نگاهی به بازیگران ناکام در تاریخ دربی
برخی از بازیکنان با توجه به انتظارات و سطح فنی شان، نتوانستند در دربی هایی که حضور داشتند، موفق ظاهر شوند. برخی از ملی پوشان برجسته بودند و برخی دیگر هم از مهره های تأثیرگذار در رقابت های باشگاهی بودند؛ اما داستان دربی برای آنها پایان خوشی نداشت. در ادامه نگاهی به چند ناکام بزرگ در تاریخ دربی تهران خواهیم داشت.
مجید نامجو مطلق
نامجو مطلق از جمله بهترین هافبک های تاریخ فوتبال ایران به شمار می رود؛ بازیکنی تکنیکی و خلاق که هم در عرصه باشگاهی و هم در بازی های ملی، عملکرد خوبی داشت و بازی های خاطره انگیزی به نمایش گذاشت. اما دربی برای این هافبک تکنیکی خاطره به یاد ماندنی در برنداشت. نامجومطلق هشت بار در دربی تهران بازی کرد. پنج بار با پیراهن استقلال در دربی به میدان رفت و سه بازی هم پیراهن پرسپولیس را پوشید. نامجو در پنج دربی که آبی پوش بود، سه بازی را باخت و دو بازی هم مساوی شد. البته او می توانست یکی از این مساوی ها را به پیروزی استقلال تبدیل کند؛ دربی ۲۹ و در همان دقایق اولیه بازی، آبی پوشان صاحب یک ضربه پنالتی شدند که مطلق پشت توپ ایستاد اما ضربه او را وحید قلیچ به خوبی مهار کرد تا نام این هافبک استقلال در جمع گلزنان دربی ثبت نشود. بدشانسی مطلق زمانی بیشتر نمایان شد که وی پس از انتقال به تیم پرسپولیس، مقابل تیم سابقش هم شکست خورد. البته نامجو با پیراهن پرسپولیس هرگز نود دقیقه کامل برای سرخپوشان بازی نکرد تا کارنامه حضورش در دربی بدون گل زده آن هم در هشت بازی بسته شود.
عبدالعلی چنگیز
مهاجم برجسته آبی پوشان در دهه ۶۰ را می توان یکی از ناکام های دربی خواند. چنگیز که مهره ای برجسته در جمع استقلالی ها به حساب می آمد، و بازی های خوبی را در تیم ملی به نمایش می گذاشت، هرگز نتوانست در دربی برای تیمش گلزنی کند. این مهاجم اصفهانی هفت بار در دربی به میدان رفت اما پایش به گلزنی باز نشد؛ چنگیز در دیدارهایی که به عنوان بازیکن ثابت در ترکیب استقلال بود، هرگز در دربی پیروز نشد.
جواد کاظمیان
مهاجم تند و تیزی که پنج بار حضور در دربی را تجربه کرد اما نه تنها هرگز پیروزی در این دیدار را به دست نیاورد، بلکه در یکی دو بازی هم می توانست پیروزی را برای سرخپوشان به ارمغان بیاورد که نتوانست از فرصت های به دست آمده به خوبی استفاده کند. کاظمیان که در ابتدای دوران فوتبالش به عنوان مهدوی کیای دوم خطاب می شد، نتوانست راه مهدی مهدوی کیا را ادامه دهد. هنوز هم موقعیت های گلزنی و تک به تک او در مقابل دروازه استقلال باعث حسرت خودش و هواداران سرخپوش می شود، موقعیت هایی که اگر به گل تبدیل می شد، هم نام جواد کاظمیان در فهرست گلزنان دربی به ثبت می رسید، و هم بر تعداد بردهای پرسپولیس افزوده می شد.
ناصر حجازی
مرحوم حجازی در دوران بازی خاطرات بسیار تلخی از شکست مقابل پرسپولیس دارد؛ از حضور در دربی شش تایی پرسپولیس گرفته تا دربی سال ۱۳۶۵ که با سه گل شاهرخ بیانی و ناصر محمدخانی به سود پرسپولیس پایان یافت. حجازی در دوران مربیگری هم برابر پرسپولیس موفق نبود؛ چهار بار حضور حجازی روی نیمکت استقلال حاصلی جز دو شکست و دو تساوی برای این مربی به دنبال نداشت. دربی چهل و پنجم که با تساوی یک بر یک به پایان رسید، یکی از بهترین دیدارهای استقلال با هدایت حجازی در برابر پرسپولیس بود که آبی پوشان فرصت های زیادی در این بازی از دست دادند و سرانجام مربی فقید استقلال نتوانست به عنوان مربی پیروزی در دربی را تجربه کند.
