همانند هر گجتی که از آن استفاده می‌کنید، ایستگاه فضایی بین‌المللی نیز گاهی نیازمند باتری جدید است. وقتی شما در یک ایستگاه فضایی مشغول به کار باشید، حتی بروزرسانی‌های خیلی معمولی نیز می‌توانند خارق‌العاده باشند. در ماه ژانویه، شش باتری لیتیوم-یونی جدید علاوه بر صفحات آداپتور جدید، بر روی ایستگاه فضایی نصب خواهد شد.
دوران باتری‌های نیکل-هیدروژن که از زمان طراحی ایستگاه فضایی در سال ۱۹۸۸، به دو شکل مختلف به این ایستگاه خدمت می‌کردند، به پایان رسیده است. از سیستم قدرت ایستگاه فضایی بین‌المللی که در سال ۲۰۰۱ مورد توجه مهندسان ناسا و بوئینگ بود، به عنوان “اولین مورد استفاده از حجم زیاد باتری‌های نیکل-هیدروژن برای ایستگاه در حال گردش مداری”، یاد می‌شود. این باتری‌ها پیش از قرارگیری در ایستگاه فضایی، بر روی زمین تست شدند.
اما نیکل و هیدروژن، هیچکدام در ذخیره انرژی به پای لیتیوم که عنصری به شدت واکنش‌گراست، نمی‌رسند. چگالی بالای انرژی لیتیوم (انرژی قابل ذخیره در پیوندهای اتمی عنصر لیتیوم)، انتخاب آن را راحت می‌کند. شارژ مجدد باتری‌های لیتیوم-یونی آسان‌تر است. همچنین از باتری‌های مشابه، در خودروهای هیبریدی نیز استفاده می‌شود.
نصب باتری‌های جدید، هفتمین راهپیمایی فضایی یکی از کارکنان ناسا به نام Peggy Whitson را کلید می‌زند. این دومین باری است که خانم ویتسون به عنوان اولین زن، سکان ایستگاه فضایی را در دست می‌گیرد. در صورت موفقیت آمیز بودن راهپیمایی فضایی، او با خانم Suni Williams، به لیست زنانی از ناسا می‌پیوندد که بیشترین وظایف تکمیل شده را در کارنامه خود دارند.
طبق اعلام وب‌سایت Spaceflight Now، باتری‌های لیتیوم-یونی جدید تا ۱۰ سال عمر می‌کنند که بیشتر از عمر پیش‌بینی شده برای ایستگاه فضایی بین‌المللی است. در هر صورت، این آخرین نسل از باتری‌هایی است که ایستگاه فضایی به چشم خود خواهد دید.
منبع آی تی رسانه
