نگاهی به فیلم سارا و آیدا
سارا و آیدا ساخته ی مازیار میری اثری اجتماعی ست که سعی می کند به مسائل معمول زندگی دو دختر بپردازد. اگر بخواهیم به تحلیل فیلم سارا و آیدا بپردازیم می توانیم بگوییم این اثر تا حدودی شبیه به فیلم سعادت آباد است. در سعادت آباد چندین شخصیت مختلف بدون قضاوت مشخصی در کنار هم و زیر ذره بین قرار گرفتند ولی در فیلم سارا و آیدا مشخصا دو قطب بد و خوب روبروی هم قرار می گیرند.
این فیلم برای مصطفی زمانی که معمولا نقش های مثبت را بازی می کرد یک چالش بزرگ محسوب می شد و به نظر می رسد که توانسته سربلند از آن بیرون بیاید. یکی از نقاط قوت این فیلم بازی پگاه آهنگرانی است ولی غزل شاکری به عنوان نقش اول نتوانسته بازی خیلی تاثیر گذاری ارائه دهد. به علاوه فیلم نامه ی تنظیم شده برای غزل شاکری مناسب قهرمان داستان نیست. چون فردی ضعیف، ناتوان در تصمیم گیری و دستپاچه است که زندگی اش را به دست اطرافیان خود سپرده و هیچ نقشی در آن ندارد.
یکی دیگر انتقادات وارده به این فیلم طراحی صحنه و لباس است. مازیار میری سعی کرده نور بخش های مختلف فیلم را کاملا طبیعی جلوه کند ولی به این مسئله توجه نکرده که دستگاه پخش سینما کیفیت بالایی ندارد. از این رو مخاطب خیلی از بخش های فیلم را تاریک و یا با نوری ناکافی و نامناسب می بیند. در مورد طراحی لباس نامناسب نیازی به توضیح اضافی نیست.
نویسنده سعی کرده در قسمت هایی از فیلم بیننده را غافلگیر کند ولی واقعیت این است که خیلی از بخش های فیلم قابل پیش بینی است و این فیلم برای عامه ی مردم ساخته شده. ولی آیا می تواند بیننده را تا دقیقه ی آخر فیلم روی صندلی نگه دارد؟ قضاوت با شماست!
