هر چقدر هم که در طول دوران بازیباز بودن سعی کرده ام به خودم بقبولانم که بازی هایی که سلاح گرم دارند و عناوین شوتر را هم به اندازه بازی هایی که فانتزی هستند و از شمشیر و … استفاده می کنند، دوست دارم، موفق نشده ام و نمی توانم کتمان کنم که عناوین هک اند اسلش و کلا عناوینی که از سلاج سرد استفاده می کنند و دنیایی فانتزی دارند برای من چیز دیگری هستند مخصوصا اگر یک بازی نقش آفرینی با مبارزات نزدیک و سلاح های سرد باشد که دیگر اوج علاقه من است. ویچر، سولز، اسکایریم و … از عناوینی هستند که واقعا برای من در دنیا نظیر ندارند و بعد از این عناوین که نقش افرینی هستند در درجه بعدی عناوین هک اند اسلش هستند که قلب مرا به تسخیر خود در آورده اند. چگونه می توان خدای جنگ و کریتوس را فراموش کرد. چگونه می توان دانته و شیطان هم می گرید را فراموش کرد؟

عناوین هک اند اسلش همواره محبوبیت خاصی برای من و بسیاری از بازیبازان در دنیا داشته اند زیرا که قبل تر و در دوران قدیم نیز عناوین اصلی در سبک ۲ بعدی Bet ’em up بودند که بعدا با گذر زمان کم کم به هک اند اسلش های ۳ بعدی تبدیل شدند و از همین رو برای بازیبازان قدیم تر این سبک، اشناییتی خاص دارد. مبارزه با انواع شمشر و گرز و تبر و سپر و نیزه و قلع و قمع کردن موجی از دشمنان که دور شما را گرفته اند همواره از بهترین و لذت بخش ترین لحظات در دنیای بازی ها برای بسیاری از ما بوده و هستند. انجام کمبوهای طولانی مدت و پشت سرهم، نگاه داشتن دشمنان در هوا با انجام فنون مرگبار و پشت سرهم به طوری که حتی دشمنان فرصت زمین افتادن هم پیدا نکنند، جاخالی دادن های به موقع و ضد حمله زدن به دشمنان قدرتمند بازی، همه و همه از مواردی هستند که برای یک بازیباز علاقمند به سبک هک اند اسلش لحظاتی رویایی را رقم می زنند و هیچ گاه در یک بازی لذتی بیشتر از تجربه کردن چنین لحظاتی برای وجود ندارد.

در این سبک محبوب همواره سری بازی هایی وجود داشته اند که برتر و شاخص تر از دیگر بازی ها بوده اند و همواره حرف اول را بین بازی های این سبک زده و می زند. به عنوان مثال سری God of War و Devil May Cry بدون شک برترین های سبک هک اند اسلش در دنیا محسوب می شوند و بالاتر از بقیه عناوین قرار می گیرند، اما دیگر بازی های بسیار شاخص و فوق العاده نیز در این سبک وجود دارند به مانند بایونتا، نینجا گایدن و …. در سال ۲۰۱۰ بود که یک بازی از یکی از قدیمی ترین فرنچایزهای تاریخ بازی های رایانه ای منتشر گردید که این بار این عنوان بر خلاف سبک همیشگی این سری که معمولا اکشن ماجرایی و دو بعدی بوده است، یک بازی کاملا هک اند اسلش بود که اتفاقا بسیار نیز موفق ظاهر شد و خود را به عنوان یکی از برترین عناوین هک اند اسلش که تا به امروز تجربه کرده ایم در دل بازیبازان جای داد.

نام این عنوان Castlevania: Lords of Shadow بود که یک بازی از سری بسیار محبوب و زیبای Castlevania محسوب می شد. سری عناوین Castlevania که البته در ‍ژاپن با نام Akumajō Dracula یا همان “Devil’s Castle Dracula” شناخته می شوند، یک سری عناوین اکشن ماجرایی با تم فانتزی تاریک محسوب می شوند که متعلق به کمپانی کونامی هستند و حول محور خانواده بلمونت که خانواده ای از شکارچیان خون اشام هستند و مبارزات آنها با دراکولا می گردد.

