قطعا اگر از جمله طرفداران بازی‌های نقش آفرینی باشید، تجربه‌های گوناگونی را در بازی‌های این ژانر پشت سر گذاشته‌اید. در بازی‌هایی چون Witcher 3 و Skyrim غرق در دنیایی اسطوره‌ای شده‌اید و انواع و اقسام موجودات را کشته‌اید. در بازی‌هایی چون Pillars of Eternity حس و حال بازی‌های کلاسیک این سبک را تجربه کرده‌اید. حتی در سری Mass Effect پا را فراتر از گذشته و حال گذاشته و به سفری در فضا در آینده رفته‌اید یا در سری فال‌اوت، آمریکای آخرالزمانی مملو از موجودات و حشرات عظیم‌جثه را از نزدیک دیده‌اید. هدفم از گفتن این‌ها و اشاره به این بازی‌ها، یادآوری این موضوع است که نقش آفرینی، سبکی است که آزادی عمل زیادی در اختیار سازندگانش برای خلق ماجراجویی‌ای سرگرم‌کننده می‌دهد و در طرف مقابل هم تجربه‌ای در اختیار گیمر قرار می‌دهد که می‌تواند مدت زمان زیادی را با آن سرگرم شود.

اما امروز در زومجی، سراغ بررسی بازی‌ای خواهیم رفت که با تمامی بازی‌های نقش آفرینی که تا به امروز تجربه کرده‌اید، متفاوت است. بله منظور Pyre، ساخته جدید استودیو سوپرجاینت گیمز است که آن‌ها را با بازی‌هایی چون Bastion یا Transistor می‌شناسیم؛ استودیویی که پیش از این هم نشان داده مهارت بالایی در ساخت بازی‌های نقش آفرینی دارد و این بار اثری خلق کرده که شبیه هیچ‌یک از ساخته‌هایش نیست. Pyre را شاید بتوان با بازی راکت لیگ مقایسه کرد. می‌دانم! الان برای‌تان این سوال پیش آمده که یک بازی نقش آفرینی چه ربطی به راکت لیگ دارد. منظورم از اشاره به این بازی، صرفا سبک آن نیست. بلکه همان‌طور که استودیو سایانیکس با ترکیب سبک‌های رانندگی و فوتبال بازی با ایده‌ای نو خلق کرد، استودیو سوپرجاینت گیمز هم در Pyre، بازی‌ای نقش آفرینی خلق کرده که المان‌های ورزشی هم در آن دیده می‌شود! همین ایده نو، مساله‌ای است که بازی Pyre را از دیگر بازی‌های هم سبک‌اش متمایز می‌کند و باعث می‌شود حس و حالی را در بازی تجربه کنیم که شاید در هیچ بازی دیگری تا به حال آن را تجربه نکرده باشیم.

البته داشتن ایده‌ای نو، صرفا تضمین‌کننده موفق بودن یک بازی ویدیویی نیست و از این رو Pyre به ویژگی‌های دیگری هم نیاز دارد تا بتواند خود را به عنوان یک بازی با کیفیت مطرح کند و خب خوشبختانه استودیو سازنده هم با آگاه بودن از این موضوع، بازی‌ای ساخته که درست است بی‌نقص نیست، اما تجربه آن شدیدا لذت‌بخش و سرگرم‌کننده است. داستان بازی Pyre که یکی از اصلی‌ترین نقاط قوت آن هم به شمار می‌رود، در مورد شخصی است که توانایی خواندن ستاره‌ها و مسیریابی و همچنین خواندن ذهن دیگر افراد را دارد. این فرد در همان ابتدای بازی، با تعدادی کاراکتر آشنا می‌شود که مانند خودش تبعید شده‌اند و حال باید به این افراد کمک کند تا بتوانند به سرزمین‌شان برگشته و آزادی خودشان را دوباره به دست بیاورند. داستان بازی به خودی خود خیلی ایده فوق‌العاده‌ای ندارد و حتی کلیشه‌ای هم به نظر می‌رسد. اما Pyre بازی‌ای است که ثابت می‌کند یک ایده کلیشه‌ای هم حتی اگر به خوبی پرداخته شود، می‌تواند تبدیل به داستانی لذت‌بخش شود. البته باید یک مورد را در رابطه با داستان Pyre ذکر کنم؛ اینکه در این بازی خبری از میان پرده‌های سینمایی نیست و در صورتی که بخواهید از داستان آن لذت ببرید، باید حوصله خواندن تعداد زیادی دیالوگ و متن را داشته باشید.

