10 دلیل که L.A Noire را تبدیل به مهجورترین بازی Rockstar کرده است

علیرغم دیگر بازی‌های شرکت Rockstar، عنوان LA Noire توسعه‌ی بسیار دراماتیکی داشته است. این عنوانِ کارآگاهی و بلند‌پروازانه در ابتدا توسط Team Bondi در دست توسعه بود و Rockstar وظیفه نشر آن‌ را بر عهده گرفته بود، با این حال به آرامی کنترل توسعه به دست Rockstar افتاد و سبک و سیاق بازی به دیگر فرنچایز‌های محبوب جهان‌باز نزدیک‌تر شد.

در نتیجه، علیرغم اینکه L.A Noire یکی از عناوین Rockstar به حساب می‌آید، تاثیر Team Bondi و تلاش‌های آن‌ها برای تغییر جهت دادن طراحی این عنوان از دیگر بازی‌های بزرگ در طول بازی احساس می‌شود. نتیجه، بازی بود که علیرغم اینکه با فرنچایز‌هایی مانند Grand Theft Auto و Red Dead Redemption شباهت‌هایی دارد، اما یک هویت متفاوت داشته که باعث نوین شدن آن می‌شد.

البته، سیستم مبارزات، جهان‌باز بودن و تمرکز برروی جرم و جنایت همه و همه داد می‌زنند این یک عنوان از سوی Rockstar است اما کم‌تر بودن اکشن، طراحی داستان‌محور و پازل‌های بازی همه ویژگی‌هایی بودند که Rockstar تاکنون در بازی‌هایش استفاده نکرده بود. این دید‌های مختلف نسبت به بازی باعث بازخورد‌های مختلفی از سوی طرفداران شد اما LA Noire بی‌شک یکی از آندرریت‌ترین بازی‌های Rockstar است و اکنون با دلایل آن با شما همراه خواهیم بود.

10- دنیای بازی با هر دنیایی فرق دارد

علیرغم اینکه در نگاه اول، نسخه‌ی سال 1940 لوس‌آنجلس بازی LA Noire بسیار شبیه به عناوین سندباکس دیگر مانند Liberty City یا San Andreas می‌باشد، اما در حقیقت یک چیز کاملا متفاوت است. همه چیز دست به دست هم می‌دهد تا شما را به مقطع زمانی مشخصی بازگرداند و به شکلی عالی ایالات متحده‌‌ی آن زمان که بار‌ها در فیلم‌های هالیوودی به نمایش گذاشته بود را ترسیم کند. این ترسیم تنها از لحاظ بصری نیست و داستان بازی نیز به ترسیم شهر لوس‌آنجلس می‌پردازد. شهری که Cole Phelps از فساد آن پرده‌برداری می‌کند و مسئولین دولتی که سعی می‌کنند در هر شرایطی سود کنند.

9- کلیت بازی چیزی بیشتر از یک جهان ساختگی می‌باشد

در حالی که Rockstar همیشه سعی دارد از زمینه‌ها و سبک و سیاق‌های نمادین آمریکا الهام بگیرد، در نهایت یک اثر ساختگی و الهام گرفته شده از استایلی در گذشته ( که به آن Pastiche می‌گویند) عرضه می‌شود. این آثار از نماد‌های هنری زمینه‌ی انتخاب شده تقلید کرده و تمامی چیز‌هایی که از آن دوره زمانی انتظار دارید را به نمایش می‌گذارند، بدون هیچ چیز جدیدی. حال LA Noire نیز در ابتدا درست مانند یک نامه‌ی ساده‌ی عاشقانه به داستان‌های ژانر Noire بنظر می‌رسد و آثار پاستیکی Rockstar را یادآور می‌شود. با این وجود بازی از زمینه‌ی انتخابی خود برای پنهان کردن کمبود ایده‌های جدید استفاده نمی‌کند. درست است که بازی پر از توطئه‌های مختلف، تیراندازی‌ و پیچش داستان است اما این عنوان از ویژگی‌های آشنا‌ی این ژانر استفاده می‌کند تا همانقدر که به این سبک احترام می‌گذارد، آن‌را مدرنیزه نیز بکند. این عنوان برده‌ی ژانر خود نیست و همیشه آماده است تا برخلاف انتظارات عمل کرده تا اوضاع بازی را جالب‌تر کند.

