نقد و بررسی Aragami

“به قلم علی رجبی”

روایات قدیمی شرقی از جمله مواردی بوده‌اند که از قدیم الایام (و حتی زمان حال) مورد توجه نویسندگان و سازندگان قرار گرفته و از آن‌ها کماکان الگو برداری شده است. داستان‌هایی مملو از مبارزات خونین میان جنگجویان شرقی با چاشنی­هایی از جنس نفرت، خیانت و شرف و احترام، اما آیا همیشه استفاده و الگوبرداری از این طریقت داستانی ضمانت موفقیت را به سازندگان می‌دهد؟

آیا Aragami توانسته از عهده این وظیفه خطیر برآید؟

در ابتدا ما با یک سری افراد شرور و بدجنس روبه‌رو هستیم که سعی در بدست آوردن روستایی بزرگ و غارت مال و اموال شهروندان آن را دارند. ساکنی از روستا به اسم “یامیکو” که خود نیز اسیر بوده و حال در حالتی “روح مانند” به گشت و گذار می‌پردازد، یک “آراگامی” احضار می‌کند. آراگامی‌ها، فرم دوباره احیا شده جنگجویان گذشته بوده و از جنس سایه‌اند، بدون هیچ خاطره‌ای از گذشته. حال “یامیکو” و “آراگامی” باید به نجات روسته بپردازند، قبل آنکه خورشید طلوع کند زیرا که نور تنها چیزی‌است که می‌تواند حتی قوی‌ترین سایه‌هارا از میان ببرد.

داستان بازی هرچند در ابتدا کمی سطحی و ساده بنظر می‌آید، اما در ادامه با پیشروی داستان، به مراتب پیچیده‌تر و عمیق‌تر شده و آنجاست که بازیکن متوجه‌ می‌شود که بازی‌ای که جلویش قرار گرفته از نظر محتوای داستانی، در سطح خوب و قابل قبولی بوده و آن حس و حال لازم، آن اتمسفر خاص شرقی را به خوبی برای بازیکن محیا کرده است. البته برای قشری که با اینگونه ادبیات آشنایی کاملی دارند، داستان کمی قابل پیش بینی بوده و بازیکنان نیز قادر خواهند بود که بگویند در پایان داستان چه چیزی ممکن است رخ دهد. البته درکنار اینکه روایت داستان کمی قابل پیش‌بینی می‌شود، کماکان زیبایی لازم و نوآوری‌اش را برای بازیکن حفظ می‌کند که این خود از نکات مثبتی‌است که می‌توان به آن اشاره کرد. شخصیت پردازی بازی، در سطح محدودی به نمایش گذاشته می‌شود. به زبان ساده‌تر، به سبب کمبود شخیصت های مهم و لید، ما شاهد چندان شخصیت‌پردازی خاصی نیستیم، تنها در برخی نقاط از قبیل فلش‌بک هایی که شخصیت اصلی داستان به دلایلی که گفتن آن خودداری می‌کنم، ما شاهد ویژگی‌های راسخ و خاص هماند تعداد شخصیت اندک بوده و با ‌آن‌ها و گذشته‌شان آشنا می‌شویم که البته جای تعجب دارد، زیرا در همین مقیاس کوچک، به اندازه‌ای به شخصیت‌ها متصل خواهید شد که برایتان شناخت گذشته ‌ان‌ها و سرنوشت نهایی‌شان به امری مهم و ارزشمند تبدیل خواهد شد.

اولین و مهم‌ترین عاملی که احتمال زیاد در اولین برخوردتان با این محصول به چشم آمده و توجه شما را سمت خود جلب می‌کند، گیم‌پلی خاص و خوش ساخت آن می‌باشد. Aragami عنوانی‌است اکشن با محوریت مخفی کاری، وقتی می‌گویم مخفی‌کاری منظورم دقیقا مخفی‌کاری “محض” است، یعنی اگر یادتان باشد همچون عنوان Mark of the Ninja، شما تنها زمانی که لازم باشد از سلاح خود استفاده کرده و در این بین یک سری قابلیت های فرعی همچون پرتاب “Kunai”، نابود کردن اجساد به‌منظور دیده نشدن و یا قابلیت دوست‌داشتنی حرکت میان سایه‌ها به کمک شما می‌آیند. درست عوامل لازم برای ایجاد حس و حال “نینجایی” بودن. از این‌ها گذشته، باید دید که آیا این‌همه نکات و عوامل خوب، به درستی در بازی پیاده شده‌اند؟

