آموزش بازی سازی: مقدمه‌ای بر سبک‌های گرافیکی
اگرچه در سال‌های ابتدایی شکل گیری صنعت بازی‌های ویدیویی توسعه‌دهندگان به دلیل محدودیت‌های شدید سخت‌افزاری و نرم‌افزاری به تولید بازی‌های بسیار ساده‌ای از لحاظ بصری می‌پرداختند ولی امروزه بدون شک مرز‌های تکنولوژی آن قدری پیش رفته و دارد می‌رود که دغدغه‌ی اول توسعه‌دهندگان به جای نگرانی بابت محدودیت‌های آن چنینی پیرامون چگونگی پیاده‌سازی آن به بهترین شکل ممکن است. برای همین امروزه معمولا با خیال راحت سند‌های بازی نوشته می‌شوند و سپس بر اساس آن‌ها تجهیزات و نرم‌افزارهای مورد نیاز آماده می‌شوند.
یکی از مباحثی که امروزه و در پس چنین پیشرفت‌های مهمی بسیار اهمیت پیدا کرده است، مبحث مربوط به گرافیک بازی‌های ویدیویی است. اگرچه روزی در عصر طلایی بازی‌های ویدیویی سطح گرافیکی بازی در مقابل گیم‌پلی جذاب آن یک شاخص فرعی به حساب می‌آمد ولی پربیراه نیست که بگوییم برای عده‌ی نه چندان کمی از گیمر‌های امروزی یک گرافیک واقع‌گرایانه با ظاهری پرزرق و برق ارزشی هم‌رده با گیم‌پلی جذاب بازی دارد و شاید یکی از کلیدی‌ترین عناصر در انتخاب یک بازی نوع گرافیک آن باشد. نمونه‌ی بارز این موضوع را می‌توانیم در نگاه عده‌ای به کنسول‌های شرکت نینتندو و بازی‌های آن ببینیم.
همان گونه که مشخص است مبحث جدید مقالات آموزش بازی سازی ما، پیرامون گرافیک بازی‌های ویدیویی است. از بررسی ویژگی‌های انواع گرافیک‌های موجود گرفته تا تکنیک‌هایی که برای دست‌یابی به هر کدام مورد نیاز است. البته یکی از ویژگی‌های چندین مقاله‌ی پیش‌رو توجه ویژه به تازه‌واردان دنیای بازی‌سازی است و از این جهت سعی می‌کنیم قدم‌قدم و با توجه به سلایق مختلف توصیه‌ها و نکاتی را برای این گروه از علاقه‌مندان بیان کنیم. برای همین به شما توصیه می‌کنیم که اگر نگران سبک گرافیکی بازی خود هستید چندین مقاله‌ی پیش‌رو و البته این مقاله را از دست ندهید.
سبک‌های گرافیکی (Graphic Styles)
شاید شما تا به حال سبک‌های گرافیکی مختلفی را در بازی‌های ویدیویی مشاهده کرده باشيد ولی در یک دسته‌بندی کلی تمامی آن‌ها به یکی از سه زیر سبک Realistic، Stylized و Abstract تعلق دارند. دقت کنید که سبک‌های گرافیکی مبحثی کاملا جدا از موضوع‌های دو‌بعدی یا سه‌بعدی بودن بازی هستند و برای همین ممکن است بازی شما جدای از این که چند بعدی است و از چه زاویه‌ی ماجرای خود را روایت می‌کند، در یکی از سه سبک گفته شده قرار داشته باشد.
گفتنی است که ما در مقاله‌های آتی به این سبک‌ها و جزییات آنان خواهیم پرداخت اما فعلا بدانید که امروزه تقریبا هیچ محدودیتی برای شما برای دست‌یابی به هر یک از سبک‌های گفته شده وجود نداشته و صرفا همه چیز وابسته به میزان توانایی و خلاقیت شما در به کارگیری ابزارها و امکانات موجود است. مثلا این روزها موتور قدرتمندی همانند آنریل یا حتی یونیتی به راحتی در اختیار ما است و این در حالی است که تا چندین سال قبل استفاده از فریم‌ورک‌های محدود نهایت امکاناتی بود که یک توسعه‌دهنده‌ی ساده می‌توانست به دست بیاورد.
دلایل انتخاب یک سبک گرافیکی
شاید بتوان دلایل ریز و درشت بسیاری در این زمینه درگیر کرد ولی در این بین یک مورد بسیار مهم‌تر از بقیه موارد است و آن هدف شما در ساخت بازی است. این که مثلا شما می‌خواهید یک شوتر خوش‌رنگ و به دور از هر گونه خون و خون‌ریزی تولید کنید حال و هوای بسیار متفاوتی را به نسبت یک شبیه‌ساز جنگ‌جهانی اول می‌طلبد. جنگی که نمونه‌ی بارز کشته شدن میلیون‌ها انسان و جاری شدن خون‌های بسیاری بود.