8- بازی فقط شامل تیراندازی و رانندگی نمی‌شود

علیرغم اینکه تمامی بازی‌های Rockstar عالی هستند، همه‌ی آن‌ها در نهایت از مکانیک‌های اصلی این توسعه‌دهنده بهره‌مند می‌شوند؛ مکانیک‌هایی مانند طی کردن مسیر بین دو نقطه با ماشین، قایق، هلی‌کوپتر و گاهی اسب و در نهایت تیراندازی به صدها شخص بی‌نام و نشان. باید گفت که LA Noire هم از این فعالیت‌ها دارد و شاهد تیر‌اندازی‌های هیجان‌انگیز و تعداد زیادی تعقیب و گریز با ماشین هستیم اما این عناصر نقش‌ کم‌رنگی دارند و بازی بیشتر بر مبنای کار‌های کارآگاهی است. فعالیت‌هایی مثل گشتن به دنبال سرنخ، مصاحبه با مظنونین و دستگیر کردن مجرمان باعث می‌شود هیچوقت بین دو پرونده احساس شباهت نکنید. اگر از دیدی کاملا گیم‌پلی‌محور به بازی نگاه کنیم، مجموعه ویژگی‌های بازی به اندازه‌ی کافی جامع نیست تا بازیکنان در بی‌شمار سیستم مختلف گم شوند اما آنقدر هم کم نیست که احساس کنید هربار در حال انجام همان کار قبلی هستید. ممکن است تیر‌اندازی‌های بازی چندان نفس‌گیر و مکانیک‌های بازی بی‌نقش نباشند اما LA Noire تمرکز خود را برروی عناصر مختلف آنقدر تغییر می‌دهد که این مشکلات تاثیری برروی تجربه‌ی کلی نخواهند داشت چون بازی چیز‌های بسیار بیشتری برای به نمایش گذاشتن دارد.

 7- مراحل فرعی بی‌معنی نیستند

با اینکه LA Noire یک بازی سندباکس معرفی شده است اما واقعا یک سندباکس نیست، بله، شما قادر هستید در جهان بازی آزانده گشت و گذار کنید ولی این آزاد بودن چیزی مانند Mafia II محسوب می‌شود که هدفش القای حس زمان و مکان است و یک فضای بازی پر از فعالیت‌های اضافه برای انجام نمی‌باشد. با این حال، 40 ماموریت فرعی در بازی وجود دارد که می‌توانید در طول سفر Cole Phelps به آن‌ها بپردازید. این مراحل که شامل جلوگیری از دستبرد زدن به بانک‌ها، دنبال کردن یک مجرم کوچک یا حل کردن نزاع‌های محلی هستند، چندان اساسی و قابل توجه نمی‌باشند اما روش اعمال شدن آن‌ها درون بازی بی عیب و نقص است. از آنجایی که پرونده‌های اصلی معمولا اکشن کمی به همراه داشته و خیلی کم پیش می‌آید شاهد تیراندازی یا نبرد تن‌ به تن باشیم، این مراحل فرعی به بازیکنان آدرنالینی که نیاز دارند را به آن‌ها می‌دهند. هرکدام از مراحل فرعی، علیرغم کوتاه بودنشان، ضروری بوده و به بازیکنان آن حس دیوانه‌وار یک عنوان جهان‌باز را بدون قربانی کردن داستان اصلی،‌ القا می‌کنند.

