نمی دانم چرا این روحیه جنگ طلبی در درون ما انسان ها موج می زند. هر روز در گوشه و کنار دنیا شاهد جنگ هستیم. یا جنگی جدید یا سوختن شهر ها از جنگ های قدیم و گروه ها و کشور ها هم در فکر راه انداختن جنگ های جدید و باز هم تفکر در جنگ بودن برای انسان هیجان انگیز. واقعا کدام بخش از ذهن و مغز ما مسئول وجود این همه خشونت است؟
البته جدای از حرف های بالا، جنگ تا زمانی که فقط در درون یک بازی ویدئویی باشد، از طرف من نه تنها شوم و منفور نیست که دقیقا برعکس و همه ما عاشق یک جنگ تمام عیار در بازی های خود هستیم. ما عاشق این هستیم که در درون رایانه ها و کنسول های ما تمام کشور های دنیا در دو یا چند اتحاد، شروع به تار و مار کردن همدیگر کنند و در این میان نیز به هیچ کسی رحم و مروت نشان ندهند که شاید ذره ای از لذت و ارزش بازی کم شود. جدای از آن فقط جنگیدن بر روی زمین و با استفاده از سلاح های دستی نیز کمی حوصله سر بر شده است و حالا به لطف دسترسی آزاد تر به تجهیزات و از ان مهمتر اطلاعات، سازندگان توان شبیه سازی کامل یا حداقل در یک سطح معقول از هر تجهیزی را خواهند داشت و این یعنی دیگر حتی پاهای شما به زمین نیز بند نخواهد شد و شما میتوانید از هر وسیله ای برای کشتار سایر بازی بازان و هوش مصنوعی استفاده کنید. حالا شما وارث حقیقی و شاه واقعی بر روی زمین، هوا، دریا و حتی زیر دریا ها هستید و این انتخاب با شما خواهد بود که از کجا و چگونه با تیربار های کالیبر ۲۰ و ۲۳ و نرخ آتش بالا، حالا هر جسم جنبنده ای را در هر جای یک کشور، به معنای واقعی کلمه پاره پاره کنید.
یعنی در هیچ بازی ای، هلی کوپتر ها تا ان حد حیاتی و مهم برای اجرای عملیات نبوده اند
این ایده ای است که در پس سری آرما نهفته است. یعنی به معنای واقعی کلمه، جنگ واقعی را به تک تک شما نشان دادن، البته تا جایی که امکانش باشد و در این میان هم برای سازندگان و دیگران به هیچ وجه اهمیتی ندارد که شما از این بازی لذت نمی برید یا زیاد می میرید یا هم تیمی شما بد و دیگر دلایل بچه گانه مثل این. اگر می خواهید جنگ واقعی را به همراه سختی ها و نامردی های آن ببینید، خوش آمدید در غیر این صورت بروید به ادامه CSGO بپردازید. این جا هیچ دعوت نامه ای برای هیچ کسی ارسال نشده است. همین اول کار اجازه دهید به همه شما بگویم که این جا دیگر جایی برای خوشگذراندن وجود ندارد. دیگر خبری از نقشه های کوچک یا اسپاون های سریع و شروع مجدد قتل عام دیگران نیست، این جا هیچ داستان حماسی ای و احساسی وجود ندارد، شما با موشک حرارتی بدون کوچکترین زحمتی دشمنان را تکه تکه می کنید و آن ها با استفاده از نیروی توپخانه ای، نیرو های در حال پیروزی شما را در یک چشم بر هم زدن به خاکستر و آتش تبدیل می کنند.
شاید در این سری یک داستان آبکی و خسته کننده همیشگی از شروع به حرکت نیرو های زرهی روسی یا چینی و یا هر جای دیگر از دنیا بشنوید و شما را برای مقابله با آن ها، به این نبرد ارسال کنند ولی فقط و فقط این نبرد های ساده یک دلیل دارد که آن هم آماده کردن شما برای نبرد های واقعی بخش چند نفره. البته بخش داستانی بعضا کمی می تواند لذت بخش باشد ولی سر و کله زدن با هوش مصنوعی همیشه احمق بازی ها هیچ گاه لذتی ندارد و این عنوان نیز استثنا نیست. در هر صورت در این بازی نیز یک داستان وجود دارد و باورش سخت است ولی اگر به جای صرف وقت برای داستان های اینچنینی، سازندگان حتی یک بخش آموزشی نیز در درون بازی قرار می داند، ما حتی ذره ای نیز ناراحت نمی شدیم ولی اگر شما قصد تجربه ای جنگ گونه در دنیایی مهربان تر را دارید می توانید با این داستان های آبکی اندکی وقت خود را هدر دهید! در ثانی شما اگر فرمانده گروهانتان هم باشید، توانایی دستور دادن به سایرین را نیز دارید که باز هم اگر اعضای تیم هوش مصنوعی باشد، خدا به شما صبر عطا کند!
