آنری از مربی سابقش در مورد علت تغییر سیستم، فقدان اعتماد به نفس میان توپچی ها و نبرد با یونایتد صحبت کرد.

مربی، ممنون که دوباره مهمان من شدی… نگران نباش چرا که قرار نیست در مورد قراردادت، هواداران و چنین مسائلی صحبت کنیم. با نظرت موافقم که گاهی مردم بیش از حد در مورد برخی مسائل صحبت می کنند و بهتر است که در مورد بازی صحبت کنیم. اگر در ابتدا صحبتی داری بگو و بعد از آن حرفها را ادامه می دهیم.
تنها پاسخ من لبخند است.

خب… تو کاری کردی که مدتها بود انجام نداده بودی. به سیستم سه مدافع برگشتی. شنیده ام که با این کار می خواستی به خط دفاعت آرامش دوباره بدهی. تنها دلیلش همین بود؟
اگر به طور کلی به فصل ما نگاه کنید می بینید که گلهای زیادی دریافت کردیم اما اخیرا گلهای خارج از خانه زیادی خورده بودیم. یکی از دلایل تصمیم من همین بود. می خواستم که تیمم در عمق دفاع آرامش بیشتری داشته باشد.دومین دلیل این بود که بازیکنان مناسبی برای این کار داشتیم. مثلا چمبرلین می تواند به عنوان پیستون راست با آزادی عمل بازی کند و از عرض زمین بیشتر استفاده کند.سیستم جدید باعث می شود که دو بازیکن در جناحین داشته باشیم که می توانند به جلو حرکت کنند و وقتی تحت فشار هستیم به دفاع کمک کنند. به طور کلی سیستم صرفا به معنی استفاده از توانایی های تیم درون زمین است و مفهوم دیگری ندارد.
مسلما چینش یک سیستم بستگی به ویژگی های فردی بازیکنان دارد. مثلا اگر سه مدافع نظیر سول کمپل را داشته باشی و با سیستم سه دفاع بازی کنی کار دفاعی عالی خواهد بود اما اگر با سه تیری آنری در خط دفاعی بازی کنی شاید بهتر حمله کنی اما در دفاع به مشکل می خوری.باید تعادل وجود داشته باشد. تا کنون در برخی بازیها این سیستم جواب داده است. گاهی تیم از نظر خودباوری به مشکل می خورد، این سیستم کمک می کند تا تیم با امید بیشتری برای موثرتر بودن بازی کند.

در برخی بازیها انعطاف پذیری تیم در خط دفاع بیشتر است اما من نگران این هستم که این سیستم، جدید است و طول می کشد تا بازیکنان با آن هماهنگ شوید، به خصوص وقتی که تیم روی برگشت ها در خط دفاعی صاحب توپ می شود. وقتی مقابل منچسترسیتی و تاتنهام بازی کردید، گاهی رو به بازی مستقیم آوردید. توپها تقریبا بدون ارتباط با خط هافبک به ژیرو می رسید. سهم نظر شما برای بازی مستقیم چقدر بود و سهم بازیکنان در اجرای  آن چقدر؟
آن قدر من را خوب می شناسی که بدانی من چنین چیزی نخواستم. مقابل سیتی در نیمه اول کمی محتاطانه بازی کردیم و در نیمه دوم با آزادی عمل و تحرک بیشتری بازی کردیم. در نیمه اول تملک توپ ۷۰ به ۳۰ بود و در نیمه دوم ۴۵ به ۵۵ . در بازی مقابل تاتنهام کاملا موافقم که ریسک نکردیم. به اندازه کافی برای حرکت دادن توپ سریع نبودیم و با آزادی عمل کافی بازی نکردیم. مسئله ذهنی و بدنی خیلی مهم بود چرا که یکشنبه و چهارشنبه تلاش زیادی کرده بودیم تا سیتی و لستر را شکست بدهیم و آمادگی کافی را نداشتیم. اما به اندازه کافی دنبال توپ نبودیم. وقتی من مارک هاتلی را در موناکو داشتم از چنین روشی استفاده می کردیم. گاهی وقتی که یک بازیکن با قدرت بدنی بالا را در خط حمله داری، بهترین گزینه شاید این به نظر برسد که توپ را روی سرش بفرستی. گاهی بازیکنان ممکن است که به این فکر کنند که فقط توپ را به مهاجمان برسانند. احتمال دارد بازیکنان ما همین فکر را کردند و نمی خواستند که در جریان بازی ریسک کنند.

