چگونه می‌توان از کرم چاله ها، به عنوان ابزاری جهت سفر در زمان و ورود به دنیاهای دیگر استفاده کرد؟ در اینجا چگونگی تبدیل یک کرم چاله به میانبر بین کهکشانی را بررسی خواهیم کرد!
همه‌ی ما، استفاده از یک میانبر را به پیمایش کل مسیر در سفرهای داخلی و یا خارجی ترجیح می‌دهیم. اما اگر موضوع مورد بحث ما، خارج از کره زمین باشد چطور؟ تصور کنید که با استفاده از یک میانبر، بتوانیم چندین سال نوری را در چند ثانیه‌ی کوتاه پیشمایش کنیم! البته این موضوع، تنها بر روی کاغذ صدق می‌کند؛ چرا که در واقعیت، کرم چاله ها را نمی‌توان به عنوان میانبرهای بین کهکشانی مورد استفاده قرار داد.
ابتدا لازم است که در مورد کرم چاله ها چند نکته را بدانیم، کرم چاله چیست؟ به چه علت از لحاظ تئوری، می‌توان کرم چاله ها را به عنوان ابزاری جهت سفرهای بین کهکشانی مورد استفاده قرار داد؟
فیزیکدان‌ها با مطالعه نظریه نسبیت عام، به وجود سیاهچاله ها پی بردند. مطالعات فیزیکدانان بر روی این نظریه، به وجود سفیدچاله ها (نقطه مقابل سیاهچاله) رسید. افق رویداد یک سیاهچاله، گوشه‌ای از فضا است که با ورود به آن، هیچ راهی برای خارج شدن از آن وجود نخواهد داشت. از سوی دیگر، افق رویداد یک سفیدچاله، گوشه‌ای از فضا را تعریف می‌کند که هیچ جسمی نمی‌تواند به آن وارد شود؛ در واقع اگر شما پیش‌تر به آن وارد شده باشید، سفیدچاله می‌تواند شما را به سمت بیرون پرتاب کند.
مفهوم کرم چاله ، با ترکیب سیاهچاله و سفیدچاله شکل گرفته است. در واقع دانشمندان بر این باورند که از لحاظ تئوری، تمامی سیاهچاله های موجود در جهان به یک سفیدچاله ختم می‌شوند. این دو قلو‌های کاملا مخالف، در صورت وجود، یکی از شگفتی‌های عالم به حساب خواهد آمد.
البته با وجود آنکه موجودیت سیاهچاله ها به اثبات رسیده است، هیچ مدرکی بر وجود قطعی سفیدچاله ها وجود ندارد! علاوه بر این‌ها، هیچ ایده‌ای برای نحوه ساخت آنان توسط دانشمندان ارائه نشده است. در واقع می‌توان گفت که راهی برای شکل‌گیری آنان نیست؛ حتی در صورت وجود، باز هم مسئله حفظ پایداری آنان نیز چالشی بزرگ خواهد بود.
اگر به طور اتفاقی متوجه وجود یک کرم چاله شده و تصمیم به مسافرت با آن گرفتید، لازم است این نکته را از یاد نبرید که در حال ورود به افق رویداد یک سیاهچاله هستید! مسیری بی بازگشت و بسیار ترسناک؛ چرا که به محض ورود به این سیاه چاله ، هیچ راهی برای خارج شدن از آن نخواهید داشت و ممکن است طی این رویداد، به علت گرانش فوق‌العاده شدید این سیاهچاله، محکوم به مرگ شوید.
با این حال، هنوز عده‌ای بر این باورند که ما می‌توانیم کرم چاله‌هایی را بسازیم که برای ما کار کنند. این سیستم تونلی، قادر است در سرتاسر کیهان ما را جا به جا کند و عملکردی مشابه با کرم چاله ها را ایفا نماید. حال سوالی که پیش می‌‌آید این است که: طرز ساخت کرم چاله چگونه است؟
برای جلوگیری از نابودی لحظه‌ای، توسط گرانش بالای سیاه چاله، لازم است که ورودی کرم چاله از قسمت خارجی افق رویداد این سیاهچاله باشد. علاوه بر این، شما به یک تونل مستحکم برای تحمل نیروی گرانش بسیار بالا و همچنین امکان مسافرات از طریق آن نیاز خواهید داشت.
چه چیزی آن را ممکن خواهد ساخت؟ استفاده از یک تونل که از موادی با جرم منفی ساخته شده باشد. البته تاکنون هیچ ماده‌ای در جهان، با جرم منفی کشف نشده است. اما اخیرا دانشمندان در واشنگتن، موفق به ساخت یک سیال با جرم منفی شده‌اند! بنابراین می‌توان انتظار داشت با اختراع چنین موادی، بتوانیم تونل مورد نیاز برای سفرهای بین کهکشانی را نیز بسازیم.
آیا در نهایت موفق به استفاده از کرم چاله ها می‌شویم؟
سوال دیگر اینکه آیا چنین کشفی، در اولویت ما قرار دارد؟ باید این نکته را در نظر داشته باشیم که امکان سفرهای بین کهکشانی، ممکن است ما را با حقیقت کیهان به شکل جدی‌تری آشنا سازد. برای مثال، ما می‌توانیم با کاوش در مرزهای خارجی کهکشان، به حیات بیگانه دست پیدا کرده و با هم نوعان خود ملاقات کنیم!
با این حال، ما نباید تمام امید خود برای سفر در کهکشان را به وجود کرم چاله ها وابسته کرده باشیم؛ چرا که حتی با پیشرفت غیر منتظره علم فیزیک و ساخت موادی با جرم منفی، باز هم ساختن چنین تونل‌هایی غیرممکن خواهد بود.
این تونل‌هایی فضایی خارق‌العاده، چندین قانون فیزیکی را زیر پا می‌گذارند. بسیاری از این قوانین در عمل به اثبات رسیده‌اند و زیر پا گذاشتن آنان امری غیرممکن است.
علاوه بر این‌ها، چندین پروژه‌ی دیگر نیز وجود دارند که به امکان سفر سریع‌تر در فضا را برای ما فراهم می‌کنند. آژانس فضایی ناسا ضمن همکاری با سایر مراکز تحقیقاتی، در حال مطالعه موتور جدیدی با نام EM Drive هستند. به کمک موتور بی نیاز از سوخت EM Drive، می‌توان سفرهای فضایی را با سرعت نور تجربه کرد! این موتور قادر است بدون نیاز به سوخت موشک، انرژی الکتریکی را به نیروی پرتابی تبدیل کرده و امکان سفر با سرعت‌های بسیار بالاتر را برای ما فراهم آورند. البته باید توجه داشت تا دست‌یابی کامل به این تکنولوژی، راه درازی در پیش خواهد بود.
پیشرانه‌های یونی، هم‌اکنون نیز در راکت‌های فضایی امروزی نیز کاربرد دارند. برای مثال، فضاپیمای دان (Dawn) آژانس فضایی ناسا و برخی دیگر از ماموریت‌های فضایی ژاپن و اروپا، از نیروی محرکه یونی برای سفرهای فضایی استفاده کرده‌اند.
به طور خلاصه می‌توان گفت برای سفرهای بین کهکشانی ، نیاز به روشی داریم که هیچ یک از قوانین قطعی فیزیک را زیر پا نگذاشته باشد. مطالعه و بررسی کرم چاله ها در نوع خود بسیار جالب هستند، اما باید به دنبال راهکارهایی منطقی‌تر برای سفرهای آینده باشیم.
گجت نیوز
