این روز ها بازار بازی های انلاین و چند نفره حسابی داغ است. بازی هایی که برخلاف عناوین داستان محور و تک نفره، می‌توانند برای ساعت ها بازی باز ها را سرگرم کنند. بازی بازی هایی که حالا به راحتی می توانند سینه سپر کنند و در مقابل این تصور غالبی که آن ها را منزوی می خواند، بایستند. این روزها، با گسترش روز افزون طرفداران بازی های آنلاین و رقابتی، طبق معمول شاهد گرایش پیدا کردن سازندگان هم به این نوع سبک ها هستیم. سازندگانی که می توانند یک عنوان از سری بازی های تام کلنسی (دقت کنید، کلنسی یک نویسنده است) را تبدیل به یک بازی تمام آنلاین کنند. این روزها، سازنده ها می توانند یک دنیای عظیم و بی پایان بسازند و درونش، هزاران بازی‌باز را به جان هم بیاندازند و از کنارش، با فروش هرروزه لباس ها، سلاح ها و ماموریت های جدید، حسابی سود ببرند. اما این رویه جدید صنعت بازی های رایانه ای، در کنار ضربه زدن به بارمحتوایی و بخش هنری، روی مثبتی هم دارد که نباید آن را نادیده گرفت. این بازی ها، شاید بیشتر از هر نوع بازی ویدئویی دیگری، به خصیصه اساسی یک بازی، یعنی تعامل و بیش از آن تعامل اجتماعی توجه دارند و از این رو، محکوم کردن بازی های آنلاین و تمام انلاین چند نفره کار درستی نیست. (البته اگر موجب نابودی کامل بازی های داستان محور نشوند).

به سوی افتخار… به سمت سرگرمی!

با توجه به همین موضوع، و پررنگ شدن مسئله تعامل اجتماعی در بازی های رایانه ای، به کمک بخش چند نفره، می توانیم علت اصلی شدت پیدا کردن گرایش بازی بازها نسبت به این نوع عناوین را درک کنیم. به دنبال همین موضوع است که بازی سازها، و تهیه کننده های بزرگ این صنعت، هر روزه به دنبال ایده هایی نو و جدید هستند تا با هر روش ممکنی از دلش یک بازی آنلاین چند نفره دربیاورند. بازی انلاینی که هرچه بیشتر به تعامل و برخورد های فرد به فرد بازی بازها در محیط مجازی کمک کند. سازنده ها این روز ها کمتر به دنبال فضاسازی های عمیق و داستان پردازی های خاص می روند، حتی گاهی کمتر به دنبال گیم پلی نو و روان هستند. در روزگار پادشاهی بازی های آنلاین و در زمانی که آن ها بهترین بازی سال می‌شوند. کمتر سازنده ای به فکر پیش قصه و فضاسازی و ساخت جهانی نو می گردد. در حال حاضر اما حتی بیشتر از یک گیم پلی نو و جدید، موضوع همکاری، تکیه بر هم تیمی ها و کارگروهی در بازی های آنلاین مورد توجه واقع می شود و همین موضوع می تواند باعث درخشش عنوانی مثل OverWatch و یا Rainbow Six Siege شوند. بازی هایی که خوش بختانه علاوه بر تکیه بی حدشان به کار تیمی و همان مسئله تعامل اجتماعی میان گیمرها، توانسته اند گیم پلی نوین و بسیار جذابی را هم ارائه دهند. اما شاید در میان همه بازی های آنلاین و چند نفره معرفی و منتشر شده در نسل هشتم؛ این عنوان ناهماهنگ (از نظر فضاسازی) و البته به شدت نوآورانه استدیو Ubisoft Montreal باشد که گوی سبقت را در جلب کردن توجه ها نسبت به خودش ربوده است. بازی عجیب و نوآورانه ای که شاید حتی تصور وجود داشتنش در نسل هفتم هم به ذهنمان خطور نمی کرد. بازی جدید و خوشبختانه خوش ساختی که می تواند با همه آنلاین بودنش، فضاسازی خوبی ارائه کند و بیش از آن، به رسال اصلی یه بازی ویدئویی یعنی ایجاد یک تجربه ناب و جدید برسد. رسالتی که امروزه بسیاری از بازی ها، در انجامش عاجز مانده اند.

سپوکو به دستور اودین، به مقصد بهشت(!)

