دنی آلوز که از سویا به بارسلونا منتقل شده بود بین سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۶ به مدت ۸ سال در بارسلونا به میدان رفت و در این مدت کلکسیونی از جام های رنگارنگ را بهگنجینه افتخارات خود اضافه کرد، او به همراه بارسا ۳ بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. وی همچنین به همراه بارسلونا ۶ بار قهرمانی در لالیگا را نیز تجربه کرد با این وجود در تابستان گذشته به دلیل عدم توجه مناسب کادر مدیریتی بارسلونا این بازیکن، بارسا را به مقصد یوونتوس ترک کرد اما اعلام کرد برای همیشه طرفدار بارسلونا خواهد بود، او در نوشته ای که در وبسایت The Players Tribune منتشر کرده است در این خصوص گفت:
واقعیت این است که بارسلونا هنوز در خون من است. اگر از من بپرسید که احترام من توسط کادر مدیریتی بارسا حفظ شده است یا خیر باید در جواب بگویم قطعا خیر، بی احترامی آن ها را حس کردم و هرگز چیزی غیر از این مسئله را قبول نمی کنم. اما نمی توانید برای ۸ سال در باشگاهی به میدان بروید و در آن باشگاه به همه آنچه که می خواستید دست یابید و آن باشگاه را همیشه در قلب خود نداشته باشید. مربیان، بازیکنان و مدیران مختلف می آیند و می روند اما بارسلونا همیشه پا برجا خواهد ماند. پیش از اینکه بارسا را ترک کنم به مدیر بارسلونا گفتم شما جای خالی من را احساس خواهید کرد، منظورم از گفتن این جمله تنها به عنوان یک بازیکن نبود چرا که بارسا بازیکنان فوق العاده زیادی دارد، منظورم از این جمله روحیه من بود، روحیه ای که من به رختکن تزریق می کردم و اینکه آن ها روحیه من را در رختکن از دست خواهند داد. آن ها روحیه و حمایتی که در رختکن انجام می دادم را از دست دادند، آن ها خونی که هر بار با پوشیدن لباس بارسا فوران می کرد را از دست دادند.
دنی آلوز مدت ۴ سال را تحت نظر گواردیولا در بارسلونا سپری کرد و به همراه او نخستین سه گانه تاریخ بارسلونا را کسب کرد، او در ادامه پپ را یکی از تاثیرگذارترین مربیان در دوران حرفه ای خود نامید و افزود:
اگر کامپیوتر را برعکس بنویسید کلمه استیو جابز را خواهید دید و اگر فوتبال را برعکس بنویسید به پپ خواهید رسید. پپ یک نابغه است، تکرار می کنم او قطعا یک نابغه است. او تمامی جزئیات دیدارهایی که هنوز برگزار نشده بود را به طور کامل برای شما شرح می دهد. برای مثال در سال ۲۰۱۰ وقتی مقابل رئال مادرید با حساب ۵-۰ به پیروزی رسیدیم، پپ پیش از دیدار به ما گفت در این دیدار باید فکر کنید توپ فوتبال یک توپ آتش است، نباید آن را به مدت زیاد در اختیار داشته باشید. حتی نباید بیشتر از نیم ثانیه توپ را در اختیار داشته باشید. اگر کمتر از نیم ثانیه توپ را به دیگری پاس بدهید حریف نمی تواند روی ما فشار بیاورد. بدین ترتیب به راحتی در آن دیدار به پیروزی رسیدیم. وقتی صحبت های پیش از هر دیدار او را گوش می کردیم در واقع با برتری ۳-۰ بازی را شروع کرده بودیم. بعد از شنیدن صحبت های او کاملا آماده و پر توان بودیم و حس می کردیم از پیش برنده هستیم.
او در ادامه در خصوص نحوه کار گواردیولا گفت:
نکته جالب و خنده دار این بود که اگر در بین دو نیمه شرایط خوبی برایمان وجود نداشت، پپ داخل رختکن می نشسست و سرش را مالش می داد. دیده اید که چگونه سرش را مالش می دهد؟ گویی او به مغزش پیام می داد و به دنبال بخشی از هوش و ذکاوتش است تا به کمکش بیاید، او این کار را درست در مقابل همه ما در داخل رختکن انجام می داد. بعد از آن درست مثل یک جادو، فکری به ذهن او می رسید. بنگ! فهمیدم! بعد از آن او به هوا می پرید و شروع می کرد به توضیح دادن اینکه چه کاری باید انجام بدهیم و محاسبات و شکل بازیمان را روی تخته می کشید. “ما این کار را خواهیم کرد، بعد از آن این کار و سپس این کار و به این صورت به گل می رسیم.” پس از آن به میدان می رفتیم، این کار را می کردیم، بعد از آن این کار و سپس به همان صورتی که پپ گفته بود به گل می رسیدیم. این مسئله دیوانه کننده بود. پپ اولین مربی بود که در دوران فوتبالم به من یاد داد چگونه بدون توپ بازی کنم. او از بازیکنانش تقاضا نمی کرد تا نحوه بازی خود را تغییر دهند بلکه به ما ویدیو ها و آمارهایی را نشان می داد که متوجه می شدیم چرا باید این تغییر اتفاق بی افتد.
