خبرنگاران سینمایی در سراسر جهان هیچ‌گاه تاریخ 30 جولای 2007 را فراموش نخواهند کرد، روزی که دو کارگردان بزرگ و الهام‌بخش سینما یعنی «اینگمار برگمن» و «میکل‌آنجلو آنتونیونی» در فاصله‌ای کوتاه درگذشتند و سینمادوستان را در بهت و اندوه فرو بردند.

در حالی که خبر درگذشت «اینگمار برگمن» کارگردان بزرگ سوئدی در سن 89 سالگی در رسانه‌های جهان مخابره می‌شد و نویسندگان سینمایی مشغول نوشتن یادداشت‌هایی در ستایش آثار این کارگردان اسطوره‌ای بودند، خبر مهم دیگری نیز  عصر همان روز همه را شوکه کرد و «میکل آنجلو آنتونیونی» کارگردان نامدار ایتالیایی نیز در سن 95 سالگی سینما را برای همیشه ترک کرد تا یکی از تلخ‌ترین روزها در تاریخ سینمای معاصر رقم بخورد.

«اینگمار برگمن» از چهره‌های برجسته‌ی تاریخ سینمای جهان بود که در طول شش دهه فعالیت هنری، ‌۹ بار نامزد جایزه‌ی اسکار شده بود و در توصیف شرایط زندگی انسانی از مایه‌های کمدی، امید، یاس و ناامیدی بهره می‌گرفت.

وی در طول سال‌ها فعالیت سینمایی در مجموع ‌۶۲ فیلم ساخت که فیلم‌نامه بسیاری از آنان را نیز خودش نوشته بود و علاوه‌بر آن، کارگردانی ‌۱۷۰ تئاتر از او یک چهره درخشان در عرصه این هنر نمایشی ساخته بود.

کارگردانان بسیاری آثار برگمن را الهام‌بخش حیات سینمایی خود دانسته‌اند که از آن جمله می‌توان به «روبرت آلتمن»، «وودی آلن»، «آتوم اگویان»،‌ «استنلی کوبریک»، «دیوید لینچ»، «پل شرادر»، «آندری تارکوفسکی» و «فرانسوا اوزون» نام برد.

«برگمن» سه‌بار برای فیلم‌های «توت‌فرنگی‌های وحشی» (‌۱۹۶۰)، «همچون یک آینه» (۱۹۶۳) و «فریادها و نجواها» (‌۱۹۷۴) نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه اصلی شد و با «فریادها و نجواها» تا آستانه کسب اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی نیز پیش رفت.

از مهمترین فیلم‌های «برگمن» می‌توان به «پرسونا»، «فریادها و نجواها»، «مهر هفتم»، «توت‌فرنگی‌های وحشی»، «لبخندهای یک شب تابستانی»، «همچون یک آینه»، «چراغ زمستانی»، «سکوت»، «آستانه زندگی»، از «مردی با یک چتر»، «سرزمین آرزو»، «آینده با من است»، «زندان»، «رازهای زنان»، «تابستانی با مونیکا»، «درسی در عشق»، «چشم شیطان» و «صحنه یک ازدواج» نام برد.

اما «میکل آنجلو آنتونیونی» که او نیز فعالیت سینمایی خود را هچون «برگمن» از ابتدای دهه 1940 میلادی آغاز کرد، پس از ساخت چند فیلم کوتاه و بلند، اولین موفقیت بین‌المللی خود را در سال 1960 با فیلم «ماجرا» رقم زد که در جشنواره‌ کن با استقبال همراه شد و سپس موفقیت‌های جهانی‌اش را با «شب» (1961) و «کسوف» (1962) ادامه داد.

این سه‌ فیلم با توجه به شباهت در سبک و موضوع که هرسه به نگرانی‌های بشر امروز پرداخته‌اند، عموما به سه‌گانه‌های آنتونیونی معروف هستند.

اولین فیلم رنگی بنیان‌گذار سینمای مدرن ایتالیا در سال 1964 با نام «صحرای سرخ» ساخته شد که این فیلم نیز به گونه‌ای ادامه‌ این سه‌گانه محسوب می‌شود.

آنتونیونی یک سال بعد از ساخت «صحرای سرخ»، اولین فیلم‌ اتگلیسی‌ زبان خود را با عنوان «آگراندیسمان» ساخت که موفقیت زیادی کسب کرد.

«نقطه زابریسکی» در سال (1970)، «مسافر» (1975)، «راز اوبروالد» (1980)، «فراسوی ابرها» (1995) و«اورس» (2004) دیگر فیلم‌های بنیانگذار سینمای مدرن درایتالیاست.

«آنتونیونی»در طول بیش از نیم قرن فعالیت سینمایی جوایز متعددی چون جایزه افتخاری آکادمی اسکار، جایزه نخل طلای جشنواره کن برای «آگراندیسمان»، جایزه خرس طلایی جشنواره‌ برلین برای فیلم «شب»، دو جایزه‌ ویژه هیات داوران کن برای «کسوف» و «ماجرا» و جایزه‌ یوزپلنگ طلایی جشنواره‌ فیلم لوکارنو برای «گریه» دریافت کرد.

ایسنا