به علت علاقه خاصی که از سنین نوجوانی و به واسطه انجام بازی های نقش افرینی ژاپنی، نسبت به فرهنگ سامورایی ها داشتم، همیشه به دنبال بازی خاصی می گشتم که بتواند به زیبایی هرچه تمام تر، فنون رزمی و البته به شدت پیچیده سامورایی ها را نمایش داده و در یک گیم پلی روان و خوب غرق کند. اما هیچ گاه بازی خاصِ مورد نظرم را پیدا نکردم. از بازی های ژاپنی و ژاپنی پسند و حتی نقش آفرینی های بسیار پیچیده ژاپنی گرفته تا بازی های بسیار زیبا و بزرگی همچون سری سولز. و همیشه همراه با حسرتی هرچند سرکوب شده نسبت به تجربه مبارزه ای دقیق با یک کاتانا به زندگی ادامه دادم. حسرتی که با تجربه بازی های سری Samurai Warriors و بازی های مشابه چه در سبک هک اند اسلش و چه در سبک های دیگر، هیچگاه از بین نرفت. از سوی دیگر، در کنار اینکه بازی های رایانه ای در ساخت یک سامورای واقعی و سبک مبارزه اش ناتوان بودند، هرگز شاهد یک عنوان پرداخت شده و درست و حسابی در باب وایکینگ ها نبوده ایم. (البته در این میان حساب بازی های سبک استراتژیک جداست، چرا که منظور من از تجربه سامورایی و وایکینگ بودن نحوه مبارزه آن هاست.) وایکینگ هایی که این روز ها به علت پخش شدن سریال موفق شبکه هیستوری، توانسته اند دوباره خودشان را بر سرزبان ها بیاندازند. مردمی جنگ جو، مقاوم و البته گاهی بدوی که با غارت کشورهای همسایه در قرون ۸ و ۹ میلادی و یورش عظیمشان به انگلستان، اروپا را در رعب و وحشت فرو بردند. مردمی که باستان شناسان آثاری از آن ها را حتی در اسیا نیز یافته اند. حقیقت امر این است که به علت پیچیدگی های موجود در سبک مبارزه سامورایی ها و وایکینگ ها، در کنار اعتقادات و ارزش های فرهنگی آن ها، سدها و موانعی عظیم برای ساخت بازی در سبک هک اند اسلش بر اساس این فرهنگ ها وجود دارد. از توجه بی حدِ رسانه ها به فرهنگ های فئودالی و ساخت فیلم و سریال برپایه آن ها گرفته تا گریزِ هالیوود و حتی بازی سازان غربی از فرهنگ شرق. اما با همه این ها، به علت های بسیار دیگر، امروزه صنعت بازی های رایانه ای درست همانند هالیوود به دنبال ایده های نو و جدید می گردد و برای یافتن ان ها به هرفرهنگ و تمدنی هم دست متوسل می شود. البته این کمبود ایده در بازی های رایانه ای، (خوشبختانه) باعث ایجاد نوآوری شده و درست در نقطه مقابل هالیوود قرار دارد. گذشته از موضوع کمبود ایده، درست مشخص نیست که چرا یوبی سافت، برای ساخت بازی چند نفره جدیدش، به سراغ دو فرهنگ حداقل کمتر پرداخت شده در بازی های ویدئویی رفته است و پای سامورایی های بی اعصاب و وایکینگ های خشن را به بازی اش باز کرده. یوبی سافت که در سال های اخیر نشان داده می تواند استادانه ایده هایی ناب را خلق و بعد خراب (!) کند. اینبار با ترکیب کردن سه تمدن کاملاً متفاوت دست به ساخت بازی زده. بازی ای که در آن سامورایی ها و وایکینگ ها در کنار شوالیه های معروف، به مبارزه با یکدیگر می پردازند، مبارزه ای که به نظر می رسد حداقل برای یک بازی آنلاین چندنفره، پیش قصه و فضاسازی خوبی را ارائه کند، همچنین به لطف سیستم مبارزه خاص ، این بازی می تواند برای من و بسیاری از کسانی که منتظر تجربه نبردی واقعی در نقش یک سامورایی بوده اند، مثل دری گران بها باشد.

به دنیای نبردهای بی پیان خوش امدید، جایی که می توانیم در نقش یک سامورایی وایکینگ و شوالیه بکشیم، چه کار جالبی!!!

اما با همه این ها، کارگردان و طراح بازی ۲ Red Steel که پیشتر هم نشان داده بود علاقه خاصی به ترکیب کردن سبک های گوناگون با یکدیگر و البته ساخت بازی های خارج از چارچوب دارد، این بار با ایده ای نو و جذاب، برای ساخت یک بازی چند نفره، به میدان آمد. جیسون وندنبرگ (Jason VandenBerghe) که ساخت بازی Red Steel 2 با ان گیم پلی عجیب و فضاسازی های غریب را در کارنامه دارد؛ خالق و کارگردان عنوان بزرگ، نوآورانه و البته به شدت جسورانه یوبی سافت است. عنوانی که در سبک هک اند اسلش، با گیم پلی نوین و کاملاً جدید، پیش قصه قابل قبول و حتی یک بخش تک نفره کوچک، قرار است در ۱۴ فوریه ۲۰۱۷ میهمان کنسول های نسل هشتمی و رایانه های شخصی باشد.