اولین بازی این سری با نام Castlevania در سال ۱۹۸۶ منتشر گردید که برای پلتفرم های مختلفی از جمله Famicom Disk System و NES و رایانه های شخصی در دسترس قرار داشت و در همان سال دومین بازی این سری با نام Vampire Killer نیز منتشر گردید تا این گونه افسانه این سری آغاز گردد. افسانه ای که تا امروز نیز ادامه یافته است و فراز و نشیب های زیادی داشته است و شاید باورتان نشود که از این سری محبوب تاکنون حدود ۴۲ بازی منتشر شده است و ان را تبدیل به یکی از بزرگترین فرنچایزهای این صنعت کرده است. اخرین عنوان این سری نیز بازی Castlevania: Lords of Shadow 2 است که در سال ۲۰۱۴ برای نسل هفتم منتشر گردید و در این مطلب نیز موضوع بحث و نقد وبررسی ما قرار دارد. همانطور که گفته شد در سال ۲۰۱۰ اولین عنوان Castlevania: Lords of Shadow که یک ریبوت یا شروع جدید برای این سری محسوب می شد با محوریت هک اند اسلش منتشر گردید و بسیار نیز موفق ظاهر شد و یکی از برتربن بازی های این سری لقب گرفت.

یکی از دلایل اصلی که توجه ها را به این عنوان بیش از پیش جلب می کرد حضور نام کوجیما پرواکشنز در کنار نام سازنده بازی یعنی مرکوری استیم بود که به واقع نیز به نظر می رسید کوجیما پروداکشنز کمک زیادی در این پروژه به سازندگان بازی کرده است. بازی گیم پلی فوق العاده ای داشت و مبارزات و داستان بسیار جذابی را دنبال می کرد که در مورد گابریل بلمونت یکی از اعضای خانواده بلمونت و عضو گروه برادری بود. حتی سلاح شلاق مانند او که شبیه به زنجیر باز می شد و در مبارزات استفاده می شد را بسیاری که از گذشته این سری خبر نداشتند می گفتند از روی عنوان خدای جنگ و سلاح کریتوس تقلید شده است در حالی که سلاح شلاقی و زنجیری شکل مبارزان سری کسلوانیا از همان اغاز، سال هاست که وجود داشته است و متعلق به این سری بوده است و هر بازی دیگری که سلاحی شبیه به ان داشته باشد را می توان گفت از سری کسلوانیا الهام گرفته است.

Castlevania: Lords of Shadow در نهایت توانست تا با نقدهایی بسیار مثبت و امتیاز متای ۸۵ به کار خود پایان دهد تا این گونه سازندگان به فکر ساخت نسخه دوم بازی بیافتند. البته در بین نسخه اول و دوم این عنوان، بازی Castlevania: Lords of Shadow – Mirror of Fate نیز منتشر گردید که ادامه مستقیم بازی Castlevania: Lords of Shadow بود و به مانند عناوین اصلی و قدیمی این سری از سبک دو بعدی اکشن ماجرایی پلتفرمر برخوردار بود که در ابتدا برای Nintendo 3DS منتشر شد و سپس یک نسخه بهبود یافته ان نیز برای Xbox 360 و PlayStation 3 و رایانه های شخصی منتشر شد که بازی بسیار زیبایی نیز بود.

سرانجام و پس از انتظار زیادی که طرفداران برای انتشار نسخه دوم اربابان سایه داشتند ۴ سال بعد از انتشار بازی اول، در سال ۲۰۱۴ بازی Castlevania: Lords of Shadow 2 منتشر گردید و بعد از انتشار بحث ها و نقدهای ضد و نقیضی را دریافت کرد که برخی مثبت و برخی منفی بودند. در این مطلب بحث اصلی ما در خصوص همین عنوان است و قصد داریم تا بخش های مختلف Castlevania: Lords of Shadow 2 را برای شما عزیزان بررسی نماییم. پس اگر به این سری محبوب و قدیمی و بازی Castlevania: Lords of Shadow 2 علاقمند هستید یا قصد دارید تا خاطرات خود را از این بازی زنده کنید، با بنده و بسایت تحلیلی خبری گیمفا در ادامه نقد و بررسی Castlevania: Lords of Shadow 2 همراه شوید.

