نقد و بررسی Call of Duty: WW2
پس از سفرهای بسیار به زمان‌های متعدد در ادوار مختلف آینده، همه منتظر بودند که ببینند داستان نسخه سال 2017 ندای وظیفه به کجا خواهد کشید. اکثر هواداران انتظار مورد ویژه‌ای نداشتند اما بالاخره سری ندای وظیفه باید دیر یا زود دست از سر آینده رنگارنگ برمی‌داشت و بالاخره در سال 2017 این اتفاق رخ داد. بازی به دوران شکوهمندی بازگشت که بیشترین موفقیت خود را مدیون آن است، جنگ جهانی دوم. بازی Call of Duty: WW2 با انجام این کار نوید تغییرات گسترده در ادامه روند کاری سری ندای وظیفه را داد. دوران جنگ جهانی دوم این بار هم برای کال آف دیوتی خوشایند بوده و نقدها و نظرات طرفداران در مورد بازی بسیار مثبت است. در ادامه با گیم‌نیوز همراه باشید تا ببینیم اکتیویژن در جدیدترین نسخه از یار و یاور همیشگی خود چه چیزی برای طرفداران آماده کرده است.
همانند بیشتر بازی‌های مرتبط با جنگ جهانی دوم، داستان «ندای وظیفه: جنگ جهانی دوم» هم از آغاز مبارزه به یادماندنی عملیات نپتون شروع می‌شود. شما در نقش یکی از سربازان به نام رونالد رد دنیلز قرار می‌گیرید که یکی از اعضای خط اول لشکر آمریکا است و حضور در جنگ‌های مهمی مانند جنگ بالج و آزادسازی پاریس به وی محول شده است. دنیلز یک سوپراستار به تمام معنا نیست که به صورت حماسی تمامی دشمنان را با یک گلوله از پا در آورد اما شخصیتی با اخلاق و کارزماتیک دارد و کاملا به درد نقشش در جنگ جهانی دوم می‌خورد. برخلاف بسیاری از نسخه‌های قبلی سری، دنیلز به صورت کامل شخصیت‌پردازی و صداگذاری شده است و به نظر می‌رسد این شیوه صحیح‌تری باشد. این قضیه سبب می‌شود تا ارتباط بهتری با کاراکتر اصلی بازی برقرار کنید، حتی اگر نتیجه نهایی کار زیاد هم دلچسب نباشد.
گروه همراه دنیلز هم در این وسط نقشی اساسی دارند و هر کدام به صورت فوق‌العاده‌ای شخصیت‌پردازی شده‌اند تا بخش گسترده‌ای از مناقشه‌های درون بازی را همراه با حضور آن‌ها شاهد باشیم. بیشتر حوادث حول کاراکتر گروهبان پیرسون به وقوع می‌پیوندد، فردی که شخصیت منفی اصلی داستان است و نقشی به مراتب پیچیده‌تر از آن‌که به نظر می‌رسد، بر عهده دارد. در زمان جنگ هر سرباز باید هوای سرباز کناری خود را داشته باشد تا بتواند زنده بماند و این واقعیت در بازی Call of Duty: WWII هم به وضوح دیده می‌شود زیرا هر سرباز در گروه شما نقش خاصی بر عهده دارد و نیز به خوبی نقش خود را ایفا می‌کند. روابط صمیمی بین زوسمن و دنیلز در جای جای بازی واضح است و این جریان با نزدیک شدن به پایان بازی قوی‌تر می‌شود تا جایی که روایت داستانی بیشتر حالت شخصی به خود می‌گیرد.
در فاصله میان نقاط عطف داستان و از آغاز تا پایان مراحل، بازیکنان وظیفه دارند که نازی‌ها را به بدترین شکل ممکن از بین ببرند. پنهان شدن پشت موانع و سپس رگبار هر شی متحرکی که به سمت شما شلیک می‌کند، استراتژی اصلی تمامی کال آف دیوتی‌های قبلی بوده است اما در مورد WW2، اوضاع تا حدودی فرق داشته و تفاوت‌‌های محسوسی بین این بازی و نسخه‌های قبلی سری ندای وظیفه وجود دارد. اولین مورد تغییر سیستم سلامتی بازی است که مانند گذشته قرار نیست خود به خود سلامتی شما بعد از چند لحظه به حالت عادی بازگردد و این بار باید با استفاده از پک‌های سلامتی، اوضاع خود را روبه‌راه کنید. این شیوه باعث جدیت بیشتر بازی می‌شود و به شما می‌فهماند که جنگ شوخی نیست. این قضیه در نهایت سبب تحرک بیشتر بازیکن و جستجوی قسمت‌های بیشتری از نقشه به امید یافتن پک سلامتی خواهد شد و تغییر سیستم سلامتی به نفع بازی شده است.