نزاع بی پایان قدرت … به بهانه افتخار

وندنبرگ برای مطرح کردن ایده اصلی و کشیدن پای این سه دسته جنگجوی قدرتمند به میدان نبرد فرضی خودش، داستانی هرچند ساده، اما قابل قبول برای یک بازی چندنفره سرهم کرده. داستانی که قطعاً پیچیدگی های بازی های بزرگ و داستان محور را ندارد، اما در مقابل هم، به قدر کافی پرداخت شده هست که For Honor را از بی داستانی محض نجات دهد و حداقل هدفی کوچک را در پس اعمال بازی‌باز ها ایجاد کند. طبق توضیحات ارائه شده، فرماندهی شرور و بسیار تشنه به خون به نام آپولیون (Apollyon) که سه دسته از جنگ اوران نام برده قصه ما را در معرض ضعف می بیند. تصمیم می گیرد با ایجاد جنگی عظیم، نابودی وایکینگ ها، سامورایی ها و شوالیه ها را فراهم کند و دنیایی یکپارچه بسازد. در واقع اینطور که از اطلاعات منتشر شده مشخص می شود، به نظر می رسد آپولیون قصد دارد تا از اختلافات کهن و قدیمی میان این سه دسته بهره برده و به هدف خوش که دقیقاً مشخص نیست (!) دست پیدا کند. از طرف دیگر، جزئیات و اطلاعات کمی از بخش داستانی وجود دارد. هرچند که به نظر نمی رسد با وجود انلاین و چند نفره بودن بازی، شاهد داستانی پیچیده تر از این باشیم، پس می توانیم با خیال راحت، از انتظار برای جزییات بیشتر داستانی دست بکشیم و به گیم پلی غنی بازی فکر کنیم.
داستان این قیام ساده و سطحیِ آپولیون، در واقع پیش زمینه ایجاد شدن جنگ های بی پایان و بسیار بزرگی است که قرار است همگی در عنوان زیبای For Honor شاهدشان باشیم. اما نکته مهم اینجاست که تیم سازنده بازی، برپایه این پیش قصه کوتاه و ساده، بخش تک نفره داستان محوری را خلق کرده اند که به نوبت و از دید هریک از شخصیت های بازی، که هر کدام از دسته های مختلف هستند، روایت شود و جلو برود. بدین ترتیب بازی کنان در بخش تک نفره هم، می توانند تجربه بازی با هرسه دسته سامورایی، وایکینگ و شوالیه را شاهد باشند.
البته با وجود همه وعده و وعید های بزرگ تیم سازنده در مورد بخش تک نفره، نمی توانیم چندان به درخشش این بخش خاص از بازی امیدوار باشیم، زیرا به طور واضحی، مشخص است که تمامی تمرکز سازندگان معطوف به گیم پلی نو و خاص بازی شده و دیگر وقت و انرژی چندانی برای خلق یک بخش داستانی خوب باقی نمی ماند. در کنار این، داستان سطحی بازی که برای سرهم کردن بخش آنلاین کافی به نظر می رسد، دقیقا برای ساخت یک بخش داستانی، آبکی و در مواقعی به شدت ساده به نظر می آید. از این جهت، با وجود همه وعده های بزرگ وندنبرگ و تیمش برای خلق یک بخش داستانی تک نفره که تجربه ای ناب و آموزنده در خود دارد، همچنان نمی توانیم به امید این بخش بنشینیم.
وندنبرگ در مورد بخش داستانی بازی جدیدش توضیحات بسیاری داده، او معتقد است که موفق به ساخت بخش داستانی کاملی شده که یک ماجراجویی سینمایی و هیجان انگیز را برای بازی باز ها به ارمغان می آورد، او معتقد است که اگر فقط و فقط برای بخش داستانی هم For Honor را بخرید، و به هیچ وجه سراغ محتویات انلاین و چند نفره بازی نروید هم همچنان از آن راضی خواهید بود (!)

یک وایکینگ عصبانی، دو تبر و میدانی که پر است از شکار، مبارزات بازی بسیار شلوغ و البته پرجئیات هستند و هیجان بسیار زیادی دارند.

گذشته از تبلیغات گستره تیم سازنده برای بخش داستانی و دید نسبتاً بد ما به این بخش، بگذارید توضیحات کوتاه اما مفیدی را در رابطه با عملکرد بازی در قسمت های یک نفره ارائه کنیم. For Honor در اصل یک بازی چند نفره انلاین است و به همین واسطه در میادین نبرد آفلاین و تک نفره بازی، همه شخصیت های دیگر و سرباز های پیاده، توسط هوش مصنوعی کنترل خواهند شد، هوش مصنوعی که به نظر نمی رسد توان رقابتی جدی با بازیباز ها را داشته باشد، مخصوصاً در زمانی که کنترل واحدهای عادی و غیر مهم در میدان نبرد را بر عهده می گیرد. علاوه بر این، مبارزات تن به تن و معروف بازی که به شرح کاملشان خواهیم پرداخت، در بخش تک نفره هم حضور خواهند داشت، اما حقیقتش، جنگیدن با هوش مصنوعی کجا و جنگیدن با یک گیمر حرفه ای کجا؟ همچین برای جلوگیر از یکنواختی و ایجاد خستگی در بازی باز، تیم سازنده چالش های مختلف و جالبی را در بخش تک نفره قرار داده اند تا بازی باز ها با کامل کردن آن ها، برای مدت بیشتری سرگرم شده و در نقشه های وسیع بازی گشت و گذار کنند. اما با همه این ها، به علت تمرکز بسیار زیاد سازنده ها بر بخش چندنفره و ماهیت انلاین بازی، نمی توانیم با دیدی مثبت نسبت به بخش داستانی For Honor بنگریم. البته خدا را چه دیدی، شاید سازنده های این بازی در یوبی سافت هم چیزی شبیه به بخش داستانی تایتان فال ۲ تحویلمان دادند و باعث شوند تا کلی ذوق زده شویم. (البته گزارش های افرادی که این بخش را تجربه کرده اند، اصلاً امیدبخش نیست)

