مرحله گروهی جام کنفدراسیون ها ۲۰۱۷ با شگفتی های چندانی همراه نبود و همان طور که انتظار می رفت، چهار تیم پرتغال، مکزیک، آلمان و شیلی از گروه های دو گانه صعود کردند. شاید بتوان بزرگ ترین اتفاق مرحله گروهی را حذف تیم ملی روسیه به عنوان میزبان تورنمنت و همچنین اجرای سیستم کمک داور ویدئویی دانست.
گروه اول
روسیه
فوتبال روسیه نیاز به یک تحول جدی دارد و شاید میزبانی جام جهانی ۲۰۱۸ بهترین فرصت برای توجه بیشتر به تیم ملی فوتبال این کشور باشد. روسیه در شرایطی پا به جام کنفدراسیون ها گذاشت که در پایین ترین رتبه تاریخ فوتبال خود در رنکینگ فیفا (رتبه ۶۳) قرار دارد. روسیه در بازی نخست یک پیروزی نه چندان دشوار را مقابل نیوزیلند به دست آورد اما از ابتدا هم پیش بینی می شد که روس ها مقابل پرتغال و مکزیک به مشکل بخورند. در بازی دوم مقابل پرتغال، گل زود هنگام کریستیانو رونالدو با ضربه سر، همه برنامه های شاگردان استانیسلاو چرچسوف را به هم ریخت و حملات سراسیمه میزبان در نیمه دوم نیز بی حاصل بود.
اوج ناکامی روسیه را باید در نبرد رو در رو با مکزیک دانست که یک بازی حیاتی برای هر دو تیم بود. روسیه شروع خوبی در این بازی داشت و پس از گل اول، حتی می توانست گل های بعدی را نیز درون دروازه مکزیک قرار دهد. البته اشتباهات فردی به ویژه خروج بد ایگور آکینفیف در صحنه گل هیروینگ لوزانو، کارت قرمز یوری ژیرکوف و دو گل غافل گیر کننده مکزیکی ها همچون آب سردی بود بر پیکر روس ها و اثبات این موضوع که هنوز تیم میزبان جام جهانی، راه طولانی در پیش دارد. روسیه از استاندارد لازم برای رقابت با تیم های بزرگ برخوردار نیست و باید تجربه اندوزی نماید.
فدراسیون فوتبال روسیه به استانیسلاو چرچسوف اعتماد کرده و او نیز دست به جوان گرایی زده است. ۱۶ بازیکن تیم روسیه کمتر از ۲۳ ساله بوده و زیر ۲۰ بازی ملی دارند. به جز ایگو آکینفیف و یوری ژیرکوف، بازیکن مسن در ترکیب روسیه حضور نداشت. چرچسوف طی این ۳ بازی اقدام به ایجاد تغییر در سیستم و ترکیب اصلی کرد ولی نتایج چندان مطلوبی نگرفت. کارشناس های فوتبال روسیه معتقدند که اگر چه دنیس گلوشاکوف یک هافبک تدافعی خوب است، ولی یک بازیکن تراز اول نبوده و باید این تیم حول الکساندر گولووین ساخته شود.
مکزیک
مکزیک را باید تیم کامبک ها در این تورنمنت دانست. قهرمان کونکاکاف در هر سه بازی، نتیجه باخت را تبدیل به تساوی یا پیروزی کرد. گل هکتور مورنو در واپسین ثانیه ها مقابل پرتغال باعث شد تا مکزیک از شکست بگریزد. پس از آن نیز آزتک ها باخت ۱-۰ مقابل نیوزیلند و روسیه را با برتری ۲-۱ عوض کردند. هیروینگ لوزانو در نخستین حضور خویش در ترکیب اصلی مکزیک در جام کنفدراسیون ها، گل حیاتی «ال تری» را مقابل روسیه زد و منجر به صعود مکزیک شد. در بازی با نیوزیلند نیز خاویر آکینو تفاوت ها را رقم زد و هر دو گل مکزیک را ساخت. نقش جاناتان دوس سانتوس در خط هافبک مکزیک، فوق العاده بوده و از وجود چهره های ارزشمندی همچون کارلوس ولا، چیچاریتو، رائول خیمنز و آندرس گواردادو بهره می برد. خوان کارلوس اوسوریو سرمربی «ال تری» گاهی از سیستم ۳-۳-۴ و گاهی نیز ۳-۴-۳ استفاده می کند. او از آن دسته مربیانی محسوب می شود که عادت به ایجاد تغییرات فراوان در ترکیب اصلی و یا سیستم بازی تیمش دارد. بدون شک، مکزیک یک حریف آسان برای آلمان نخواهد بود.
