زندگی در کره شمالی همچنان بسیار تیره و تاریک است. رهبر فعلی این کشور، کیم جونگ-اون، بر خلاف پدرانش، تحصیلات دانشگاهی خود را در اروپا گذرانده است اما آنطور که پیداست، تحصیل در جوامع آزاد اروپایی تأثیر چندانی بر ذهنیت وی نداشته است. دولت کره شمالی با وجود مشکلات اقتصادی بحرانی و قحطی‌های پی در پی، همچنان روابط و فعالیت‌های خود را به شدت کنترل و پنهان می‌کند و تکنولوژی در کره شمالی نیز از این محدودیت‌ها در امان نیست.
با وجود این شرایط، کیم جونگ-اون در برابر یک موضوع نتوانسته مقاومت کند: اینترنت. با آنکه آمار دقیق و به روز از شرایط کره شمالی در دسترس نیست اما میزان نفوذ اینترنت در این کشور، روز به روز در حال افزایش است. حال برخی از موارد عجیب استفاده از تکنولوژی در کره شمالی را در اینجا بیان خواهیم کرد.
تقریبا هیچکس از اینترنت استفاده نمی‌کند
اینترنتی که ما می‌شناسیم، در کره شمالی نیز وجود دارد اما دسترسی به آن فوق‌العاده محدود است و فقط افراد خارجی و یا مقامات سطح بالا و افراد ثروتمند می‌توانند از آن استفاده کنند. مردم در این کشور از اینترنت داخلی با نام کوانگ میونگ استفاده می‌کنند که کاملا از اینترنت جهانی جدا بوده و ایزوله است. اکثر سایت‌های این اینترانت مربوط به سازمان‌های کره شمالی است اما به تازگی، بخش تجارت الکترونیکی نیز به آن راه پیدا کرده و اولین وبسایت فروشگاه آنلاین کره شمالی به نام Okryu در سال 2015 راه اندازی شد.
فیسبوک کاملا مسدود شده اما نمونه‌ی مشابه داخلی آن وجود دارد
با آنکه کره شمالی دسترسی به شبکه اجتماعی فیسبوک را کاملا مسدود کرده، اما به نظر می‌رسد که مقامات این کشور از ایده‌ی فیسبوک خوششان آمده است. این کشور یک نمونه‌ی داخلی از فیسبوک را طراحی کرد که در سال گذشته توسط محقق شبکه، داگ مادوری کشف و سپس هک شد. نمونه‌ی داخلی فیسبوک کاملا قابل استفاده بوده و امکان ثبت نام از طریق ایمیل و همچنین ارسال پست و تصاویر را به کاربران می‌دهد. همچنین ظاهر و رابط کاربری آن شباهت بسیار زیادی با فیسبوک واقعی دارد.
از هر 10 نفر در کره شمالی، 1 نفر دارای گوشی هوشمند است
همچون سایر کشورهای در حال توسعه، مردمان کره شمالی نیز از خط‌ها و اتصالات زمینی به سمت تکنولوژی موبایل روی آورده‌اند. به گفته‌ی اپراتور برتر این کشور، Koryolink، در حدود 3 میلیون مشترک تلفن همراه در کره شمالی وجود دارد. اما از طرفی دیگر، به گفته‌ی آندری لنکوف، نویسنده‌ی کتاب “کره شمالی حقیقی”، تعداد کامپیوترهای خانگی بسیار کمتر و در حدود چند صد هزار است.
امکان برقراری تماس‌های بین‌المللی وجود ندارد
اپراتور اصلی کره شمالی، Koryolink، اجازه‌ی برقراری تماس‌های بین‌المللی را به مشترکان خود نمی‌دهد. با این حال، شهروندانی که در نزدیکی مرز این کشور زندگی می‌کنند، با استفاده از گوشی‌ها و سیم‌کارت‌های وارداتی، با وابستگان خود که از کشور فرار کرده‌اند، تماس می‌گیرند. البته به گزارش سازمان Amnesty International، این کار یک ریسک بزرگ است چراکه در صورت مشاهده‌ی چنین گوشی‌ها و سیم‌کارت‌هایی، فرد مورد نظر توسط رژیم کره شمالی دستگیر می‌شود.
