تیم ملی آرژانتین در چهاردهمین مسابقه خود در مسیر راهیابی به جام جهانی 2018، باز هم نتیجه خوبی را نگرفت و با ارائه یک نمایش بسیار ضعیف، تن به شکست ۲-۰ مقابل بولیوی داد.
محرومیت عجیب مسی و شایعات عجیب تر!
شاگردان ادگاردو بائوسا در شرایطی به لاپاز سفر کردند که چند روز پیش تر، تیم ملی شیلی را با یک گل از پیش رو برداشتند اما بسیاری از رسانه های آرژانتینی پس از این پیروزی، شروع به انتقاد از نحوه بازی تیم ملی کشورشان کردند. لیونل مسی که تک گل ۳ امتیازی تیمش را در آن بازی دشوار، از روی نقطه پنالتی به ثمر رسانده بود، در پایان بازی با کمک داور درگیری لفظی پیدا کرد و مطابق گزارش داور، متهم به فحاشی شد. البته فحاشی مسی (بر اساس ادعای سایت Goal) در گزارش اولیه درج نشد ولی داور چند روز بعد، این مطلب را به گزارش ارسالی به کونمبول (کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی) ضمیمه کرد.
مسی در پایان این بازی حاضر به دست دادن با داورها نشد. به همین دلیل فیفا تصمیم به محرومیت ۴ جلسه ای مسی گرفت و تنها چند ساعت مانده به آغاز مسابقه آرژانتین مقابل بولیوی، خبر محرومیت وی را اعلام نمود در حالی که مسی به همراه آلبی سلسته در لاپاز به سر می برد و آماده حضور در این بازی بود.
نحوه و زمان اعلام محرومیت لیونل مسی کمی عجیب بود و جنجال های زیادی را به همراه آورد. حتی برخی از افراد با تکیه بر تئوری توطئه، این تصمیم فیفا را با دخالت دیگو مارادونا دانستند. بسیاری از چهره های سرشناس حقیقی و حقوقی از جمله جرارد پیکه، لوئیز سوارز، باشگاه بارسلونا و حتی اِوا مورالز رئیس جمهور بولیوی از مسی حمایت کردند. افکار عمومی آرژانتین معتقدند که اگر خولیو گراندونا همچنان در فدراسیون فوتبال این کشور حضور داشت، چنین اتفاقی علیه مسی گرفته نمی شد. به عقیده سزار منوتی چهره مشهور فوتبال آرژانتین نیز میزان محرومیت ۴ جلسه ای بسیار زیاد است.
وین رونی در سال ۲۰۱۱ جلوی دوربین فریاد کشید و ۲ جلسه محروم شد اما محرومیت مسی معادل با محرومیت دنیله ده روسی است که در جام جهانی ۲۰۰۶ با ضربه آرنج به صورت برایان مک براید کوبید. البته باید توجه شود که تفاوت بین «خطای فیزیکی» و «خطای کلامی» را در فوتبال تشخیص دهیم. در همان شب، نیل تیلور طی مسابقه تیم های ایرلند و ولز، یک تکل وحشتناک را روی پای شیموس کولمن رفت که منجر به خرد شدن مچ پای کولمن گردید اما کارت قرمز و محرومیت یک جلسه ای برای او لحاظ شد.
اعلام محرومیت لیونل مسی تنها چند ساعت مانده به آغاز بازی با بولیوی نیز بسیار نادر بود. حتی می توان خبر محرومیت مسی در لاپاز و تأثیر آن بر بازیکنان آرژانتین را با خبر محرومیت مارادونا در خلال برگزاری جام جهانی ۱۹۹۴ مقایسه کرد. این تصمیم فیفا همچون آب سردی بود بر پیکر آرژانتین که در واقع کلیه برنامه های بائوسا برای این بازی دشوار را به هم ریخت. بازی در خاک بولیوی به علت ارتفاع زیاد این کشور از سطح متوسط آب دریا، برای همه تیم های دنیا دشوار است و یک چالش بزرگ محسوب می شود.
