از بین بازی‌های مستقل بی‌شماری که هرساله عرضه می‌شوند معمولاً تعداد معدودی ایده‌ای واقعاً خلاقانه دارند و باقی تنها با فرمول‌های جواب‌پس‌داده‌شده بازی کرده‌اند. بازی Hidden Folks قرار نیست شما را مجذوب خلاقیت منحصر به فرد خودش کند و اصل بازی انقد ساده و سرراست است که یاد بازی‌های دوران کودکی‌تان می‌افتید. اما هنر دو سازنده‌ی هلندی بازی آنجاست که همین ایده‌ی ساده را به قدری جذاب و دلنشین پیاده کرده‌اند که نه تنها به آن‌ها به خاطر تکرار مکررات خرده نمی‌گیرید، بلکه هرچه وقت بیشتری در بازی می‌گذرانید آن‌ها را تحسین می‌کنید. Hidden Folks شما را به دو مرز دیوانگی و رضایت می‌برد و در دنیای نقاشی‌شده‌ خودش غرق می‌کند و با داستانک‌های بیشمارش، خودش را به مخاطبش نزدیک می‌کند. در طول بازی آنقدر به صفحه زل خواهید زد که کل جزئیات شهر و جنگل را حفظ می‌شوید و با تک تک کاراکترها خو می‌گیرید، چون اگر پای شانس در میان نباشد بالاخره زحمت زیادی برای پیدا کردنشان کشیده‌اید.

بله، در Hidden Folks باید کاراکترها یا اشیای مختلفی پیدا کنید و این کار اصلاً به این سادگی که به نظر می‌رسد نیست. در واقع اکثر تعامل شما با بازی، به نگاه کردن به نمایشگر خلاصه می‌شود که شاید در مورد یک بازی ویدیویی، تجربه‌ی جدید باشد. اما برای اینکه آن‌قدرها هم در طول بازی منفعل نباشید، گاهی مجبور می‌شوید با دنیای بازی هم تعامل داشته باشید تا شاید بخت با شما یار شود و هدف مورد نظرتان را پیدا کنید. شاید کاراکتر شما پشت بوته‌ها قایم شده باشد، شاید باید پرده‌ی خانه‌اش را کنار بزنید و او را ببینید و حتی شاید این هدف،‌ خرگوش کنجکاوی باشد که به درون سوراخی رفته و شما باید آن‌ را بیرون بکشید. این تعامل در مقیاس‌های کوچک راحت به نظر می‌رسد و با چند بار زیر نظر گرفتن تمام فعالیت‌هایی که در صحنه رخ می‌دهد،‌ می‌توانید تعداد زیادی از هدف‌های مشخص شده را پیدا کنید. اما وقتی با یک شهر کامل رو به رو می‌شوید چه؟ وقتی که صحنه آن‌قدر بزرگ است که هرچه بزرگ‌نمایی را کم می‌کنید نمی‌توان کل آن را در یک نظر ببینید و باید بارها اسکرول کنید تا به گوشه‌ها برسید. اینجا فقط صبر و حوصله‌ی فراوان می‌تواند از دیوانگی نجاتتان دهد.

Hidden Folks از بسیاری جهات شبیه بازی قدیمی «والدو کجاست» یا Where’s Waldo (که در اصل با نام Wally در بریتانیا شناخته می‌شود) است. پسرک عینکی کتاب‌های دوران کودکیمان با آن لباس راه راه قرمز و سفیدش ساعت‌ها وقتمان را می‌گرفت که در میان انبوه آدم‌های دیگر پیدایش کنیم. در Hidden Folks اما کارمان کمی راحت‌تر است چرا که نه تنها هدف‌های زیادی برای پیدا کردن وجود دارد، بلکه تقریباً همه‌ی آن‌ها داستان کوچک پشتشان دارند که کمک بسیاری به پیدا کردنشان می‌کند. در واقع منطق بازی همین است که بی‌هدف نباید دنبال چیزی گشت، بلکه باید سرنخ‌ها را کنار هم گذاشت و با محدود کردن محدوده‌ی جستجو، به نتیجه رسید. اگر بخواهید در مراحل عظیم بازی فقط به این طرف و آن طرف نگاه کنید، به سرعت کلافه خواهید شد و کلیک‌های بی‌هدف هم نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت. راهنمایی‌های بازی بسیار هوشمندانه و کاملاً به اندازه است و ماجراجویی اصلی را بر عهده‌ی خودتان می‌گذارد. مثلاً بازی به شما می‌گوید «بیلی دوستانش را به تولدش دعوت کرده اما خودش حوصله‌ی شلوغی را ندارد.» اینجا باید دنبال خانه‌ای بگردید که افراد زیادی در آن هستند و شاید چند بادکنک و کادو هم آنجا پیدا می‌شود. بعد از شناسایی خانه باید دنبال خود بیلی بگردید که شاید در اتاق زیرشیروانی قایم شده باشد. پیدا کردن آدم‌ها شاید کمی چالش‌برانگیز باشد، اما پیدا کردن یک توپ گلف یا نوعی قارچ قطعاً صبر و حوصله‌ی بسیاری می‌طلبد. برای پیشروی به مرحله‌های بعد، لازم نیست تمام اهداف را پیدا کنید و اهداف سخت‌تر برای کسانی تعبیه شده که دنبال یک چالش واقعی هستند.

