واکنش منتقدان به فیلم The French Dispatch – گزارش فرانسوی

سیرشا رونان، فرانسیس مک‌دورمند، بیل مری، تیلدا سوئینتن، تیموتی شالامی، بنیسیو دل تورو، جفری رایت، لئا سیدو، الیزابت ماس، ویلم دفو، کریستف والتس، اوون ویلسون و آدرین برودی تنها برخی از بازیگرهای فیلم The French Dispatch هستند؛ دهمین فیلم بلند کارگردانی‌شده توسط وس اندرسون که اکنون آن را یکی از شانس‌های اصلی نخل طلا جشنواره کن 2021 می‌دانند. بالاخره این اثری است که پس از به اتمام رسیدن نخستین اکران در کن، بینندگان حاضر در سالن حدودا ۹ دقیقه آن را ایستاده تشویق کردند. بازیگرها هم آن‌چنان از جای خود بلند نشدند تا فرد ایستاده موقع بلند شدن صدای تشویق، فقط خود وس اندرسون باشد.

این کارگردان صاحب‌سبک آمریکایی همواره در آثار خود اهمیت بسیار زیادی به تنظیم جای تک‌تک عناصر حاضر در قاب داده است و حالا هم منتقدها به‌شدت طراحی صحنه و طراحی لباس فیلم The French Dispatch را ستایش کرده‌اند. کارگردانی اثر هم یکی از جنبه‌های ستایش‌شده‌ی فیلم گزارش فرانسوی در نقدهای مختلف است. این وسط در عین آن که برخی از بازیگرهای معروف نقش بسیار کوتاهی در فیلم The French Dispatch دارند، کم‌وبیش هر منتقد مقداری به تحسین یکی از آن‌ها پرداخت. با همه‌ی این‌ها اصلا نباید فراموش کرد که فیلم The French Dispatch اندرسون اکنون تعداد بسیار کمی از نقدها را دارد و مثلا درصد رضایت راتن تومیتوز آن براساس نظرات ۲۳ منتقد شکل گرفته است. درحالی‌که این عدد با اکران عمومی فیلم حداقل به نزدیکی ۲۵۰ نقد متفاوت می‌رسد. پس میانگین نمرات منتقدها در متاکریتیک و درصد رضایت منتقدها در راتن تومیتوز قطعا می‌تواند طی ماه‌های آتی تغییرات جدی را پذیرا باشد.

فیلم The French Dispatch با بودجه‌ی حدودا ۲۵ میلیون دلاری ساخته شده است و در تاریخ ۲۲ اکتبر (۳۰ مهر) اکران خود در آمریکا را آغاز می‌کند. براساس بررسی‌های منتشرشده تا به امروز به نظر می‌رسد که جنبه‌های داستانی فیلم، بیشترین بحث را بین منتقدها به وجود آورده‌اند و برخلاف تصویرسازی‌های اثر که ظاهرا همه آن‌ها را به باد ستایش می‌گیرند، واکنش‌های ضد و نقیضی به فیلم‌نامه و پیچیدگی بخش‌هایی از آن نشان داده شده‌اند. راستی فراموش نکنید که میانگین امتیازات فیلم The French Dispatch در متاکریتیک تا لحظه‌ی نوشته شدن این مقاله تنها براساس ۱۲ نقد به‌دست آمده است. گزارش فرانسوی یک فیلم آنتولوژی است که عملا ۳ قصه را روایت می‌کند:

به‌عنوان نامه‌ای عاشقانه به ژورنالیست‌ها، فیلم The French Dispatch در دهه‌ی ۶۰ میلادی و یک شهر خیالی فرانسوی جلو می‌رود و شعبه‌ای از یک روزنامه‌ی آمریکایی را به تصویر می‌کشد؛ شعبه‌ای که باید با جمع‌آوری داستان‌های جالب، مقالات بخش گزارش فرانسوی روزنامه را آماده کند. نویسندگان مختلف حاضر در این شعبه هم به‌دنبال قصه‌های جالب واقعی می‌گردند و مخاطب در اصل سه ماجرای کشف‌شده و نوشته‌شده توسط آن‌ها برای گزارش فرانسوی را به تماشا می‌نشیند.

در ادامه می‌توانید خلاصه‌ی بررسی‌های برخی از منتقدها و رسانه‌ها از فیلم The French Dispatch را مطالعه کنید.

پیتر دبروج | ورایتی

۱۰۰ از ۱۰۰ (برداشت متاکریتیک از متن نقد)

در گذشته این کارگردان متهم به ارائه‌ی فیلم‌های بیش از حد مصنوعی و عروسک‌مانند شده است. با اینکه او در گزارش فرانسوی هم سراغ استفاده‌ی مجدد از برخی از حقه‌های خود همچون بازی با نسبت تصویر، قرار دادن شخصیت‌ها در مرکز تصاویر متقارن یا نمایش ناگهانی ساختمان بزرگ یا یک حرکت خطی دوربین می‌رود، این‌جا همه‌ی کارهای گفته‌شده احساس دیگری دارند. گویا همیشه می‌دانیم که در ورای این قاب‌های دقیق و پرجزئیات، یک جهان زنده قرار گرفته است.

