کمی با خودت صادق باش، از همان لحظهای که پایت را از مدرسه به خانه گذاشته ای این گوشی موبایل را از درز و دورزهای(!) کوله پشتی درآورده‌ای و مشغول رد و بدل کردن پیام هستی! کمی هم به آنها حق بده، آنها که نمیدانند تو چه میکنی! کافیست همین صفحه بغلی را بخوانند تا حسابی بترسند که مبادا تو هم معتاد به اینترنت و موبایل و این چیزها شدهای! اینقدر هم نگو «دارم درباره تکالیف مدرسه می‌پرسم یا مشغول سرچ کردن موضوع تحقیق مدرسه هستم!» آخر مگر پایاننامه دکترای رشته چی‌چی‌لوژی(!) است که هر چه سرچ میکنی تمام نمیشود؟!!!
اگر دوست داری با خیال راحت تلگرام و فیس بوک و وایبر و واتس‌آپ و تانگو و لاین و ایمیل و غیره (نمی‌دانم تا زمان انتشار این مطلب چند نرم‌افزار ارتباطی دیگر مثل قارچ درمی‌آیند!!!) را چک کنی و به چندتای‌شان پاسخ دهی، یک عکس از «من و روز اول مدرسه … یهویی!» در اینستاگرم بگذاری و تازه مامان و بابا هم مدام غرغر نکنند، تنبلی نکن و این صفحه را تا ته سر بکش!
زمانی را برای خانواده اختصاص بده: یادتان باشد بعضی از ساعت‌ها، دور هم جمع شدن در خانواده اهمیت زیادی دارد، مثل وقت ناهار یا شام. یک قرارداد نانوشته میگوید، همه اعضای خانواده در این ساعات در کنار هم باشند، از اتفاقات روزمره بگویند یا برای روزهای آینده برنامهای بریزند. پس حتی اگر در حال چت کردن با یکی از بهترین دوستانت هم هستی، هنگام شام یا وقتی همه منتظرت هستند تا جمع خانواده کامل شود، به دوستت بگو که برای نیم ساعت الی چهل و پنج دقیقه کار داری! در این زمان کاملا همراه خانواده باش، مراقب باش که عجولانه شام خوردن یا عجولانه کاری را انجام دادن، آنها را حساس‌تر می کند. آن گوشی موبایل را هم چند دقیقه‌ای سایلنت کن. بگذار از مزه غذا هم یک چیزی بفهمی!
درس اولویت اول زندگی توست: اگر دوست داری خوب میتوانی از صبح تا شب با کامپیوتر و موبایلت سرگرم باشی اما وقتی پایان ترم، نمرههایت روی ناپلئون را سفید کرد، دیگر نه زمان از دست رفته برمیگردد و نه اعتماد خانواده. یادت باشد مهم‌ترین وظیفهات در حال حاضر درس خواندن است، چرا که آینده ات را، زحمات اکنونت می‌سازد.
مراقب دوستیهای مجازیات باش: محیط مجازی بهترین مکان برای این است که هر کس خود را آنگونه که دوست دارد معرفی کند، پس بدبینی نیست اگر بگویم، در این محیط کمی هم بیاعتماد باش. هر چیزی را باور نکن و تا آنجایی که امکانپذیر است با دوستان و اقوام و همکلاسیهایت در ارتباط باش. بهتر است تا آنجایی که میتوانی دوستیهایت را در این محیط مجازی آغاز نکنی.
مراقب حریم خصوصی‌تان باشید: اینکه دوست داری چه عکسی برای پروفایلت بگذاری به خودت مربوط است اما یادت باشد آدمهایی که تو را ندیده‌اند یا کمتر می‌شناسند براساس همین تصویر درباره‌ات فکر می‌کنند. ضمن اینکه اگر این تصویر را هوشمندانه انتخاب نکنی حریم شخصی‌ات تبدیل به حریم جمعی (!) میشود. قرار نیست به جای عکس خودت، عکس فلان مهمانی و فلان جمع را بگذاری.
