آموخته‌های یک گزارشگر فوتبال از گزارش مسابقات فیفا
“به قلم George Osborn از Eurogamer”
بواسطه ورزش‌های الکترونیک اکنون بسیاری از بازی‌های ویدئویی هم‌رده با ورزش‌های کلاسیک به رسمیت شناخته می‌شوند و FIFA یکی از ورزش‌های محبوب الکترونیک است که مسابقات فراوانی در سراسر جهان با محوریت آن برگزار می‌شود. در این مقاله ما می‌خواهیم یک داستان جالب را برای شما تعریف کنیم، از یک گزارشگر حقیقی فوتبال که کوچک‌ترین اطلاعاتی از بازی‌های ویدئویی نداشت اما توانست مسئولیت گزارشگری یک سری مسابقات الکترونیکی FIFA را بخوبی انجام دهد.
داستان از جایی شروع شد که سال گذشته “گری تاپ‌هوس” (Gary Taphouse) مفسر و گزارشگر ورزشی شبکه‌های Sky Sports و TalkSport که حتی یک کلمه هم در خصوص FIFA نشنیده بود، در دسامبر 2016 به اولین گزارشگر حرفه‌ای فوتبال در بریتانیا شد که بعد از رفتن به لتونی یک رقابت الکترونیکی بازی FIFA را گزارش کرد.
به گفته گری او زمانی حتی تفاوت یک بازی ورزشی با یک بازی اکشن را هم نمی‌دانست اما واقعا او چطور توانست که بخوبی یک بازی FIFA را گزارش کند؟ و تمامی این موضوعات چه اهمیتی برای افرادی دارد که به دنبال تصدیق علاقه خود به ورزش‌های الکترونیک هستند؟
در ادامه تمامی مواردی که می‌خوانید حاصل صحبت‌های نویسنده سایت Eurogamer با “گری تاپ‌هوس” است.
اولین باری که گری را شناختم و فهمیدم اوست که در تورنمنت فیفا کار می‌کند به مارس 2017 باز می‌گردد. من به برنامه‌ای در talkSPORT دعوت شده بودم تا در مورد تاریخ بازی‌های ویدیویی فوتبال و بازی‌های مدرنی که به ورزش الکترونیک تبدیل می‌شدند، صحبت کنم. پس از مختصر صحبتی با میزبان، تهیه‌کننده برنامه در حین پخش آگهی‌های بازرگانی به داخل استودیو قدم گذاشت تا بگوید وقت گری آزاد بوده و دوست دارد در طی ارتباطی مستقیم با برنامه در خصوص تجربه خود سخن بگوید. با وجود اینکه دقیقا سخنان او در خصوص تجربه‌اش را بخاطر نمی‌آورم (احتمالا به دلیل جبهه‌ای که در آن زمان بر علیه او گرفته بودم) ولی دو نکته را به‌یاد می‌آورم، این اولین تجربه او از ورزش‌های الکترونیک بوده و این تجربه احساسات او را برانگیخته بود.
همین موضوع باعث شد تا به عنوان یک گیمر کمی احساس غرور کنم. او در طی برنامه رادیویی اعلام کرد که حقیقتا اطلاعی در مورد سابقه ورزش الکترونیکی که قرار بود در آن حضور داشته باشد، نداشت و تا به حال نیز بازی FIFA را تجربه نکرده بود. من اول کمی نسبت به صداقت این ادعای او شک داشتم اما او زمانی که گفت فرزندان هفت و نُه ساله‌اش ورزش الکترونیک را بهتر از او می‌شناختند کاملا قانع شدم که او به معنای واقعی کلمه یک بیننده صفر کیلومتر بازی‌های ویدئویی بود!
او توضیح داد: «من هیچ نظری در مورد ابعاد این صنعت و ماهیت کلی آن نداشتم. من فقط آن را به نام بازی‌های کامپیوتری می‌شناختم و مشخصا می‌دانستم که برای خود صنف و صنعتی دارد ولی نمی‌دانستم که بازی‌های رقابتی برای خود دنیایی داشته و چنین مشهورند.»
اما چه شد که پای گری به گزارشگری بازی‌های ویدئویی باز شد؟ این اتفاق بدلیل یک رویداد مهم و ناگوار رقم خورد.
