استقلال لیگ هفدهم، استقلال مدنظر منصوریان نبود
پس از حضور شفر در استقلال در مدت نسبتا کوتاهی این تیم روند رو به رشدی داشته و با غلبه بر نفت تهران کمی روزهای بحرانی گذشته را فراموش کرد. در هر حال هر چند که هنوز قضاوت در خصوص عملکرد استقلال شفر بسیار زود است ولی به هر حال طرفداران استقلال بیش از پیش افسوس نتایج دوران سرمربیگری علی منصوریان را در اوایل فصل می خورند. استقلال اوایل فصل، نتایج غیر قابل دفاعی گرفت و ضعف تاکتیکی در این تیم کاملا مشهود بود. این تیم بازیکنان متعددی را با هزینه های گزاف و میلیاردی به خدمت گرفت که حاصل آن قرار گرفتن استقلال در قعر جدول و رقم زدن ضعیف ترین کارنامه تاریخ باشگاه استقلال بود.
منصوریان آرزوها در سر داشت
منصوریان در آخرین بازیهای فصل چندین و چند بار اعلام کرد که تغییرات زیادی در استقلال فصل ۹۵-۹۶ نمی دهد و در کل ممکن است ۲-۳ تغییر داشته باشد اما وقتی فصل نقل و انتقالات به پایان رسید، منصوریان نزدیک به ۱۱ تغییر در استقلال داد. داستان هم البته ساده بود. باشگاه نتوانست بازیکنانی که می خواست را حفظ کند و از سوی دیگر بازیکنانی که مد نظر منصوریان بودند، جذب نشدند. منصوریان یک لیست بلند بالا به افتخاری و پندار توفیقی داد. لیست ورودی استقلال با آنچه در ذهن سرمربی وقت تیم می گذشت کاملا تفاوت داشت و جالب است بدانید که مسئولان نقل و انتقالات باشگاه استقلال حداقل در جذب ۱۵ بازیکن برای این تیم ناکام ماندند.
وقتی همه جواب منفی دادند
سرشناس ترین و جنجالی ترین بازیکنی که استقلال موفق به عقد قرارداد با او نشد رامین رضاییان بود. این بازیکن حضور در لیگ بلژیک را به یاغی بودن ترجیح داد. البته ممکن است مسایل دیگری هم در استقلالی نشدن او دخیل باشند اما نزدیک شدن به او استقلال ماجرایی بود که رسانه ها را چند هفته ای درگیر خودش کرد. گادوین منشا دیگر بازیکن مد نظر سرمربی آبی پوشان بود که قبل از آنکه استقلالی ها اقدام جدی جهت جذب این بازیکن کنند پیراهن تیم رقیب را بر تن کرد این داستان برای شایان مصلح به طور مشابهی هم تکرار شد. بعدها منصوریان در محفلی گفته بود پول نقد پرسپولیسی ها به این دو بازیکن دو سه برابر استقلال بود و شاید هر کس جای این بازیکنان بود هم پرسپولیس را انتخاب می کرد!
مهاجمانی که نیامدند
استقلال که تا بازی با نفت ضعیفترین خط حمله لیگ را به خود اختصاص داده بود به جز منشا به دنبال به کارگیری مهاجمینی نظیر مرتضی تبریزی، رحیم زهیوی و ساسان انصاری بود که جذب این بازیکنان به همراه پروژه تمدید قرارداد کاوه رضایی با شکست همراه شد تا استقلال با مهاجمینی که از اولویت بالایی برای منصوریان برخوردار نبودند وارد مسابقات شده و این آمار فاجعه بار در خط حمله استقلال خلق شود. قلعه نویی تبریزی را به ترتیبی که شده نگه داشت و زهیوی هم به فولاد پیوست و ساسان انصاری هم با دو برابر پولی که استقلال می خواست به او بدهد به سپاهان رفت. در واقع منصوریان مذاکره و جذب بازیکنان را به پندار توفیقی سپرد و او در راه مذاکره با بازیکنان مدنظر منصوریان اصلا موفق نبود. البته کاوه رضایی خیلی دوست داشت در اروپا فوتبالش را ادامه دهد تا به تیم ملی برسد. اتفاقی که در نهایت هم افتاد و کی روش بازیهای او را دید و به تیم ملی دعوتش کرد. منصوریان در ماجرای تبریزی از قلعه نویی دلخور شد اما هر چه تلاش کرد تا مدیران را برای حفظ کردن کاوه رضایی راضی کند، موفق نشد.
مدافعان هم نیامدند
استقلال در این فصل پس از مصدومیت پژمان منتظری با کمبود دفاع میانی روبه رو شد. مشکلی که پیش از شروع فصل منصوریان به آن اندیشیده بود ولی مسئولین این تیم نتوانستند فکری به حالش کنند. استقلال در تمدید قرارداد با رابسون جان واریو هم ناکام ماند. خالد شفیعی ترجیح داد که برای ادامه فوتبال به لیگ کره جنوبی برود. محمد دانشگر دیگر مدافعی بود که استقلالیها روی آن نظر داشتند ولی او هم استقلالی نشد. این عدم توفیق در جذب مدافعین در آغاز لیگ و مخصوصا پس از مصدومیت پژمان منتظری باعث شد قلب خط دفاع استقلال جولانگاه رقبا شود. منصوریان اینجا هم بد آورد و توفیقی نتوانست مدافعان مدنظرش را راضی کند.
دیگران هم نه گفتند
البته بازیکنانی که گفته شد تنها بازیکنانی نبودند که در فهرست خرید منصوریان جای داشتند. امید جهانبخش ، دانیال ماهینی ، مهدی شیری ، پیمان شیرزادی و ایمان مبعلی از جمله دیگر چهره های شاخصی بودند که مسئولین استقلال برای حضورشان در جمع آبی پوشان به توافق نرسیدند و منصوریان را بیش از پیش در فصل نقل و انتقالات ناامید کردند. اینکه چرا مسئولان استقلال نتوانستند با این بازیکنان به توافق برسند موضوعی است که باید در آینده ای نزدیک یا خود منصوریان و یا توفیقی و افتخاری درباره اش صحبت کنند.
در پایان باید این نکته را مد نظر داشت که اگر چه با قاطعیت نمی توان گفت در صورت جذب این بازیکنان چه اتفاقی برای استقلال می افتاد، اما می شود به این نتیجه رسید که همه نتایج ضعیف استقلال را نباید به پای سرمربی سابق این تیم نوشت و از سهم عواملی که باعث شدند این تیم به دلخواه سرمربی بسته نشود غافل شد. منصوریان در شیوه مربیگری اش قطعا مشکلاتی دارد که همان مشکلات باعث شد کارش به استعفا برسد اما باید به این مساله هم دقت کرد که استقلالی که لیگ برتر ۹۶-۹۷ را شروع کرد، استقلالی نبود که منصوریان می خواست!
