موفقیت بی‌حد سری بازی‌های The Witcher، این نام را در طول دهه گذشته حسابی مشهور کرده است. نامی که شاید اگر در حد و اندازه یک حماسه داستانی لهستانی باقی می‌ماند، با همه شایستگی‌هایش، هنوز هم در جهان شناخته شده و مشهور نبود. سری داستان های کوتاه و پس از آن سری حماسه ویچر، نوشته آندری ساپکوفسکی، مجموعه داستان‌هایی فانتزی با برخی درونمایه‌های علمی-تخبلی هستند. این سری از کتاب‌ها اما نامشان را در جهان با انتشار اولین نسخه از سری بازی‌های The Witcher که توسط استدیو تقریباً گمنام لهستانی آن زمان، یعنی CD Projekt Red توسعه پیدا کرده بود، بر سر زبان ها انداختند. نامی که پس از گذشت ۱۰ سال از عرضه اولین نسخه سری، حالا نمایانگر یکی از پرافتخار ترین، بزرگترین و بی‌نقص ترین بازی‌ها در طول نسل هشتم و حتی تاریخ است (با کمی بزرگنمایی که در مورد The Witcher جایز است!!). با این همه اما استدیو خوشنام این روزها، یعنی CD Projekt Red با انتشار سه نسخه از بازی و چند محتوای دانلودی، خداحافظی عظیم و باشکوهی را با شخصیت اصلی این سری بازی‌ها و حتی رمان ها، رقم زدند. خدافظی‌ زیبایی که طبق گفته سازندگان، نشان دهنده این است که تا مدتی طولانی، به دنیای غنی و بی پایان ویچر بازنخواهیم گشت. دنیایی غنی و بسیار پرداستان که قطعاً پتانسیلی بی نظیر برای روایت ماجراجویی‌های بیشتر دارد، چه ماجراجویی های گرگ سپید و چه دیگر شخصیت های معروف سری، اما این خداحافظی نشان دهنده دو موضوع است. اولین نکته عدم وجود نگرشی طمع کارانه در میان سازندگان سری را گوشزد می‌کند که قبل تر توسط سیاست‌های کاملاً مشتری مدارانه‌شان در ساخت و فروش بازی ثابت شده بود و دیگری نشان دهنده هوش و ذکاوت آن هاست. به نظر می‌رسد نسخه سوم سری به جایگاهی رسیده باشد که حتی با گذشت ۲ سال از انتشارش، هنوز هم به عنوان یک ایده‌آل تایپ یا مرجعی برای مقایسه دیگر عناوین نقل آفرینی شناخته می‌شود. به نوعی که با انتشار هر بازی جدیدی در این سبک، به سرعت آن را با ویچر مقایسه کرده و در حقیقت در مواقع بسیاری هم ناامید می‌شویم. رسیدن نسخه سوم به چنین جایگاهی نشان می‌دهد که بازی ضعف های بسیاری کمی داشته است. (هیچ عنوانی بدون ضعف نیست) در این زمان حساس، سازندگان ترجیح می‌دهند با ترک کردن سری، احتمال هرگونه شکست در نسخه‌های بعدی که بدون استراحت به سری ساخته شوند را از بین برده و جایگاه شاهکارشان را تا مدت زیادی حفظ کنند. چرا که انتظارات از این فرنچایز حالا بسیار بالاست و برآورده نکردن چنین انتظاراتی علاوه بر ناامیدی طرفدارن، به وجهه فرنچایز The Witcher و البته CD Projekt Red لطمه جبران ناپذیری وارد می‌کند. سازندگان به درستی چنین مهمی را درک کرده و با دور شدن از بازی‌های بزرگ مربوط به سری دست به ساخت بازی‌ کوچک اما پرطرفداری می‌زنند که نام سری The Witcher را زنده نگه داشته و از فراموش شدن آن جلوگیری کند. اما در مقابل حتی در صورت شکست هم لطمه‌ای به این نام و وجهه سازنده وارد نسازد و این موضوع نهایت هوشمندی سازندگان سری را می رساند.