در 29 نوامبر سال 2016 تقریبا تمام اعضای تیم فوتبال چاپوکوئنزه برزیل در مسیر خود برای برگزاری فینال جام باشگاه‌های آمریکای لاتین و در طی سانحه هوایی جان خود را از دست دادند. این فاجعه که یادآور حوادث مونیخ بود، دنیای فوتبال را متحد نمود تا پولی جمع کرده و از خانواده‌های قربانیان و باشگاه چاپوکوئنزه حمایت کنند.
Game Show، شرکت لیتوانیایی حوزه ورزش الکترونیک هم در این برنامه سهیم بود. آنها در دسامبر 2016 مسابقات Strawberry Fields را برگزار نمودند و به منظور جمع‌آوری کمک‌های مالی برای قربانیان از طریق استریم توییچ، فیفا بازان والنسیا، اسپارک مسکو، شالکه و لژیا ورشو را در مقابل هم قرار دادند تا از طریق این رقابت چهارجانبه بازی FIFA بتوانند سهمی در کمک‌های مردمی داشته باشند.
نکته مهم این بود که Games Show پستی در فیسبوک قرار داد تا “گزارش بازی‌ها همانند مسابقات واقعی فوتبال” را به اطلاع طرفداران برساند. آنها وقتی از گری درخواست کردند تا به این مسابقات بپیوندد، عینا همین جمله را به او هم گفتند.
گری در مورد این پیشنهاد می‌گفت: «آنها برای این رقابت‌ها تصمیماتی گرفتند چون قرار بود در روسیه و لیتوانی و انگلستان پخش شود و آنها خواهان گزارشگر و مفسر فوتبال بودند تا گزارشگران ورزش‌های الکترونیک. آنها می‌خواستند برای رساندن مرزهای بین ورزش و ورزش الکترونیک به یکدیگر تلاش کنند. آنها کاملا انتظار بی‌اطلاعی مرا داشتند و من هم باعث نا امیدی آنها نشدم.»
به هرحال هرچقدر که اطلاعات گری از ورزش الکترونیک کم بود، از روزنامه نگاری مربوط به ورزش فوتبال اطلاع داشت. به محض پذیرش کار در این مسابقات، شروع به شناسایی فضای مربوط به آن کرد.
«تمام مراحل آماده‌سازی من شامل تحقیق در مورد ترکیب چهار تیم و درک دید آن تیم‌ها نسبت به ورزش الکترونیک میشد و چگونگی استخدام این افراد تا در مسابقات ورزش الکترونیک برای آنها به میدان روند.»
این مورد علی‌الخصوص هنگامی که مدیر ورزش‌های الکترونیک تیم والنسیا به تیم گزارشگری پیوست تا در مورد دیدگاه خودشان در این مقوله صحبت کند، بسیار بکار آمد.
گری در این مورد ادامه داد: “در هر صورت، هرچقدر که فاز ابتدایی تحقیقات همانند آماده‌سازی گزارش واقعی بود، نمی‌توانست جلوی این احساسم را بگیرد که گزارش بازی فیفا چقدر متفاوت از گزارش فوتبال واقعی می‌باشد. با اینکه من قدردان شباهت زیاد بازی فیفا و فوتبال هستم ولی عملکرد بازی با تیم‌های فوتبال فرق زیادی می‌کند. زیرا به جای اینکه یازده قسمت تاثیرگذار از تیمی به صورت موثر باهم کار کنند تا به گل برسند، در بازی فیفا یک بازیکن باید با یازده نفر همزمان تعامل داشته باشد.”
اما آیا در نظر گری این موضوع شیوه گزارش را تغییر می‌داد؟ او به من گفت: «هیچ تفاوتی وجود ندارد!» گزارش یک بازی فیفا که در مقابلش جریان دارد تفاوت‌های کمی با یک بازی زیبای فوتبال دارد. گری ادامه داد: «اونا واقعا تهییج میخواستن، اونا میخواستن صدای فریادها بلند بشه، میخواستن که تاثیر خودشون رو در پخش زنده بذارن و من اطمینان دادم که چنین خواهد شد.»
با اینکه روح گزارشگری یکسان باقی می‌ماند ولی گری باید خود را با تفاوت‌هایی سازگار می‌کرد. اول باید ارجاعاتی به بازیگران داخل بازی می‌کرد تا بتواند تغییرات استراتژی داخل بازی را توضیح دهد.