Castlevania: Lords of Shadow 2 نیز مانند عنوان اولیه توسط استودیو مرکوری استیم ساخته و توسط کونامی در اواخر فبریه ۲۰۱۴ برای پلتفرم های Xbox 360 و PlayStation 3 و رایانه های شخصی منتشر گردید و این بار نامی از کوجیما پروداکشنز نیز در آن به چشم نمی خورد. در ژاپن نیز بازی با نام Akumajō Dracula: Lords of Shadow 2 منتشر گردید و البته مدتی بعد یک بسته الحاقی نیز برای این عنوان منتشر شد. بازی هم در دنیای مدرن و هم در دنیای فانتزی دنبال می شد و داستان دراکولاس تضعیف شده که در واقع همان گابریل بلمونت نسخه اول است را دنیال می کند که قصد دارد دشمن نسخه قبلی خود را که باعث تبدیل وی به دراکولا است، یعنی شیطان را از بین ببرد. گیم پلی دقیقا مانند عنوان قبلی است با این تفاوت که این بار بازی یک عنوان جهان ازاد است. بازیباز کنترل دراکولا را برعهده دارد و انواع و اقسام حملات قدرتمند و سلاح ها را در اختیار دارد.

با این که بازی همانند نسخه اول بسیار زیبا و عالی ظاهر شد ولی نتوانست بازخوردهای عنوان قبلی را دریافت کند که این از موضوعاتی است که من هیچ وقت نتوانستم ان را درک کنم زیرا که نسخه دوم به مانند بازی اول لذتبخش و عالی است و حتی جهان ازاد شدن ان باعث شده است تا لذتبخش تر نیز بشود اما بسیاری از منتقدین چنین عقیده ای نداشتند. حال دلیل این بازخورد منفی حذف نام کوجیما پروداکشنز از کنار نام مرکوری استیم بود یا هر چیز دیگری، اما به هر حال بازی بازخوردهای خوبی نداشت و منتقدین باز هم نشان دادند که اگر یک سازنده کوچک یک بازی بزرگ و AAA بسازد هر چقدر هم بازی خوب باشد آن را له خواهند کرد مانند بازی Lords of the Fallen که هنوز داغ بی انصافی منتقدان در مورد ان بر روی دلم مانده است و Castlevania: Lords of Shadow 2 نیز در مقیاسی پایین تر همان مسیر را پیش رفت و با بی مهری منتقدین مواجه شد در حالی که ان قدر هم حقش نبود.

در واقع این گونه باید بگویم که اگر نسخه اول خوب بود، پس نسخه دو هم قطعا خوب است زیرا که هیچ موردی و کم و کسر خاصی ندارد از بازی اول و اگر قرار به نمره پایین است بازی اول هم باید نمره پایین می گرفت که البته این هم ناحق بود زیرا که هر دو بازی عناوین زیبا و فوق العاده ای در سبک هک اند اسلش و اکشن ماجرایی بودند که در طول سال، زیاد از آنها نمی بینیم. در نهایت پس از نقدهای مختلف و نمره های گوناگونی که به این بازی تعلق گرفت، Castlevania: Lords of Shadow 2 امتیاز متای ۷۰ را کسب نمود که تازه بهترینش بود بر روی ایکس باکس ۳۶۰، وگرنه بر روی پلی استیشن ۳ امتیاز ۶۳ و بر روی پی سی امتیاز ۵۸ را دریافت کرد که ظلم محض به این بازی بود. تنها اگر مانند نسخه اول نام کوجیما کنار نام این عنوان بود امتیاز آن حداقل ۲۰ تا بالاتر بود زیرا منتقدین نشان داده اند که نام کوجیما خودش ۲۰-۳۰ نمره دارد! بنده از آن دست منتقدینی نیستم که به نمره های دیگر منتقدان نگاه کرده و چون انها نمره بالا داده اند من هم نمره خوب بدهم و یا چون آنها بازی را کوبیده اند من هم بکویم. وقتی خودم بازی را تجربه کرده ام و ان قدری اطلاعات دارم که بتوانم بخش های مختلف آن را تحلیل کنم پس چه نیازی به نقد های دیگران دارم.