و به همین دلیل است که در طی ماه های اخیر، شاهد عرضه شدن یک بازی آنلاینِ نوبتی و البته کارتی بر اساس سری The Witcher هستیم. بازی کارتی زیبایی که در مرحله بتا قرار دارد و هنوز به طور رسمی عرضه نشده. اما توفیق این بازی در همین مرحله، و ویژگی‌های منحصر به فرد و زیبایش که ترکیبی از احترام به مخاطب (که CDPR در آن شهره است) و ساخت یک بازی خوب است. ما را بر آن داشت که یک بررسی ساده از تجربه خود براساس نسخه بتای این بازی زیبا انجام دهیم. بررسی ساده‌ای که قصد بازگو کردن ویژگی‌های مثبت و منفی این بازی (در نسخه بتا) را دارد، اما به هیچ وجه یک نقد نیست.

Gwent: The Witcher Card Game

توضیح در رابطه با هویت این عنوان ساده است. Gwent یک بازی کارتی است که در دنیای کتاب‌های آندری ساپکوفسکی برای اول بار معرفی می‌شود. یک بازی کارتی که طبق معمول توسط عموزاده‌های دورف (Dwarf) ابداع شده و طی سالیان بسیار تغییرات زیادی را به خود دیده تا به شکل امروزی خودش برسد. اما CDPR که در دو نسخه قبلی هم، تمایل خودش به وجود داشتن مینی-گیم هایی لذت بخش را در دل بازی اصلی نشان داده بود، Gwent را برای اولین بار در سومین نسخه از سری ویچر، یعنی The Witcher 3: Wild Hunt به عنوان یک مینی گیم معرفی کرد. اما این مینی گیم بی نظیر، به حدی متعادل، زیبا و اعتیاد آور بود که با سرعتی سرسام اور طرفداران بسیاری برای خودش دست و پا کرد. قوانین بازی ساده بودند و از بازیکنان می‌خواستند تا با قرار دادن کارت‌هایی قدرتمندتر روی صفحه، جمع امتیاز کارت‌هایشان را از رقیب بیشتر کرده و برنده بازی شوند. در بازی اصلی چهار دسته وجود داشت که در بسته الحاقی Blood And Wine یکی دسته دیگر به کارت‌های Gwent اضافه شد. جمع کردن کارت‌ها و به دست آوردن آن ها طی مسابقات گوئنت در طول تجربه ویچر ۳ به یک اعتیاد غیرقابل ترک بدل می‌شد و بازی بازان را به ماجراجویی جدیدی دعوت می‌کرد. به طور دقیق تر باید گفت که گوئنت به سرعت خودش را به عنوان یکی از برترین فعالیت های جانبی دیده شده در دل یک بازی دیگر معرفی کرد و کم کم به هویت مستقلی رسید. تعادل عالی بازی در کنار قوانین ساده و تنوع کارت ها و دسته‌ها و البته استقبال ویژه طرفداران از این بازی کارتی، باعث شد که CDPR به فکر تبدیل کردن گوئنت به یک بازی مستقل بیافتد. بازی مستقلی که هرچند تفاوتی‌هایی با آن گوئنتی که در The Witcher 3 دیده بودیم دارد، اما هویتی یکسان را با بازی اصلی شریک است که غیرقابل انکار است.
حالا عنوان زیبای Gwent: The Witcher Card Game در مرحله Beta و آزمایشی به سر می‌برد و با به روزرسانی هایی پرتعداد در حال بهتر شدن است. اما فرایند بسیار سریع و رو به رشد این عنوان در کنار زیبایی و تعادل بی مثالش، باعث شده که در همین مرحله آزمایشی به بررسی و معرفی این بازی بپردازیم.