البته تانک ها همچنان لذت بخش ترین وسایل نقلیه هستند ولی شما به یک توپچی و راننده و فرمانده نیاز دارید و مانند میدان نبرد یک نفر همه کاره تانک نیست!
ولی جدای از بخش تک نفره، بخش چند نفره اوج زیبایی و ظرافت تیم طراحی Bohemia Interactive را به نمایش می گذارد و دلیل آن نیز چیزی جز باز گذاشتن دست بازی بازان برای ایجاد تجربه ای وصف نشدنی، نیست. سرور های بازی بعد از چیزی حدود ۸ سال، هنوز هم شاهد بازیبازان وفادار خود است که با استفاده از توان ساخت ماد، تقریبا هر چیزی را وارد سرور خود کرده اند. از جنگ های معمول داخل سرور های بازی گرفته تا سرور های رول پلی، همه چیز آماده است تا شما هر تجربه ای را که مد نظر دارید، تجربه کنید و بعد از سال ها به هیچ وجه اندکی خسته و آزرده نیز نشوید. در واقع جدای از خود بازی و بخش های مختلفش، این عنوان خدمت بزرگی برای ساخت عناوین مختلفی، به صنعت گیم کرده است. از عنوانی مانند H1Z1 گرفته تا بازی های دیگری مانند Project Reality یا Squad که همه و همه تنها با استفاده از ابزار ماد سازی درون این بازی ممکن شده اند. البته در این میان یکی از بازی ها بیش از سایرین می درخشد و آن عناونی است که این روز ها همه فقط راجع به آن حرف می زنند و همه فقط می خواهند آن را تجربه ( یا بیشتر تجربه !) کنند و آن چیزی جز PlayerUnknow’s Battleground نیست. در واقع امکان وارد کردن هر چیزی به دنیای وسیع و پهناور بازی، یا چیدن تجهیزات در جهتی دیگر سبب شده است که هر ایده ای در این دنیای زیبا و وحشی، رنگ واقعیت به خود بگیرد. شما مهم نیست که حتی بخواهید یکدیگر را بکشید، به لطف دنیای باز ARMA II شما حتی می توانید مسابقات اتوموبیل رانی و رالی نیز در بازی برگذار کنید یا هر چیز دیگری که فکرش را بکنید. فقط کافی است که دانش برنامه نویسی در حد پایه و طراحی ماد به همراه یک ایده خوب داشته باشید تا شما هم یا پول دار شوید یا حداقل مشهور !
البته در هر وسیله ای هم باشید، باز هم نیرو های پیاده نظام به راحتی دخل شما را با یک کمین ساده، خواهند آورد پس زیاد تقلا نکنید!
البته جدای از گیم پلی بخش ماد ها، بخش اصلی بازی و نبرد ها از یک قانون ساده پیروی می کرد، فکر کن که این واقعیت است!
مهمترین چیزی که در بازی باید مد نظر داشته باشید آن است که همواره با این تفکر بازی کنید که انگار خودتان در آن میدان نبرد هستید و انگار که زندگی خودتان در خطر است. جدای از این که به همین دلیلی که اشاره شد پس اکثر مواقع باید کمپ کنید، شما توانایی استفاده از تجهیزات روز ( البته به روز آن زمان) را دارید. از هواپیما و هلیکوپتر های نظامی گرفته تا تانک و نفر بر و قایق. البته باید اذعان داشت که دقت و جزییات بخش پیاده نظام، نسبت به بخش مکانیزه بسیار بالاتر است و با وجود ان که در وسایل نقلیه همواره باید با کنترل ها و سوییچ ها سر و کله بزنید، ولی باز هم بخش اول شخص پیاده نظام به شدت غنی تر به نظر می رسد. البته از سوی دیگر با وجود کنترل ها و پارامتر های بسیار بیشتر، در حالت معمول همچون سایر عناوین اول شخص ( البته اندکی سخت تر) به نظر می رسد و از این جهت نیز چندان چالشی به همراه ندارید ولی باید در نظر داشته باشید شما برای زنده ماندن و رسیدن به هدف کار بسیار دشوار تری پیش رو دارید. به طور معمول فاصله بین منطقه هدف تا محل اسپاون شما، اکثر مواقع آنقدر طولانی است که رسیدن با پای پیاده به آن نقطه اصلا امکان پذیر نیست و شما باید دست به دامان خودرو های مکانیزه و کامیون یا هلیکوپتر شوید، البته در این راه اگر برتری هوایی با دشمن باشد دیگر باید قید آن مسابقه را زد و به فکر بازی بعدی باشید!