6- طنز نوجوانانه در بازی وجود ندارد

همانطور که می‌دانید Rockstar برای عناوین جهان‌باز باشکوه‌اش و گیم‌پلی بسار لذت‌بخش آن‌ها محبوب است. یک ویژگی دیگری که بازی‌های این شرکت را محبوب‌ می‌کند طنز متفاوت آن‌ها می‌باشد. حتی در عناوین جدی‌تری مثل Max Payne 3 و Red Dead Remeption، طنز نوجوانانه یک بخش بزرگ از تجربه‌ی بازی است اما معمولا تکیه کردن زیاد برروی این نکته، باعث می‌شود آن حس دراماتیک بودنی که داستان بازی دارد از بین ببرد. البته منظورم را اشتباه متوجه نشوید، طنز و کمدی Rockstar زمانی که درست انجام شود بسیار زیباست، دیوانه‌بازی‌های خشونت‌امیز Trevor و زندگی خانوادگی افتضاح Michael از نکات برجسته‌ی GTA V بودند اما برخی تلاش‌های دیگر بازی برای اضافه کردن طنز به آن مانند عادت ناراحت کننده‌ی Jimmy در هنگام بازی کردن یا مراحل فرعی بی سر و ته Paparazzi باعث شدند بازیکن از تنش و جدیت داستان اصلی دور شود. حال LA Noire به اندازه‌ی کافی به داستان خود مطمئن است تا غوطه‌ور شدن شما در داستان بازی را با طنز‌ گاها احمقانه، متوقف نکند که درنهایت برای این بازی بهتر شده است. البته باید گفت که مفهوم طنز هنوز هم در بازی وجود دارد و مصاحبه‌های Cole با برخی از افراد صحنه‌های جالبی را خلق می‌کنند اما این طنز همواره با حال و هوای بازی سازگار است.

5- شخصیت‌های بازی بسیار خوب هستند

کل شخصیت‌های بازی از همکاران شما در اداره‌ی پلیس گرفته تا مجرمانی که با آن‌ها مواجه می‌شوید همه و همه بطور فوق‌العاده‌ای با حال و هوای بازی سازگار هستند. هرکدام از شخصیت‌ها پیچیدگی خود را داشته و به طور عالی‌ پرداخت شده‌اند. در یک عنوان کارآگاهی قطعا ساخت شخصیت‌های تک‌بعدی سخت است اما LA Noire توانسته از پس آن بر بیاید. نه تنها تمامی شخصیت‌ها نوسیندگی قوی‌ای دارند، بلکه نمایش‌ آن‌ها توسط بازیگران در بازی بسیار درخشان و عالی کار شده است. حتی نقش‌های کوچکی که به افرادی مثل “کرت فالر” (Kurt Fuller) یا “پتریک فیشلر”‌ (Patrick Fischler)‌ داده شده است نیز در همان معدود صحنه‌هایی که هستند عالی بنظر می‌رسند.

4- تمامی جزئیات مهم هستند

 در موارد قبلی ذکر شد که چطور LA Noire شهر لوس‌آنجلس دهه‌ی 40 میلادی را بسیار خاص ترسیم می‌کند اما باید بگویم که توجه‌ به جزئیات چیزی است که واقعا اعتبار یک عنوان جهان‌باز این‌چنینی را حفظ می‌کند. در طول کارهای پلیسی‌تان، مدت زمان زیادی مشغول گرفتن اشیا‌ مختلف از روی زمین و گشتن به دنبال سرنخ هستید. در بین سرنخ‌ها، اشیا و آیتم‌های بی‌مصرف مختلفی نیز وجود دارند که دیدی به فرهنگ و تاریخ آن زمان به شما می‌دهند. از مکان‌های بزرگ و نمادین گرفته تا پاکت چوب‌کبریت که تبلیغات یک کلوپ موسیقی جاز در آن وجود دارد، همیشه یک چیزی هست که از بازه‌ی زمانی‌ای که بازی در آن جریان دارد الهام گرفته شده باشد. شرکت Rockstar می‌توانست به همان تکنولوژی موشن‌کپچر انقلابی خود تکیه کند اما در عوض مراحل نوین و جالبی را به همراه دیگر چیز‌ها در بازی قرار داد تا به قول به نمایش گذاشتن عمیق این دوره عمل کند.