پرتغال
هنوز یک سال از قهرمانی حماسی پرتغالی ها در یورو ۲۰۱۶ نمی گذرد که آنها برای یک قهرمانی دیگر آماده می شوند. با توجه به جوان گرایی مفرط تیم ملی آلمان در این تورنمنت، به نظر می رسد که پرتغال جدی ترین مدعی قهرمانی (حداقل روی کاغذ) باشد. فرناندوس سانتوس تقریباً با تمام قوا به روسیه آمده و کریستیانو رونالدو را نیز در اوج دوران آمادگی و افتخار، به همراه دارد. پس از تساوی ۲-۲ پرتغال در بازی نخست مقابل مکزیک و سپس پیروزی خفیف و دشوار ۱-۰ مقابل روسیه، انتقادهای زیادی نسبت به یاران رونالدو صورت گرفت. بسیاری از منتقدین، نحوه بازی پرتغال را مورد نقد قرار داده و حتی برخی از آنها، این نمایش ها را در شأن تیم قهرمان اروپا ندانستند.
پس از دریافت گل در واپسین ثانیه های مسابقه با مکزیک، روحیه پرتغالی ها بسیار پایین بود ولی گل کریستیانو رونالدو با ضربه سر در اوایل دیدار با روسیه، امید را به اردوی آنها باز گردانید. البته روسیه بد شانس بود و فرصت های زیادی را از دست داد تا هر ۳ امتیاز به پرتغال برسد. بازی آخر پرتغال چندان دشوار نبود و قهرمان اروپا با ۴ گل از سد نیوزیلند گذشت. حضور آندره سیلوا خرید جدید میلان در خط حمله پرتغال به عنوان زوج کریستیانو رونالدو و همچنین استفاده از برونو آلوز کنار په په در قلب خط دفاعی، از نکات بارز تیم ملی پرتغال در جام کنفدراسیون ها است.
حضور برناردو سیلوا به عنوان بازیساز، باعث شده تا رونالدو به خوبی تغذیه شود هر چند که مصدومیت اخیر او، موجب نگرانی سرمربی تیم ملی پرتغال گردید. پرتغال در بازی سوم گروهی و در اوج انتقادات توانست ضمن ارائه یک بازی روان و هجومی، برد قاطعانه ای را مقابل نیوزیلند جشن بگیرد. فراموش نکنید که پرتغال در مرحله گروهی یورو ۲۰۱۶ نیز نتایج جالبی نگرفت و بازی های خوبی را از شاگردان فرناندو سانتوس شاهد نبودیم ولی اوج گیری آنها از مرحله حذفی شروع شد. رقابت بین پرتغال و شیلی در مرحله نیمه نهایی را باید جدال بین دو ستاره شماره ۷، یعنی کریستیانو رونالدو و الکسیس سانچز دانست. جدالی که حدس نام تیم پیروز، بسیار دشوار خواهد بود.
گروه دوم
آلمان
جدی ترین مدعی حاضر در این گروه، تیم ملی آلمان به عنوان قهرمانی جام جهانی ۲۰۱۴ بود. یواخیم لوو عملاً با تیم دوم آلمان شامل بسیاری از جوانان مستعد فوتبال این کشور، پا به جام کنفدراسیون ها گذاشت و به ستاره های بزرگی همچون مانوئل نویر، متس هوملس، جروم بواتنگ، تونی کروس، سامی خدیرا، توماس مولر، مسوت اوزیل، ماریو گومز و … استراحت داد. در عوض، یوگی لوو به استعدادهای جوان تر فوتبال آلمان همچون کرم دمیربای، ساندرو واگنر، لارس اشتیندل و ماروین پلاتنهارت فرصت بازی برای مانشافت را اهدا کرد. سرمربی تیم ملی آلمان نشان داد که اولویت نخست وی پس از ناکامی در یورو ۲۰۱۶، ایجاد جوان گرایی و تحول در این تیم بوده و این تورنمنت را بهترین فرصت برای آزمون نسل جدید فوتبال آلمان می داند.
اگر چه تیم ملی آلمان به عنوان صدرنشین گروه به مرحله نیمه نهایی جام کنفدراسیون ها صعود کرد و جوان گرایی لوو مورد توجه کارشناس ها قرار گرفت، ولی ایرادهای فنی زیادی طی سه بازی اخیر این تیم در روسیه مشاهده شد. آلمان در نیمه اول مسابقه با کامرون، یک تیم خیلی قَدَر نشان نمی داد و توپ را به کُندی به گردش در می آورد. اکثریت بازی آلمان در میانه زمین متمرکز بود و این تیم از برتری خود در جناحین زمین به نحو احسن استفاده نکرد. پس از صحنه جنجالی مربوط به اخراج بازیکن کامرون در نیمه دوم، جریان بازی تغییر کرده و برتری عمده آلمان از این زمان به بعد شروع شد. خط هافبک آلمان به ویژه امره چان مقابل تیم ده نفره کامرون، برتری محسوسی داشت. نخستین گل ملی کرم دمیربای و نمایش عالی او در میانه میدان، نوید روزهای درخشانی را برای این بازیکن ترک تبار تیم هوفنهایم می دهد. تیمو ورنر نیز ششمین گل خود طی ۵ بازی اخیر باشگاهی و ملی را به ثمر رساند. ورنر علی رغم جوانی، عملکرد امیدوار کننده تری نسبت به دو مهاجم با تجربه تر آلمان یعنی ساندرو واگنر و لارس اشتیندل داشته است.
