والرین و شهر هزار سیاره (Valerian and the City of a Thousand Planets) فیلمی اکشن، ماجرایی و علمی-تخیلی به کارگردانی لوک بسون فرانسوی و با بازی ستارگانی چون کارا دلوین، دین دیهان، کلایو اوئن و ریحانا است. این فیلم که از تاریخ ۳۰ تیرماه امسال در سینماهای جهان اکران شده، امتیاز ۵۱ را از بین ۴۱ نقد فیلم که در سایت متاکریتیک در مورد آن نوشته شده، به دست آورده است. با توجه به این امتیاز می‌توان والرین را فیلمی متوسط دانست که پایین‌تر از انتظار منتقدین سینمادوست ظاهر شده است.
پیش از خواندن نظرات منتقدان برجسته درباره‌ی والرین و شهر هزار سیاره، بد نیست با داستان این فیلم آشنا شویم:
در قرن هجدهم، والرین (دین دیهان) و لورلین (کارا دلوین) تیمی از کاراگاهان ویژه را تشکیل می‌دهند که مأموریت دارند نظم را در قلمروهای انسانی برقرار کنند. به دستور وزیر دفاع، این دو برای انجام مأموریت به شهر شگفت‌انگیز آلفا – یک کلانشهر در حال توسعه که موجودات مختلف از سراسر جهان برای قرن‌ها در آن با یکدیگر همکاری کرده‌اند تا دانش، اطلاعات و فرهنگشان را با یکدیگر به اشتراک بگذارند- سفر می‌کنند. در مرکز شهر آلفا نیروی تاریکی وجود دارد که آرامش شهر هزارسیاره را تهدید می‌کند و والرین و لورلین باید فوراً این تهدید خطرناک را شناسایی و نه تنها از آلفا، که از آینده‌ی جهان محافظت کنند.
در ادامه برش‌هایی کوتاه از نقدهای منتقدین مطرح سینمایی درباره‌ی فیلم پرهزینه‌ی والرین را خواهیم خواند.
پیتر سابژینسکی | وبسایت راجر ایبرت
۱۰۰ از ۱۰۰
این فیلم پر از طنز، جذابیت، هیجان و تصاویر خاطره‌انگیزیست که باعث می‌شود اکثر بینندگان تلاش کنند از پلک زدن جلوگیری کنند تا هیچ‌کدام از لذت‌های بصری موجود در قاب‌های شلوغش را از دست ندهند.
بیلج ابیری | ویلج وویس
۸۰ از ۱۰۰
والرین چنان زیبا و غریب است که من هنوز مطمئن نیستم تماشایش یک خواب نبوده باشد.
خوزه سالیس | فیلم استیج
۷۵ از ۱۰۰
آیا قوانین خاصی برای ساخت یک فیلم حماسی فضایی وجود دارد؟ اگر چنین قوانینی وجود دارند، پس لوک بسون هرگز چیزی در مورد آن‌ها نشنیده است، چرا که در والرین و شهر هزار سیاره، او ژانر را وارونه می‌کند، خود را از شر آن خلاص می‌کند و یکی از فیلم‌های دیوانه‌کننده‌ی خوب امسال را ارائه می‌دهد.
استیو مک‌فارلین | اسلنت مگزین
۷۵ از ۱۰۰
تفاوت بین این فیلم و معاصرین به همان اندازه پرهزینه بودنش، بی‌تجربگی بازیگوشانه و کودکانه‌ی لوک بسون است.
دیوید ایرلیچ | ایندی وایر
۶۷ از ۱۰۰
۲۵ دقیقه‌ی اول فیلم باید به عنوان یک چیدمان در موزه‌ی لوور نصب شود و در چرخه‌ای بی‌انتها مدام پخش شود. تنها در آن صورت است که سیاره‌ی ما با صلح آشنا خواهد شد.
پیتر تراورس | رولینگ استون
۵۰ از ۱۰۰
این فیلم به زیبایی تمام فیلم‌هایی که تا به حال کارگردان فرانسوی‌اش ساخته و به پوچی توییت‌های ترامپ است.
جو مورگنسترن | وال استریت جورنال
۵۰ از ۱۰۰
به ندرت دیده شده که چنین ارابه‌ی درخشانی توسط چنین ستاره‌های کسالت‌باری کشیده شود.
کریس ناشاواتی | اینترتینمنت ویکلی
۴۲ از ۱۰۰
در طول ۳۰ دقیقه‌ی ابتدایی سرمست‌کننده‌ی فیلم، نمی‌توانستم بفهمم که آیا فیلمی که در حال تماشایش هستم یک فیلم فوق‌العاده‌ی دیوانه‌کننده است یا یک حماقت به تمام معنا. بعد هرچه داستان جلوتر رفت، همه چیز روشن‌تر شد: والرین یک فیلم آشفته‌ی حماسی است.
ریچارد روپر | شیکاگو سان‌تایمز
۳۸ از ۱۰۰
البته که تماشای جلوه‌های ویژه‌ی پرهزینه‌ی این فیلم گیراست (هر چند معمولاً جلوه‌های ویژه‌ی سه بعدی چیزی نیست که آنقدر اهمیت داشته باشد). و بله، بعضی اوقات والرین جهان عجیب و زیبایی خلق می‌کند. اما در نهایت هیچ‌کدام از این‌ها معنایی ندارند، چرا که فیلمنامه به شدت ضعیف است.
سورن اندرسن | سیاتل تایمز
۲۵ از ۱۰۰
بسون مطلقاً هیچ چیز جدیدی در سیاره‌های متعدد جهانی که خلق کرده، ارائه نمی‌دهد. این سفر ارزش رفتن را ندارد.
