راز موفقیت محبوب ترین چپ پای لیگ
اینکه یک گزینه سرخابی برنده نظرسنجی این هفته نود شود، دور از انتظار نبود اما برنده پرسپولیسی نظرسنجی این هفته کمی فرق داشت. در لیست نظرسنجی این هفته دو پرسپولیسی حضور داشتند. یکی عملکرد فوقالعادهای به جا گذاشته بود و بهترین گلساز لیگ محسوب میشد. دومی اما از نظر عملکرد چیزی کم نداشت اما آمار گل و پاس گل خیلی به نفع او رای نمیداد و چهره و شمایل هم در حد واندازههای یک ستاره نبود. در یک اتفاق عجیب اما گزینه دوم رای آورد و گزینه اول در این رقابت به همتیمیاش باخت.
گزینه رای آورده وحید امیری بود. چپپایی که سالهای زیادی از چهره شدنش نمیگذرد؛ نه به این دلیل که جوان است بلکه به این دلیل که خیلی دیر به سطح اول فوتبال رسید و خیلی دیر به چشم آمد. شاید اگر کیروش نبود او هنوز هم به چشم نیامده بود. تنها حاشیه امیری برمیگردد به فصل نقل و انتقالات. همانجایی که استقلال و پرسپولیس را مشتری خود میدید و این سروصدای زیاد برای جذب او این تصور را بوجود آورده بود که او هم از همان دسته هیاهو برای هیچ است. بعد از این که به پرسپولیس پیوست اما دیگر هیچ خبری از حاشیه نبود.
وحید امیری در نفت هم ستاره بود اما بهترین فصل فوتبالیاش را فصل گذشته و زیرنظر برانکو گذراند. او در این فصل هنوز نتوانسته خودش را به آمار فصل گذشته برساند. یک گل و دو پاس گل در چهارده بازی آمار او را از حد استاندارد خودش پایینتر آورده است. با این حال او هنوز یک خصوصیت منحصربهفرد دارد. چند بازیکن را میتوان پیدا کرد که از نوک خط حمله تا دفاع در تمام پستها به میدان رفته باشد؟ قطعا امیری یکی از استثناهاست. او هنگامی که برانکو مهاجم مناسب و آمادهای برای زوج طارمی نداشت به عنوان مهاجم به میدان رفت. زمانی که علیپور آماده شد و منشا هم آمد، هافبک چپ شد. در بازیهایی که برانکو نیاز داشت و هیچ گزینه دیگری در دسترس نبود، دفاع چپ شد. بازیکنی برای تمام خطوط. بدون اعتراض و بهانهگیری و افت کیفی وفنی. شاید همین بیحاشیه بودن و بازی کردن در دفاع، هافبک و حمله بدون هیچ بهانه و اعتراض او را تبدیل به ارزشمندترین چپ پای پرسپولیس کرده است. چپ پایی که یاد گرفته، به جای هیاهو فقط در زمین حرف بزند.او شاید به گفته خودش شادی گل و خوشحالی بعد از گل بلد نباشد و ستارهبودن را بلد نباشد اما بهترین بودن را خیلی خوب بلد است.