دانشمندان می‌گویند انفجار سریع امواج رادیویی در کهکشان‌های دوردست ممکن است حاکی از وجود موجودات بسیار پیشرفته‌ای باشد که پیشرانه سفینه‌های خود را برای سفر بین ستارگان به کار می‌اندازند.

انفجارهای سریع رادیویی (FRB) پدیده‌ای است که در سال ۲۰۰۷ شناخته شد و از آن زمان تاکنون رادیوتلسکوپ‌های عظیم حدود بیست مورد از این امواج پرانرژی را ثبت کرده‌اند که هر کدام حدود چند هزارم ثانیه طول می‌کشد.

دانشمندان برای این پدیده توضیحی ندارند، تنها چیزی که می‌دانند این است که این پدیده در کهکشان‌هایی رخ می‌دهد که میلیاردها سال نوری با سیاره ما فاصله دارد.

اکنون گروهی از دانشمندان معتبر دانشگاه هاروارد توضیحی را برای این انفجارهای رادیویی ارائه کرده‌اند.

آنها می‌گویند این انفجارها می‌توانند نشانه وجود موجودات فضایی بسیار پیشرفته‌ای باشد که می‌خواهند به سفر فضایی بروند و این انفجارهای رادیویی محصول فعالیت پیشرانه بی‌اندازه قدرتمند سفینه آنها است که می‌تواند سفینه را با سرعت نور به سفر بین ستاره‌ای بفرستد.

پروفسور آوی لوب دانشمند مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین که تحقیق خود را در نشریه اخترفیزیک منتشر کرده می گوید: “این انفجارهای سریع رادیویی با توجه به فاصله‌شان از ما و با توجه به مدت کوتاهی که ظاهر می‌شوند بسیار درخشان هستند و ما نتوانسته‌‌ایم برای آنها هیچ منشا طبیعی پیدا کنیم.”

“بنابراین ارزشش را دارد که به یک منشا غیر طبیعی توجه و عمیقا به آن فکر کنیم.”

آنها به این نتیجه رسیدند که سامانه‌ای دو برابر اندازه کره زمین که بتواند پرتوهای خورشید را دریافت کند می‌تواند انرژی لازم را برای این انفجارهای سریع رادیویی فراهم کند.

البته این سامانه‌ها به خنک‌کننده‌های آبی در اندازه‌های نجومی نیاز دارد تا مانع از ذوبشان شود.

اما این سوال باقی می‌ماند که چرا باید زحمت ساختن چنین چیزی را به خود داد؟

به گفته این دو دانشمند، محتمل‌ترین توضیح در حال حاضر یک سفینه نوری است.

سفینه نوری سفینه ای است که فشار ناچیز نور را تبدیل به شتاب مداوم می‌کند. با اینکه این فشار ناچیز است اما به مرور زمان، همین فشار ناچیر در خلا، سفینه را به سرعت بسیار زیادی می‌رساند.

به زبان ساده‌تر همانطور که باد با وزیدن به بادبان کشتی آن را به حرکت درمی‌آورد، تابش نور خورشید به آینه‌های عظیم سفینه آن را به پیش می‌راند.

انرژی این انفجارهای سریع رادیویی به قدری است که می‌تواند سفینه‌ای به وزن یک میلیون تن – بیست برابر بزرگترین کشتی های کروز- را به حرکت در آورد.

اما دلیل اینکه این انفجارها از کره زمین فقط در کسری از ثانیه دیده می‌شوند این است که سیاره، ستاره و کهکشانی که سفینه در آن واقع است و خود سفینه همگی در حال حرکتند در نتیجه پرتوهای رادیویی تمام سطح آسمان را جارو می‌کنند و فقط کسری از ثانیه به زمین می‌رسند.

این محققان استدلال می‌کنند که این انفجارهای سریع رادیویی تکرار می‌شوند اما نمی‌توان آنها را با پدیده‌های عظیم طبیعی توضیح داد، بنابراین شاید کلید معما این باشد که این‌ها پدیده‌هایی طبیعی نیستند: “مسئله علم اعتقاد نیست بلکه شواهد است. بد نیست که ایده ها را مطرح کنیم و بگذاریم یافته‌ها در باره آن قضاوت کنند.”

vitrino