وقتی صحبت از دویدن و ریکاوری می‌شود، چسبان بودن چه تأثیراتی دارد؟ در سال ۲۰۱۴، به یک هتل کوچک در ایتالیا رفتم تا با افراد دیگری از تیم دو کوهستانی آمریکا ملاقات کنم. چشمانم به ران های آنها افتاد. تک تک آنها شلوارهای چسبان پوشیده بودند. چند روز بعد در حین مسابقه، تقریباً نصف افراد تیم جوراب های تنگ تا زانو پوشیدند. بسیاری از ورزشکارهای نخبه از لباس چسبان برای مسافرت، ریکاوری و یا مسابقه استفاده می کنند، اما بسیاری از افراد فکر می کنند این کار لزومی ندارد. پس چه کسی درست می‌گوید؟
مسافرت
خون نیز همانند بسیاری از چیزها، به جز KilianJornet در معرض گرانش قرار دارد. درنتیجه می‌تواند در پاها تجمع پیدا کند، که جریان خون را کاهش داده و پاکسازی فرآورده‌های جانبی شیمیایی را آهسته می‌سازد.
Stephanie Howe، دکترای علوم ورزشی و جزء ۱۰۰ قهرمان ایالات غربی در سال ۲۰۱۴ می‌گوید که در حین مسافرت، عدم تحرک و اختلاف فشار می‌تواند موجب افزایش مایعات در ساق پاها شود. این می‌تواند موجب خستگی و سنگین شدن پاها، و همچنین مشکلات حاد مثل ترومبوز وریدی عمقی (DVT) (لخته شدن خون که می‌تواند موجب ناراحتی بسیار زیاد و گاهی مرگ شود) که ورزشکاران به طور ویژه مستعد آن هستند، گردد.
Howe می‌گوید در حین فعالیت، ما یک «پمپ عضله» داریم که خون را به قلب باز می‌گرداند. وقتی در حال استراحت هستید، فشردگی (به ویژه فشردگی مدرج، که در نواحی مختلف فشار متفاوتی را وارد می‌کند) می‌تواند موجب گردش خون به شیوه‌ی مشابهی شود، که تجمع خون و خطر DVT را کاهش می‌دهد.
ریکاوری
ریکاوری کردن بعد از دویدن شامل دو متغیر مرتبط با هم است. احساس درد، یک پاسخ ذهنی به یک پدیده‌ی فیزیکی، تا حدودی به وضعیت روانی دونده بستگی دارد. ضمناً، آسیب و التهاب عضله پاسخ‌های فیزیولوژیک به استرس فیزیکی هستند، و می‌توانند به طور عینی اندازه‌گیری شوند. هم روان‌شناسی و هم فیزیولوژی برای عملکرد بعدی اهمیت دارند.
Emily Kraus، پزشک ورزشی در دانشگاه استنفورد و برنده‌ی دوی ۵۰ کیلومتر Sean O’Brien در سال ۲۰۱۶ می‌گوید، علیرغم وجود اختلافات زیاد در تحقیقات مربوط به فشردگی، وقتی صحبت از ریکاوری می‌شود، اغلب با هم توافق دارند. او می‌گوید «من شخصاً فشردگی لباس چسبان بعد از یک مسابقه یا تمرین دو را دوست دارم، و با پژوهش‌های فعلی که می‌گویند فایده‌ی روان شناختی دارد موافق هستم. »
عملکرد
یک عنصر کلیدی سریع دویدن در دوهای کوهستانی، صرفه‌جویی در دویدن، یا مقدار انرژی مصرفی برای مقدار خاصی از کار است. برای تصور اینکه لباس چسبان چقدر می‌تواند به صرفه جویی در دویدن کمک کند، لیوانی را در نظر بگیرید که قبل از حمل و نقل، محکم در پلاستیک حبابی پیچیده شده است، درنتیجه احتمال خرد شدن آن کمتر است. به صورت نظری، پوشیدن لباس چسبان در هنگام ورزش می‌تواند عملکرد مشابهی داشته باشد، و نیروی جذب شده توسط عضلات در حال فعالیت را کاهش داده و نحوه‌ی انقباض عضلات را بهبود می‌بخشد.
بر اساس پژوهش‌ها Kraus متقاعد نشد که فایده‌ی مثبت اساسی در پوشیدن لباس چسبان در هنگام دویدن وجود دارد. درعین حال او می‌گوید «خطر ضرر رساندن آن بسیار کم است، اما حتماً اندازه‌ی مناسبی انتخاب کنید تا زیاد تنگ نباشد. » Howe می‌گوید، در واقع فشردگی بسیار زیاد با قطع برخی جریان‌ها می‌تواند مانع گردش خون در هنگام فعالیت شود. یک نکته‌ی منفی که پژوهشگران مجله‌ی پزشکی ورزشی به آن اشاره کردند این بود که فشردگی موجب افزایش ملایمی در دمای مرکز بدن شد. Howe توضیح می‌دهد که فشردگی می‌تواند خنک کردن از طریق تعریق را، که روش اصلی بدن برای حفظ تعادل دمای خود است، کاهش دهد. به خصوص در مسابقات طولانی‌تر، این می‌تواند موجب افزایش بیش ازحد گرما شده و درنتیجه بر عملکرد تأثیر بگذارد.
قضاوت نهایی
پس، آیا پوشیدن لباس چسبان دوندگان تیم آمریکا درست بود؟ فواید آشکاری در آن، به ویژه برای سفر و ریکاوری وجود دارد، اما پاسخ قطعی وجود ندارد. ببینید چه چیزی برای شما نتیجه بخش است. اگر به افزایش گرما حساس هستید، ممکن است لباس چسبان مناسب نباشد. اما اگر یک مسابقه در هوای سرد دارید و به نظر می‌رسد احساس فشردگی باعث بهبود صرفه جویی در دویدنتان می‌شود، لباس چسبان بپوشید.