رابی کالین | تلگراف

۱۰۰ از ۱۰۰ (۵ ستاره از ۵ ستاره)

فیلم گزارش فرانسوی وس اندرسون این احساس را به تماشاگر می‌دهد که با قرار گرفتن ۴ فیلم در یک فیلم ساخته شده است. تازه همین فیلم به اندازه‌ی نیاز ۶ فیلم دیگر هم ایده دارد.

جسیکا کیانگ | The Playlist

۹۱ از ۱۰۰ (نمره‌ی -A)

اثری آفریده‌شده با هوش و استعداد بی‌نظیر وس اندرسون. گاهی سطح بسیار بالای جزئیات متحرک، جزئیات ثابت، جزئیات تصویری و جزئیات متنی فیلم انقدر زیاد می‌شود که به‌تنهایی فک شما را روی زمین می‌اندازند.

دیوید کتز | فیلم استیج

۸۳ از ۱۰۰ (نمره‌ی +B)

یک فیلم عجیب‌وغریب که به شکل ناگهانی به سمت مخاطب هجوم می‌آورد. گزارش فرانسوی احتمالا به اندازه‌ی آثار برتر اندرسون مخاطب را به‌صورت اساسی از درون حرکت نمی‌دهد و آن‌قدرها احساس‌برانگیز نیست. اما تکنیک ساخت فیلم‌های نوآر-گونه‌ی او با جزئیات بسیار بسیار زیاد را به سطح تازه‌ای می‌رساند.

پیتر برادشاو | گاردین

۸۰ از ۱۰۰ (۴ ستاره از ۵ ستاره)

گزارش فرانسوی بسیار خنده‌دار است. همین حالا آن را از دکه‌ی روزنامه‌فروشی خریدم! این فیلم شاید نشان‌دهنده‌ی نقطه‌ی اوج توانایی وس اندرسون نباشد، اما دستاوردهای اثر جدید او در ارائه‌ی لذت‌های خالص لحظه‌ای به مخاطب را نمی‌توان انکار کرد. به خاطر همین خنده‌ها، فیلم The French Dispatch لذت‌بخش و درمان‌کننده است.

پت براون | اسلنت

۷۵ از ۱۰۰ (۳ ستاره از ۴ ستاره)

این فیلم وس اندرسون غالبا حکم انجام یک آزمایش شگفت‌انگیز و حیرت‌آور در خلق خطوط داستانی پیچیده و ترکیب‌بندی تصاویر را دارد.

ریچارد لاوسون | ونیتی فیر

۵۵ از ۱۰۰ (برداشت متاکریتیک از متن نقد)

این فیلم که همچون یکی از شماره‌های مجلاتی همچون New Yorker قسمت‌بندی شده است، پرشده از هرج‌ومرج به نظر می‌رسد. گزارش فرانسوی به شکل زیبایی پرجزئیات است. اما به سختی می‌توان آن را لمس و احساس کرد. جهان‌های پرجزئيات قبلی خلق‌شده توسط وس اندرسون ما را به قرارگیری در گوشه‌های گرم‌ونرم و دنج خود دعوت می‌کردند. ولی گزارش فرانسوی ظاهرا مغرورانه ما را با صدای آزاردهنده فرا می‌خواند و محتوا را از دور به سمت مخاطب فوت می‌کند؛ بدون آن که اهیمیتی بدهد که آیا درنهایت اصلا ما فیلم را دریافت کردیم یا نه.

اندرسون که دیگر در پاریس زندگی می‌کند، احتمالا یک متن دلربا برای کشور انتخاب‌شده توسط خود نوشت. اما انقدر این کار را سطحی انجام داده است که انگار بیشتر آن کشور را به سخره می‌گیرد.

نیکلاس بل | IONCINEMA

۴۰ از ۱۰۰ (۲ ستاره از ۵ ستاره)

جایی در مسیر طراحی فیلم The French Dispatch، زیبایی‌شناسی وس اندرسون بسیار قابل پیش‌بینی شد. تازه این فیلم انسانیت و یکدلی را می‌کشد. درحالی‌که گاهی توجه به احساسات انسانی در یک اثر سینمایی می‌تواند شکاف‌های حاضر بین ادعاهای آن را پر کند.

مجددا باید به یاد داشته باشیم که میانگین امتیازات فیلم گزارش فرانسوی در متاکریتیک براساس ۱۲ نقد منتشرشده تا زمان نگارش این مقاله و درصد رضایت منتقدها از فیلم گزارش فرانسوی در راتن تومیتوز براساس ۲۳ نقد منتشرشده تا زمان نگارش این مقاله محاسبه شده‌اند. طبیعی است که با انتشار هر نقد جدید، میانگین متاکریتیک و درصد راتن تومیتوز می‌توانند دستخوش تغییر شوند. اگر می‌خواهید بیشتر در جریان چگونگی محاسبه‌ی میانگین نمرات منتقدها توسط متاکریتیک و درصد رضایت منتقدها در راتن تومیتوز قرار بگیرید.