فقط خانواده‌های پولدار می‌توانند کامپیوتر خانگی داشته باشند
مردم کره شمالی از کامپیوترهای PC استفاده می‌کنند اما این کامپیوترها معمولا فقط در اختیار افراد سرشناس و پولدار و یا دانشجویان خوش شانسی که در دانشگاه پیونگ یانگ تحصیل می‌کنند، قرار دارند. علاوه بر این، در کافی‌نت‌ها و مدارس نیز کامپیوترها وجود دارند اما استفاده‌ی کاربران از آن‌ها به دقت نظارت می‌شود.
فلش‌های USB به عنوان اکسسوری تزئینی پوشیده می‌شوند
در کره شمالی، کامپیوترهای خانگی به حدی کمیاب هستند که افرادی که در پایتخت این کشور، پیونگ یانگ، زندگی می‌کنند، فلش‌های USB را همانند اکسسوری‌های تزئینی به عنوان دستبند یا گردن‌بند می‌پوشند. این مورد نیز در کتاب “کره شمالی حقیقی” نوشته‌ی آندری لنکوف آورده شده است.
کامپیوترها از سیستم‌عامل مبتنی بر لینوکس استفاده می‌کنند
کره شمالی، سیستم عامل اختصاصی خود به نام Red Star یا ستاره سرخ را طراحی کرده که به گزارش محققان امنیتی آلمانی، دارای یک نرم‌افزار پردازش کلمه، تقویم و سرویس پخش موزیک است. از آنجایی که مردم کره شمالی با استفاده از فلش‌های USB، فیلم‌های خارجی، اخبار و سایر موارد غیرقانونی را وارد کشور می‌کنند، این سیستم عامل بر روی هر فایل یک نشانه ثبت می‌کند تا حتی پس از انتقال نیز قابل ردیابی باشند.
این سیستم‌عامل لینوکسی، بسیار شبیه OS X اپل است
علاوه بر اقدامات امنیتی و مسدود کننده‌ی متعدد، سیستم عامل Red Star تشابه زیادی با سیستم عامل‌های غربی دارد.
تبلت‌های ارزان چینی نیز فقط مخصوص پولدارها هستند
کره شمالی نیز به عرصه‌ی تبلت‌ها وارد شده است. تبلت‌های Woolim در سال گذشته توسط محققان امنیتی آلمانی کشف شدند. این تبلت هیچگونه اتصال Wi-Fi یا بلوتوث ندارد و از نسخه‌ی تغییر یافته‌ی اندروید استفاده می‌کند. با آنکه این تبلت با کیفیت ساخت پایین در چین تولید می‌شود و در حدود 250 یورو قیمت دارد، اما اکثر مردم کره شمالی توان خرید این تبلت را ندارند.
برخی مردم تلویزیون دارند اما برنامه‌های چندانی وجود ندارد
داشتن تلویزیون در بین مردم کره شمالی عجیب نیست چراکه دولت می‌تواند با استفاده از این دستگاه، به انتشار عقاید خود بپردازد. اما تنظیمات تلویزیون‌ها از قبل بر روی کانال‌های کره شمالی تنظیم می‌شود و پلیس به طور منظم به خانه‌ها سر می‌زند که مبادا مردم تنظیمات تلویزیون خود را عوض کرده باشند.
مردم تنها حق انتخاب بین دو اپراتور موبایل را دارند
همانطور که گفته شد، اپراتور اصلی کره شمالی، Koryolink نام دارد که یک پروژه‌ی مشترک بین دولت کره شمالی و کمپانی مخابراتی مصری Orascom است. اما در سال 2015، Orascom به طور ناگهانی کنترل شرکت را از دست داد و از آن زمان تاکنون، اپراتور رقیب دولتی به نام Byol روی کار آمده است. برخی خبرها بیان می‌کنند که امکان ادغام Byol با Koryolink وجود دارد و بدین ترتیب، تکلیف کمپانی مصری Orascom در این کشور نامشخص خواهد بود. در نهایت، این دولت کره شمالی است که کنترل بیشتری بر روی مخابرات این کشور بدست خواهد آورد.
گجت نیوز