آن تیم با حضور ژرژ وه آ و گلن هادل را به خوبی به یاد دارم. اما اگر به بازی برگردیم، شما می گویید که برخی بازیکنان با توپ خوب کار نکردند و شاید اعتماد به نفس پائین بوده است. تاتنهام گاهی با سیستم سه دفاع بازی می کند اما در جریان بازی ممکن است سبکش را عوض کند. چلسی با سیستم سه دفاع انعطاف ناپذیر بازی می کند. وقتی آرسنال را می بینم به نظر می رسد که آزادی عمل وجود دارد و به اندازه دو تیم مذکور انعطاف ناپذیر نیست.
من پست های انعطاف ناپذیر در تیم را دوست ندارم. وقتی بازیکنان هجومی می خواهند به جلو حرکت کنند، گاهی باید به بازیکنان آزادی عمل بدهی، به خصوص وقتی که آنها تکنیکی هستند و می توانند کارهای متفاوت یانجام بدهند. ما فضاهای خالی را به خوبی پوشش می دهیم و در خط هافبک همه چیز بستگی به ویژگی های بازیکنان دارد.
در چلسی، انگولو کانته و نمانیا ماتیچ به انسجام دفاعی کمک می کنند، آنها برای حضور در حملات چندان ماجراجو نیستند اما ما با بازیکنانی نظیر آرون رمزی بازی می کنند. یکی از نقاط قوت او حمله کردن و ورود به محوطه جریمه حریف است. اگر به او اجازه حمله کردن ندهیم، از او ویژگی اصلی اش را گرفته ایم. به همین خاطر باید تعادل ایجاد کنیم.

آسان نیست و همان طور که می دانی وقتی به بارسلونا رفتم نقطه قوتم این نبود که مهاجم هدف ثابت باشم اما با توجه به ساختار بازی تیم می دانستم که باید چگونه بازی کنم. اما وقتی که رمزی را در پست هافبک میانی بازی می دهی و می گویی دوست دارد حمله می کند، او گاهی هم مجبور است فداکاری کند و در امور دفاعی شرکت کند…
او همین کار را می کند اما وقتی که با سه مدافع بازی می کنی، هافبک ها آزادی عمل بیشتری دارند. یکی از دلایل استفاده از سه مدافع این است که می دانم بازیکنانی مثل رمزی می توانند در حملات شرکت کنند و وقتی بدانند که کسی پشت سرشان حضور دارد، بیشتر ماجراجویی می کنند. این سیستم برای بازیکنانی مثل رمزی چیده شده است.

شنیدن کلمه آزادی برای گوش های من مثل یک موسیقی است چرا که شیفته آن بودم اما اگر به بازی با تاتنهام نگاه کنید، می بینید که در پنج دقیقه پایانی اوزیل و الکسیس سانچز در مرکز زمین به هم پاس می دهند. این صحنه را دیدم و با خودم گفتم که چرا آنها برای توپگیری به وسط زمین آمده اند؟ حضور این دو بازیکن در وسط زمین اتفاقی بود؟ قصد مقایسه ندارم اما هرگز نمی بینید که ادن هازارد و پدرو به وسط زمین بیایند و توپ را از داوید لوئیز بگیرند. می دانی که منظورم چیست؟
بله اما سیستم ما در دقایق پایانی آن بازی کاملا متفاوت بود. الکسیس خودش دوست دارد که بیاید و توپ بگیرد. او زمانی که صاحب توپ است بیش از زمانی که توپ پشت سرش است ، خلاقیت دارد. نمی توان ویژگی های مهاجمان مختلف را با هم قیاس کرد. برخی دوست دارند که توپگیری کنند و پشت توپ حرکت کنند، برخی هم دوست دارند که ایستا باشند و بقیه انها را صاحب موقعیت کنند.
گاهی  الکسیس جلو می کشد چرا که در زمان حضور اوزیل آرامش فکری دارد و می داند که اوزیل به او توپ را می رساند. در ان موقعیت، هر دو بازیکن باید کمی جلوتر بازی می کردند اما نمی توان هر لحظه بازیکنان را در جریان بازی کنترل کرد

می دانم و سبک بازی خودم تقریبا همین گونه بود. الکسیس سانچز فوق العاده است و خیلی ها کارهایی که با توپ و بدون آن انجام می دهد را نمی بینند. کارهای او به گلزنی منحصر نمی شود. من خودم گاهی بازیکن آزاد بودم و آزادانه به هر جایی از زمین می رفتم تا توپ بگیرم. یادم است که پاتریک ویرا و گیلبرتو سیلوا از این که در منطقه توپگیری آنها باشم عصبی می شدند. آنها مدام به من می گفتند که باید در منطقه هجومی زمین باشم. فکر نمی کنی که گاهی بازیکنان باید با آزادی عمل بیشتری بازی کنند؟
مسلما همین طور است. همیشه باید  بین آزادی مطلق درون زمین و انجام وظایف تعادلی وجود داشته باشد. وقتی بازیکنی اعتماد به نفس ندارد و توپ بهخ او نمی رسد همه کار می کند تا صاحب موقعیت شود. فکر می کنم که در آن صحنه الکسیس نا امید شده بود و به همین خاطر عقب کشیده بود. اما به طور کلی نقش هر بازیکنی این است که وظایفش را انجام بدهد. گاهی بازیکنان این مسئله را فراموش نمی کنند چرا که آنها هم انسان هستند. مشکل اصلی ما گلهای دریافتی مان است. در مقابل اورتون و منچستر سیتی در ابتدا از حریف پیش افتادیم اما بیش از حد گل می خوریم.