کاتانا، تبر و یا شمشیر؟

برای ساختن یک بازی آنلاین که بتواند با هزاران موفق و اعتیاد اور در این سبک رقابت کند، بیش از هرچیز دیگر، گیم پلی ناب و نو مورد نیاز است. نوعی از گیم پلی که بتواند در کنار سرگرمی، یک تجربه به مراتب خاص و جدید را در مخاطب ایجاد کند و باعث شود که بازی باز، نسبت به بازی و سبک گیم پلی آن احساس تعلق داشته باشد. در سال های اخیر و با گسترش بازی های مختلف، نوآوری اما نقش مهم تری در بازی های آنلاین ایفا می کند، نوآوری خاص که بتواند همکاری تیمی و حس پیشرفت را در بازی‌باز ایجاد کرده و او را به طور کامل به بازی وابسته کند.
سازنده ها بازی “برای افتخار” برای رسیدن به این هدف، دست به طراحی سبک جدیدی از مبارزه زده اند که آن را با نام هنر رزم (Art of Battle) معرفی می کنند. این سیستم جدید مبارزه که به گفته وندنبرگ حس در دست گرفتن یک سلاح واقعی را به بازی باز القا می کند، از بازی های سبک تیراندازی الهام گرفته شده است. بگذارید کمی واضح تر توضیح دهم؛ در For Honor هر شخصیت قابل بازی، می تواند از ۸ جهت متفاوت، به حریفش حمله کند. این هشت جهت به طور دقیق توسط بازی باز برنامه ریزی می شوند، که شامل جهت های اصلی و فرعی هستند، بدین ترتیب شما می توانید در هنگام مبارزه کردن، با یکی از آنالوگ ها جهت وارد شدن ضربه به رقیب را مشخص کنید. اما نوآوری های این سیستم به همین جا ختم نمی شود، در ادامه تیم سازنده بازی برای خلق تجربه ای هرچه نزدیک تر به نبرد با سلاح سرد، کنترل شدت ضربات را هم در دست شما قرار داده است. این دو مقوله ساده که کنترل کاملی بر نوع ضربات وارده را به بازی باز می دهند، گیم پلی بازی را از حالت تکراری و خشک “دکمه بزن و بکش” رهانیده و به مرحله “برنامه بریز و مباره کن” رسانده اند. در برای افتخار دیگر به راحتی و با فشردن چند دکمه پشت سرهم نمی توانید چندضرب های مرگ بار بزنید و دشمنان را در عرض چند ثانیه بفرسید والهالا! در این بازی قرار است هرمبارزه، شبیه به مبارزه با یک غول آخر باشد، شبیه به یک دوئل واقعی.

نمایی از مکانیک دفاع و ضد حمله کارآمد و بسیار زیبای بازی، مکانیکی که عملکردی ساده واما بسیار جالب و چالش برانیگز دارد. اوج هیجان این مکانیک را می توانید در دوئل ها تحربه کنید

