13 سال بعد از دریبل های کریمی در آزادی، نوجوانان ژرمن ها را گلباران کردند
حالا دیگر ۱۸ مهر برای فوتبال ایران روز خاطره انگیزی شده و ما در این روز و به فاصله ۱۳ سال، دو بار با تیم های ملی آلمان در رده های مختلف باز کرده ایم. دیدار ۱۳ سال پیش گرچه با پیروزی ژرمن ها به پایان رسید، اما بدون شک در آن بازی همه چیز تحت تأثیر بازی زیبا، چشم نواز، تکنیکی و خلاقانه علی کریمی قرار داشت؛ بازیکنی که از همین بازی خود را به بایرن مونیخ رساند. در ادامه نگاهی به دو پرده از تقابل فوتبال ایران و آلمان در روز ۱۸ مهر خواهیم داشت.
پرده اول؛ دیدار دوستانه سال ۱۳۸۳، ورزشگاه آزادی
۱۳ سال از آن روز می گذرد؛ روزی که ژرمن ها با همه بزرگانش به تهران آمدند. تیم ملی آلمان با کلینزمان برای فتح جام جهانی که میزبان آن بود، خیز برداشته و بازی های مهمی را برای آماده سازی خود برگزار می کرد. ایران بازی را با نتیجه ۲ بر صفر به میهمان خود واگذار می کند؛ اما اگر از مدافعان آلمانی در مورد این بازی سئوال شود، بدون شک از آن به عنوان یکی از سخت ترین (و شاید سخت ترین) بازی آن سال یاد می کنند؛ بازی دوستانه ای که آلمان با دو گل پیروز شد، اما با وجود بسته نگه داشتن دروازه، مدافعان و دروازه بان سرشناس ژرمن ها زجر زیادی کشیدند. علت آن هم حضور یک جادوگر در ترکیب تیم ایران بود؛ جادوگری که در همین بازی هوش و حواس از سر مسئولان بایرن مونیخ برده بود و نمی توانستند از او دل بکنند تا سرانجام او را به خدمت گرفتند. این جادوگر کسی نبود جز علی کریمی؛ بازیکنی که ۱۸ مهر ۱۳۸۳ روز او بود و خود او به تنهایی هر چه خواست با خط دفاعی آلمان کرد. خونسردی جادوگر همه را متعجب کرده بود، انگار نه انگار که بازیکنان تیم مقابل نام های بزرگی در دنیای فوتبال هستند؛ از فیلیپ لام و رابرت هوث گرفته تا کریستین وورنز، ینس لمان و میشاییل بالاک. انگار برایش تفاوتی نداشت که مقابل چه تیم و چه بازیکنانی بازی می کند و آنها را به سبک فوتبال کوچه محلات دریبل می زد. درست همین دریبل ها را در بازی های داخلی مقابل بازیکنان ایرانی می زد، با همان سبک، با همان خونسردی و با همان شور و هیجانی که در هواداران به پا می کرد، مدافعان حریف را جان به لب می کرد.
در کمترین فضای ممکن بزرگترین بلا را بر سر مدافعان آورد؛ آنقدر بالاک را از چپ و راست دریبل کرد و هافبک آلمانی هم آنقدر دور خودش چرخید که سرگیجه گرفت و صد هزار تماشاگر بازی را می دید که دور سرش می چرخند. اما هیچ تماشاگری دور سر آنها نمی چرخید چون همه روی صندلی شان میخکوب شده بودند تا جادوگری هنرمندانه علی کریمی را تماشا کنند. خونسردی جادوگر آنقدر زیاد بود که انگار در تمرینات تیمش دریبل زنی را تمرین می کند. اعتماد به نفس جادوگر به حدی بود که در فضایی بسیار کوچک، بین مدافع آلمانی و خط عرضی زمین، که عبور از آن حتی بدون توپ هم بسیار دشوار و سخت بود، در همین فضا دو سه مدافع آلمانی را دور زد و از پیش رو برداشت. بازی با آلمان از آن باخت هایی بود که قطعاً فوتبال دوستان ایرانی از آن لذت بردند، و سخت ترین پیروزی ممکن را نصیب بالاک و همبازی هایش کرد؛ به جرأت می توان گفت در نیمه نهایی جام جهانی آلمان، میشائیل بالاک تا این اندازه زجر نکشیده بود که از دست علی کریمی به تنگا آمد. باور این نمایش خارق العاده از یک بازیکن آسیایی بسیار سخت بود، اما بالاخره سیزده سال بعد آن را باور کردیم؛ درست ۱۳ سال بعد در جام جهانی نوجوانان ۲۰۱۷ هند، دیدار کوچولوهای ایران و آلمان
پرده دوم؛ جام جهانی نوجوانان ۲۰۱۷ هند، شهر گوا
نوجوانان ایران و آلمان در حالی برابر هم صف آرایی کردند که قطعاً هیچ کدام از آنها بازی ۱۳ سال پیش بزرگترهای فوتبال کشورشان را ندیده اند. اما قطعاً بعدها دیده و شنیده اند که در چنین روزی جادوگر فوتبال ایران چگونه از ستاره های بزرگ فوتبال آلمان یک تسلیم محض ساخت. همه عاشق پا به توپ شدن های او شدند که وقتی توپی به او می رسید، انگار به پایش چسبیده و دیگر از او جدا نمی شد. جادوگر اسطوره و الگوی نسلی شد که حتی بازی های او را در زمان خودش ندیدند، اما راهش را پیدا و مسیرش را طی کردند. آنها که دیروز مقابل مردان کوچک ایران یک مغلوب تمام عیار بودند، قرار است آینده فوتبال آلمان، یعنی قهرمان جهان، را بسازند و جای بزرگان را در تیم ملی پر کنند.
بازیکنان تیم ملی نوجوانان ایران که در مقایسه با حریف، کمترین امکانات و تدارکات را در اختیار داشتند، چهار گل وارد دروازه تیمی کردند که قرار است آینده فوتبال آلمان در یکی دو دهه پیش رو را بسازد. آلمان روز گذشته سنگین ترین شکست تاریخ در تمام رده های سنی را متحمل شد تا جادوگر و بازیکنان هم نسل او نگران آینده فوتبال ایران نباشند چرا که آینده این فوتبال در دستان کوچولوهایی خواهد بود که اگر قدر خودشان را بدانند و ما نیز قدر آنها را، بدون شک نه یک جادوگر که چندین جادوگر از میان آنها ظهور خواهد کرد؛ بازیکنانی که برای علی کریمی شدن امری محال نیست؛ و اینها کریمی های آینده فوتبال ایران خواهند بود: اللهیار صیادمنش، محمد قادری، یونس دلفی، وحید نامداری و …
