غرش فضایی چیست؟
اگر بخواهیم علم را بر اساس نام‌های عجیبش مورد قضاوت قرار دهیم٬ غرش فضایی و در هم‌تنیدگی کوانتومی دو نام از عجیب‌ترین نامها در عالم علم هستند. در حالی که به نظر می‌رسد غرش فضایی ترکیبی از کلمات در هم و برهم و نامربوط باشد اما در واقع قسمتی جدی و حقیقی در مطالعات ِ کیهان‌شناسی می‌باشد.
در واقع مشخص شده است که فضا دارای نویزی در پس زمینه می باشد. اما به خاطر دارید که فضا از خلاء تشکیل شده است و بنابراین میانجی برای عبور امواج صوتی در فضا وجود ندارد. پس صدای فریاد شما یا هر صدای دیگری در فضا هیچ وقت به گوش کسی نخواهد رسید. پس چگونه فضا (البته به روش خود) سر و صدا راه انداخته است؟
خب…یک مقدار موذیانه‌تر از آنچه که تصورش را بکنید، با استفاده از رهگیری «امواج رادیویی». بگذارید داستان خود را با چگونگی کشف آن آغاز کنیم: در سال ۲۰۰۶ ناسا برای مطالعه گرمای ناشی از ستارگان اولیه بالونی را به ارتفاع ۳۶ کیلومتری اتمسفر فرستاد تا با ابزارهای دقیقش به مطالعۀ امواج رادیویی بپردازد که با چشمان غیر مسلح قابل مشاهده نیستند. محققان می‌خواستند ستارگان دوردستی را پیدا کنند که امواج رادیویی ضعیفی منتشر می کردند. اما با شروع آزمایش بسیار متعجب شدند چرا که با صدای غرشی روبرو شدند که ۶ برابر بلندتر از چیزی بود که انتظار داشتند.
این صدای غرش نه تنها به قدری بلند بود که شناسائی ستارگان دوردست را غیر ممکن می‌کرد بلکه غیرقابل توضیح هم بود. به گفته یکی از محققان امواج رادیویی با این طول موج که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت معمولا با تشعشعات حرارتی همراهی می شود اما با بررسی‌های به عمل آمده از تشعشعات حرارتی راه شیری به نظر نمی رسید منشا این غرش مربوط به کهکشان ما باشد.
هنوز یکی از احتمالات می تواند این باشد که منشا این تشعشعات ستارگان اولیه باشند؛ چرا که ستارگان اولیه در اطرافشان هیچگونه غباری نداشتند (زیرا اولین غبارها خود در درون این ستارگان تشکیل شدند). این مساله می‌تواند توضیح دهندۀ میزان این امواج بدون وجود و همراهی تشعشعات حرارتی به میزان مرتبط با آن باشد. فرضیه دوم این است که ممکن است منشا این امواج گازهای منتشر شده در بین خوشه‌های کهکشانی عظیم بوده باشد که تاکنون شناسایی آنها برای ما ممکن نبوده است.
و سومین احتمال این است که ممکن است این امواج از کهکشانهای دوردستی منشا گرفته باشند که امواج رادیویی با شدت کم ولی به مقدار زیاد گسیل می کنند. با وجود فرضیاتی در این زمینه هنوز داده‌هایی که مشخص کند کدام فرضیه درست است، وجود ندارد. اما دانشمندان امیدوارند مطالعات آینده در نهایت راه‌گشای این رمز و راز کیهانی باشد.
برگرفته از mentalfloss