نوآوری های هنر رزم، اما به جهت و شدت ضربان ختم نمی شود، در این سیستم مبارزه، دفاع کردن و در ادامه، برنامه ریزی یک ضد حمله دقیق، نقشی اساسی را ایفا می کند. سازنده ها برای ایجاد چالشی هرچه سخت در مبارزات، دست به طراحی مکانیکی جالب و نوآورانه برای دفاع گرفته اند، به واسطه این مکانیک، شما برای دفاع کردن هر ضربه دشمن، باید جهت دقیق حمله او را تشخیص داده و سلاح یا سپر خودتان را درست در همان جهت نگه دارید. فرض کنید یک سامورایی با سرعت بسیار بالا به سمت شما حمله می کند و شما تبری بلند در دست دارید، در این لحظه باید هدف های سامورایی را به درستی تشخیص دهید و جهت حملات او را حدس بزنید، سامورایی از سمت راست حمله می کند و شما هم سلاحتان را به همان جهت برده و دفاعی جانانه می کنید، در همین لحظه است که سیستم بی نظیر ضد حمله ها خودش را نشان می دهد، در مواجهه با دفاع به موقع شما، سامورایی گارد خود را پایین اورده و فرصت مناسبی به شما می دهد تا حمله سنگین خودتان را نثارش کنید. این سیستم که وجود در گیم پلی سریع و بی وقفه برای افتخار شبیه به یک ریسک عظیم بود، در نسخه های آزمایش به خوبی امتحانش را پس داده و به طرز شگفت آوری رضایت بخش ظاهر شده است. از مکانیک های ساده و در عین حال زیبای حمله گرفته تا روش امتحان پس داده دفاع و ضد حمله، اما نکته مهم این است که ادغام این دو روشِ وقت گیر و دقیق، در یک بازی با سبک هک اند اسلش، نوآوری خاصی محسوب می شود. نوآوری خاصی که به همین جا خاتم نشده و حملات خاص و منحصر به فردی را برای هر یک از کلاس های بازی، در نظر می گیرد.
برای افتخار به طور کلی شامل سه دسته از مبارزان است، در ابتدا شوالیه های نام آشنای قرون وسطی که با نام Legion شناخته می شوند، مبارزانی با شمشیر های بلند (LongSword) و زره هایی محکم و سنگین. دسته بعدی مربوط به وایکینگ ها و مردان قدرتمند اسکاندیناوی است، با جثه های بزرگ و سلاح های سریع و سبکشان، مردانی که بیش از شمشیر به تبر ها و گرزها علاقه نشان می دهند، این جنگجویان در بازی با نام Warborn شناخته می شوند، مردمی که با خون و جنگ به دنیا آمده اند و در جنگ میمیرند تا در کنار اودین، در تالار های بی کران والهالا، به میگساری بپردازند. اما دسته مورد علاقه من و البته قدرتمند دیگر، سامورایی ها هستند. مردانی که برای شرف و افتخار تا پای جان می جنگند، با زره هایی از پولاد و شمشیرهایی که از بریدن هیچ چیز هراسی ندارد، سامورایی های بی اعصاب و دوست داشتنی در For Honor با نام The Chosen معرفی شده اند. این سه دسته که معرف سه نوعِ جنگجوی قابل بازی هستند، هریک دارای چهار کلاس متفاوت می باشند که شخصتی واحد دارد. به این ترتیب ۱۲ شخصیت قابل بازی که هرکدام معرف کلاس و دسته منحصر به فردی هستند در بازی وجود دارد که قابل شخصی سازی هم هستند. طبق گفته های سازندگان، در طول چند نفره، مبارزات به صورت فصل های مبارزاتی دنبال می شود، به این ترتیب که هر فرد، در ابتدای فصل دسته و کلاسی را انتخاب کرده و وارد سروری خاص می شود، با پیروزی های دسته های مختلف، امتیازات کلی برای سامورایی ها، وایکینگ ها و شوالیه ها به دست می آید، جمع این امتیازات در آخر هر فصل که به طور تقریبی زمانی در حدود ۱۰ هفته را شامل می شود، محاسبه شده و دسته ای به عنوان برنده و پیروز فصل معرفی خواهد شد. با پیروزی هر دسته، اعضا مشارکت کننده در آن، جوایزی دریافت می کنند که می تواند در زمینه شخصی سازی و یا بهبود عملکرد های مبارزه، کارآمد باشد. همچین جوایز کلی بازی به بخش فصل ها خلاصه نمی شود و بازی کنان با افزایش سطح و پیروزی می توانند ابزار و لوازمی تهیه کنند که در شخصی سازی قهرمانشان بسیار کارآمد است. این شخصی سازی طبق گفته سازنده ها محدودیتی ندارد و از تغییر زره و لباس گرفته تا ساخت سلاح های جدید را شامل می شود.

بخش چندنفره بازی کامل و متعادل به نظر می رسد و از چند ماد مختلف تشکیل شده، می توانیم با خیال راحت در انتظار یکی از بهترین بازی های چندنفره سال بنشینیم.

اما جدا از سیستم های مبارزه جدید و فصل های مبارزاتی در بخش چند نفره، تجربه کلی بازی برای افتخار بی شباهت به بازی های در سبک MOBA نیست. چرا که در For Honor هم شما به عنوان یک قهرمان اصلی، در کنار تعداد بسیار زیای از مبارازن پیاده و ضعیف تر به میدان نبرد خواهید رفت. در میدان های نبرد برای افتخار بازی کننده ها فقط کنترل قهرمان مورد نظر را بر عهده داشته و سربازان پیاده توسط هوش مصنوعی بازی کنترل می شوند. این موضوع از آن ها حریف های به شدت ساده و ضعیف می سازد که فقط و فقط برای کسب امتیاز تجربه در مقابلتان قرار داده می شوند. به واسطه این سیستم که الهام گرفته شده از بازیهای سبک MOBA است. برای افتخار میدان های نبردی بسیار شلوغ را می سازد که حس واقعی یک جنگ را به بهترین نحو منتقل می کنند. علاوه بر این، همین سرباز های ضعیف و کوچک هستند که نقشی اساسی را در پیروزی مبارزات ایفا خواهند کرد، چرا که فرماندهان و در وقاع قهرمان ها، باید راه رسیدن این سرباز های پیاده به کمپ های دشمن را گشوده و باعث شکست آن ها شوند. در کنار این موضوع، با شکست دادن سربازها ضعیف و البته پیروزی در مبارزات تن به تن، امتیاز تجربه کسب خواهید کرد. امتیازی که صرف ارتقاء شخصیتتان می شود. به این ترتیب که با پیشرفت کردن هر شخصیت، او از توانایی های خاصی بهرمند می شود که می تواند سرنوشت یک نبرد را در یک ثانیه تغییر دهد. این ارتقاء های مصرف شونده که با نام Feats شناخته می شوند، موقتی بوده و پس از مصرف از میان خواهند رفت، بنابراین در زمان مصرف کردن این قدرت ها باید بسیار دقیق بود و تصمیمات درستی اتخاذ کرد. Feat از تنوع خوبی هم برخوردار هستند، از درخواست از کمانداران برای تیرباران یک نقطه خاص گرفته تا افزایش سلامتی قهرمان.
صبر کنید!!! افزایش سلامتی توسط یک قدرت خاص؟ تعجب کردید؟ انتظار نداشتید که در یک بازی مبارزه ای چند نفره سلامت شخصیت ها به طور خودکار بهبود یابد؟ داشتید؟ سیستم سلامتی بازی به شدت سختگیر است و در این زمینه حداقل من را به یاد سری سولز می اندازد، با دریافت هرضربه مقداری از سلامتی کاسته شده و جز در مواقع استفاده از Feat ها قابل بازیابی نیست. سازنده ها حتی پا فراتر گذاشته اند و نوار انرژی و یا همان استقامت (Stamina) را هم به بازی آورده اند، نواری که با فعالیت های شما از مقدارش کاسته می شود ( چه ضربه زدن و چه دفاع کردن) و در صورت خالی شدن، باعث شکستتان. جنگجویانی که نوار انرژی کمی داشته باشند، به واسطه حرکاتشان و ضربه های غیردقیق و بی هدفی که وارد می کنند به راحتی در میدان نبرد قابل شناسایی هستند، همچین این جنگجویان خسته، توانایی دفع ضربات را ندارند و به راحتی شکست می خورند. پس علاوه بر دقت در دفع ضربات باید مقداری از نگرانیمان را هم خرج خط انرژی‌مان کنیم تا یک وقت وسط یک نبرد تن به تن خسته نشویم و درمانده.
علاوه بر کلاس ها و جنگجوهای منحصر به فرد معرفی شده در بازی، بخش چند نفره For Honor مادها و حالت های مختلفی را پشتیبانی می کند تا از یک نواختی جلوگیری کند. پنج ماد کلی برای بازی معرفی شده اند که همگی سرگرم کننده و زیبا هستند، خوش بختانه گزارشات ارائه شده از بازی نشان می دهد که برای افتخار هیچ گونه مشکلی در بخش بالانس کردن شخصیت ها و کلاس ها ندارد و به خوبی توانسته تعادل میان جنگجو های مختلف را ایجاد کند و بدین ترتیب، تمامی شکست ها و پیروزی ها را به مهارت های بازیباز و کار تیمی و همکلاری بازی کننده ها سپرده است. همکاری تیمی منحصر به فردی که حداقل در چهار ماد از پنج ماد کلی بخش چندنفره اهمیت بسیاری پیدا می کند.