شما تقاص پس خواهید داد…

گفته و مثلی هست که می گوید: “کسانی که با هیولاها مبارزه می کنند باید مراقب باشند، چرا که ممکن است خود نیز، هیولا شوند.” این گفته به وضوح در مورد گابریل بلمونت مبارز قدرتمند و با شرافت خانواده بلمونت که عمری خون اشام ها رو می کشته اند و در نبرد با دراکولا بوده اند صدق می کند. وی در نسخه اول اربابان سایه مبارزو مرد بسیار خوبی بود و برای هدف خیر و از بین بردن شیطان می جنگید و همه هیولاها را شکست داد اما در نبرد با شیطان سرانجام خود نیز به یکی از همان هیولاها تبدیل شد. هیولایی که اتفاقا کنایه ای بزرگ به خودش و خانواده اش است، زیرا گابریل تبدیل به لرد دراکولا شد، همان موجودی که نسل ها و قرن ها خانواده اش در پی کشتن آن بوده اند. سرنوشت با گابریل به ناحق تا کرد و در حقش جفا روا داشت. در نسخه دوم اربابان سایه سال ها از انتهای نسخه اول گذشته است و در دنیای مدرن امروزی هستیم. گابریل یا همان لرد دراکولای کنونی به خوابی طولانی رفته است اما دوست و همراه او در نسخه اول یعنی زوبک وی را بیدار می کند و به وی وعده می دهد که اگر ماموریت ناتمام نسخه اول یعنی کشتن شیطان را به پایاند برساند کمک می کند تا نفرین ابدیت از روی او برداشته شود و وی را از این عذاب راحت می کند.

گابریل که ضعیف و خسته و درمانده است قبول می کند که این کار را انجام دهد و به این شکل داستان بازی اغاز می گردد و پیش می رود. در ادامه شاهد پیچش هایی داستانی نیز خواهیم بود و حتی زوبک نیز به گابریل خیانت می کند. داستان بازی از نظر زمانی هم در دنیای مدرن و هم در دنیای فانتزی و تاریک دنبال می شود. داستان به مانند نسخه قبلی جذاب است و روایت خوبی نیز دارد. ایرادی که به داستان وارد است آن است که در بخش های میانی بازی، حس می کنید که داستان دارد بیهوده کش پیدا می کند و کند جلو می رود و کمی جذابیت خود را برای شما از دست می دهد، اما مجددا در بخش های انتهایی بازی جذابیت و سرعت خود را باز می یابد و به صورت هیجان انگیزی دنبال می شود که تا انتهای داستان ادامه دارد. در واقع داستان بازی به مانند نسخه قبلی جذاب و زیباست و تنها ضعفی که دارد همین از دست دادن جذابیت و کند شدن روایت در بخش های میانی بازی است. البته از ذکر این نکته نیز نمی توان گذشت که شخصیت پردازی شخصیت های بازی نیز در نسخه قبلی بهتر از این عنوان بود و در Castlevania: Lords of Shadow 2 شاهد شخصیت هایی ضعیف تر و کمتر پردازش شده نسبت به قبل هستیم که ارتباط زیادی با آنها برقرار نمی کنیم.

