بررسی درام موزیکال «Juliet, Naked»
فیلم «Juliet, Naked» که در جشنواره ساندنس شب گذشته اکران شد درباره زنی است که خود را در کشمکش بین دو مرد نابالغ می‌یابد – یکی ستاره راک فراموش شده و دیگری طرفدار پر و پا قرص او- این فیلم ابتدا به سبک کمدی شروع می‌شود اما با پیش رفتن بیشتر به فیلمی مفهومی‌تر تبدیل می‌شود. «رز بایرن» شخصی صبور و مهربان است که ارزش خود را شناخته و زندگی بهتری می‌خواهد، اما برای مردانی که نمی‌توانند دست از خواسته‌هاای کودکانه خود بردارند این اقتباس از رمان «نیک هرنبی» کمی به فانتزی بیشتر از واقعیت نزدیک است.
بازیگران اصلی فیلم شامل «رز بایرن»، «ایثن هاک» و «کریس اودوود» هستند. «بایرن» در نقش «آنی» ظاهر می‌شود که سال‌هاست با «دانکن» با بازی «اودوود» که طرفدار پر و پا قرص «تاکر»، خواننده‌ای که 25 سال از انتشار آخرین آلبومش می‌گذرد. زمانی که یک دمو جدید از «تاکر» منتشر می‌شود، «آنی» که در علاقه همسرش به راک شریک نیست در اینترنت از دمو انتقاد می‌کند و این باعث می‌شود تا «تاکر» با او برای اعلام نظر مشترکش تماس بگیرد.
به زودی این دو دوست خوبی شده و چیزهایی را به هم بگویند که با هیچ یک از افراد نزدیک در زندگی‌شان نمی‌توانند به اشتراک بگذارند. همزمان که «آنی» به «تاکر» نزدیک می‌شود، «دانکن» از «تاکر» در حالی که اطلاعی از رابطه «آنی» و «تاکر» ندارد دور می‌شود و داستان حالتی کمدی به خود می‌گیرد. اما با اینکه هر سه شخصیت داستان بیننده را درگیر داستان می‌کنند فیلم یک حالت غیر واقعی به خود می‌گیرد که هیچ وقت به طور کامل از بین نمی‌رود.
یکی از نکات عجیب این است که در طی 25 سال کسی موفق به پیدا کردن «تاکر» نشده در حالی که او در حال عیاشی با زنان مختلف بوده است. به علاوه به نظر می‌رسد که فیلم فاقد بینش و خلاقیت است زیرا شخصیت «دانکن» در کتاب «هرنبی» به نحوه‌ای میل قوی او را به راک نشان می‌دهد که به حقیقت نزدیک‌تر است. در عین حال رابطه بین «آنی» و «تاکر» در حالی که یکی در آمریکا و دیگری در انگلیس است در عین شیرین و هیجان انگیز بودن به اندازه‌ای نیست که ادامه فیلم را توجیه کند. در نتیجه تماشاگران برای درک تغییر رویه شخصیت‌های داستان باید بسیاری از جزییات را نادیده بگیرند.
«تاکر» سعی می‌کند در نقش مردی ظاهر شود که به هنرش پشت کرده و سال‌ها بعد برای جبران اشتباهات و بی توجهی‌هایش به فرزندانش بازگشته است، در عین حال شخصیت او آنچنان دوست داشتنی است که به نظر سطحی می‌رسد. او احتمالا یکی از مهربان‌ترین پدرهای بد در تاریخ سینماست. «آنی» نیز شخصیت زنی مهربان را دارد که همیشه نیازهای دیگران را به نیازهای خود ارجعیت داده، اما «آنی» حتی برای خودش هم بی فایده است، شخصیت او ساخت کاملی ندارد و رابطه‌اش با این دو مرد خیلی منحصر به فرد نیست. و در آخر صحنه ملاقات «دانکن» و «تاکر» هم رضایت کامل را برای تماشاگر به همراه ندارد. «جسی پرتز» کارگردانی و «جیم تایلر» و «تامارا جنکینز» نویسندگی فیلم را بر عهده داشتند.
