تفاوت این پرسپولیس با فصل پیش
فصل پیش پرسپولیس برانکو، صاحب بهترین قهرمانی تاریخ لیگ برتر شد. آن‌ها بیشتر امتیازات ممکن را از حریفان‌شان گرفتند و عملکرد خوبی داشتند اما نقطه ضعف‌شان، امتیاز گرفتن از تیم‌های بزرگ بود. پرسپولیس بجز بازی تشریفاتی هفته آخر با سیاه جامگان، همه بازی‌هایش با ۴ تیم آخر جدول را برد اما از ۶ بازی مقابل سه تیمی که در رده‌های دوم تا چهارم قرار گرفتند، فقط یک برد داشت.
پرسپولیس بازی رفت با استقلال مساوی کرد و بازی برگشت باخت، بازی رفت از ذوب آهن شکست خورد و بازی برگشت مساوی کرد و مقابل تراکتورسازی هم بازی رفت متوقف شد و فقط بازی برگشت مقابل این تیم را توانست پیروز شود. یک برد، سه مساوی و دو باخت، کارنامه ضعیفی برای پرسپولیس مقابل تیم‌های مدعی بود. کارنامه‌ای که این فصل کاملا تغییر کرده و آن‌ها علاوه بر تیم‌های کوچک، مقابل بالانشین‌های لیگ هم نمایش خوبی دارند.
بین همه تیم‌های نیمه بالای جدول، فقط پیکان در بازی رفت به پرسپولیس نباخته و فولاد، پارس جنوبی، استقلال، صنعت نفت، سایپا و ذوب آهن همگی بازی رفت را به پرسپولیس باخته‌اند. حتی گسترش و تراکتورسازی، تیم‌های نهم و دهم جدول هم بازی رفت از پرسپولیس شکست خوردند. در نیم فصل دوم، هر چقدر هم که معادلات بالای جدول تغییر کند بعید است تیم دیگری جز این تیم‌ها مدعی رده‌های بالای جدول باشد. در بازی برگشت هم پرسپولیس، با فولاد مساوی کرد و با ۴ امتیاز از دو بازی، آمار خوبی مقابل این تیم بدست آورد.
در صورتی که پرسپولیس، بازی برگشت پیکان را شکست دهد از حالا خیالش را راحت کرده که در مقابل همه تیم‌های بالای جدول، این فصل حداقل یک برد را داشته و شانس زیادی دارد بسیاری از آن‌ها را هم دابل کند. کاری که با تراکتورسازی، انجام داد و می‌تواند در دیگر بازی‌ها هم تکرار شود. تیم این فصل برانکو، از برچسب «ضعیف‌کشی» فاصله گرفته و علاوه بر قدرتمندترین غول، «غول‌کش لیگ برتر» هم محسوب می‌شود.