راستش را بخواهید، شخصیت اصلی بازی که همان شما هستید، در بازی با نام Reader (خواننده) خطاب می‌شود. شاید برخی بر این باور باشند که دلیل این نام‌گذاری، این است که کاراکتر اصلی قادر به خواندن ذهن افراد، متون باستانی و همچنین ستارگان است. اما به شخصه فکر می‌کنم این نامگذاری، دلیل دیگری هم دارد و آن هم اینکه بازی، مخاطبین را به عنوان یک خواننده کتاب در نظر گرفته و خود بازی هم نقش کتابی را دارد داستانی فانتزی را با محوریت چند شخصیت که برای آزادی خود تلاش می‌کنند، روایت می‌کند. در واقع با اینکه شاید همه حوصله دنبال کردن چنین بازی‌ای را نداشته باشند، اما شخصا لذت زیادی از داستان و ماجراجویی‌های شخصیت‌های بازی بردم. خواندن دیالوگ‌ها و متن‌های گاها طولانی بازی، شاید نیاز به حوصله داشته باشد، اما در طول بازی همواره این حس به‌تان منتقل می‌شود که انگار در حال خواندن یک رمان هستید که توسط نویسنده‌ای ماهر نوشته شده است. حتی نوع نثر و نگارش متون بازی هم شبیه به یک کتاب رمان است و فقط به دیالوگ محدود نشده و وقایع و اتفاقاتی که برای شخصیت‌ها در طول مسیر رخ می‌دهند هم در قالب متن به شما منتقل می‌شوند و در کل همه چیز به شکلی است که دقیقا مانند زمانی که در حال خواندن یک کتاب هستید، می‌توانید ماجراجویی شخصیت‌ها و اتفاقاتی را که برای‌شان رخ می‌دهند، تجسم کنید.

همان‌طور که اشاره کردم، شاید این نوع روایت داستان باب میل همه نباشد اما به شخصه لذت زیادی از آن بردم و شما هم قطعا اگر علاقه زیادی به خواندن کتاب دارید و برای این کار حوصله کافی هم دارید، از داستان بازی Pyre لذت خیلی زیادی خواهید برد. مخصوصا که در طول داستان بازی، شاهد پیچش‌های جذابی هم هستیم و همیشه همه‌چیز آنطور که انتظار دارید، پیش نمی‌رود. علاوه بر این، شخصیت‌ها هم به عنوان یک المان مکمل، تاثیر خیلی زیادی در خوب بودن داستان دارند. شخصیت‌های بازی هریک پیشینه خاص خود را دارند و علاوه بر آن، در طول بازی آنقدر کاراکتر مرموز و خاص می‌بینید که وقتی به داستان و هویت آن‌ها پی می‌برید، هنر سازندگان در پرداخت شخصیت‌هایی دوست‌داشتنی را تحسین خواهید کرد. در کل از حیث داستان، همه چیز در Pyre عالی است و داستان بازی، نوع روایت آن، شخصیت‌هایی که در آن نقش دارند و حتی پایان‌بندی بازی، مواردی هستند که پس از تمام کردن Pyre، تا مدت‌ها در ذهن‌تان باقی خواهند ماند.