با این حال به شما توصیه می‌کنیم که اینقدر مسئله را ساده برای خودتان تجزیه و تحلیل نکنید. کافی است شما برای بازی خودتان یک گرافیک واقع‌گرایانه انتخاب کنید تا آن موقع مجبور شوید تک تک اجزای بازی خودتان را هم بر اساس واقعیت شبیه‌سازی کنید. از حرکت برگ درختان گرفته تا تا فیزیک شخصیت خودتان همه و همه باید به دقت و بر اساس واقعیت پیاده‌سازی شوند وگرنه همانند یک وصله‌ی ناجور بر تن بازی شما خواهند ماند. برای همین گاهی سازنده‌‌های یک بازی به این نتیجه می‌رسند که برای کم کردن هزینه‌ها و همچنین نیروی انسانی مورد نیاز بهتر است کمی گرافیک بازی خود را کاهش داده و روی یک گرافیک نیمه واقعی سرمایه‌گذاری کنند. این گونه دیگر غیرطبیعی بودن مثلا فیزیک راه رفتن یک کاراکتر اصلا توی چشم نمی‌آید و این در حالی است که در حالت قبلی و به دلیل شبیه‌سازی دنیای واقعی هر نقطه‌ی تفاوتی یک اشتباه قلمداد می‌شد.
اما مورد بعدی در زمینه‌ی انتخاب سبک گرافیکی، مسئله‌ی عجیب بازار هدف است! گاهی اوقات شما می‌خواهید بازی خودتان را برای قشر محدودی از انسان‌ها منتشر کنید، همانند آنچه برای بیشتر توسعه‌دهندگان داخلی رخ داده است. در چنین شرایطی بهترین حالت ممکن این است که ما بازی خودمان را ظاهری بسازیم که مورد پسند این قشر محدود باشد. اگرچه اهمیت این موضوع در حد و اندازه‌ی مورد قبلی نیست ولی نمی‌توان آن را هم نادید گرفت. مثلا بازی Pesona 5 را با آن سبک هنری و گرافیکی خاصش در نظر بگیرید. چنین بازی به طور ویژه متناسب با سلیقه‌ی شرق آسیا ساخته شده است و این در حالی است که بسیاری از گیمر‌های مناطق دیگر صرفا به خاطر سبک گرافیکی بازی و گیم‌پلی شرقی آن علاقه‌ای برای بازی کردن این بازی بزرگ ندارند.
به طور کلی جدای از این که هدف اولیه شما چیست گاهی اوقات مجبور می‌شوید صرفا برای کم کردن هزینه‌ها و جذب علاقمندان بیشتر در فلان بازار مشخص، تغییراتی را در سبک انتخابی خود برای بازی انجام دهید. البته امروزه بازی‌هایی همانند Limbo و یا Inside به خوبی به ما نشان داده‌اند که ما نمی‌توانیم به طور ۱۰۰ درصدی بعضی مفاهیم را در گرو استفاده از بعضی از سبک‌های گرافیکی بدانیم. برای همین با کمی انعطاف می‌توانیم چند مورد گفته شده را به طور نسبی در بازی خود رعایت کنیم.
تفاوت‌های سبک‌های گرافیکی
به طور خلاصه تفاوت دو سبک بزرگ گرافیکی یعنی Realistic و Stylized را می‌توان در پیاده‌سازی آن چه در واقعیت وجود دارد توصیف کرد. در سبک Realistic یا واقع‌گرایانه سعی می‌شود واقعیت بدون کم و کاستی و هیچ گونه اغراقی درون بازی پیاده‌سازی شود. این واقعیت هم می‌تواند یک کاراکتر و هم یک شی باشد. برای همین تشخیص سبک واقع‌گریانه بسیار ساده است. اما در مقابل سبک Stylized که البته معادل مناسبی برای آن پیدا نکردم همواره سعی می‌کند لایه‌هایی از اغراق را وارد خود کرده و به این طریق تعدادی از ویژگی‌های برجسته آن کاراکتر یا شی را دستخوش تغییر کند. البته تقریبا در همه‌ی موارد این تغییرات در جهت ساده‌سازی آن کاراکتر یا مدل صورت می‌پذیرد و از این جهت تشخیص آن از سبک واقع‌گرایانه بسیار راحت می‌شود.
گفتنی است که سبک Stylized گستره‌ی وسیعی از تکنیک‌های گرافیکی را دربرمی‌گیرد. از گرافیک سل‌شیدینگ (Cell Shading) و حال و هوای مخصوص آن گرفته تا گرافیک‌های ساده دنیای پیکسل آرت همگی جزوی از این سبک گرافیکی هستند. البته گل‌های سرسبد این سبک را می‌توانیم در بازی‌های نینتندو و به خصوص بازی‌های انحصاری آن مشاهده کنیم که هر کدام نوع مشخصی از این سبک گرافیکی را نشان می‌دهند.
گفتنی است که سبک Abstractionism در نقاشی سبکی متشکل از خطوط، رنگ‌ها و اشکال هندسی است که در آن هیچ کاراکتر یا شی به صورت مستقیم حضور ندارد. دقیقا چنین چیزی هم برای این سبک در دنیای بازی‌های ویدیویی وجود دارد و لازم به بیان توضیحات اضافه در این زمینه نیست. یکی از مهم‌ترین نمونه‌های کلاسیک این سبک بازی Tetris است.
بدون شک امروزه بیشترین کاربرد بین این دسته‌های سه گانه را دسته‌ی Stylized دارد که هم گستره‌ی وسیعی از مخاطبان را شامل می‌شود و هم مشکلات و سختی‌های سبک واقع‌گرایی را به دنبال ندارد. به دلیل همین ویژگی‌های مثبت، تمرکز اصلی ما در این دسته از مقالات آموزش بازی‌سازی هم روی همین سبک خواهد بود و از مقاله‌ی بعد روی جوانب این موضوع برای شما صحبت خواهیم کرد.