سازنده ها برای هرچه بهتر کردن بازی و البته ایجاد تعادلی بیشتر در یک بازی کارتی، پیچیده تر کردن آن و البته ایجاد راهی برای کسب درآمد از طریق بازی، قوانینی جدیدتر و البته زیباتر برای گوئنت در نظر گرفته‌اند. قوانینی که در ابتدا شاید برای کسانی که از The Witcher 3 به عنوان مستقل Gwent کوچ کرده‌اند بسیار دست و پا گیر باشد. اما خوش بختانه با کمی تمرین و گذراندن مراحل آموزشی کوتاه اما کارآمد بازی که در آن بازی‌باز توسط گرالت و سیری قوانین اصلی بازی را می‌آموزد. می توان به خوبی با گوئنت ارتباط برقرار کرد. در این مراحل آموزشی گرالت و سیری به طور کامل صداگذاری شده و با صداپیشه های اصلی و به یادماندنی از شما استقبال می‌کنند. مرحله آموزشی و البته کوتاه بازی، برخلاف دیگر عناوین کارتی بزرگی که این روزها کلی سر و صدا راه می‌اندازند. با قوانین پیچیده و دستورالعمل‌های اجباری بازی‌باز را گیج و وامانده در دنیای بزرگ کارت‌های متفاوت رها نمی‌کند. بلکه با زبانی طنز و البته بسیار آشنا برای طرفداران سری که پر است از نقل قول‌هایی از معلم گرالت، یعنی وزمیر، بازی‌باز را با قوانین ساده اما تاثیر گذار بازی آشنا می‌کند.

قوانین بازی بسیار ساده‌ و آسان هستند است. هر بازی‌باز باید از میان پنج دسته کارت (که به معرفی آن ها می پردازیم) یک دسته را انتخاب کرده و وارد میدان نبرد شود. هر بازی سه راند را شامل می‌شود که برنده باید در دو راند پیروز مبارزه باشد. پیروزی به این صورت محقق می‌شود که هرکارت در میدان نبرد، نشان دهنده میزانی از قدرت است. بازی بازها باید برای پیروزی، در میدان نبرد مجموع قدرت بیشتری در انتهای هر راند داشته باشند و با صف آرایی درست، نیروهایی قدرتمند تر و نه صرفاً پرتعدادتر، در میدان داشته باشند. این موضوع با وجود سه ردیف متفاوت در هر طرف میدان مبارزه کمی پیچیده تر می‌شود. در هر سمت از میدان، سه ردیف وجود دارد، ردیف ابتدایی نشان دهنده کارتهای شمشیرزن، دومی کماندار و سومی برای کارتهایی با قدرت زیاد و فواصل دور است. گرچه این با وجود تعداد زیاد کارت‌ها، چندان دقیق نیست. اما هر باید به یاد داشته باشید که ردیف ها و کارتهایی که در آن ها قرار می‌گیرند وقتی اهمیت پیدا می‌کنند که بعضی کارت ها فقط در یک ردیف حاضر می‌شوند و بعضی در تمام دریف ها، همچنین توانایی بعضی کارت ها فقط یک ردیف خاص را در بر می‌گیرد. به این ترتیب جایگذاری کارت ها در ردیفی درست، یکی از مهم ترین عوامل موفقیت است. در کنار این موضوع وجود داشتن سه نوع کارت کلی که خودشان به چند نوع دیگر تقسیم می‌شوند بازی را  پیچیده تر می‌کند. بازی سه دسته کارت طلایی، نقره‌ای و برنز را معرفی می‌کند. کارت های طلایی معمولاً نقش قهرمان را داشته و از قابلیت‌هایی پرقدرت در میدان مبارزه بهره می‌برند. این کارت‌ها همچنین به طور کامل در مقابل اثرات جانبی آب و هوا و یا ضربات و حملات دیگر کارت‌ها مقاوم هستند. نوع بعدی کارت های نقره‌ای و برنزی هستند که خود به دو دسته نیروها و کارت‌های مخصوص تقسیم می‌شوند. کارت های نیرو شامل سربازها، فرماندهان و نیروهایی هستند که در صفحه مبارزه حضور پیدا می‌کنند. این کارت ها هم اغلب توانایی هایی دارند، مانند ضربه زدن به دشمن، تله گذاری، ارتقا کارت‌های دیگر، فریب دادن دشمن، احیا کارت های سوخته و یا حتی خنثی کردن توانایی های کارت های دشمن، کارت های مخصوص اما در زمین بازی قرار نمی‌گیرند و فقط توانایی منحصر به فردی دارند که می تواند با استفاده درست جریان بازی را تغییر دهد. کارت های مخصوص از تغییر آب و هوا، که به طور مستقیم بر قدرت ها و توانایی های نیروهای حاضر در زمین حریف اثرگذار است، تا بخشیدن قدرت بیشتر و یا حتی سوزاندن کامل یک کارت را شامل می‌شوند. در رابطه با نقره‌ای یا بزنر بودن مسئله این است که کارت‌های نقره‌ای معمولاً قدرتمندتر هستند و توانایی های بهتری در مقابل کارت های برنزی دارند.

