رفته رفته اموجی ها تبدیل به یک استاندارد واحد در ارتباطات و پیام های ما شدند. امروزه اموجی ها را در تمام صفحات مجازی ، مکالمات و نظرات می بینیم. با وجود اینکه همه ما از آن ها استفاده می کنیم ، نمی دانیم آن ها از کجا آمده اند.

پس خودتان را آماده کنید تا پاسخ تمام سوالاتتان را بشنوید.

اموتیکون و اموجی ؛ تفاوت آن ها در چیست؟

اگر فکر می کنید تفاوتی وجود ندارد کاملا در اشتباهید. در واقع تفاوت بزرگی میان این دو وجود دارد که اکثر کاربران این موضوع را نمی دانند و اشتباها این دو واژه را به جای یکدیگر به کار می برند.

اموتیکون ها در واقع تصاویری هستند که از کاراکتر های استانداردی تشکیل شده اند. معروف ترین مثال این مورد اموتیکون smiley که از یک دو نقطه ، یک خط تیره و یک پرانتز تشکیل شده و شکل نهایی آن به این صورت ” 🙂 ” است. این یک روش مبتدیانه و ساده برای بروز احساسات است که در عین سادگی به خوبی عمل می کند.

در طرف دیگر اموجی ها قرار دارند که معمولا از کد های یکسان و واحد تشکیل شده اند. در مورد این کد ها (و چرا “معمولا” از آن ها استفاده می شود)  بعدا بحث خواهیم کرد. به عنوان مثال اموتیکونی که در بخش بالا از آن با نام Smiley یاد کریم را می توان با اموجی “خنده ملیح” مقایسه کرد. به یاد داشته باشید که اموجی ها در تمام دستگاه ها به یک شکل دیده می شوند ولی اموتیکون ها به نسبت دستگاه ها و سیستم عامل های مختلف ، ظاهر متفاوتی دارد.

اکنون نیز با ظهور پدیده جدیدی به نام استیکر مواجه هستیم که مربوط به بخش خاص خود می شوند ؛ ولی با این حال بسیاری از توسعه دهندگان اصرار دارند که از نام اموجی برای آن استفاده کنند. دلیل این اصرار آن ها هنوز برای کسی روشن نیست.

اموجی ها از کجا آمده اند؟

قبل از این که وارد این بحث شویم بهتر است به یک مقدمه چینی کوتاه بپردازیم.

روزی روزگاری برج بابل وجود داشت و موضوع پر اهمیتی بود. ناگهان اهمیتش را از دست داد و مردم شروع به صحبت کردن با زبان مختلف کردند. شاید جمله بالا را باور نکنید و شاید هم برایتان بی اهمیت به نظر برسد ، اما این یک حقیقت است که با طلوع عصر تکنولوژی زبان های جدیدی پا به این عرصه گشودند و کیبورد ها و شخصیت های مختلف ، شماره ها و … وارد دنیای تکنولوژی شدند.

اما اگر شما در روسیه زندگی می کردید و می خواستید برای دوستتان در ترکیه پیام بفرستید ، به مشکل بر می خوردید. در واقع به مشکلی خیلی بزرگ چرا که اطلاعات ارسالی شما از انکودر روسی ، با پیام های مشاهده شده توسط انکودر دوستتان در ترکیه تفاوت داشت.

اینجا بود که کنسرسیوم کد های واحد وارد عمل شد. کنسرسیوم کد های واحد یک گروه غیرانتفاعی است که تنها هدفش تشکیل یک انکودر واحد برای تمام جهانیان است تا همه بتوانند شخصیت های مختلف در زبان های مختلف را به یک صورت واحد مشاهده کنند. این گونه پیام ارسالی از کشور روسیه و پیام دریافتی کشور ترکیه به یک صورت خواهد بود.

هرچند که این عمل در تئوری طرح بسیار جالبی به نظر می رسد ، اما رسیدن به چنین چیزی کمی سخت به نظر می رسد ، چرا که کنسرسیوم قصد داشت که متن را تبدیل به یونیکد کند و دوباره آن را به استاندارد های قدیمی کشور شما برگرداند و هیچ بخشی از پیام را از دست ندهد.

