نت‌فلیکس فصل دوم Love, Death, and Robots را می‌سازد
نت‌فلیکس ساعاتی پیش اعلام کرد که سفارش ساخت فصل دوم سریال انیمیشن «عشق، مرگ و ربات» (Love, Death, and Robots) را صادر کرده است.
«جنیفر یو نلسون» به عنوان سرپرست پروژه بر تمامی اپیزودها نظارت می‌کند. او پیش از این چندین اپیزود از «اسپان» (Spawn)، «کونگ فو پاندا ۲» و «کونگ فو پاندا ۳» و فیلم لایو اکشن «شیطانی‌ترین ذهن‌ها» (The Darkest Minds) را کارگردانی و همچنین به عنوان استوری آرتیست در انیمیشن «ماداگاسکار» مشارکت کرده است.
اولین فصل سریال در قالب ۱۸ اپیزود و در تاریخ ۱۵ مارس منتشر شد. هر اپیزود داستانی متفاوت و کوتاه در ژانرهای مختلف از قبیل علمی-تخیلی، فانتزی تا وحشت و کمدی با انیمیشن‌های سه بعدی نزدیک به واقعیت و دو بعدی مرسوم روایت می‌کرد و طول هریک بین ۶ تا ۱۷ دقیقه بود و نویسندگان، کارگردانان و استودیوهای مختلفی در تولیدش همکاری کرده بودند. «دیوید فینچر»، «تیم میلر»، «جنیفر میلر» و «جاش دونن» تهیه‌کنندگی «عشق، مرگ و ربات» را برعهده داشتند.
فینچر و میلر در جشنواره‌ی فیلم تگزاس در مورد تلاش خود در یک دهه‌ی گذشته برای تولید سریال آنتولوژی «عشق، مرگ و ربات» گفتند. آن‌ها فاش کردند که چندین شبکه پیشنهاد تولید این سریال را رد کرده‌اند تا اینکه سرانجام سر از نت‌فلیکس درمی‌آورد.
فینچر با اشاره به اکران ۹۰ دقیقه‌ای این سریال انیمیشن در تگزاس و مخاطبینی که مجبور بودند تیتراژ پایانی هر اپیزود را تا پایان ببینند می‌گوید: «استودیوها به ندرت از چنین ایده‌ای استقبال می‌کنند چرا که دیدن تیتراژ در میانه‌ی اثر معمول نیست. آدم دوست دارد به سرعت سراغ قسمت بعدی برود. این سریال برای یک سرویس استریمینگ عالی است.»
فینچر می‌گوید وقتی در مورد سریال‌های «خانه‌ی پوشالی» (House of Cards) و «شکارچی ذهن» (Mindhunter) با «تد ساراندوس» مدیر محتوای نت‌فلیکس مذاکره می‌کرده، لزوم رها شدن از قید اپیزودهای نیم ساعته و یک ساعته را به بحث گذاشته است. او می‌گوید: «ما باید خود را از [محدودیت اپیزودهای] ۲۲ دقیقه‌ای و ۴۸ دقیقه‌ای [به همراه آگهی‌های بازرگانی] برهانیم زیرا روایت با اینگونه بخش‌بندی آسیب می‌بیند. داستان باید تا جایی که لازم است ادامه یابد تا تأثیرگذاری حداکثری داشته باشد و یا ارزش سرگرمی‌کنندگی‌اش حفظ شود.»
فینچر در ادامه توضیح می‌دهد که علت «فصل» (Chapter) نامیدن هر اپیزود «خانه‌ی پوشالی» از این ایده سرچشمه می‌گیرد که بیننده با زمین گذاشتن ریموت کنترل تلویزیون احساس کند کتابی را زمین می‌گذارد.
میلر کارگردان «ددپول» و کمپانی انیمیشن سازی «بلور» می‌گوید ایده‌ی تولید سریال «عشق، مرگ و ربات» از ۱۰ سال قبل وقتی فینچر را برای اولین بار ملاقات کرده شکل گرفته است: «دیوید گفت اگر بخواهی کاری انجام دهی کمکت می‌کنم. من هم چند پروژه را مطرح کردم که یکی از آن‌ها یک انیمیشن آنتولوژی بود. او گفت: «این پروژه‌ای است که باید انجام دهی، برای اینکه می‌توانیم چیزهایی را بیازماییم، دیوانگی کنیم، کارگردانان دیگری را اضافه کنیم و جلوه‌های ویژه‌ی بی‌مانندی به کار ببریم.» فوراً مجذوب آن شد.»
فینچر و میلر که به شوخی می‌گویند در مورد داستان و بعضاً ژانر اختلاف سلیقه داشته‌اند، منابع را از میان داستان‌های کوتاه بسیار زیادی انتخاب کرده‌اند. پس از اخذ امتیاز تولید سریال، میلر سپس به فیلمنامه‌ی اقتباس‌ها نگاهی می‌اندازد تا درکی از مقیاس هر قسمت کسب کند. آن‌ها بعد از آن به سراغ استودیوهای کوچک انیمیشن‌سازی سراسر دنیا می‌روند.
میلر می‌گوید: «هنرمندان بسیاری در کمپانی‌های کوچک مشغول به کارند که توان انجام فیلم‌های بلند انیمیشن را ندارند. مسئولیت سنگینی است. اما آن‌ها کارهای کوتاه را با کیفیت بسیار بالا انجام می‌دهند. ما این گونه افراد را که اغلب از رقبای ما بودند و تمایلی به همکاری در تولید انیمیشن در مورد حیوانات سخن‌گو نداشتند را می‌شناختیم.»
به این استودیوها و هنرمندان آزادی عمل داده می‌شود. فینچر و میلر انتظار داشتند که هنرمندان تغییراتی در قصه به وجود آورند و هرکدام را از آن خود کنند. فینچر می‌گوید: «ما همانگونه با افراد برخورد می‌کنیم که دوست داریم با ما برخورد شود.»
در سال ۲۰۰۸ اعلام شد «دیوید فینچر» که در آن زمان با «باشگاه مشت‌زنی» شناخته می‌شد با «تیم میلر» که با جلوه‌های ویژه‌ی استودیوی «بلور» شهرت داشت، در حال تولید یک فیلم جاه‌طلبانه‌اند که براساس کامیک «هوی متال» ساخته می‌شود، اما ۱۱ سال بعد آن ایده به فرمی دیگر به ظهور رسید.