سربازان پیاده که توسط هوش مصنوعی کنترل می شوند، با تعدا بسیار زیاد در نبردها حضور دارند، اما ضعیف عملکرده و فقط بهانه ای برای کسب امتیاز تجربه توسط شما هستند

بخش چند نفره برای افتخار شامل ۵ نوع بازی متفاوت است. اولین ماد معرفی شده Dominion نام دارد که در واقع ساده ترین نوع مبارزه در بخش چند نفره است. در این حالت که پذیرای ۲ تیم چهارنفره است، فرماندهان باید سه نقطه بسیار مهم و استراتژیک در نقشه را فتح کرده و در دست نیروهای خودی نگه دارند، این نقطه ها به مناطق مهم رزم و نبرد تبدیل می شوند، چرا که فرماندهان مدام برای تصاحبشان می آیند و شما باید از مواضع خودتان دفاع کنید. در صورت فتح همزمان هر سه نقطه در نقشه، توسط فرماندهان یک تیم، بازی کنندگان تیم مقابل، قابلیت بازخوانی (Respown) را از دست داده و با مرگشان از بازی حذف خواهند شد، در این لحظه شرایط برای پیشروی و شکستن دفاع تیم مقابل کاملاً مهیا شده و پیروزی ممکن می شود.
ماد بعدی با نام Brawl معرفی شده و از چهار مبارز همزمان (هر تیم ۲ نفر) پشتیبانی می کند. در این حالت برای دستیابی به پیروزی باید تمامی جنگجویان تیم مقابل را نابود کنید. ماد بعدی که Skirmish نام گرفته، بی شباهت به Team Death Match خودمان نیست، در این حالت نسبت تعداد کشته ها و تعداد مرگ امتیاز هر فرد را محاسبه کرده و تیم برنده را مشخص می کند، این ماد دقیقاً همان حالتی است که به نظر می رسد بیشترین تعداد بازی کننده را به خودش جلب کند. ماد بعدی که بی شباهت به حالت Brawl نیست، از هست جنگجو پشتیبانی کرده و Elimination نام دارد، در این ماد هرتیم باید سعی کند تا فرماندهان تیم مقابل را کشته و پیروز میدان شود.
طبق گفته های کارگردان بازی، مدت زمان لازم برای به پایان بردن هر مباررزه تیمی چیزی در حدود ۱۲ دقیقه است،در چنین زمانی بازیکنان دیگر درگیر حس یک نواختی و خستگی نمی شوند و بازی می تواند تنوع مورد نظرش را حفظ کند، این زمان کوتاه می تواند شرایطی را فراهم کند که شما در طول یک ساعت، تعداد بسیاری مبارزه متفاوت در مادهای مختلفی را با رقبای متفاوت تجربه کنید و در به هیچ وجه درگیر حس تکرار و خستگی هم نشوید. ایده زیبای کوتاه نگه داشتن مدت زمان مبارزات، باعث می شود که بار بار حریفی متفاوت در کنار تیمی متفاوت مبارزه کنید و با با حالت دیگری به بازی بپردازید.

در ادامه نگاهی هرچند کوتاه و خلاصه شده خواهیم داشت به ۱۲ شخصیت معرفی شده و قابل بازی :

دار و دسته شوالیه ها … باشد که نور هدایتشان کند!