پک‌های سلامتی به صورت اتفاقی در مکان‌های مختلفی از محیط بازی پیدا می‌شوند اما به شیوه دیگری هم می‌توان آن‌ها را پیدا کرد، که دومین تغییر بزرگ WW2 نسبت به نسخه‌های قبلی به حساب می‌آید؛ قابلیتی که با نام «پشتیبانی گروه» آن را می‌شناسیم. روایت داستان به شکل چشمگیری تاکید بر تاثیرگذاری یکایک اعضای گروه بر کل تیم دارد و اینکه چگونه باید برای زنده ماندن مواظب افراد دور و بر خود باشید. با انجام یک کار تیمی و اینکه مراقب یکدیگر باشید، به هر کدام از اعضا اجازه می‌دهید تا نهایت توانایی خود برای پشتیبانی از کل گروه در یک زمینه خاص را به کار گیرند؛ زمینه‌های مختلف مانند پک سلامتی، مهمات، شناسایی دشمن، نارنجک و حملات خمپاره‌ای. هر کدام از اعضا نوع خاصی از پشتیبانی ارائه می‌دهند؛ سرباز زوسمن با پک‌های سلامتی، گروهبان پیرسون با شناسایی محیط و جایگاه دشمنان و… به همین شیوه ادامه پیدا می‌کند. در هر مرحله بسته به اینکه چه کسی شما را همراهی می‌کند و با توجه به شرایط مختلف، منابع متفاوتی به دادتان خواهد رسید.
نسخه‌های قبلی ندای وظیفه به قدری خود بازیکن را قدرتمند نشان می‌دادند که نیروهای خودی رسما بخشی از منظره اطراف شما به حساب می‌آمدند و به تنهایی می‌توانستید تمامی کارها را انجام دهید و یک لشکر را حریف شوید. ویژگی پشتیبانی گروه نه تنها باعث استراتژیک‌تر شدن حرکات و مدیریت بهتر منابع می‌شود بلکه به گروه افراد در اطراف بازیکن موجودیت می‌بخشد تا با هدفی مشترک به صورت تیمی در میدان نبرد پیش‌روی کنند. هر چند که تمامی ویژگی‌های جدید بازی به خوبی پشتیبانی گروه جا نیفتاده‌اند. قابلیت QTE یا همان رویدادهای سریع که نیاز به واکنش سریع دارند در برخی لحظات از WW2 به سراغ شما می‌آیند که به هیچ عنوان حس خوبی در شما ایجاد نکرده و به جرات می‌توان گفت که این بخش تنها برای شما ناامیدی به همراه خواهد داشت. علامت‌هایی که روی صفحه بازی ظاهر می‌شوند تا در موقع مناسب بزنید، بسیار کوچک و در کمال ناباوری همرنگ با محیط اطراف خود هستند و در زمان نسبتا کوتاهی باید برای فشردن آن‌ها روی دسته یا کیبورد اقدام نمایید. خبر خوب این است که این QTEها به ندرت در مراحل بازی ظاهر می‌شوند.
تنوع مراحل بازی به مراتب دارای اهمیت بیشتری هستند. جنگ‌های رو در رو و مخفی‌کاری به خوبی در بازی نمود پیدا کرده‌اند و در کنار این موارد، مراحل همراه با وسایل نقلیه و دفاع کردن از یک نقطه خاص یا حمله به آن، می‌تواند برخی مراحل عجیب غریب از بازی را معقول‌تر کند، مراحلی که بهتر است خودتان آن‌ها را تجربه کنید و لذت کامل آن‌ها را ببرید. شاید مراحل بازی انقلابی نباشند اما تغییرات بسیار ویژه‌ای به خود دیده‌اند و در خلاف جهت حالت امنیت کاملی که نسخه‌های قبلی سری در هر منطقه برای بازیکن در نظر می‌گرفتند، پیش رفته‌اند. این حرکت جسورانه سازندگان قابل تقدیر است.
در حالی که بخش تک‌نفره و داستانی بازی فاصله نسبتا زیادی با تجربه‌های قبلی این مجموعه دارد، قسمت چندنفره WW2 به استثنا چند مورد خاص، ما را به دورانی قدیمی‌تر از تاریخ این سری بازمی‌گرداند. قبل از شروع مبارزه، بازیکنان خود را در منویی به نام مرکز فرماندهی (Headquarters) می‌یابند. برای اولین بار در تاریخ ندای وظیفه، بازیکنان فضای آنلاینی برای سازماندهی کردن موارد مختلف و تجمع قبل از ورود به مبارزه چندنفره دارند. این مرکز فرماندهی همچنین مکانی برای انجام چالش‌هایی است که به صورت روزانه و هفتگی در دسترس قرار می‌گیرند تا لوت‌باکس‌های تزئینی مختلف، XP و دیگر موارد به دست‌آوردنی را در زمانی زودتر از حالت عادی کسب کنید. همچنین این بخش محل تنظیم و کنترل فعالیت‌های بسیاری مانند بخش تمرینی متشکل از ماموریت‌های سرگرم‌کننده است. تازگی این بخش برای بازیکنان خیلی زود از بین می‌رود اما باز هم گشت و گذار درون منوهای مختلف آن بهتر از صبر کردن و تماشای پر شدن یک نوار لودینگ است.