البته این فقط مربوط به نقشه رسمی بازی است و خوشبختانه به دلیل قابل ماد سازی، شاهد عرضه عرضه نقشه های متنوع دیگری نیز هستیم که شاید هیچ کدام از نظر ابعادی و جزییات به پای نقشه اصلی بازی نرسند ولی باز هم عرضه چنین محتوایی توسط تیم های اکثرا یک یا دو نفره و بدون هیچ گونه پشتیبانی مالی، باز هم هیجان انگیز است. سایر نقشه ها آنقدر متنوع هستند که حتی نمی توان به طور خلاصه هم به آن ها اشاره کرد ولی همه چیز از نقشه های کوچک چند در چند متری گرفته تا شبیه سازی کوهستان، همه چیز در ارما ۲ وجود دارد.
ولی انصافا هلی کوپتر های آرما یک چیزی دیگریست!
البته به دلیل ماهیت بازی اگر تیم شما اندکی صبر و حوصله به خرج دهد، می تواند بدون دیده شدن به موانع دشمن نزدیک شود ولی استفاده دشمن از تجهیزات شناسایی مانند دوربین های حرارتی و یا دیدبان های ساده می تواند نقشه شما را به راحتی برملا کند. جدای از این همواره به نظر می رسد که تیم مدافع از موقعیت بهتری بهره می برد ولی شما توانایی در خواست حمله هوایی یا حمله توپخانه ای را نیز دارید که در عنوانی که شما اکثر مواقع با یک گلوله کشته می شوید، تاثیر بمباران مواضع شما، به شدت بالا خواهد بود.
حرف از گلوله خوردن شد و باید گفت در بازی چیزی به اسم نوار سلامتی و این چنین چیز هایی وجود ندارد. همه چیز فقط یه حس کلی و بررسی رفتار سرباز شما است که به شما نشان می دهد حالش چطور است! اگر سرعتتان کم شده، شاید تیر به پای شمذا اصابت کرده، اگر تصویرتان در حال قرمز شدن است، یعنی در حال خونریزی هستید و باید هر چه سریع تر زخمتان را پانسمان کنید یا خود را به امداد گر برسانید، به همین ترتیب این مشکلات برای هم تیمی های شما نیز رخ می دهد و شما وظیفه دارید که به آن ها کمک کنید، آن ها را احیا کنید و یا حداقل بر روی دوش خود انداخته و به نزدیک ترین امداد گر برسانید که البته این بخش اندکی با واقعیت فرق دارد خصوصا که وقتی شما با ۵ یا ۶ گلوله دشمن کشته شده اید دیگر کاری از دست خدا هم بر نمی آید چه برسد به امداد گر فقط بانداز به دست! برای وسایل نقلیه هم اوضاع به همین منوال است و در صورت اسیب دیدن، اگر هنوز وسیله نقلیه شما هدایت پذیر است، بهترین کار برگرداندن آن به پشت جبهه ها و از دست ندادن وسیله است. البته این کار بیشتر برای وسایل نقلیه هوایی کاربرد دارد و برای تانک ها، تا زمانی که می توانید شلیک کنید، در میدان نبرد باقی بمانید. آسیب های وارده نیز بسته به محل اصابت، می تواند سبب از کار افتادن عملکرد خاصی در ارابه مرگبار شما شود، مثلا شنی های تانک از کار بیافتد یا یکی از موتور های هلی کوپتر دچار آتش سوزی شود، در ضمن بسیاری از مواقع در وسایل سبک تر، انفجار سبب کشته شدن افراد نیز می شود که فقط می توان گفت توکل کنید !
در کل باید گفت که سری Flashpoint و حالا ARMA بازار کاملا متفاوتی نسبت به سایر عناوین را هدف گرفته اند. از نظر سازندگان اصلا مهم نیست که شما از این بازی لذت می برید یا نه. در هر صورت همین است که می بینید، خوشتان آمد ادامه دهید، اگر نه بازی های دیگری نیز هست. بازی برای شبیه سازی تاکتیک های واقعی ساخته شده است و هدفش سرگرم کننده بودن نیست. در این بازی کار تیمی حرف اول و آخر را می زند هر چه قدر هم که شما تک تیر انداز خوبی باشید، باز هم باعث پیروزی در یک نبرد مقابل یک تانک M1 نخواهید بود. در هر صورت باید گفت با وجود آن که در این زمان، آرما ۳ در حال حاظر تاج پادشاهی در این سری را بر سر دارد، باز هم به دلیل واقعی تر بودن نسبت به نسخه سوم، خصوصا وسایل نقلیه زرهی و هوایی که اندکی غیر واقعی و تخیلی هستند ( به دلیل پرداخت نکردن حق استفاده به شرکت های سازنده!) باز هم تجربه این بازی، خصوصا با وجود نسخه رایگان آن، پیشنهاد می شود و حتی خرید نسخه اصلی آن با وجود تخفیف های پیاپی و قیمت بسیار مناسب، چندان خالی از لطف نیز نخواهد بود.