آرژانتین با مارادونا نیز در لاپاز بولیوی باخته بود و برکسی پوشیده نیست که آرژانتینِ بدون مسی نیز چه تفاوت های بارزی با آرژانتینِ مسی دارد. آلبی سلسته طی ۹ حضور اخیر «پادشاه فوتبال» فقط یک بار باخته و طی ۶ بازی اخیر که مسی در ترکیب این تیم بوده، به ۵ پیروزی دست یافته است. تنها شکست آلبی سلسته در حضور مسی، به دیدار مقابل برزیل مربوط می شود. در ۷ بازی اخیر که مسی تیم ملی کشورش را همراهی نکرده، آرژانتین تنها یک برد را به دست آورده است.
محرومیت مسی و ارتباط آن با مارادونا؟
یکی از بزرگ ترین مشکلات کنونی فوتبال آرژانتین، عدم وجود یک رئیس فدراسیون است و حتی فیفا نیز بابت دخالت عواملی بیرونی در انتخاب ریاست فدراسیون فوتبال آرژانتین، این کشور را تهدید کرد. شایعاتی به گوش می رسد که مائوریسیو ماکری رئیس جمهور کنونی آرژانتین و رئیس اسبق باشگاه بوکا جونیورز در تلاش برای انتصاب یکی از افراد نزدیک به خود بر مسند ریاست فدراسیون فوتبال است.
برخی می گویند که محرومیت سخت گیرانه مسی، یک ضربه از فیفا به پیکره فدراسیون بدون رئیس آرژانتین بوده و در واقع یک نوع قدرت نمایی است. مارادونا نیز به عنوان سفیر فیفا با تینِیی مدیر تیم ملی آرژانتین مشکل دارد. تینِیی رابط بین فدراسیون فوتبال آرژانتین و فیفا است و حتی مارادونا به دلیل همین اختلافات، شرط گذاشت که اگر تینِیی برکنار نشود، او نیز از پست خود به عنوان سفیر فیفا استعفاء خواهد داد. برخی شایعات دیگر نیز مبنی بر انتقام گیری فیفا از مسی بابت تحریم مراسم «مرد سال فوتبال» است. به هر حال پس از مرگ گراندونا، فوتبال آرژانتین و تیم ملی این کشور از هم پاشیده اند و حتی این نا به سامانی ها به لیونل مسی نیز ضربه وارد کرده است.
البته برخی می گویند که فیفا پس از اعتراض فدراسیون فوتبال شیلی، به این عمل مسی به طور ویدئویی رسیدگی و چنین محرومیتی را برای وی در نظر گرفته است. برخی از مدافعان مسی نیز معتقدند که لفظ مورد استفاده توسط وی، در ترجمه به زبان انگلیسی، معنای زشتی داشته اما این لفظ در آرژانتین مرسوم بوده و توهین تلقی نمی گردد. مطابق ادعای Clarin روزنامه مشهور آرژانتینی، کمک داور بازی گفته که فحاشی را از مسی نشنیده است. ادگاردو بائوسا سرمربی آرژانتین هم محرومیت مسی تنها ۶ ساعت پیش از آغاز بازی مقابل بولیوی را عجیب دانست اما پس از شکست در لاپاز مدعی شد که هنوز تیمش زنده است.
سفر به جهنم لاپاز؛ یکی از بدترین نمایش های ممکن
به هر حال حواشی پیرامون محرومیت مسی به قدری بود که رسانه ها کمتر درباره نکات فنی دیدار این تیم با بولیوی صحبت کردند. شب سیاه فوتبال آرژانتین با پیروزی تیم های رقیب یعنی شیلی و کلمبیا، بدتر هم شد. آرژانتین بدون مسی هیچ حرفی برای گفتن نداشت و علاوه بر جنگ با ارتفاع ۱۲۰۰۰ فوتی لاپاز از سطح دریا، در جنگ با حاشیه ها و تیم حریف نیز مغلوب گشت. به جز انخل دی ماریا، هیچ کدام از بازیکنان آرژانتین در حد خود نبودند و آنها یک تیم در هم گسیخته نشان می دادند. آمار نشان می دهد که هیچ بازیکن آرژانتین نتوانست بیش از یک بار، توپ را در محوطه جریمه حریف لمس کند. تنها ۳ نفر یعنی پراتو، دی ماریا و کوریا یک بار موفق به لمس توپ در محوطه جریمه بولیوی شدند در حالی که پابلو اسکوبار بازیکن بولیوی، صاحب ۵ موقعیت گل گردید.