با این مقدمه ها به سراغ اموجی ها می رویم. در اواخر دهه ۹۰ میلادی ، اموجی یک طرح فوقالعاده ای بود که فقط مختص به کشور ژاپن می شد و کسی در خارج از ژاپن راجع به آن اطلاعی نداشت. اموجی ها توسط سازندگان گوشی های هوشمند در ژاپن به وجود آمدند ، چرا که فضای مناسب برای این کار در کشور ژاپن موجود بود. روزی یک مهندس ژاپنی به نام شیگه تاکا کوریتا (Shigetaka Kurita) با خودش فکر کرد که :” چطور است به مردم اجازه دهیم از تصاویر بسیار کوچگی در پیام هایشان استفتده کنند.” و اولین اموجی را به وجود آورد.

اولین دسته از ۱۷۲ اموجی تشکیل شده بود که سایز هرکدام حدود ۱۲×۱۲ پیکسل بود. امروزه هزاران هزار اموجی در دسترس کاربران قرار دارد. احتمالا اکنون این سوال در ذهنتان به وجود آمده که این ها چه ارتباطی با بحث یونیکد ها دارند. در واقع کنسرسیوم تک به تک کشور ها را مورد بررسی قرار می داد و وقتی نوبت به ژاپن رسید ، آن ها تصمیم گرفتند که اموجی ها را نیز وارد لیست کنند.

با وجود دسترسی اموجی ها برای تمام کاربران ، هیچ کس خارج از ژاپن از آن استفاده نمی کرد. دلیلش این بود که هیچ کسی در خارج از ژاپان اموجی ها را نمیشناخت و چون آن ها در پایین منوهای زیادی مخفی شده بودند ، کسی حتی آن ها را نمی دید.

وقتی که اپل تصمیم گرفت آیفون را در ژاپن عرضه کند ، مجبور شد تا اموجی های محبوب کاربران ژاپنی را در سیستم عامل iOS قرار دهد تا آن ها بتوانند از این اموجی ها استفاده کنند. این اتفاق جرقه ای بود برای اموجی ها. یک نفر در جایی از این کره خاکی ، ویژگی جدید آیفون ها را پیدا کرد و آن ها را برای نیمی از دوستانش فرستاد و آن ها نیز چگونگی استفاده از اموجی ها را از او پرسیدند. این روند همینگونه ادامه یافت.

اموجی ها چگونه کار می کنند؟

اموجی ها دقیقا به همان شیوه متن ها عمل می کنند. در واقع هر کاراکتر استفاده شده با یک کد یونیکد خاصی ثبت شده که اموجی ها نیز شامل این شخصیت ها می شوند. وقتی پیام دریافت می شود ، کد های دریافتی را ترجمه می شوند و به صورت اعداد ، حروف و اموجی ها روی صفحه نمایش ظاهر می شوند.

حتما از خودتان می پرسید که چرا اموجی های دریافتی در دستگاه های مختلف متفاوت است در حالی که ما گفتیم اموجی های دریافتی در تمام دستگاه ها یکسان است.

پاسخ این سوال بسیار ساده است. در واقع هر دستگاه شکل اموجی خاص خود را دارد. فرض کنید شما با فونت Comic Sans MS پیامی را برای دوستتان ارسال می کنید. از آن طرف دوستتان از فونت Arial استفاده می کند. پس طبیعی است که این کد ها پس از ترجمه شدن با فونت مورد نظر دوستتان به نمایش داده شوند. از آن جایی که اموجی ها در دستگاه ها و سیستم عامل های مختلف تفاوت دارند ، کد های ترجمه شده به شکل استاندارد سیستم عامل گوشی شما در میاد و ظاهر می شود.

همانطور که حرف “A” در فونت های Lucida و Times New Roman متفاوت است ، اموجی ها نیز در سیستم عامل های iOS و اندروید متفاوت هستند.

این یکی از دلایلی است که بعضی از شرکت ها از اموجی ها استفاده نمی کنند ، چرا که اموجی استانداردی برای خودشان ندارند.