درست است که استودیو سوپرجاینت گیمز تلاش زیادی برای ارائه یک داستان عالی در بازی کرده و در این کار هم کاملا موفق است، اما در Pyre همه‌چیز فقط به داستان خلاصه نمی‌شود و سازندگان همان‌طور که در ابتدا هم اشاره کردیم، تمرکز زیادی هم روی گیم‌پلی داشتند و توانسته‌اند بازی‌ای بسازند که به جرات می‌توان گفت شبیه به هیچ بازی نقش آفرینی دیگری نیست. پیش‌تر از این گفتیم که استودیو سوپرجاینت، المان‌های ورزشی را وارد بازی خود کرده و در Pyre خبری از مبارزه با سلاح‌های سرد و گرم نیست و برای اینکه بتوانید آزادی تیم‌تان را به دست بیاورید، باید در یک نبرد از جنس فانتزی با المان‌های ورزشی برنده شوید! این نبرد‌ها که در بازی Rite نام دارند، بدین شکل هستند که شما باید از بین اعضای تیم‌تان، سه نفر را انتخاب کنید و در برابر تیم سه‌نفره حریف قرار بگیرید. در دو طرف زمین نبرد، دو Pyre قرار دارند که آتشی در آن‌ها افروخته شده است و در وسط زمین هم یک گوی قرار دارد که همان نقش توپ را ایفا می‌کند. حال هدف شما در بازی این است که با همکاری تیمی، گوی را برداشته و آن را به Pyre حریف بیندازید. از آنجایی که هریک از شخصیت‌های بازی قابلیت‌های مخصوص به خود را در این نبرد‌ها دارند، انتخاب تیم درست و همچنین بهره بردن درست از قابلیت‌های اعضای تیم، نقشی اساسی در پیروزی یا شکست شما ایفا می‌کند.

البته صرفا این ایده نو، تضمینی برای خوب بودن گیم‌پلی بازی نیست ولی واقعیت این است که Rite‌ها، جذابیت فوق‌العاده‌ای دارند و دقیقا مثل یک مسابقه ورزشی، هیجان‌انگیز می‌شوند. مخصوصا زمانی که سطح سلامتی Pyre شما و رقیب پایین می‌آید و فقط یک پرتاب درست کافی است تا یکی از طرفین پیروز نبرد شود، هیجان غیر قابل وصفی در بازی حس می‌شود که فقط با تجربه کردن Pyre می‌توانید به آن پی ببرید. البته که این رقابت‌ها بی‌نقص هم نیستند و گاهی یک سری باگ در آن‌ها دیده می‌شود؛ برای مثال چندین بار برایم پیش آمده که شخصیت‌های تیم رقیب به موانع نامرئی گیر کرده‌اند و همین هم باعث شده تا به شکل خیلی ساده‌ای بتوانم امتیاز کسب کنم یا به بیان بهتر گوی را داخل Pyre دشمن بیندازم. اما در مجموع، Rite‌ها هیجان زیادی دارند و تنوع خوبی هم در آن‌ها دیده می‌شود و برای مثال رقبای شما به مرور زمان قوی‌تر می‌شوند یا هریک توانایی‌های خاص خود را دارند که باعث می‌شود چالش نسبتا جذابی در بازی حاکم باشد.