می دانم که تو شیفته بازی زیبا هستی و تصور می کنم از حرفی که می زنم خوشت نیاید چرا که سبک بازی مشخصی را می پسندی. یادم است که می گفتی حریفان دوست ندارند مقابل آرسنال بازی کنند چرا که می ترسند تا فضاهای تیمشان باز شود. می دانیم که هیچ کس قبلا نمی توانست مثل آرسنال پاسکاری کند و تو خیلی دوست داشتی تا در مقابل تیمهای مختلف بازی کنی و سبک بازی تیمت را به رخ بکشی. اما اخیرا آرسنالی را می بینم که منتظر حریف می ماند، سعی می کند تا در خط دفاعی تعادل داشته باشد و ضدحمله بزند، به خصوص مثل تیمهایی نظیر سیتی یا تاتنهام یا در تورنمنت های اروپایی. علتش فقدان اعتماد به نفس در تیم است؟ یا این که حریفان بهتر بازی می کنند و تو مجبور می شوی دفاع کنی؟
ترکیبی از هر دو.  وقتی مقابل بایرن مونیخ بازی کردیم انها تملک توپ بیشتری داشتند و حتی اگر می خواستیم تا بازی زیبا را ارائه بدهیم، آنها صاحب تملک توپ بیشتری می شدند. نکته دوم این است که از نظر روانی تیمی که کل فصل نباخته را با تیمی که برای افزایش اعتماد به نفسش بازی می کند را نمی توان مقایسه کرد. یادم است که در سال ۲۰۰۴ وقتی بعد از ۴۹ بازی شکسست خوردیم، در پنج بازی بعدش نتوانستیم برنده شویم چرا که همچنان روی زمین افتاده بودیم و نمی توانستیم بلند شویم
این مسئله به توانایی بی نقص بازیکنان بستگی دارد. من همیشه این مسئله را در نظر می گیرم چرا که وقتی بازیهایی مثل بازی اتلتیکو و رئال مادرید را در لیگ قهرمانان می بینیم، اگر تیمها را از نظر نفرات با هم مقایسه کنیم، با خود می پرسیم که چند بازیکن اتلتیکو می توانند در رئال بازی کنند. این مسئله برتری خیلی از تیمها در تملک توپ را توجیه می کند.
مسائل مختلفی را باید در نظر گرفت. حرفهایی که زدم روی سبک بازی تیم خیلی اثر می گذارد. مطمئنم که تیمهایی نظیر ساندرلند اگر از دفاع کردن نمی ترسیدند، می توانستند خیلی بهتر بازی کنند. همیشه می توان سبک را تغییر داد و با خود گفت که اگر به مشکل خورده ای شاید عملکرت خوب نبوده است اما همیشه تصمیم گیری کار مشکلی است.

سوال پایانی در مورد بازی همین هفته … آخرین باری که آرسنال و یونایتد به مصاف هم رفتند و هیچ کدام از دو تیم در جمع چهار تیم برتر لیگ انگلیس نبودند را در خاطر ندارم…
من هم در خاطر ندارم چرا که ما هرگز از جمع چهار تیم بالای جدول خارج نمی شدیم. از زمانی که من در این جا حضور داشتم هرگز از جمع چهار تیم خارج نشده بودیم. شاید این نشان می دهد که باید تغییر ایجاد کنیم و سطح بهتری داشته باشیم. منچستر یونایتد هم به تلاش خود ادامه می دهد.

با توجه به جایگاه دو تیم در لیگ بازی خیلی بزرگی است.  یکی از بزرگترین بازیهایی که تو در آرسنال داشتی؟
بله، اما برایم مهم نیست که این بازی چقدر بزرگ است چرا که می خواهم به بازیکنانم بگویم که باید از نظر روحی و بدنی آماده باشند. مهمترین نکته این است که بهترین عملکردت را داشته باشی و روی حضور در بالاترین سطح تلاش کنی. مهم نیست که این بازی چقدر بزرگ است ، شاید برنده شوی، مساوی کنی یا ببازی اما باید تمرکز کامل داشته باشی، حرفه ای باشی و بهترین عملکردت را ارائه دهی. باید آماده همه اتفاقات ممکن باشی.

برنامه نود