ظاهرا قصه‌های علمی-تخیلی را نباید چندان هم شوخی بدانیم و به سادگی از کنارشان رد شویم، چون یکی پس از دیگری، در حال پیوست به واقعیت هستند. دستکاری ژنتیکی و ساخت انسان‌های مهندسی شده به کنار، محققان اخیرا توانسته‌اند هم‌چنین یک کامپیوتر را با استفاده از بدافزاری که کد آن در یک رشته دی‌ان‌ای جاسازی شده بود، آلوده کنند.
پس از تعیین توالی، داده‌های به‌دست آمده توسط نرم‌افزارهای کامپیوتری مختلفی پردازش و بررسی می‌شود.
محققان دانشگاه واشنگتن، یک حفره‌ی امنیتی را در یک برنامه‌ی پردازش دی‌ان‌ای قرار می‌دهند. آن‌ها سپس یک رشته دی‌ان‌ای مصنوعی تولید و کد آلوده را وارد آن می‌کنند. کامپیوتر سپس با بررسی رشته‌ی این رشته‌ی دی‌ان‌ای، به بدافزار آلوده می‌شود و محققان می‌توانند کنترل کامپیوتر را به دست بگیرند.
«تادایوشی کونو» (Tadayoshi Kohno)، استاد علوم کامپیوتری دانشگاه واشنگتن و پژوهشگر ارشد این تحقیقات اخیر، در نتایج منتشر شده نوشته است: “می‌خواستیم امکان معرفی تهدیدهای امنیتی جدید کامپیوتری را بررسی کنیم؛ تهدیدهایی که ممکن است در نتیجه‌ی تعامل اطلاعات بیومولکولی و کامپیوتری که آن را بررسی می‌کند، به وجود بیاید.”
دی‌ان‌ای از واحدهایی تشکیل شده است که آن‌ها را «نوکلئوتید» نامیده‌ایم. نوکلئوتیدها را با چهار حرف A، C، G و T می‌شناسیم. تعیین توالی یا Sequencing، کاری است که محققان برای مشخص کردن ترتیب قرارگیری نوکلئوتیدها در دی‌ان‌ای انجام می‌دهند. تعیین توالی به محققان اجازه می‌دهد که داده‌های ژنتیکی که در رشته‌های دی‌ان‌ای وجود دارد را بررسی کنند.
پس از تعیین توالی، داده‌های به‌دست آمده توسط نرم‌افزارهای کامپیوتری مختلفی پردازش و بررسی می‌شود. تکنولوژی‌های امروزی این امکان را فراهم کرده‌اند که صدها میلیون رشته‌ی دی‌ان‌ای را به صورت همزمان پردازش کرد.
محققان می‌گویند که فعلا جای نگرانی وجود ندارد: “هیچ مدرکی وجود ندارد که از به خطر افتادن امنیت تعیین توالی دی‌ان‌ای یا به طور کلی، داده‌های دی‌ان‌ای بگوید. نتایج به دست آمده، از امنیت کامپیوتری در تعیین توالی دی‌ان‌ای صحبت می‌کند. یکی از اهداف اصلی این تحقیقات، فهم بهتر چگونگی امکان حمله به کامپیوترها توسط کدهای دی‌ان‌ای بوده است.”
ماه گذشته بود که دانشمندان توانستند عکس یک اسب را به صورت کد وارد دی‌ان‌ای یک باکتری زنده کنند.