تقریبا تا به اینجای متن، هرچه از Pyre گفته‌ایم ویژگی‌های مثبت و هیجان‌انگیز بوده است و شاید همین هم باعث شده تا تصور کنید که با یک بازی کاملا بی‌نقص طرف هستیم. اما در واقع اینچنین نیست و Pyre از مشکلی رنج می‌برد که از قضا ایراد کوچکی هم نیست. مشکل Pyre این است که روند آن، پس از مدتی تا حد محسوسی تکراری و خسته‌کننده می‌شود. در ابتدای بازی، همه چیز در آن جذاب است؛ از پیدا کردن مسیر از طریق ستارگان گرفته تا حرکت ساده در طول محیط زیبای بازی و شرکت در Rite‌ها. اما متاسفانه سازندگان تنوع خوبی به این روند نداده‌اند و شما در طول گیم‌پلی بازی که نسبتا طولانی هم هست، مدام باید این چرخه را تکرار کنید. در کل بازی به یک سری کار‌های تکراری خلاصه می‌شود که پیدا کردن مسیر، گوش دادن به صحبت کاراکتر‌ها، شرکت در Rite‌های معمولی و در نهایت شرکت در Rite‌هایی است که باعث می‌شوند یکی از کاراکتر‌های شما به آزادی برسد. در این بین شاید این کار‌ها به لطف تنوعی که مثلا در هر Rite وجود دارد تا زمانی جذاب باشند، اما پس از گذشت مدتی روند بازی تکراری و خسته‌کننده می‌شود و بیش‌تر دوست خواهید داشت که زودتر این کار‌های تکراری را انجام دهید تا به داستان جذاب بازی پی ببرید.

در مجموع، درست است که گیم‌پلی بازی ایده‌ای نو و هیجان‌انگیز دارد، اما در مقایسه با داستان بازی، یک سر و گردن پایین‌تر است و دلیل آن هم خسته‌کننده شدن روند بازی پس از گذشت مدتی است. البته بازی علاوه بر بخش داستانی، یک قسمت به نام Versus هم دارد که در آن بدون روایت داستان، می‌توانید صرفا در نبرد‌های Rite شرکت کرده و دوستان‌تان یا هوش مصنوعی را به چالش بکشید. همچنین اگر به عنوان یک بازی نقش آفرینی صرف سراغ Pyre می‌روید، شاید Pyre نتواند آنطور که باید انتظارات‌تان را برآورده کند. چرا که المان‌های نقش آفرینی بازی سطحی هستند و درست است که کار‌های ابتدایی مثل ارتقای شخصیت‌ها یا خرید و فروش آیتم‌ها را می‌توانید انجام دهید، اما این المان‌ها به شکلی نیستند که یک طرفدار بازی نقش آفرینی را راضی نگه دارند و بیش‌تر اینطور به نظر می‌رسد که سازندگان تنها سعی کرده‌اند بازی فاقد المان‌های نقش آفرینی نباشد تا اینکه بخواهند یک بازی نقش آفرینی غنی بسازند و بیش‌تر هدف‌شان تمرکز روی ارائه تجربه هیجان‌انگیز از رقابت‌های Rite و همچنین روایت داستانی عالی بوده است.

حال که به حد کافی از گیم‌پلی و داستان بازی گفتیم، انصاف نیست اگر به جنبه‌های هنری بی‌نظیر Pyre اشاره نداشته باشیم. شاید حس کنید که به کار بردن صفت «بی‌نظیر» برای جنبه‌های صوتی و بصری بازی کنی اغراق‌آمیز باشد، ولی واقعا این‌چنین نیست! به جرات می‌توان گفت که Pyre در بین بازی‌های نسل هشتیم، از حیث هنری در زمره بهترین‌ها قرار می‌گیرد. تمامی محیط‌های بازی، چه زمانی که در حال سفر در دنیای آن هستید یا چه زمانی که در Rite‌ها در حال رقابت هستند، به زیبا‌ترین شکل ممکن طراحی شده‌اند. محیط‌های بازی این حس را به‌تان القا می‌کنند که انگار اخیرا با کار‌های یک نقاش صاحب‌سبک آشنا شده‌اید که شاید طراحی‌هایش کمی متفاوت از بقیه باشند، اما فوق‌العاده زیبا هستند. در وصف زیبایی‌های بازی همین بس که شخصا معمولا برای انتخاب تصویر مناسب برای نقد بازی‌ها، دچار مشکل می‌شوم و نمی‌دانیم کدام اسکرین شاتی را که گرفتم باید در مقاله قرار دهم که زیبا باشد. اما Pyre آنقدر از نظر بصری زیبا بود که حتی بد موقع‌ترین اسکرین شات‌هایی که از آن گرفتم هم شدیدا زیبا به نظر می‌رسیدند!