اگر اموجی های فقط یک کاراکتر محسوب می شوند ، پس چرا اموجی افسر پلیس در توییتر ، جای دو شخصیت را می گیرد؟

سوال بسیار خوبی است. اموجی ها همواره فقط یک کاراکتر محسوب می شوند. اما وقتی می خواهد یک افسر پلیس با رنگ پوست تیره داشته باشد ، پای چیزی به نام “تعدیل کننده رنگ پوست” وسط می آید که خود آن یک تموجی جدا محسوب می شود.

به عنوان مثال وقتی به جای تایپ “Police Officer” شما از “Police Officer” + “Dark Skin” استفاده می کنید ، از دو کاراکتر جداگانه استفاده کرده اید. حالا اگر می خواهید از افسر پلیس زن با پوست تیره استفاده کنید ، تعداد ۵ کاراکتر فضا خواهد گرفت. اینجا به بحث ZWJ میرسیم که خود یک یونیکد جدا برای خودش دارد.

ZWJ برای اولین بار در زبان هایی به کار رفت که نیاز به وصل شدن کاراکتر های مختلف به یک دیگر بود. زبان عربی مثال بسیار خوب این قضیه است از آن جایی که کاراکتر های زیادی بسته به ترکیبشان با سایر کاراکتر ها ، شکل های مختلفی دارند.

همین داستان برای اموجی ها تکرار می شود. ZWJ تمام افسر پلیس ، جنسیت مونث و رنگ پوست را در کنار یکدیگر قرار می دهد تا یک اموجی واحد تشکیل دهد. می توانیم بگوییم که ZWJ نقش به علاوه را در اموجی ها ایفا می کند.

اگر دو اموجی مستقل از یک دیگر وجود داشته باشند (بدون احتساب تعدیل کننده رنگ پوست) ، برای تبدیل آن ها به یک اموجی باید از ZWJ استفاده کنیم. به این عمل سکانس ZWJ گفته می شود و از آن جایی که تعدیل کننده رنگ پوست نیز از این قاعده پیروی می کند ، استفاده از آن تعداد کاراکتر های قابل استفاده در توییتر را کاهش می دهد.

برخی اموجی ها نیز به صورت متن ظاهر می شوند؛ به عنوان مثال اموجی “قلب سنگین سیاه”. این اموجی روی تمام دستگاه ها به رنگ قرمز در می آید اما این بدین معنی نیست که نام آن غلط است. بلکه این اموجی از یک شکل متنی قلب سیاه (❤) تشکیل شده است و دستگاه ها باید این شکل را به اموجی قلب قرمز تبدیل کنند.

بدین ترتیب اموجی “قلب سنگین سیاه” از دو کاراکتر یونیکدی تشکیل شده اند. یک بخش آن قلب است . بخش دیگر آن مربوط به انتخاب تغییرات ۱۶″ می شود. این کاراکتر های نامرئی فقط به سیستم دستور میدهند که متن فرستاده شده باید تبدیل به اموجی شود. بدین ترتیب سیستم متوجه خواهد شد که باید قلب مشکی را به اموجی قلب قرمز تبدیل کند.

این پایان ماجرا نیست. اموجی پرچم کشور های مختلف یک بحث کاملا متفاوت است. در واقع پرچم ها از پیوستن دو کاراکتر یونیکدی نشکیل شده اند که به “شاخص سمبل منظقه ای” معروف است. این روش از حروف الفبا (از A تا Z) تشکیل می شود که از یک سری نقاط مربعی پوشیده شده اند. به عنوان مثال وقتی می خواهید پرچم ایالات متحده آمریکا را به نمایش بگذارید ، از حروف U و S و چند نقطه مربعی استفاده می کنید ، که هر کدام دو سمبل محسوب می شوند. این کد ها و سمبل ها در کنسرسیوم یونیکد ها ثبت شده اند و به این ترتیب ، با ترجمه ، پرچم کشور مورد نظر را به نمایش می گذارد.

قطعا برای همه ما داستان به وجود آمدن اموجی ها عجیب و جذاب خواهد بود. از ساخت اولین اموجی ها در ژاپن و افزودن آن ها به iOS تا تبدیل شدن آن ها به کاراکتر های محبوبی که شاید بتوان گفت همه افراد از آن ها استفاده می کنند.

این مروری بود به تمامی مطالب مربوط به اموجی ها و تاریخ توسعه و تکامل آن ها.

منبع تکفارس