نظر «کریستوفر نولان» درباره نامزدهای اسکار 2018
«کریستوفر نولان» بعد از کارگردانی «دانکرک» در سالی که گذشت اوقات خالی پیدا کرده و به تماشای تعدادی از فیلم های نامزد شده در اسکار سال جاری نشسته است. او به تازگی در جریان جشنواره ی فیلم موسوم به سانتا باربارا توانست جایزه ی بهترین کارگردان سال را از آن خود نماید. در جریان این مراسم تعدادی از منابع خبری سینمایی فرصت آن را پیدا کردند تا از او سوالاتی درباره ی برخی عناوین سال 2017 بپرسند و او نیز حرف های زیادی برای گفتن در این مصاحبه داشت که خواندن شان خالی از لطف نیست. آن چه می خوانید به نقل از نولان است:
- چند سال پیش فرصت آن را داشتم که با گی یرمو دل تورو گفت و گویی داشته باشم، در نتیجه مجالی پیش آمد تا فیلم های او را نیز نگاه کنم.وقتی «The Shaper of Water» را از او دیدم متوجه شدم که این اثر یکی از کار هائیست که او با روح و جان خود برایش زحمت کشیده است و تا جای او نباشید نمی توانید درک کنید که وقتی او می گوید یکی از بهترین فیلم های عمرش را کارگردانی کرده چه معنایی دارد. فیلم شکل آب ساختاری مشابه فیلم های دیگر او دارد ولی کارگردانی اش به گونه ایست که حرف های بیشتری در مقایسه با آن ها برای گفتن دارد.
- فیلم «Get Out» از جوردن پیل را وقتی نگاه می کردم دقیقاً نمی دانستم چه چیزی در انتظارم است و در پایان فقط می توانستم بگویم که یک اثر بسیار عالی بود چرا که بسیار کم پیش می آید که فیلمی این چنین غافلگیر کننده ببینید. حال اگر فیلم هیجان انگیزی هم باشد دیگر همه چیز برای یک تجربه ی به یاد ماندنی مهیاست.
- فیلم «Lady Bird» گرتا گرویگ را وقتی دیدم احساس خوشایندی داشتم؛ چرا که بسیاری از اتفاقات فیلم برایم ملموس بود و با آن ها آشنایی داشتم و مثل بخشی از زندگی ام بود که خودم تجربه اش را داشته ام. با همسرم وقتی درباره ی فیلم صحبت می کردم به این نتیجه رسیدیم که رابطه ی مادر و دختر نشان داده شده در فیلم چیزی نیست که در آثار سینمایی مرسوم باشد ولی در عین حال چیزی بود که اکثراً در زندگی واقعی تجربه اش کرده اند. این فیلم در بخش داستان سرایی بسیار کامل و درجه یک عمل کرده است. این فیلم به سراغ مسائلی می رود که بیش از همه دختر بچه های 16 ساله با آن سر و کار دارند و اگر مثل من دختری 16 ساله داشته باشید حرف ها و درد دل های تان را در این فیلم خواهید دید.
- وقتی با همسرم تصمیم گرفتیم که به تماشای «Phantom Thread» ساخته ی توماس اندرسون برویم بچه های مان را هم با خودمان به سینما بردیم. از همان لحظه ای که پای مان را از سینما بیرون گذاشتیم بچه هایم اگر رفتار عجیبی از من ببینند می گویند “آقای وودکاک*، آیا شما جاسوس هستی؟ تفنگت را نشان بده. اصلاً تفنگی داری؟”. من هفته هاست که این جملات را از زبان بچه هایم می شنوم. این فیلم را چندین بار دیدم ولی تجربه ی دیدنش در سینمای IMAX لذت بسیار بیشتری برایم داشت. موسیقی متن فیلم بی نظیر است. ریتم آرامی دارد که به یکباره تند و هیجانی می شود. موسیقی این فیلم را می توانید کاملاً با جسم و روحتان احساس کنید. فیلم های امسال آثاری زیبا و باور نکردنی بودند و من بسیار خوشحالم که همکارانم چنین افراد نابغه ای هستند.
*شخصیتی که دنیل دی لوئیس در فیلم بازی می کند رینولدز وودکاک نام دارد.