پابلو اسکوبار در ۴ گل از ۶ گل اخیر بولیوی مشارکت مستقیم داشته و مارسلو مورنو نیز با گلزنی مقابل آرژانتین، تبدیل به سومین گلزن برتر تاریخ تیم ملی بولیوی شد. ترکیب انتخابی بائوسا برای این بازی هم بسیار بد بود. اِوِر بانگا نتوانست جای خالی خاویر ماسکرانو را به عنوان رهبر میانه میدان پُر کند. مارکوس روخو پس از یک فصل بازی در دفاع وسط منچستر یونایتد، در این بازی دوباره به دفاع چپ رفت و یک مدافع کم تجربه در عرصه ملی یعنی متئو موساکیو جای او را در قلب دفاع گرفت و عملکرد خوبی نداشت. فاکوندو رونکالیا نیز در پست دفاع راست، بازی خوبی را ارائه نداد و سمت راست زمین آرژانتین با حضور وی و انزو پرز، بسیار ضعیف بود.
علاوه بر همه مشکلات فنی و تاکتیکی تیم بائوسا، محرومیت ناگهانی و غیبت مسی نیز مزید بر علت شد تا یکی از بدترین نمایش های آلبی سلسته طی سال های اخیر را شاهد باشیم. آرژانتین به قدری در لاپاز ضعیف بازی می کرد که حتی تصور زدن یک گل نیز توسط این تیم بعید به نظر می رسید. خط دفاعی آرژانتین بسیار آشفته بود و باید اعتراف کنیم که پس از روبرتو آیالا، یک مدافع تمام عیار در آلبی سلسته ظهور نکرده است. حتی رامیرو فونس موری نیز در این بازی مصدوم شد.
بُردی که برای مردم آرژانتین دلچسب نبود
پیروزی آرژانتین مقابل شیلی نیز بسیار دشوار بود و به لطف پنالتی مسی به دست آمد. پس از بازی، انتقادهای شدیدی از نحوه بازی شاگردان بائوسا شد و حتی برخی از کارشناسان فوتبال آرژانتین، استراتژی بائوسا را شبیه مورینیو دانستند. شیلی در نیمه دوم بازی بسیار برتری را ارائه داد. اگر ضربه ایستگاهی الکسیس سانچز به جای تیر به تور می رسید یا اگر داور گل سالم خوزه فوئنسالیدا را مردود اعلام نمی کرد و یا یکی از موقعیت های گل پُر شمار «لاروخا» درون دروازه سرخیو رومرو قرار می گرفت، اکنون اوضاع برای بائوسا و یارانش بدتر بود. سرخیو آگوئرو در این بازی عملکرد خوبی در خط حمله نداشت و جای خالی یک بازیکن پا به توپ همچون پائولو دیبالا احساس می شد.
شاید بائوسا به این نتیجه رسید که آگوئرو و هیگوایین مشابه یکدیگر هستند و هر دو بازیکن صرفاً به محوطه جریمه تعلق دارند. به همین دلیل در بازی بعد مقابل بولیوی و حتی در غیاب مسی و هیگوایین، ترجیح داد تا آگوئرو را روی نیمکت بگذارد چون از عملکرد او رضایت نداشت. البته لوکاس پراتو هم نمایش خوبی را در لاپاز ارائه نداد. عملاً در بازی با شیلی، لیونل مسی بار حملات تیمش را بر دوش کشید و بارها تا خط هافبک آرژانتین عقب رفت تا جای خالی بازیکنان پا به توپ را پر کند.
تا چند ماه دیگر، آلبی سلسته باید بدون مسی یک بازی دشوار را در مونته ویدئو مقابل اروگوئه برگزار نموده و همچنان کابوس عدم صعود به جام جهانی، تیم ملی آرژانتین و همه ستارگانش را تهدید می کند.