پس از شروع مبارزه و حضور در میدان جنگ، بازیکنان قدیمی سری به سرعت متوجه تجربه مشابه و یادآور روزهای ابتدایی ندای وظیفه خواهند شد. گیم‌پلی سریع و شروع شدن درگیری در سه محل مجزا هنوز هم از ویژگی‌های اصلی بازی به حساب می‌آیند و در کنار این‌ها نبود جت‌پک‌های پرنده سبب شده‌اند تا WW2 تجربه‌ای باثبات و واقع‌گرایانه‌تر از مبارزات ارائه دهد، موضوعی که برای مدتی طولانی از یاد هواداران کال آف دیوتی رفته بود. برای افرادی که ترس ناپایدار بودن تجربه بخش آنلاین بازی، برایشان روز و شب نگذاشته است، باید بگویم که سرورهای بازی به خوبی تست شده‌اند و از این آزمون دشوار با نمره عالی و کاملا سربلند بیرون آمده‌اند. پس از بابت ثبات سرورهای بازی هیچ شکی به دل خود راه ندهید.
تاکتیک اصلی بازی در بخش چندنفره هنوز همان کشتن یکدیگر است اما اینکه چگونه و با چه مهمات و سلاحی همدیگر را سلاخی کنیم، دست‌خوش تغییرات بسیاری شده است. یگان‌ها (Divisions) جایگزین ساخت کلاس‌های مختلف سرباز شده‌اند. 5 یگان مختلف شامل اینفانتری، ایربورن، آرمورد، مونتن و اکسپدیشنری در بازی حضور داشته که هر کدام 4 مهارت قابل دسترسی و مختص به خود دارند. هر یگان قادر به استفاده از سلاح واحدهای دیگر است اما مهارت‌های اختصاصی هر یگان، از نظر انگیزشی ما را تشویق به استفاده از سلاح مخصوص به هر واحد می‌کند تا نهایت برتری با هر یگان را تجربه کنیم. چنین سیستمی می‌تواند یک حرکت رو به جلو بزرگ برای سری کال آف دیوتی باشد؛ برقراری چندین استراتژی و طبقه‌بندی انواع مختلف سربازها بدون دخالت در ساخت سرباز ایده‌آل مورد نظر خود توسط بازیکن را می‌توان یک موفقیت تلقی کرد. چنین سیستمی نسبت به حالت انتخاب کلاس سلاح که در نسخه‌های قبلی ندای وظیفه شاهد بودیم، بهتر است.
علاوه بر انتخاب یگان، سلاح و تجهیزات، مورد دیگری که می‌تواند برای سرباز خود برگزینید، یک مهارت Basic Training است. مهارت‌های BT شباهت بسیار زیادی به پرک‌های موجود در نسخه‌های قبلی دارد و آزاد هستید که از هر کدام در هر یگانی که می‌خواهید، استفاده کنید. هر چند تاثیر BTها نسبت به پرک‌ها کمی خلاقانه‌تر شده است. بیشتر BTها دارای دو یا در برخی موارد سه اثر مختلف هستند که بسیاری از آن‌ها را برای واحدهای نظامی خاصی حیاتی می‌کند.
وجود خلاقیت در بخش چندنفره بازی‌ها عالی است اما در بازی WW2 این قضیه تا حدودی کم‌رنگ است. تنها 9 نقشه استاندارد در بازی وجود دارد تا با حالت‌های مختلف که بیشتر آن‌ها شامل موارد قدیمی مانند Team Deathmatch، Search and Destroy و Kill Confirmed می‌شود، بازی کنید. نقشه‌هایی که قرار است در آن‌ها از این حالات مختلف لذت ببرید، به صورتی کاملا رقابتی طراحی شده‌اند اما متاسفانه از نظر مقیاس بسیار کوچک هستند. چنین مسئله‌ای به قدری بازیکنان را نزدیک به همدیگر قرار می‌دهد که شاید حتی فرصت نفس کشیدن در بازی را هم نداشته باشید و این موضوع ممکن است در طولانی مدت باعث سر رفتن حوصله‌تان شود. البته در این میان یک حالت استثنا به اسم War وجود دارد که هدف‌دار و به صورت حمله و دفاع انجام می‌گیرد. 6 نفر مهاجم در برابر 6 نفر مدافع قرار گرفته و تیم مهاجمین باید یک سری ماموریت‌های مختلف انجام دهد و در مقابل مدافعین نیز باید از پیشرفت آن‌ها در این راه جلوگیری کنند. حالت وار وقت بیشتری نسبت به سایر حالت‌های بازی می‌طلبد و کار تیمی بیشتری برای موفقیت لازم دارد. تاکنون حالتی مشابه وار در بخش آنلاین مجموعه بازی ندای وظیفه وجود نداشته است و به نظر می‌رسد این حالت یکی از نقاط قوت WW2 در بخش آنلاین و چندنفره باشد.