نقطه ضعف عمده آلمان طی ۳ بازی اخیر در جام کنفدراسیون ها، به خط دفاعی مربوط می شود. یواخیم لوو به سیستم دفاعی ۳ نفره روی آورده ولی تیمش در هر سه بازی گل خورده است. دریافت ۴ گل در این ۳ بازی، اتفاق خوبی برای خط دفاعی آلمان نیست. مارک آندره تراستگن در هر دو گل دریافتی آلمان در بازی مقابل شیلی و کامرون مقصر بود و در این تورنمنت، شکودران موستافی نیز مدافع پُر اشتباهی نشان داده است. یکی دیگر از نکات بارز پیرامون تیم ملی آلمان، درخشش لئون گورتزگا در خط هافبک و یاسوا کیمیش در جناح راست است. کیمیش بارها از راست و پلاتنهارت از چپ نفوذ می کنند و شاید یوگی لوو می خواست با سپردن بازوبند کاپیتانی به کیمیش در دقایق پایانی دیدار با کامرون، یک اعتبار بزرگ به شخصیت وی بدهد.
کامرون
کامرون یک تیم متحول شده است که با هوگو بروس بلژیکی پا به این تورنمنت گذاشت. شیرهای رام نشدنی هنوز هم پس از خداحافظی ساموئل اتوئو در سال ۲۰۱۴، مشکلات زیادی را در خط حمله خود احساس می کنند. کامرون در این تورنمنت، موقعیت های گل زیادی را خلق می کرد ولی مشکل اساسی این تیم، عدم وجود یک تمام کننده حرفه ای بود. وینسنت ابوبکر مهاجم بشیکتاش نیز انتظارات را بر آورده ننموده و تنها یک گل را برای کامرون به ثمر رساند. کریستین باسوگوگ تنها بازیکن خطرناک کامرون در خط حمله محسوب می شد که بارها با تکیه بر مهارت پا به توپ و حرکات خود از سمت راست به ویژه در نیمه اول، دروازه آلمان را تهدید کرد. کامرون هنگامی از این جام حذف شد که مقابل استرالیا به پیروزی نرسید.
شیلی
شیلی دارنده دو عنوان قهرمانی کوپا آمریکا در سال های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ بوده و با وجود ستاره های تراز اول مانند الکسیس سانچز و آرتور ویدال، انتظارات از این تیم بسیار بالا است. «لا روخا» در بازی مقابل استرالیا قادر به حفظ توپ نبود و علاوه بر ارائه یک بازی فوق خشن به ویژه در یک سوم زمین حریف، به نظر می رسد که حتی ساختار خط دفاعی تیم ملی شیلی نیز از حد مطلوب دور باشد. شیلی در بازی نخست مقابل کامرون، پس از ورود الکسیس سانچز به عنوان یار تعویضی به زمین، به دو گل دست یافت و همان یک برد منجر به صعود شاگردان خوان آنتونیو پیتزی شد.
اگر چه تساوی مقابل آلمان نتیجه بدی نیست اما توقف ۱-۱ شیلی مقابل کانگوروها را نمی توان توجیه کرد. الکسیس سانچز با گلزنی مقابل آلمان، حائز رکورد بهترین گلزن تاریخ تیم ملی شیلی با ۳۸ گل شد. مشکل اصلی شیلی، تمام کنندگی در خط حمله بوده و با توجه به تمایل بیشتر الکسیس سانچز به کناره های زمین، این مشکل همچنان در لاروخا به چشم می خورد. شیلی در بازی مقابل استرالیا حداقل ۲ یا ۳ موقعیت گل را از دست داد و در ادامه بازی پس از دریافت گل، تنها برای کسب یک تساوی تقلا کرد. یکی از ویژگی های تیم ملی شیلی طی دو سال اخیر، اوج گیری در مراحل حذفی تورنمنت است و حال باید دید که آیا قهرمان آمریکای لاتین در مرحله نیمه نهایی مقابل پرتغال، قادر به پیروزی خواهد بود یا خیر؟
استرالیا
اگر چه تیم ملی استرالیا بازگشت زود هنگامی به خانه داشت ولی کانگوروها نمایش قابل قبولی را ارائه دادند. اوج هنر استرالیا در بازی نخست با آلمان بود که قهرمان آسیا ۲ گل به حریف زد و موی دماغ حریف شد. استرالیا در بازی دوم مقابل کامرون مشکلات دفاعی زیادی داشت ولی خط هافبک این تیم پیشرفت کرد. خط دفاعی استرالیا در بازی سوم مقابل شیلی از شکل خوبی برخوردار بود و ارتباط بین خط دفاعی مطمئن کانگوروها با بخش تهاجمی آنها به طور مطلوبی برقرار شد. اگر شاگردان آنگه پوستسوغلو اشتباهات خود در هنگام مالکیت توپ را کاهش داده و انرژی را به خط هافبک بیافزایند، چه بسا حرف های بیشتری برای گفتن داشته و صعود خود را به جام جهانی ۲۰۱۸ قطعی کنند. سیستم ۱-۴-۲-۳ تیم ملی استرالیا در جام کنفدراسیون ها، امیدوار کننده نشان داد.