البته گابریل یا همان لرد دراکولا را از لیست شخصیت های نچسب خط برنید زیرا که الحق شخصیت بسیار بسیار جذابی است چه لرد دراکولا باشد و چه گابریل بلمونت. وی هم از لحاظ ظاهری و هم از لحاظ شخصیتی و صداگذاری بسیار جذاب است و کاملا توانایی نقش اصلی بودن در یک سری بازی محبوب و قدرتمند را داراست. در این نسخه که وی به لرد دراکولا تبدیل شده است شاهد تغییراتی نیز در شخصیت وی هستیم که نسبت به بازی قبل بسیار خشمگین تر و عصبانی تر است و به دنبال انتقام است که البته این مورد با تغییری که وی از گابریل به دراکولا کرده است کاملا طبیعی جلوه می کند و باید نیز هیمنطور می شد. هر چند که ضعف هایی عمیق در شخصیت پردازی شخصیت های حاضر در بازی به استثناء گابریل دیده می شود و همچنین داستان در بخش های میانی بازی دچار یک سکته می شود و بسیار کند پیش می رود و جذابیت خود را برای چند مرحله از دست می دهد، اما در نهایت می توان گفت Castlevania: Lords of Shadow 2 در کلیت بخش داستان و روایت آن، خوب و راضی کننده عمل کرده است و توانایی جذب بازیبازا و کشاندن او تا انتها را داراست هر چند که می توانست روبت بسیار بهتری در بخش های میانی داشته باشد.

قصر مخوف، غمزده و تاریک دراکولا…

Castlevania: Lords of Shadow 2 به عنوان یک بازی نسل هفتم از گرافیک و جلوه بصری خوب و زیبایی بهره مند است و از این لحاظ کاملا بازیبازان را راضی نگاه می دارد، هر چند که نمی توان آن را در زمره برترین بازی های نسل هفتم از لحاظ بصری قرار داد اما به هیچ وجه نیز شاهد یک بازی بی کیفیت یا سطح پایین گرافیکی نیستیم و عنوانی زیبا و چشم نواز را از لحاظ گرافیک فنی و طراحی هنری شاهد هستیم. از لحاظ فنی بایستی به مانند همیشه مواردی مانند افت فریم و کیفیت بافت ها و تکسچرها و نورپردازی و مسائلی از این دست را بررسی کنیم که قبل از بررسی تک تک این موارد باید بگویم به طور کلی از لحاظ گرافیک فنی شاهد یک حد استاندارد و قابل قبول در بازی هستیم. در طول مدتی که بازی را تجربه کردم شخصا هیچ گونه افت فریمی را در نسخه پلی استیشن ۳ بازی مشاهده نکردم و بازی کاملا از ثبات نرخ فریم ریت برخوردار بود. کیفیت بافت ها و تکسچرهای بازی در حد متوسطی قرار دارند و نه شاهد بافت های بسیار با کیفیتی هستیم که حتی از نمای نزدیک هم بسیار زبیا و با کیفیت باشند، و نه شاهد تکسچرها و بافت هایی بسیار بی کیفیت و سطح پایین هستیم که با اولین نگاه داد بزنند ما بی کیفیت هستیم!

نورپردازی در این نسخه به دلیل وجود محیط های تقریبا همیشه تاریک از اهمیت زیادی برخوردار است که خوشبختانه سازندگان در این زمینه کار خود را خوب انجام داده اند و شاهد نورپردازی با کیفیتی در بازی هستیم. نکته منفی که در این بخش وجود دارد و بر روی صداگذاری خوب بازی نیز تاثیرگذاشته است انیمیشن های ضعیف صورت شخصیت ها و حالالت چهره آنها هنگام حرف زدن است که باعث می شوند حرف زدن ها حالتی مصنوعی به خود بگیرند که این واقعا حیف است زیرا که صداگذاری شخصیت ها به خوبی انجام شده است. در بحث هنری و طراحی محیط شاهد طراحی هنری و محط های زیبایی هستیم که به خوبی دنیای بازی را جلوه گاه هستند و تداعی می کنند. دنیایی با طراحی های گوتیک، گروتسک و آکنده از غم، تاریکی و دلمردگی با طراحی ها و معماری های شبیه به اروپای شرقی و رومانی که قصر دراکولا در آنجا قرار دارد. دنیایی همیشه تاریک با قصرها و تالارهایی عظیم و زیبا که طراحی های سنتی و گاها ترسناک انها نفس را در سینه بند می اورد. کنده کاری های بی نظیر و زیبای کلاسیک در نماهای داخلی و بیرونی قصرها و مجسمه های باستانی مخوف از هیولاهایی که در زیر رعد و برق جلوه ای ترسناک تر می یابند. دنیایی که وقتی در ان راه می روید در هر گوشه و کنار آن احتمال حضور هیولایی درنده یا خون اشامی کمین کرده و تشنه به خون را می دهید و این حس کاملا به بازیباز منتقل می شود. طراحی دنیای بازی به بهترین شکل انجام گرفته است و کاملا داستان و غم و دلمردگی آن را فریاد می زنند.