The Peacekeepers
محافظان صلح مبارزان سریع و مرگبار شوالیه ها هستند، قاتلینی که حریف را قبل از اینکه از وجودشان آگاه شوند می کشند، محافظان صلح به حرکات سریع و سلاح های کوتاهشان مشهورند، سلاح هایی که ضرباتی با برد کم وارد می کنند.

The Wardens
آن ها جنگجویانی قدرتمند هستند که سبک مبارزه انعطاف پذیری دارند، Warden از آن دست جنگجوهایی است به دل میدان نبرد می زند تا از مردم و سرزمینش دفع کند. خصوصیت اصلی او در انعطاف بسیار زیاد سبک مبارزه و حملات مستقیمش نهفته است.

The Conquerors
Conqueror ها مجرمین سابقی هستند که حالا به مقام والایی رسیده و شوالیه شده اند، آن ها دشمنانشان را با سبک دفاعی منحصر به فردشان از پا می اندازند، خصوصیت اصلی آن ها در تکنیک های دفاعی خاص است.

The LawBringers
مبارزانی سنگین وزن که خصوصیات با سلاحی بزرگ و به وسیله هر دو دست مبارزه می کنند، خصوصیت اصلی آن ها ضد حملات مرگبار و از پا انداختن سریع دشمنان است.

سامورایی های بی اعصاب، پایبندتر از همیشه به بوشیدو و آئیین سامورایی، با آن کاتاناهای ترسناک

The Orochi
اوروچی ها قاتلین سلطنتی سامورایی ها هسند، جنگجویانی که مثل ارواح در میدان نبرد می جنگند و به هیچ کس رحم نمی کنند، سبک مبارزه آن ها ترکیبی از ضد حملات و مهارت های بسیارشان است، خصوصیت اصلی اوروچی ها سبک مبارزه سریع و خاصشان در کنار ضرحملات بی نظیرشان است. نکته مهم در استفاده از اوروچی ها این است که زمانبندی و مهارت، نقش بسیاری در سبک مبارزه آن ها دارد.

The Kensei
کنسِی با تمام تلاش سعی میک ند تا بر اصول بوشیدو پایبند باشد، او راه و روش سامورایی را دنبال می کند و نسبت به باقی همتایانش کند تر است، اما در مقابل سلاحی بلند تر حمل کرده و محیط بیشتری را پوشش می دهد. خوصوصیت اصلی او در انعطاف پذیری و پوشش بسیار زیادش است.

The Shugoki
مردانی سنگین وزن و کند که قدرت شیاطین را در بازوهای خود زخیره کرده اند، شوگوکی ها مبارزان سنگین سامورایی ها هستند که به علت ضربات بسیار محکمشان مشهور شده اند، این جنگجو ها به راحتی چند قهرمان را از پا در می اورند.

The Nobushi
زنان قدرتمند و سریع سامورایی که بیشتر از هرچیزی در فکر حفظ موقعیتشان هستند، این جنگجویان که نیزه هایی بلند دارند، علاوه بر حفظ فاصله، سعی می کنند تا موقعیت تیم را حفظ کرده و دفاع کنند. خصوصیت اصلی آن ها در سلاح بلندشان و کنترل بسیار زیاد بر روی موقعیتشان است.

راه و رسم جنگیدن را باید از این ها آموخت، تا آخرین قطره خون برای نوشیدن در تالارهای والهالا …

The Berserkers
جنگجویان دیوانه و وحشی افسانه های وایکینگی، تشنه به خون و عاشق جنگیدن، رزم آورانی به غایت ترسناک که چهره های مخوفشان ترس را به دل هر مردی راه می دهد، خصوصیت اصلی برسرکرها حملات سریع، قدرتمند و نزدیکشان است که با دو سلاح انجام می شود.

The Raiders
این جنگجوها با تبرهای سنیگن و به وسیله هردو دست مبارزه می کنند، و همیشه در خط مقدم سپاه وایکینگ ها می توان پیدایشان کرد، Raider ها جنگجویان شجاعی هستند که خصوصیت اصلی خود را در حملات مرگبار و سنگینشان می بینند.

The Warlord
فرماندهان وایکینگ ها، مردانی که قدرت رهبری را به وسیله تمرین زیاد و شایستگی کسب کرده اند، خصوصیت اصلی آن ها در توانایی ضد حمله ها و سلاح های کوتاهشان است.

The Valkyries
زنانی جسور و قدرتمند که توانایی بسیار زیادی در متوقف کردن موج حملات دشمنان دارند، آن ها به وسیله سلاح های بلند فاصله شان را حفظ کرده و حملات چیپیده و پیوسته ای را انجام می دهند، خصوصیت اصلی آن ها در حفظ موقعیت و حملات پیوست شان است.

خون، فریاد و جنگی که با لبخند همراه است

 برای افتخار در زمان عرضه، ۱۲ نقشه خواهد داشت، نقشه هایی که همگی وسعت بسیاری را در کنار جزییات زیاد ایجاد کرده اند. نقشه های بازی بزرگ هستند و گرافیک زیبا و پر جزییاتش کاری کرده که محیط ها به غایت دیدنی باشند. با توجه به نسخه آزمایش بازی، و تجربیات گزارش شده، همچینی تصاویری که از این بخش منتشر شده است، به راحتی می توانیم به قدرت بسیار خوب بازی در زمینه گرافیکی پی ببریم. گرافیکی که در بخش هنری هم همچون بخش فنی کم و کسری ندارد.