موضوع بعدی وجود یک کارت کاملاً خاص و منحصر به فرد در هر دسته است، کارت رهبر، کارتی طلایی است که توانایی خاص و البته بسیار قدرتمندی دارد، این کارت از همان ابتدا برای دشمن قابل رویت است و به هیچ عنوان یک نیروی مخفی و غافلگیر کننده به حساب نمی‌اید. اما توانایی این کارت‌ها در کنار اینکه خودشان در میدان نبرد حاضر می‌شوند، به قدری اثرگذار است که گاهی می تواند برنده یک مبارزه را به طور کامل تغییر دهد.
تنوع و گستره بسیار کارت‌ها، شرایطی را ایجاد می‌کند که در زمان تنظیم Deckهایتان، باید به دقت توانایی کارت ها و میزان قدرت‌شان را بسنجید. توانایی های بسیار زیاد و خلاقانه هرکارت در میدان نبرد، می تواند برای دشمن یک چالش بسیار عظیم باشد. به عنوان مثال تصور کنید حریف کارتی را در زمین قرار می‌دهد که با گذشت هر نوبت به قدرت خودش اضافه کرده و می تواند با گذشت ۵ نوبت، مجموع قدرت حریفتان را ۵ واحد افزایش دهد که در بازی حساسی مثل Gwent میزان قابل توجهی است. در این هنگام، شما در همان نوبت ابتدایی و درست قبل از قدرت گرفتن کارت حریف، با قرار دادن کارت نقره‌ای Cleaver که می تواند توانایی های کارت حریف را قفل کند، استراتژی حریف را به سادگی خنثی می‌کنید. این عمل در زمانی که حریف برایتان تله می‌گذارد صد برابر لذت بخش تر است. کارت‌های بازی انقدر توانایی ها و قدرت های منحصر به فرد دارند که گاهی برای بازی بازها به شدن گیج کننده می‌شوند. اما با تشکر از توضیحات بسیار بسیار واضح، زیبا و دقیق سازندگان بر روی هر کارت، با مطالعه خصوصیات کارت که بیش از چند ثانیه طول نمی‌کشد، می توانید با هرکارتی آشنا شوید.
تصور کنید حریفتان یک کارت بسیار ساده را وارد زمین می‌کند. اما با تغییر شرایط آب و هوایی در نوبت بعد، همین کارت ساده قدرتی دو برابر به خودش میگیرد. در این شرایط با خواندن خصوصیات کارت حریف می فهمید که به عنوان مثال دلیل قدرت گرفتن او وجود مه غلیظ در زمین است (که توسط یک کارت مخصوص ایجاد می‌شود)، در چنین شرایطی هم می‌توانید کارت حریف را با در دست داشتن کارت Scorch بسوزانید، یا به سادگی با عادی کردن شرایط آب و هوا، کارت قدرتمندش را دوباره ضعیف کنید. برای تضعیف دشمن و برتری پیدا کردن، آنقدر راه های متفاوت و مختلف وجود دارد که مثال زده شده را تبدیل به یک شوخی بسیار ساده می‌کند. در هر دست از بازی، آنقدر انتخاب متفاوت پیش رویتان قرار می‌گیرد که باعث می‌شود بازی هرگز تکراری به نظر نرسد. اما صحبت از کارت ها و توانایی هایشان کافی است، بهتر است به سراغ دسته ها برویم و توضیح کوتاهی در رابطه با هردسته بدهیم. در Gwent هم درست همانند بازی گوئنتی که در عنوان ویچر ۳ شاهدش بودیم، ۵ دسته کارت وجود دارند که هریک نمادی از نیروهای تاثیرگذار و مهم در دنیای سری ویچر محسوب می‌شوند:

Northern Realms

در ابتدا نیروهای قلمرو شمالی (Northern Realms) قرار دارند که نمایانگر نیروهای شمال و سربازان سرخ پوش این قلمرو هستند. این نیروها به این دلیل که پادشاهی‌های بسیاری در شمال وجود داشته، بسیار متنوع هستند و تمرکز ویژه‌ای بر قدرت نظامی و تعداد نفرات دارند، کارت‌های این دسته معمولاً از قدرت بالا، سپر دفاعی و توانایی هایی برای افزایش قدرت دفاعی نیروها برخوردارند. موضوع مهم دیگر در رابطه با رهبران این دسته است، رهبران  و حتی نیروهای این دسته معمولاً در ردیف جلو قرار می‌گیرند و معمولاً توانایی هایی برای افزایش قدرت نیروهای حاضر در زمین و یا در دستانتان را دارند. قلمرو شمالی تمرکز ویژه‌ای برروی تعداد نفرات و ارتقاء قدرت و دفاع نیروها دارند. از این رو کارت های این دسته معمولاً نیروهایی پرقدرت و کارت های مخصوصی کم تعداد هستند.

Scoia’tael 

دسته اسکویاتل که نشان دهنده نیروی شورشی غیرانسان ها در دنیای ویچر است، به خوبی خصوصیات این جنگجوی‌های خواستار برابری (و گاهی افراطی) را نشان می‌دهد. کارت‌های این دسته درست همانند تاکتیک های جنگ نامنظم الف ها در دنیای ویچر، پر از تله ها و توانایی هایی هستند که حریف را شگفت زده کرده و در شرایطی بحرانی گرفتار کنند. نیروهای این دسته همانند قلمرو شمالی قدرتمند نیستند، اما در مقابل توانایی های بسیاری دارند. به عنوان مثال، اسکویاتل به سادگی می تواند کارت های سوخته را به وسیله یک شفادهنده از قبرستان بیرون کشیده و به میدان مبارزه بازگرداند. و یا در همان ابتدای بازی یک کارت اضافه رو کند.رهبران این دسته قدرتمند هستند و توانایی های منحصر به فردی دارند.

Monsters

این دسته می‌تواند بلای جان هر بازیکنی باشد. هیولاهای دنیای ویچر، به رهبری WildHunt دورهم جمع شده‌اند و لشکری عظیم را می‌سازند. توانایی WildHunt در تغییر آب و هوا و ایجاد سرما در ردیف‌ها یکی از مهم‌ترین توانایی های این دسته است. همچنین هیولاها می توانند یکدیگر را خورده (مصرف کرده) و قدرت بیشتری کسب کنند، به همین دلیل نیروهای جاسوس در مقابل این دسته معمولاً دچار ضعف هستند. هیولاها همچنین تعداد بسیار زیاد و البته قدرت زیادی دارند، اما ضعف آن ها در مصرف شدن تعداد کارت‌های زیاد است. رهبران این دسته معمولاً از WildHunt هستند و توانایی هایی مثل کپی کردن، دزدین کارت و حتی ایجاد تغییر در آب و هوا را دارند.

Skellige

اوه، جنگجویانی شبیه وایکینگ‌ها که لهجه خاص استکاتلندی و گیلیک دارند؟ چه ترکیبی! دسته اسکلیگه پرشده از جنگجوهایی که ترسی از مرگ ندارند و البته درویدها و درمانگرانی که به راحتی هرکارتی را از قبرستان برمی‌گردانند. سوختن کارت ها و حتی ضربه وارد شدن به آن ها برای این دسته اهمیتی ندارد، چرا که توانایی آرزوی مرگ و بازمانده جنگ، این جنگجوها را پس از مرگ و زخمی شدن قوی تر می‌کند. کارت‌های این دسته به خوبی در تمام ردیف ها پخش می‌شوند و قدرت زیاد در کنار تعداد کم دارند. رهبران این دسته توانایی های بسیاری مانند بخشیدن قدرتی بسیار زیاد به جنگجویان خود را دارند.