در واقع طراحی هنری بازی و محیط های آن فوق العاده زیبا و مناسب سبک و داستان بازی انجام شده اند که البته به خاطر تکرار شدن در برخی مراحل، شاید این محیط ها گاهی حالتی تکراری به خود بگیرند که این موضوع البته به طراحی هنری بازی مربوط نمی شود و به چینش مراحل و تنوع آن ها ربط دارد که در بخش گیم پلی به آن خواهیم پرداخت. طراحی شخصیت های بازی نیز فوق العاده عالی انجام شده است و در راس آنها خود گابریل یا لرد دراکولا قرار دارد که به جرات از با ابهت ترین و خوش تیپ ترین شخصیت های سری کسلوانیا (که اکثر آنها باجذبه و خوش ظاهر هستند) و دنیای بازی های رایانه ای به شمار می رود و با آن کت قرمز رنگ و بلند خود بسیار جذاب و پرابهت به نظر می رسد، درست همان طور که واقعا هست. دشمنان و دیگر شخصیت ها نیز از طراحی خوب و باجزییاتی بهره مند هستند و از تنوع خوبی نیز برخوردارند که در بخش گیم پلی به آن خواهیم پرداخت. در نهایت باید گفت Castlevania: Lords of Shadow 2 موفق شده است تا از لحاظ گرافیکی در سطحی بسیار خوب عمل کند و شاهد بازی زیبایی از لحاظ بصری باشیم. به واقع غیر از کیفیت پایین برخی تکسچرها و بافت ها و ضعف در انیمیشن چهره ها و حالات صورت هنگام حرف زدن، هیچ مشکل خاصی در این بخش وجود ندارد و گرافیک فنی مناسب در ترکیب با طراحی هنری فوق العاده زیبای بازی، یک خروجی کاملا چشم نواز و قابل قبول را پدید اورده اند که مناسب و هماهنگ با داستان بازی عمل می کند.

هک اند اسلش یعنی این…

Castlevania: Lords of Shadow 2 در بخش گیم پلی همان روند نسخه قبل را در پیش گرفته است که البته بهترین بخش بازی بود و در این نسخه هم شاهد مبارزاتی فوق العاده عالی و جذاب، یک هک اند اسلش بسیار خوش ساخت و یک گیم پلی سریع و هیجان انگیز هستیم که شما را هر لحظه علاقمند به بازی نگاه می دارد و انواع و اقسام سلاح و حملات مختلف و متنوع را در طول بازی در اختیار شما می گذارد. البته تفاوتی که در این نسخه نسبت به قبل به وجود آمده این است که در این نسخه شاهد یک بازی جهان ازاد هستیم که با این که برخی آن را خوب ارزیابی نکرده اند، به عقیده من یکی از تغییرات خوب بازی بوده است زیرا برای کسانی که بیشتر دوست دارند در دنیای بازی گشت و گذار کنند و به عقب بازگردند و یک سری کارهای ناتمام را به پایان برسانند و .. این یک موضوع بسیار مثبت محسوب می گردد. تفاوت دیگر این نسخه به واسطه دراکولا شدن گابریل در این بازی است که اکنون وی می تواند از خون دشمنانش تغذیه کند تا خط سلامتی خود را پر نماید. وی از حملات بسیار سریع و قدرتمند و حرکات برق اسا بهره مند است که البته برای غلبه بر دشمنان قدرتمند بازی باید نیز چنین می بود زیرا که مبارزات بازی در برخی مواقع واقعا دشوار می شوند و به راحتی نمی توانید با فشردن بی هدف و پشت سر هم دکمه ها کاری از پیش ببرید.