در نهایت به بررسی بخش زامبی بازی Call of Duty: World War 2 می‌رسیم که با نام Nazi Zombies آن را خواهیم شناخت. این بخش در یکی از شهرهای تاریک کشور آلمان به وقوع می‌پیوندد و تا سقف 4 نفر می‌توانند در آن شرکت کنند. افراد باید با سیل‌های عظیمی از زامبی‌ها روبه‌رو شده و با به دست آوردن امتیازات بیشتر، قسمت‌های مختلف نقشه را باز کنند. هدف این است که هر چه بیشتر زنده بمانید تا نهایتا پرده از راز این جریانات وحشتناک بردارید. قبل از شروع بازی توانایی این را دارید که کاراکتر مورد نظر خود را به دلخواه تا حدودی شخصی‌سازی کنید. هر کاراکتر چهار جایگاه مختلف برای استفاده از قابلیت‌های خاص در بازی دارد و براساس نقش هر فرد در تیم، می‌توان از آن‌ها استفاده کرد. به عنوان مثال، قابلیت «استتار» شما را در برابر چشمان زامبی‌ها نامرئی کرده و فرصتی ایجاد می‌کند تا بقیه مجروحین را ترمیم کنید یا ویژگی «خط مقدم» برای مدتی محدود زامبی‌ها را به سمت یک نفر می‌کشاند و البته قدرت تخریب سلاح آن فرد به صورت چشمگیری بالا می‌رود تا دیگر اعضای گروه بتوانند نفس راحتی بکشند. بیشتر این ویژگی در تمامی لحظات بازی موثر هستند اما برخی از آن‌ها قابلیت خاصی را تقویت می‌کنند و مخصوص افرادی است که می‌خواهند هر چه بیشتر در نقش خود در گروه فرو بروند. بخش زامبی نسخه‌های مختلف کال آف دیوتی همیشه نیازمند کار تیمی بوده است و این قابلیت‌ها، کنترل بیشتری در اختیار گروه قرار می‌دهد.
جو این بخش ممکن است برای بسیاری از افراد قدیمی سری کال آف دیوتی تازه باشد اما نگران نباشید زیرا قرار است با تمامی وجود خود ترس را در لحظات گوناگون بخش Nazi Zombies احساس کنید. محیط بازی بسیار تاریک‌تر و دلهره‌آورتر از گذشته خواهد بود و دیگر استراتژی در یک جا جمع‌شدن حتی با تمامی افراد گروه نیز جوابگو نیست. مهم‌ترین دلیل این مسئله، وحشی‌تر بودن زامبی‌ها و البته تنوع بیشتر آن‌ها است اما نباید فراموش کنیم که هدف‌دار بودن بازی و وجود ماموریت‌هایی برای تکمیل کردن در این بخش نیز تاثیر بسزایی در تغییر مستمر استراتژی‌های گروه خواهد داشت. در کل بخش زامبی بازی همانند همیشه شما را راضی نگه خواهد داشت و نیازی نیست نگران آن باشید و بهتر است هر چه زودتر این بخش را تجربه کنید زیرا ممکن است به وجود رازهای زیادی در بازی پی ببرید.
بازی Call of Duty: WWII تا حدود زیادی مدیون بازگشت به ریشه‌هایش است. بزرگ‌ترین تحولات بازی باعث تغییر گسترده آن نشده است اما ایده‌هایی را از گوشه و کنار سبک تیراندازی اول شخص جمع کرده است و بدون اینکه معنی اصلی سری ندای وظیفه را تغییر دهد، از این ایده‌ها به خوبی بهره گرفته است. بازی‌های ویدیویی معمولا نگاهی رو به جلو دارند و تنها راه پیشرفت را در افق‌های روبه‌روی خود جستجو می‌کنند اما کال آف دیوتی به خوبی ثابت کرد که گهگداری نگاه رو به عقب می‌تواند سبب موفقیت و نجات یک سری بازی بزرگ شود.
