئویی که اولین بار در تاریخ 25 ژوئن توسط Obscure Horror Corner بر روی اینترنت آپلود شد گیم‌پلی بازی را در 5 پارتِ حدودا 11 دقیقه ای به تصویر می‌کشید در حالی که گیم پلی‌های موجود (از جمله نسخه‌های ذکر شده در متن) همه در کمتر از 11 دقیقه به پایان می‌رسند.

آیا Obscure Horror Corner تنها کسی در جهان بوده که به نسخه‌ی کامل این بازی دسترسی داشته است؟ آیا او خود سازنده‌ی این بازی هولناک است و تنها دلیل ساخت اثری تا این حد عجیب و دیوانه‌وار، جلب توجهِ عمومی در فضای اینترنت بوده است؟

در هر صورت بهیچ عنوان و به هیچ‌یک از شما عزیزان تلاش برای دانلود این بازی را پیشنهاد نمی‌کنیم زیرا علاوه بر محتوای بشدت آزار‌دهنده (که برای طیف گسترده‌ای از مخاطبین غیرقابل تحمل خواهد بود) اکثریت نسخه‌های این بازی به ویروس‌های خطرناکی آلوده هستند که می‌توانند ضرر‌های غیرقابل جبرانی به رایانه‌های شما وارد کنند.

بنظر می‌رسد فلسفه‌ی وجودی شیطان محزون، بازی‌ای از اعماق “دیپ‌وِب” ، سازنده‌ی واقعی این بازی و سرنوشت نسخه‌ی کامل ان تا ابد بصورت یک راز باقی بمانند.

“خیر! مشکل از کیفیت تصویر نیست!! گرافیک بازی بهمین شکل و توسط موتور “ترور” ساخته شده است”

امیدوارم از مطالعه‌ی قسمت دوم این مقاله نهایت لذت را برده باشید.

پایان این مقاله … تنها  شروعی برای ماجراجویی‌های ما …

در تاریک‌ترین گوشه‌های بازی‌های کامپیوتری خواهد بود (لبخند پلید)

پایان.