دایره فعالیت‌های‌تان را گسترده کنید: خوب معلوم است وقتی که کار خاصی نداشته باشید خواه نا خواه وای فای موبایل‌تان را روشن می‌کنید و به سراغ کامپیوترتان می روید و سرتان را به گونه‌ای گرم می‌کنید، اگر اوقات بیکاریتان زیاد است و در درس‌های‌تان هم به مشکل برنمی‌خورید بد نیست به کارهایی بپردازید که کمی همت می‌طلبد و علاقه. به باشگاه ورزشی محل سر بزنید، یا به کلاس زبان بروید یا اینکه یک کلاس هنری را امتحان کنید. خلاصه اگر وقت اضافه دارید حیف نیست همه‌اش را پای موبایل و اینترنت به هدر بدهید!
گروه‌های فعال را در حالت بی‌صدا قرار دهید: پیام‌هایی که در گروه‌ها به اشتراک گذاشته میشود معمولا پیام‌هایی عمومی هستند که مخاطب خاص ندارند، پس از اینکه مدتی کوتاه از تشکیل گروه می‌گذرد پیام‌های اخلاقی، جوک‌ها، عکس‌ها و کلیپ‌های جالب بیشترین پیام‌های رد و بدل شده در گروه را به خود اختصاص می‌دهد که می‌توانید آنها را در اتوبوس، مترو یا در مواقعی که فراغت دارید بخوانید.
اگر قرار به ارتباط است یک نرم افزار کافیست: شما با تعدادی از دوستان‌تان در تلگرام ارتباط دارید، با همان‌ها کمی بیشتر یا کمتر در لاین هم مرتبطید، همین افراد شما را در اینستاگرام هم پیگیری می‌کنند و خلاصه یک ارتباط در چندین نرم‌افزار در شکل‌های مختلف گسترده شده. درست است که هر کدام از این نرم‌افزارها قابلیتی دارند که دیگری ندارد اما اگر اصل ماجرا، وجود ارتباط است خوب همان یکی هم کافیست، چه نیازیست که زمان زیادی را صرف چک کردن تمام این صفحات کنید.
این بازی‌ها هیچ دستاوردی برای‌تان ندارند: کلش‌آف‌کلنز برای‌تان آب و نان نمیشود! چند سال دیگر که همقطاران‌تان برای خودشان کسی شدند شما با جم های کلش آف کلنز نمی‌توانید یک مغازه باز کنید و کاسبی راه بیندازید ضمنا این امتیازات باعث نمیشود در کنکور رتبه بهتری کسب کنید. درست است که بازی، آن هم در موبایل اندروید لذت فزاینده ای دارد اما قبول کنید هدر دادن وقت، آن هم در این سالها که قرار است آینده تان را بسازید کاری بس عبث است.
در گوشی با مامان و بابا
وقتی فرزندتان دارد معتاد به موبایل میشود…
از راه که میرسد کیفش را به گوشه میاندازد و به اتاقش پناه میبرد، پس از چند دقیقه صدای آهنگ از اتاقش بلند میشود و او که حالا روی تخت دراز کشیده و در حال بازی کردن و چک کردن پیام‌های تمام نشدنی‌اش است، اصلا صدای شما را نمیشنود! حق دارید که نگران شوید اما به نظرتان کنترل کردن کیف و موبایل و کامپیوتر راه حل است؟ اگر شما هم یک نوجوان دارید که حسابی از شما فاصله گرفته است و با موبایل و کامیپوترش مانوس شده بد نیست این صفحه را مهمان ما باشید:
به کلاس کامپیوتر بروید و موبایل‌تان را هم کمی به روزتر کنید: اگر الان چشمانتان گرد شده و میخواهید مقاومت کنید خوب ایرادی ندارد، اما راستش را بخواهید یاد گرفتن کامپیوتر و استفاده از اینترنت آنقدر ساده و راحت است که دلم میخواهد تمام والدین خودشان به تنهایی بتوانند به اینترنت سر بزنند تا اینقدر از این محیط مجهول نترسند! تا وقتی شما ندانید اینترنت به جز ثبتنام یارانه و ثبتنام دانشگاه و کارهای اداری استفادههای مفید دیگری هم دارد، حق دارید که حسابی نگران شوید که مبادا فرزند نوجوانتان از راه بدر شود!!! کافیست سری به آموزشگاههای کامیپوتر بزنید و از آنها راهنمایی بخواهید تا شما را به کلاسهای آموزش اینترنت روانه کنند. ضمنا فراموش نکنید یاد گرفتن اینترنت سبب میشود دنیای شما و فرزندتان به هم نزدیکتر شود و به شما این توانایی را می‌دهد که از تلفن‌های همراه اندروید و نرم افزارهای جورواجورش استفاده کنید. تا زمانی که با این تکنولوژی نو رسیده آشنا نباشید چطور می‌توانید در این فضای مجازی دورادور مراقب فرزندتان باشید.