 3- بسته‌های الحاقی به اندازه‌ی بازی اصلی خوب هستند

بازی LA Noire بدون بسته‌های الحاقی یک تجربه‌ی کامل را ارائه می‌دهد اما این بدین معنی نیست که بسته‌های الحاقی بازی اهمیتی ندارند. این پرونده‌های جدید به لیست طولانی پرونده‌ی‌های بازی اضافه می‌شوند و همان کیفیت بازی اصلی را دارند و حتی در برخی موارد بهتر از برخی پرونده‌های بازی اصلی عمل می‌کنند. تجربه‌ی اصلی بازی بی‌نقص نبود، مخصوصا با نزدیک شدن به اواخر بازی به‌سادگی می‌شد حس کرد که توسعه‌دهندگان دیگر از یک الگوی ثابت برای ساخت هر پرونده استفاده می‌کنند. اما پرونده‌های DLC در عوض بین پرونده‌های اصلی  قرار می‌گیرند و کمی تنوع به آن‌ها می‌دهند. در دوره‌ای که Rockstar از عرضه‌ی بسته‌های الحاقی تک‌نفره باکیفیت دور شده است، LA Noire‌ یکی از آخرین عناوینی می‌باشد که از سوی Rockstar گسترش‌دهنده‌های خوبی دریافت کرد.

 2- تجربه‌ی بازی لذت‌بخش‌تر از چیزی است که مردم می‌گویند

یکی از بزرگترین دلیل‌های بازخورد منفی مردم به‌سوی LA Noire در هنگام عرضه، تمرکز آن برروی کار‌های پلیسی بود که در آن زمان که در بازی‌های دیگر درحال نصف کردن Locustها با اره برقی بودیم، کسل کننده بنظر می‌رسید. 7 سال بعد، دنیای بازی‌ها کاملا عوض شده است. دنیایی که در آن عناوین داستان‌محور و Walking Simulatorها ثابت کردند بازی‌ها همیشه نباید دررابطه با کتک‌کاری و کشت و کشتار باشند. همچنین بازیکنان امروزه متوجه شده‌اند که عناوین آندرریت Rockstar در حقیقت بسیار لذت‌بخش هستند. LA Noire تمامی عناصر بازی‌های داستان‌محور امروزی را در خود دارد و درکنار آن‌ها همان جهان‌باز پرآشوب نیز می‌باشد. این بازی می‌داند چه زمانی اکشن‌محور شود و چه زمانی از اینکار دست بردارد. با این حرکت، بازی از دید سطحی ممکن است کسل‌کننده بنظر برسد اما در حقیقت بسیار هیجان‌انگیز است.

 1- بازی از به نمایش‌ گذاشتن مشکلات بزرگ دوره‌ی زمانی‌اش خجالت نمی‌کشد

همانطور که اشاره کردیم، Rockstar می‌توانست بطور کامل برروی ایده‌های سبک خود تکیه کند و بازی را بسازد. مکانیک‌ها و گیم‌پلی بازی فروش بازی را تضمین می‌کردند. با این حال توسعه‌دهندگان بازی داستانی را خلق کردند که علیرغم دوره‌ی زمانی‌اش، حس امروزی بودن نیز به بازیکن القا می‌کند. بازی هیچ ترسی از به نمایش گذاشتن بحث‌های مختلف دنیا مانند تجاوز‌‌های جنسی، خشونت‌های خانگی و ظلم و ستم اجتماعی ندارد. هرکدام از پرونده‌ها در اعماق آن اکشن داستان‌های Pulp قدیمی، حرفی برای گفتن دارند. نه تنها موضوع پرونده‌ها گاها سنگین می‌شوند، بلکه خود بازی نیز از به نمایش گذاشتن دقیق سیاست‌های آن زمان وهمی ندارد و بطور عمقی به شخصیت‌های بازی پرداخته و همچنین تمامی ظاهر‌سازی‌های آن زمان و تصور ایده‌آل “رویای آمریکایی”‌ را تجزیه و تحلیل می‌کند. علاوه بر گیم‌پلی جادویی و انیمیشن‌های انقلابی بازی، LA Noire یک هسته‌ی موضوعی غنی دارد که اگر بخواهید می توانید آن‌را درک کنید. این بازی به بازیکنانی که به دنبال تجسمی انتقادی از آمریکا در دهه 1940 میلادی هستند پاداش می‌دهد.

پردیس گیم