روایت‌های کوچک بازی کنار یکدیگر جمع می‌شوند و در هر بخش داستان بزرگ‌تری را تعریف می‌کنند. بازی در حال حاضر شامل چهار بخش جنگل، صحرا، شهر و کارخانه است که به مرور محیط هرکدام بزرگ‌تر و پرجزئیات‌تر می‌شود. برای مثال در بخش جنگل، شما با یک چادر و کمپ کوچک کار را آغاز می‌کنید و در نهایت به جنگل عظیمی می‌رسید که مناطق کاملاً متفاوتی دارد و شاید ساعتی طول بکشد که با همه‌ی آن آشنا شوید. در هر بخش مرحله‌هایی هم وجود دارند که که هنوز قابل بازی نیستند و در بروزرسانی‌های آینده فعال خواهند شد. همین روند پیشروی قابل لمس و منطقی که در Hidden Folks دیده می‌شود، باعث شده ظرفیت بالای آن از بین نرود و سازندگان با زیرکی از ایده‌ی که به خودی خود جذاب است، یک بازی هدف‌دار با قابلیت تعامل بیشتر ساخته‌اند و تجربه‌ی کاربر را صرفاً به پیدا کردن محدود نکرده‌اند.

طراح هنری Hidden Folks تمام تصاویر و انیمیشن‌های بازی را دست طراحی کرده و حتی برای تبدیل اسکچ‌هایش روی کاغذ به تصاویر دیجیتالی، ابزار مخصوصی ساخته تا بهترین خروجی را داشته باشد. اگه ظاهر سیاه و سفید بازی را نمی‌پسندید، دو حالت تیره و قهوه‌ای هم در تنظیمات موجود است که می‌تواند در شرایط نوری متفاوت کاملاً به کارتان بیاید. اما ظاهر بازی تنها چیزی نیست که به آن هویت خاصی می‌بخشد. دو سازنده‌ی بازی بیش از ۹۰۰ صدای مختلف با دهان خود تولید کرده‌اند و به جای افکت‌های صوتی مصنوعی، از صداهای طبیعی خودشان در بازی استفاده کرده‌اند. با کلیک روی هر بخش مختلف صفحه، صدای متفاوتی خواهید شنید. حتی برای کلیک‌های بی‌هدف هم صداهای مجزایی تعبیه شده، مثلاً چند مدل صدای بوق مخلتف وجود دارد که با کلیک روی ماشین‌ها شنیده می‌شود. در واقع صدا دومین کمک شما در پیدا کردن اهداف بازی است. با میزان بزرگ‌نمایی مناسب، می‌تواند بنا به ماهیت یک منطقه صدای خاص آن را بشنوید و همین قضیه به شما در پیدا کردن چیزی که دنبالش هستید کمک می‌کند. مثلاً‌ اگه یک مهمانی در خانه‌ای جریان داشته باشد، با عبور از حوالی آن خانه، صدای آهنگ خواهید شنید و در مراحل جنگلی نیز صدای حیوانات به کارتان خواهد آمد.

غیر از کنسول‌ها، Hidden Folks روی تمام پلتفرم‌ها عرضه شده و نسخه‌ی اندروید آن هم به زودی روانه‌ی بازار خواهد شد. گشت و گذار در محیط‌های عظیم بازی و زل زدن به گوشه و کنار این دنیای بامزه لذت خاص خودش را دارد و اگر برای پیدا کردن یک کاراکتر خاص بیش از حد وقت نگذارید و اعصاب خودتان را خرد نکنید، همین چند ساعتی که در بازی می‌گذارید قطعاً به یاد ماندنی و دلنشین خواهد بود. به سختی می‌توان به بازی خرده گرفت و اگر در مرحله‌ای از گشتن خسته شدید و نمی‌توانید هدف‌های خواسته شده را پیدا کنید، کافیست مدتی بازی را کنار بگذارید و بعداً به آن سر بزنید. دنیای Hidden Folks همیشه چیزی برای پیدا کردن دارد.