اعتماد به نفس فرزندتان را بالا ببرید: گاهی نوجوانان به دلیل ضعف اعتماد به نفس، نمی‌توانند با همسن و سال‌های‌شان ارتباط دوستی برقرار کنند، و در نتیجه تنهایی و انزوا سبب میشود به چت‌روم‌های مختلف پناه ببرند و به دنبال هم صحبت بگردند، حالا این چت روم می تواند در سایت های مختلف اینترنتی باشد می تواند در گروه‌های رنگارنگ تلگرام و وایبر و… باشد. اگر نوجوان شما اعتماد‌به‌نفس ضعیفی دارد، از مشاور مدرسه یا یک روانشناس خارج از سیستم آموزشگاهی کمک بگیرید. وقتی اعتماد به نفس نوجوانتان بالا برود خود به خود ارتباطات و فعالیت‌هایش وسیع‌تر میشود و کمتر وقتش صرف گروه‌گردی و وبگردی میشود.
فرزندتان را نسبت به سایت‌های غیراخلاقی آگاه کنید: حتما تاکنون به خوبی فهمیده‌اید که دیگر نمی‌توانید نوجوانتان را با محدودیت و اجبار کنترل کنید ضمن اینکه مگر میشود لحظه به لحظه او را چک کنید بنابراین باید راه درست را به او نشان دهید و کمی هم به او اعتماد کنید. نوجوان شما آنقدر بزرگ شده است که خودتان با او مستقیما صحبت کنید. به او بگویید که سایت‌های غیراخلاقی می‌توانند رفتارهای نامناسب اخلاقی و جنسی را از طریق فیلم و تصویر و پیام ترویج دهند، هم چنین امکان دارد افرادی به بهانه دوستیهای اینترنتی ارتباط‌شان را با شما نزدیک کنند و سپس در جهت سوءاستفاده اقتصادی به شما ضربه بزنند. از او بخواهید در تمامی این موارد عاقلانه رفتار کند و نسبت به اعتمادی که شما به او کرده اید متعهد باشد.
نشانه‌های اعتیاد به اینترنت را جدی بگیرید: اگر زیر چشم‌هایش گود افتاده است، صورتش خسته و تکیده است، وقتی همه خوابند او بیدار است و وقتی همه بیدارند او خواب است، هنگام درس خواندن تمرکز ندارد، بی‌حوصله شده و دلش میخواهد همیشه در اتاقش تنها باشد، پس باید جدیتر با مسئله روبرو شوید چرا که تمام این نشانهها علامت اعتیاد به اینترنت است. توصیه میشود به صورت منظم و با آهنگ آرامی ساعات استفاده از موبایل و اینترنت را محدود و محدودتر کنید. در صورتی که نوجوان در مقابل این محدودیت پرخاشگری میکند، به مشاور مراجعه کنید و اجازه ندهید عادت به اینترنت ساعات نشاط و فعالیت فرزندتان را تبدیل به کرختی و رخوت کند.
شیما نادری
wikiravan