محیط‌های بازی علاوه بر زیبا بودن، متنوع هم هستند. برای مثال گاهی در محیطی در حال حرکت هستید که زبانه‌های آتش از جای‌جای آن شعله می‌کشند یا گاهی وارد محیطی برفی و کوهستانی می‌شوید. این قضیه درباره زمین‌های مسابقه Rite هم صدق می‌کند و برای مثال گاهی در زمینی مسابقه می‌دهید که شاخه‌های درختان مدام در آن‌ها رشد می‌کنند و علاوه بر سخت‌تر کردن کار شما، زیبایی خاصی هم به محیط می‌دهند. در کل تعریف کردن زیبایی بازی Pyre از طریق متن، شبیه به این می‌ماند که شما سفری به یکی از زیبا‌ترین نقاط دنیا داشته باشید و پس از برگشتن، فقط چندتا عکس محدود به دوستان‌تان نشان دهید! Pyre دقیقا چنین شرایطی دارد و هرچقدر هم که در مورد آن تعریف کنم، تا زمانی که خودتان بازی را تجربه نکنید، متوجه نخواهید شد که چرا Pyre را یکی از زیبا‌ترین بازی‌های نسل هشتم معرفی کردم.

البته زیبایی بازی، فقط محدود به جلوه‌های بصری نیست. Pyre از نظر صوتی و موسیقی هم فوق‌العاده است. در طول بازی و زمانی که در حال سفر کردن هستید، موسیقی‌های بی‌کلام یا آهنگ‌هایی فوق‌العاده زیبا به گوش می‌رسند که معمولا هم ریتم آرامی دارند. با این حال زمانی که در حال انجام Rite هستید، این موسیقی‌های آرام جای خودشان را به موسیقی‌های زیبایی با ریتم تند می‌دهند. البته خیلی فرقی ندارد که در حال گوش دادن به موسیقی‌های آرام یا تند بازی باشید، در هر حال بازی از نظر صوتی هم واقعا عالی است و آهنگ‌های آن آنقدر خوب هستند که گاهی دوست دارید بی‌خیال بازی شده و از هارمونی ایجاد‌شده به لطف موسیقی و زیبایی بصری، نهایت لذت را ببرید.

در کل Pyre بازی‌ای است که داستان فوق‌العاده‌ای دارد و آن را به زیبایی مانند یک کتاب رمان عالی روایت می‌کند. از طرف دیگر ایده گیم‌پلی بازی هم ایده‌ای نو است که توانسته ورزش را با دنیایی فانتزی ترکیب کند و در نتیجه یک بازی نقش آفرینی خلاقانه خلق کند و همچنین از نظر زیبایی‌های بصری و صوتی هم هرچه از بازی تعریف کنیم، باز هم قادر نخواهیم بود عظمت آن را آنطور که باید شرح بدهیم. اما مشکلی که Pyre با آن دست و پنجه نرم می‌کند، این است که اگر به دید یک بازی آن را بررسی کنیم، باید اعتراف کنیم که پس از گذشت مدتی، روند بازی تا حدود زیادی تکراری و خسته‌کننده می‌شود و صرفا خودتان را در حال تکرار کار‌هایی می‌بینید که بار‌ها آن‌ها را انجام داده‌اید. این برای یک بازی ویدیویی، ایراد کوچکی نیست و باعث می‌شود ویژگی‌های مثبت دیگر آن هم تا حدودی تحت شعاع قرار بگیرند. ولی حتی با وجود این مساله هم اگر عاشق بازی‌های خلاقانه‌ای هستید که داستان خوبی هم روایت می‌کنند و از نظر هنری هم فوق‌العاده هستند، نباید تجربه Pyre را از دست بدهید.