در خصوص طراحی محیط و مراحل بازی باید گفت در Castlevania: Lords of Shadow 2 برخلاف نسخه قبل اغلب شاهد محیط های بسته و بسیار تاریک و غمزده هستیم که البته به واسطه تبدیل گابریل به لرد دراکولا و حضور او در قصر دراکولا و مبارزات در شب، طبیعی نیز هست که بیشتر شاهد محیط ها و مراحل تاریک بسته و غمزده باشیم اما همین موضوع در بخش هایی از بازی سبب می شود که بازی حالت تکراری شدن به خود بگیرد و گاها پیش می اید که از مراحل و تالارهای تاریک و پشت سر هم و خیابان های یکسان خسته و دلزده شوید، چرا که در نسخه قبلی شاهد بسیاری مراحل خوش اب و رنگ در مکان های جنگلی و سرسبز بودیم که تنوع بیشتری نسبت به نسخه دوم داشتند. تنوع دشمنان در بازی بسیار مناسب است و در این زمینه کمبودی مشاهده نمی شود زیرا که انواع و اقسام دشمنان و هیولاهای مختلف و ومپایرها و … از ضعیف و معمولی گرفته تا دشمنان فدرتمند و خون اشام های غول پیکر پرنده در بازی وجود دارند و بر سر شما خراب می شوند. از لحاظ باس ها نیز درست مانند نسخه قبل، شاهد یک عنوان عالی هستیم و تعداد زیادی باس فایت های مختلف و بسیار جذاب در این عنوان در انتظار شما هستند و از این نظر کاملا شما را راضی نگاه می دارند.

از لحاظ سطح دشواری، بازی کیفیت بالایی دارد و مبارزات آن در سطح بسیار عالی قرار دارند و به هیچ وجه شاهد مبارزات ابکی و بدون هیجان نیستیم زیرا که درجه مبارزات بازی مقداری به سمت سختی تمایل دارد و باعث رقم خوردن مبارزاتی مرگبار و جذاب می شود که نیاز به دقت و تمرکز شما دارند. البته نه این که فکر کنید منظور از سختی، چیزی در حد سری سولز است اما به هر حال مبارزات بازی کاملا محکم و قدرتمند و در مواقعی دشوار هستند که ابن باعث هر چه بهتر شدن گیم پلی بازی شده است و بازیباز را بیشتر به بازی علاقمند می کند. در مجموع باید گفت گیم پلی و مبارزات بازی در این نسخه هم بهترین بخش بازی هستند و نه چیزی بهتر و بیشتر از نسخه اول دارند و نه از آن ضعیف تر هستند. در واقع مانند بازی قبل شاهد گیم پلی بسیار جذاب و لذتبخش هک اند اسلش هستیم که البته تغییراتی را نیز به واسطه تغییر حالت شخصیت اصلی از انسان به دراکولا و همچنین جهان ازاد شدن به خود دیده است. البته همانطور که قبل تر نیز اشاره شد ایرادی که در این نسخه در بخش گیم پلی به چشم می خورد، تکراری شدن برخی مراحل و فضاهای بازی است که همگی حالتی تاریک و مانند هم دارند که این موضوع می توانست بهتر باشد. در نهایت Castlevania: Lords of Shadow 2 از لحاظ گیم پلی و مبارزات نمره قبولی دریافت می کند و بی شک بهترین و چذاب ترین بخش این بازی همچنان گیم پلی آن است.