محسن عاشوری
عاشوری گرچه در پست هافبک بازی می کرد، اما از جمله بازیکنانی بود که انتظار گلزنی از او می رفت. هافبک ملی پوش پرسپولیس که بازی های درخشانی را در دهه ۶۰ برای تیمش انجام داد و گاهی گل های حساسی را هم به ثمر رساند، در هشت دربی فرصت حضور در میدان را پیدا کرد. دربی تهران خاطرات خوشی را برای عاشوری به دنبال نداشت. محسن عاشوری در این هشت بازی نه توانست پیروزی را جشن بگیرد و نه پایش به گلزنی باز شد تا او هم به نوعی ناکام دربی باشد.
علی دایی
دایی اگرچه به عنوان مربی بارها توانست بر استقلال غلبه کند، و حتی در دربی هم پس از شش تساوی یک بر یک، پرسپولیس را به برتری رساند، اما در دوران بازی به طور کلی آمار موفقی برابر استقلال نداشت. علی دایی در دربی هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی حضور داشته است؛ شش دربی علی دایی به عنوان بازیکن برای یکی از برترین های تاریخ فوتبال ایران و آسیا هیچ ثمری نداشت. دایی در این شش دربی نه موفق به گلزنی شد و نه همراه با سرخپوشان به پیروزی رسید. استقلال در تاریخ لیگ برتر فقط در یک فصل توانسته هر دو بازی رفت و برگشت را پیروز شود که آن هم در زمان مربیگری دایی در پرسپولیس رقم خورد. علی دایی در دوران بازی از شش حضور در دربی، تنها سه تساوی و سه شکست به دست آورد تا نامش به عنوان یکی از ناکام های دربی در خاطر هواداران باقی بماند.
منصور رشیدی
دروازه بان ملی پوش استقلال در بازی های ملی آمار فوق العاده ای داشت؛ وی در بیست بازی ملی که در دروازه ایران ایستاد، در ۱۵ بازی دروازه خود را بسته نگه داشت. با وجودی که رشیدی ۱۵ کلین شیت در بازی های ملی داشت، اما هرگز نتوانست این آمار فوق العاده را در بازی های استقلال تکرار کند و در دربی های پایتخت هم یکی از ناکام های بزرگ بود. نام رشیدی بیش از همه به خاطر حضور در دربی معروف سال ۱۳۵۲ بر سر زبانهاست؛ دیداری که ابتدا رشیدی در دروازه استقلال قرار داشت اما پس از دریافت ۴ گل از سرخپوشان، جای خود را به حجازی داد. رشیدی علاوه بر اینکه در شکست سنگین شش بر صفر از چهره های ضعیف آبی پوشان بود، یک بار دیگر شکست سنگینی را برابر پرسپولیس تجربه کرد و در دیداری که از نیمه دوم به جای حجازی وظیفه حراست از دروازه استقلال را بر عهده داشت، با شکست سنگین ۴ بر یک میدان را ترک کرد.
علیرضا حقیقی
حقیقی بدون شکست سورپرایز بزرگ کی روش در جام جهانی بود، اما حقیقی در دربی اصلاً چهره یک فرد برنده را نداشت. علیرضا حقیقی که چهار بار در دربی وظیفه حفاظت از دروازه پرسپولیس را داشت، با وجودی که یک بار هم پیروز شد، اما همواره نمایش مطلوبی نداشت و انتظارها از او بیشتر بود. به جز شوت از راه دور مجتبی جباری که نتوانست مهار کند، دو گلی که از فرهاد مجیدی دریافت کرد، باعث شد تا انتقادات زیادی از او شود. همچنین در دربی جام حذفی، در صحنه ای که منجر به پنالتی و گل دوم استقلال شد، حقیقی به قصد دور کردن توپ از دروازه بیرون آمد اما نتوانست توپ را بزند و مجبور به خطا روی فرهاد مجیدی شد تا داور نقطه پنالتی را نشان دهد، پنالتی که جباری آن را به گل تبدیل کرد تا شکست سنگینی در کارنامه سرخپوشان در تاریخ شهرآورد ثبت شود.