خوشبختانه، گیم‌پلی بازی خوب‌است، نه عالی بلکه فقط خوب و آن‌هم بخاطر نقوص ریزی‌است که به وضوح به چشم می‌آید. در ابتدای کار، با راهنمای بد بازی روبه‌رو خواهید شد، منظورم از بد سادگی کمی بیش‌ازحدش می‌باشد. در برخی موارد بازی تنها به شما می‌گوید که با فشردن این دکمه، چنین چیزی رخ خواهد داد و بس، به شما نمی‌گوید که مثلا شرایط خاصی باید داشته باشد و یا خطرات استفاده از آن این چنین است. اما خب، کنترل بازی آنقدر سخت نیست که این ایراد کوچک چندان شمارا اذیت کند و در ادامه بازی به راحتی از چشم می‌افتد. مکانیزم گیم‌پلی بازی ترکیبی از گیم‌پلی مورد استفاده در عناوین Dishonored و Mark of the Ninja است، تنها نه بصورت 2 بعدی و یا اول شخص بلکه سوم شخص در جهانی باز. روند گیم‌پلی کمی ساده و تکراری‌است، اهداف شما به چیز‌های محدود ختم می‌شود، همچون خالی کردن منطقه مذکور از دشمنان و یا جمع‌اوری اشیای خاص. اما با این حال، لذت بازی حفظ شده و به کمک سرعت روان بازی، ساخت تاکتیک‌های متعدد برای ازپای درآوردن دشمنان و قابلیت‌های نینجایی جذاب، شما سرگرم بازی خواهید شد.

تا انتهای بازی، تنها عامل منفی، هوش مصنوعی دشمنان است، در برخی موارد آن‌ها اجسام ثابت بازی هیچ تفاوت نداشته و در برخی موارد بصورت غیرمنطقی، سخت و طاقت‌فرسا می‌شود. اما باری دیگر Aragami سعی در پنهان نمودن نقوص خود داشته و با زیاد کردن تعداد دشمنان، بلی زیاد کردن آن‌ها! توانسته هوش مصنوعی نه چندان خوبش را جبران کند. با زیاد شدن تعداد کسانی که باید از پای دربیاورید، شما دائما باید در حرکت بوده و جدای از ضعیف بودن هوش آن‌ها، چالش بازی کماکان در سطح مناسبی حفظ می‌شود. همچنین بازی از قابلیت بازی با دیگران یا همان Multiplayer بهره برده و شما می‌توانید با دیگر دوستان خود به ماجراجویی‌ و مبارزه بپردازید که البته کمی از سختی بازی کم می‌کند اما حس کارگروهی خوبی را به شما و اتمسفر غالب، ارائه می‌دهد.

محیط‌های بازی، جدای از داشتن طراحی خوب و قابل ستایش به سبک و سیاق ژاپنی، کمی می‌توانند تکراری شوند و این مسئله تنها به محیط بسند نکرده و ما در طراحی دشمنان بازی نیز شاهد مورد مذکور می‌باشیم، سازندگان بازی می‌توانستند کمی در طراحی آن‌ها خلاقیت بیشتر به خرج داده و لاقل از ایجاد حس تکرار کمی جلوگیری کنند اما در نهایت این موضوع عملی نشد. فارغ از گرافیک صداگذاری بازی واقعا عالی‌است، شخصیت‌ها به زبان ژاپنی حرف زده و معانی حرف‌هایشان به زبان های دیگر زیرنویس می‌شوند که برای طرفداران شرقی موردی‌است بسیار زیبا و جالب.

نکات مثبت

صداگذاری بسیارخوب و رعایت نمودن گفتار ژاپنی به منظور حفظ جو

گیم‌پلی روان به همراه قابلیت های جذاب شخص “آراگامی”

شخصیت‌پردازی قابل قبول

داستانی گیرا و مناسب

نکات منفی

هوش مصنوعی ضعیف

نبود تنوع لازم در طراحی محیط‌ها و شخصیت‌های غیرقابل بازی

کمی قابل پیش‌بینی بودن داستان

سخن آخر

در مجموع، Aragami مجموعه‌ای از نقوص و نقاط قوت است، که هر یک از اشتباهات و نقص‌هایش توسط یک نکته مثبت خنثی شده و بدین ترتیب بازی مذکور، به عنوانی نسبتا خوب و سرگرم کننده تبدیل می‌شود که ساعت‌ها می‌تواند شمارا سرگرم دنیای سیاه و تاریکش کرده و در انتها به تجربه‌ای خوب و ارزشمند تبدیل شود. اگر کمی دلتان برای فضای مخفی کاری به طعم نینجایی تنگ شده، Aragami منجی حوصله شما خواهد بود.

نقد بازی بر مبنا نسخه PC انجام شده است.

Verdict

By Ali Rajabi

So in overall, Aragami is a mixed game, struggling between its cons and its pros thus resulting a slightly well-made game which could easily entertain toy for hours with its dark world and become a worthy experience at the end. If you’re missing the “spooky-stealth atmosphere” be sure to check out Aragami

Score: 8 – PC Version

پردیس گیم