«تنها تفاوت (مابین گزارش فیفا و فوتبال) این بود که اجازه داشتم در مورد تغییرات تاکتیکی که گیمرها اعمال می‌کردند، صحبت کنم. بنابراین به گونه‌ای در مورد آنان صحبت می‌کردم که گویی بازیکنان واقعی هستند و از آن سو نام گیمری آنها را به زبان می‌آوردم،”
علاوه بر آن چیزهای کوچک دیگری هم وجود داشت که گری باید به آنها عادت می‌نمود. به عنوان مثال سرعت بازی و زمان اتمام آن در قیاس با بازی فوتبال واقعی بسیار سریع‌تر بود. همچنین تعجیل گیمرهای حرفه‌ای در رد کردن صحنه خوشحالی بعد از گل، زمان استراحت ارزشمند بعد از گل را از او می‌ربود. او همچنین از ترس ندیدن اسم پشت پیراهن هافبک تیم لژیا ورشو در داخل بازی، باید عادت به خواندن نامشان از نوشته بالای سر آنها می‌کرد.
با این وجود هیچکدام از این عوامل، تغییراتی بنیادین در گزارشگری وجود نمی‌آورد. درطول 7 ساعت پخش زنده اینترنتی، زمان‌هایی پیش می‌آمد که تیم گزارشگری اقدام به مصاحبه با گیمرها می‌نمودند تا تماشاچیان همچنان درگیر مسابقه بمانند و برای گری این به معنی استفاده از تحقیقات قبلی خود برای جهت دادن به مصاحبه با گیمرها بود.
او خاطرنشان کرد: «نمایندگان باشگاه از ته دل خواهان استفاده از تاکتیک‌های مورد استفاده مربی واقعی تیم بودند، زیرا آنها نماینده تیم خود بودند. بنابراین هرچیزی که در اختیار من بود، مربوط و مناسب می‌نمود. شکل تاکتیکی والنسیا و عکس‌العمل آنها در شرایط مشابه در لالیگا… همه اینها به اتفاقات درون بازی مرتبط بود.»
شباهت دیگر بین دنیای فوتبال و فیفا، خود را در ضرورت گزارشی پویا مابین “گری” و مجری برنامه آقای “مت اندرو” نمایان می‌کرد. گری با علاقه بسیار از مت تعریف کرده و ادعا می‌کرد که او همه اطلاعات ورزش الکترونیکی که ربطی به برنامه داشت در اختیارش قرار می‌داد. این موضوع رابطه مستحکمی بین آن دو بوجود آورده بود و گری برای کسب اطلاعات مربوط به ورزش‌های الکترونیک و غیره بر روی مت حساب باز کرده بود. بطور کلی گری تحت تاثیر بازخوردهایی ناشی از این رویداد قرار گرفت و از منظر رسانه‌های سنتی که به رقیبان جدید مربوط به ورزش‌های الکترونیک خود می‌نگریستند، این صنعت با سرعت زیادی به بلوغ می‌رسید.
«هیچ تصوری از تخصصی بودن این صنعت نداشتم و اصلا نمی‌توانستم تصور کنم که یک بازی ویدئویی بتواند مانند یک بازی فوتبال واقعی اینطور رقابتی و جذاب باشد.”
این یک تجربه فوق‌العاده برای گری بود و نشان داد که مرزهای بازی‌های ویدئویی در مقایسه با واقعیت بسیار نزدیک‌تر از قبل شده است. حضور بازی‌های ویدئویی در رقابت‌های نظیر بازی‌های آسیایی و احتمالا اضافه شدن آنها به رقابت‌های المپیک در آینده نشان می‌دهد که دیگر بازی‌ها یک صنعت بسیار جدی و رقابتی شده‌اند که می‌توانند کاملا ابعاد جدیدی را در حوزه تجارت الکترونیک و ورزش شکل دهند.
امیدواریم این مقاله برای شما جالب بوده باشد. خوشحال می‌شویم نظرات خود را برایمان به اشتراک بگذارید …
مترجم: صادق بستانی
پردیس گیم” btnsize=”small” bgcolor=”#c3c3c3″ txtcolor=”#222″ btnnewt=”1″]پردیس گیم[/btn]