نعره لرد دراکولا…

صداگذاری بازی در سطح خوبی قرار دارد و اکثر صداپیشگان بازی کار خود را به درستی انجام داده اند، مخصوصا صداگذار شخصیت گابریل یا دراکولا در این زمینه مانند نسخه اول بسیار عالی عمل کرده است و حس خشم و انتقام جویی در صدای وی نمایان است. متاسفانه موضوعی که باعث لطمه زدن به بخش صداگذاری شده است هیچ ربطی به این بخش ندارد و مربوط به بخش گرافیک است. همانطور که در بخش گرافیک گفته شد انمیشن های ضعیف صورت شخصیت ها و حالات چهره آنها هنگام حرف زدن باعث می شوند که با وجود صداگذاری خوب، حرف زدن ها حالتی مصنوعی به خود بگیرند. موسیقی بازی مانند عنوان قبلی فوق العاده زیباست و شاهد یک ساندترک بسیار شنیدنی هستیم که حتی در خارج از بازی نیز گوش دادن به قطعات ان لذتبخش است و شاهد قطعاتی گوش نواز و زیبا هستیم که به خوبی با بازی هماهنگی و همخوانی دارند و با حال و هوای بازی و غم و اندوه و تاریکی که تمام بازی را در برگرفته است کاملا منطبق است و آن را تشدید می کند. در مجموع باید گفت بخش صداگذاری و موسیقی در Castlevania: Lords of Shadow 2 موفق عمل کرده است و تنها ضعفی که در این بخش وجود دارد همان مصنوعی به نظر رسیدن حرف ها به خاطر انیمیشن های ضعیف چهره شخصیت ها است که البته به این بخش ربطی ندارد ولی ان را تحت تاثیر قرار داده است. سازندگان بازی در نهایت کار خود را در زمینه صداگذاری و موسیقی بازی به مانند نسخه اول به خوبی انجام داده اند.  Castlevania: Lords of Shadow 2 عنوانی بسیار زیباست که به مانند شخصیت اصلی ان یعنی گابریل بلمونت دوست داشتنی، در حق آن جفا شد.

عنوانی که مانند گابریل بلمونت در حقش جفا شد…

Castlevania: Lords of Shadow 2 از نظر بنده آن عنوانی نیست که در نقدها از آن خوانده اید. به گفته ها اعتماد نکنید (حتی این نقد) و تنها آن ها را در کنار ذهن خود داشته باشید و خودتان بازی را تجربه کنید تا تصمیم نهایی و نظرتان در مورد بازی مشخص گردد. قطعا منتقدانی که به لردز او فالن امتیاز ۶ می دهند توانایی این که به Castlevania: Lords of Shadow 2 نیز به خاطر کوچک بودن سازنده و همراه نبودن نام کوجیما در این نسخه، امتیاز ۵ بدهند را نیز دارا هستند، اما به واقع حق بازی این امتیازات نیست، لااقل از دیدگاه بنده این امتیازات برای بازی عادلانه نیست. درست است که بازی ضعف هایی دارد اما نه در این حد که امتیاز ۵-۶ به آن بدهیم. Castlevania: Lords of Shadow 2 عنوانی بسیار لذتبخش است و مهمترین نکته ان این است در یک سال حتی یکی دو عنوان خوب در این سبک مانند ان منتشر نمی شوند و در بازار بازی های امروزی، این سبک عناوین هک اند اسلش ناب در ترکیب با با اکشن ماجرایی یا جهان ازاد، برای بازیبازان و علاقمندان ارزش بسیار زیادتری دارند نسبت به زمانی که تقریبا تمامی بازی ها در همین سبک هک اند اسلش و Beat ’em up بودند. درست است که بازی ضعف هایی دارد و خیلی هم کم تعداد نیستند، اما آنقدر شدید نیستند که تجربه شما را کاملا تلخ کنند. در واقع کمتر پیش می اید که عنوانی در این سبک با کیفیت Castlevania: Lords of Shadow 2 بازی کنید و کسانی که عاشقانه بازی های هک اند اسلش را دوست دارند، خوب منظور حرف من را می فهمند. باز هم تاکید می کنم که در مورد این بازی به نقدها و امتیازات هیچ توجهی نکنید و اگر به خاطر امتیاز متای آن، بازی را تجربه نکرده اید و از ان گذشته اید به سراغ آن بروید زیرا که یک تجربه لذتبخش در انتظار شماست که تنها وقتی ان را بازی کنید خواهید فهمید که حق Castlevania: Lords of Shadow 2 خیلی بیشتر از امتیازاتی بوده که به آن تعلق گرفته است.