دنی آلوز که در سال های حضورش در بارسلونا همکاری های تماشایی با لیونل مسی داشت در ادامه در خصوص هم تیمی و الهام بخش سابق خود نیز چنین نوشت:
به خاطر دارم در یکی از جلسات تمرین مسی در حالی با توپ کار می کرد که به هیچ وجهی نمی شد آن را باور کرد. گویی پاهای او به گونه ای با توپ کار می کردند که هیچ منطقی پاسخگوی آن نبود. او همیشه و هر روز چنین کارهایی را انجام می دهد اما در آن جلسه تمرینی شرایط اندکی فرق می کرد، آن جلسه تمرین بسیار سنگین بود، در اطراف مسی جمع نشده بودیم و او در میانه دفاع همه ما را دریبل می کرد و همانند یک قاتل گلزنی می کرد، وقتی او از من رد شد به کفش های او نگاه کردم و با خودم فکر کردم که این یک جوک است؟ بار دیگر او من را پشت سر گذاشت و باز هم با خودم فکر کردم این غیر ممکن است. بار دیگر او آمد و به راحتی از من عبور کرد. حالا مطمئن هستم که آنچه دیده ام واقعیت دارد. کفش ها و پاهای او هر مشکلی را حل می کنند. هر دو پای او، مسی مقابل بهترین مدافعین دنیا بازی کرده است و نمایش شناور و زیبایی مقابل آن ها در داخل زمین داشته است، انگار که در روز تعطیل به پارک رفته است. آن موقع فهمیدم که هرگز نمی توانم در زندگی فوتبالی ام کنار بازیکنی شبیه به او بازی کنم.
بارسلونا در دیدار برگشت رقابت های فصل جاری لیگ قهرمانان اروپا موفق شد بازگشتی تاریخی را رقم بزند و با برتری ۶-۱ مقابل این تیم به مرحله بعد این مسابقات راه یابد. آلوز همچنین در خصوص بازگشت تاریخی بارسلونا مقابل این تیم نوشت:
۳ ماه قبل وقتی بارسلونا آن بازگشت تاریخی را مقابل پاریسی ها داشت تمامی لحظات بازی را از روی کاناپه خانه ام نگاه می کردم، ممکن است در برخی از روزنامه ها خوانده باشید که منتظر شکست تیم سابقم بوده ام اما همه این ها کذب است. وقتی برادرم نیمار آن ضربه آزاد تماشایی را به گل تبدیل کرد به هوا پریدم و رو به تلویزیون گفتم “زنده باد” و وقتی روبرتو در دقیقه ۹۵ آن معجزه را رقم زد مانند همه طرفداران بارسلونا دیوانه وار می رقصیدم چرا که بارسا همیشه در خون من است.
بارسا و یووه در مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا به مصاف یکدیگر رفتند و در نهایت یووه موفق شد در مجموع دو دیدار رفت و برگشت با حساب ۳-۰ به پیروزی برسد، آلوز در ادامه در خصوص آن دیدار نیز نوشت:
پس از آن در مرحله بعد مسابقات وقتی مقابل بارسا به میدان رفتم حس عجیبی داشتم، مخصوصا در بازی برگشت و پیش از شروع بازی وقتی به سمت نیمکت بارسا رفتم تا به دوستانم سلام کنم آن ها به من می گفتند ” دنی بیا کنار ما بنشین، صندلی تو را نگاه داشته ایم” با همه نیمکت نشین ها دست دادم و اصلا حواسم به بازی نبود که ناگهان صدای سوت داور را شنیدم. برگشتم و متوجه شدم که داور بازی را شروع کرده است و سریعا به جای خودم در تیم برگشتم و صدای خنده مربی سابقم، لوچو را از پشت سر می شنیدم. خنده دار است نه؟ اما این مسئله یک جوک نبود، حداقل برای من نبود. بارسای پپ و لوچو شکست ناپذیر بودند، ما از روی حافظه بازی می کردیم و نیاز به فکر نداشتیم. می دانستیم که چگونه به آنچه که می خواهیم برسیم. به همین دلیل است که بارسا هنوز هم در قلب من است. به همین دلیل است که پس از پایان بازی برگشت مقابل بارسا به سمت برادرم نیمار رفتم و او را در اغوش گرفتم، او گریه می کرد و بخشی از وجود من نیز گریه می کرد. وقتی به یووه آمدم انگار خانه ام را ترک کردم، در ۱۳ سالگی برای رفتن به آکادمی فوتبال خانه ام را ترک کردم، در ۱۸ سالگی با رفتن به اسپانیا و در ۳۳ سالگی با آمدن به ایتالیا. وقتی به ایتالیا رسیدم همه چیز جدید بود. انگار به مدرسه تازه ای قدم گذاشته بودم، در تمام دوران فوتبالم دوست داشتم حمله کنم اما در جایی باید بازی می کردم که دفاع را بالاتر از هر چیز دیگر می دانستند.
وی که در یووه نیز در کنار دیبالای آرژانتینی بازی می کند در ادامه در این خصوص گفت:
احساس می کنم زندگی حرکتی چرخشی دارد. نمی توانم از آرژانتینی ها دور باشم، در بارسا مسی را داشتم و در یووه دیبالا را، نابغه ها همیشه من را دنبال می کنند، قسم می خورم.
