ترانه علیدوستی (متولد ۲۲ دی ۱۳۶۲ در تهران) بازیگر و مترجم ایرانی‌ست.

زمینه فعالیت : بازیگری، ترجمه

ملیت : ایرانی

تولد : ۲۲ دی ۱۳۶۲ – ۱۲ ژانویهٔ ۱۹۸۴

تهران

والدین : حمید علیدوستی

محل زندگی : تهران

پیشه : بازیگر، مترجم

سال‌های فعالیت : ۱۳۸۰ تاکنون

زندگی

در دورهٔ راهنمایی، دو سال در هنرستان موسیقی تحصیل کرد که کلارینت و پیانو می‌زد. در دورهٔ دبیرستان مشغول تحصیل در رشتهٔ علوم تجربی بود که در کلاس‌های بازیگری امین تارخ ثبت نام کرد. سال ۱۳۷۹ از طریق همین کلاس‌ها برای بازی نقش «ترانه پرنیان» در فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم انتخاب شد و با بازی در این فیلم وقفه‌ای در تحصیلاتش افتاد که سرانجام در رشتهٔ کامپیوتر دیپلم گرفت. او برای بازی در فیلم (من ترانه…) جایزهٔ سیمرغ بلورین بیستمین جشنوارهٔ فیلم فجر، جایزهٔ نخل زرین از سومین جشنوارهٔ اجتماعی آبادان، جایزهٔ منتقدین و نویسندگان سینمای ایران و همچنین جایزه بهترین بازیگر زن از پنجاه و پنجمین جشنوارهٔ فیلم لوکارنو (سوئیس) را دریافت کرد. روند موفقیت‌های او با فیلم دومش «شهر زیبا» ادامه یافت. ترانه پس از تجربه‌های موفق سینمایی‌اش، بازی در عرصه تئاتر را نیز با نمایش «فنز» تجربه کرد. این نمایش با استقبال بسیاری روبه‌رو شد. سال ۱۳۸۰-۱۳۷۹ یک دورهٔ فیلمنامه‌نویسی در کلاس‌های حوزه هنری گذراند. او تا سال ۱۳۸۲ در فیلمی حضور نداشت و بیشتر به علایق دیگرش مثل نوشتن و موسیقی می‌پردازد.پدر ترانه، حمید علیدوستی بازیکن سابق تیم ملی فوتبال ایران و از مربیان کنونی فوتبال ایران است.

پدرش آرشیو تاریخ سینما را دارد. مخصوصا فیلمهای ” برگمان، فلینی و کیشلوفسکی ” .

اولین حضورش در سینما سال ۸۰ و با بازی در فیلم سینمایی ” من ترانه ۱۵ سال دارم ” بود. حبیب رضایی برای انتخاب این نقش از بیش از ۶۰۰ نفر تست گرفت و از بین همه آنها، ترانه پذیرفته شد. به خاطر بازی در این فیلم سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن را از آن خود کرد. معمولا وقتی اتفاق خیلی بزرگ و خوشحال کننده ای برایش اتفاق می افتد تنی تواند به سرعت واکنش نشان دهد.

با آنکه موقع بازی در فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم، نه ازدواج کرده بوده و نه مادر شده بوده، آن قدر نقش خود را خوب ایفا کرد که همه تحسینش کردند.

در کنار بازیگری دوست دارد فیلمنامه نویسی را هم تجربه کند. به بازی کنار ” رابرت دنیرو ” علاقه مند است. در اوقات فراغت، گه گاهی نقاشی می کند. اما مطالعه را هیچ گاه از یاد نمی برد و کتابخانه خوبی دارد. سبک نقاشی اش سیاه قلم است که آن را به صورت تجربی فرا گرفته است. به آرام حرکت کردن و درست گام برداشتن اعتقاد دارد. پدرش جمید علیدوستی از فوتبالیست ها و مربیان خوب فوتبال کشور است. دختر مسئولیت پذیری است. دوسان معدودی دارد. وقتی پدرش فیلم ” من ترانه ۱۵ سال دارم ” را دید، گریه کرد. مادرش سنگ تراش و مجسمه ساز است. قبل از اسنکه بازیگر شود فکر می کرد خواننده اپرا شود. دو سال هم در هنرستان موسیقی درس خواند و با پگاه آهنگرانی همکلاس بود. کلارینت، ساز تخصصی اش بود و به عنوان ساز دوم پیانو می زد. در دوران مدرسه بچه درس خوان و زرنگی بود . همیشه به دنبال پویا نمایی و تحرک است. در تمام فیلمهایی که بازی کرده به نوعی از سن حقیقی خود جلوتر بوده است. او در فیلمهای کنعان و شهر زیبا حضوری درخشان داشته است. لذتی که از بازی اش می برد را دوست دارد. احساساتی است و ترجیح می دهد کاری را که انجام میدهد با احساساتش در ارتباط باشد. یکی از دلمشغولی هایش داستان نویسی است و چند تا از قصه هایش در نشریات چاپ شده است. بسیار اهل ریسک کردن است.

در فضای تئاتر هم فعالیت می کند. کلا بازیگر گزیده کاری است و فیلمنامه برایش از اهمیت زیادی برخوردار است. در خانه عادت دارد مدام تلویزوین را روشن نگاه دارد. معتقد است تطح برنامه های تلوزیون خیلی پائین است. برای کار در تلویزیون خیلی پیشنهاد داشته اما نپذیرفته است. معصومیت خاصی در چهره اش موج می زند. حرفش را در نهایت ادب و احترام بازگو می کند. می گوید: سعی می کنم فروتنی بی جا نکنم تا خدای نکرده به ورطه ریاکاری نیفتیم.

حضور در جشنواره‌ ویتنام

جشنواره فیلم هانویی ویتنام در پایتخت ویتنام آغاز به کار کرد و ترانه علیدوستی به عنوان داور در این جشنواره بین‌المللی حضور داشت .

فیلم شناسی

تئاترها

    فنز به کارگردانی محمد رحمانیان

    مانفیست چو به کارگردانی محمد رحمانیان

    روز حسین به کارگردانی محمد رحمانیان(انجام نشد)

ترجمه

ترانه علیدوستی با ترجمه داستان رویای مادرم اثر «آلیس مونرو» در نوزدهمین دوره کتاب فصل، در گروه ادبیات شایسته تقدیر شناخته شد.

بیوگرافی ها