به جزئییات و ریزه کاری های اعمال شده در زره،لباس و طراحی این وایکینگ دقت کنید، همه چیز زیبا و درست به نظر می رسد، امیدواریم در نسخه نهایی هم بازی چنین کیفیتی داشته باشد

شاید چسباندن برچسب پرجزییات به یک بازی به واسطه سابقه شرکت سازنده اش کار درستی نباشد، اما همگی می‌دانیم که استدیو نام آشنای Ubisoft Montreal در زمینه طراحی محیط ها، لباس ها و به طور کلی فضاهای مربوط به گذشته بسیار توانمند است. و با توجه به همین سابقه می توان حدس زد که طراحی نقشه های بازی به شکل دقیقی منطبق با سه تمدن حاضر در بازی طراحی شده است، همانطور که گفته شد ۱۲ نقشه در بازی وجود دارد که به طور دقیق به ۴ نقشه به هر دسته اختصاص داده شده است. نقشه های مربوط به هر دسته، بنا به شرایط فرهنگی کشور و تمدن ان ها طراحی شده و باید بگویم که این طراحی به زیبا ترین شکل ممکن انجام شده است. از قلعه های قرون وسطی اروپا گرفته تا دژ های کوچک اما مقاوم وایکینگ ها، همچین طراحی قلعه های مستحکم و در عین حال زیبایی شوگان های ژاپنی هم به بهترین حالت انجام گرفته است.
موضوع دیگر، طراحی لباس ها، سلاح ها و ذره های جنگ جویان است، بازی ۱۲ مبارز منحصر به فرد را معرفی می کند که هریک خصوصیات ظاهری و سبک مبارزه مخصوص به خود را دارند. اما خصوصیات ظاهری خاص این مبارزان موضوعی است که در بخش گرافیکی برایمان اهمیت دارد، این خصوصیت های ظاهری که در زره، لباس و سلاح شخصیت های بروز پیدا کرده، به خوبی نشان دهنده فرهنگ برخاسته مبارز و حتی نوع و سبک مبارزه او هستند. به نوعی که مبارزان قدرتمند همگی لباس هایی سنگین به تن دارند و مبارزان سریع چابک همگی زره هایی سبک و نازک. در کنار این موضوع، طراحی ابزار ها و وسایل مربوط به شخصی سازی هر مبارز را هم اضافه کنید تا به قدرت گرافیکی بازی پی ببرید.
گرافیک فنی بازی هم در کنار این حجم عظیم از هنر، می تواند خودی نشان دهد، نوپردازی زیبای بازی کاری می کند که خون و کثافت حاصله از نبرد ها به زیبایی روی زمین بدرخشد و برق شمشیر ها و تبر ها چشم هر مبارزی را بزند، دقت در طراحی بافت ها و کیفیتشان کاری کرده که زره ها و سلاح ها به زیبایی هرچه تمام تر در بازی به نمایش گذاشته شوند و در کنار حجم شلوغِ مبارزات نظر هر کسی را به خودشان جلب کنند. از ماسک های مخوف سامورایی ها گرفته، تا سپرهای سنگین و عریض شوالیه ها، همگی به بهترین شکل ممکن طراحی و پیاده سازی شده اند. همچنین انیمیشن های مربوط به حرکتات، مبارزات و از همه مهم تر، خستگی مبارزان به شدت زیبا و به یاد ماندنی کار شده است، به نوعی که با وارد کردن هر ضربه، حس دقیق آسیب زدن به دشمن را لمس خواهید کرد و پاشیدن خون را خواهید دید. در نگاه کلی، برای افتخار در زمینه گرافیکی، با وجود نقشه های بزرگ، دقت در جزییات و تعدا بسیار زیادِ جنگ جویان در میدان نبرد، همچنان پیشتاز است و به خوبی خودش را ثابت می کند.

شلوغی، وسعت، صدای فریاد، مردانی که درحال جنگیدن هستند، سربازانی که مدام بر زمنی می افتند، همه و همه در برای افتخار… پیش به سوی نبرد! پیش به سوی افتخار

در نگاه کلی، برای افتخار، یکی از نوآورانه ترین و جدید ترین بازی های نسل هشتمی به نظر می رسد، بازی بزرگی که می تواند به سادگی گوی سبقت را از رقبایش بدزدد و به عنوان بهترنی بازی آنلاین چند سال اخیر شناخته شود، اما در مقابل، عدم پشتیبانی درست، نقص ها و وجود باگ ها در توزیع اولیه، ناکارآمدی سرور ها و مشکلاتی از این قبیل، می تواند کاری کند که یکی از بهترین ایده های اخیر، تبدیل به یک بازی شکست خورده شود. برای دیدن نتیجه زحمات وندنبرگ و تیمش، و اینکه آیا یوبی سافت موفق می شود یک ایده ناب دیگر را به ثمر برساند، باید تا ۱۴ فوریه ۲۰۱۷ صبر کنیم.

گیمفا