Nilfgaard

و اما این دسته! تا به حال چیزی در رابطه با مذاکره و دیپلماسی شنیده‌اید؟ و اینکه چطور از این نیرنگ در یک بازی کارتی بهره ببرید؟ نیرو اصلی این دسته جاسوس ها هستند. جاسوس هایی که در ردیف‌های دشمن قرار می‌گیرند و با آوردن کارت های جدید به زمین و افشا کردن کارت های دشمن، و حتی در مواقعی بخشیدن قدرتی بسیار به کارت های خودی، به حریف ضربه می‌زنند. نیروهای این دسته معمولاً توانایی خرابکاری داشته و می‌توانند نیروهای دشمن را حذف کنند. تاکید این دسته به استراتژی و باز‌‌ی‌خوانی است تا تمامی نیرنگ‌های دشمن را به یکباره به سمت خودش بازگرداند.رهبران این دسته که از میان پادشاهان نیلفگارد انتخاب شده‌اند هم، چنین ویژگی‌هایی دارند. از دیدن کارت های دست حریف گرفته تا اوردن یک کارت تصادفی به زمین، همچنین کارت های طلایی این دسته هم به شدت با چنین استراتژی دیپلماتیک و جاسوس بازانه‌ای هماهنگ هستند.

کارت‌ها اهمیت دارند!!!

هر بازیکن در شروع دست، ۱۱ کارت دارد که به صورت تصادفی از Deck انتخاب شده‌اند. در ابتدای راند اول می‌توانید سه کارت از میان این ۱۱ کارت را تعویض کنید. در راند دوم، به هربازیکن دو کارت دیگر داده می‌شود که توانایی تعویض یک کارت را دارد و همچنین در راند سوم، به هر بازیکن یک کارت می‌رسد که توانایی تعویض آن وجود دارد. اما نکته مهم در رابطه با تعداد کارت ها در بازی این است که در اکثر مواقع، کسی که کارت های کمتری داشته باشد، طرف ضعیف تر میدان نبرد است. چرا که در این بازی، حتی یک کارت هم می‌تواند سرنوشت بازی را عوض کند. به همین دلیل است که باید نقل قول سیری از عمو وزمیر را یاد آور شویم :”گاهی باید تو یه مبارزه شکست بخوری که در جنگ پیروزی شی” این جمله به خوبی قابلیت “رد کردن” در بازی را شرح می‌دهد. در طول بازی، در هر راند می توانید با رد کردن نوبت خود، راند را برای خودتان به پایان برسانید. در این حالت، حریف به بازی ادامه داده و می‌تواند کارت بگذارد اما شما از این کار منع خواهید شد. این عملکرد برای ذخیره کارت‌ها در راند بعد بسیار حیاتی است. تصور کنید که در مجموع قدرت نیروها، در راند ابتدایی ۲۲ به ۱۲ از حریف پیش افتاده‌اید و تعداد کارت‌هایتان هم مساوی است. در چنین شرایطی ادامه دادن به بازی ممکن است، اما جلوافتادن در تعداد کارت‌ها گاهی اهمیت بیشتری دارد. با رد کردن، حریف را مجبور می‌کنید که راند را باخته یا برای رسیدن به شما یک کارت ۱۱ امتیازی (که کارت بسیار مهمی است) یا چند کارت که مجموعشان بیش از ۱۱ باشد را در صفحه بگذارد. در چنین موقعیتی ممکن است راند را واگذار کنید، اما حداقل یک یا دو کارت از حریف خود پیشی می‌گیرید و این موضوع در زمان بازی کردن با دسته‌هایی که به تعداد کارت هایشان وابستگی بیشتری دارند، مثل نیلفگارد یا هیولاها، اهمیت بسیاری دارد.

اما جدا از قوانین روی صفحه، باید به تعادل (بالانس) بسیار خوب این بازی، حتی در نسخه بتا اشاره کنیم، تعادلی که با هوشمندی CDPR و ایجاد نوعی تخصص گرایی در دسته ها ممکن شده است. به این صورت که هر بازیکن، با اینکه می‌تواند با دسته های متفاوت بازی کند، اما مجبور است که در یک دسته خاص متخصص شود. این موضوع در کنار تعداد محدود کارت‌های حاضر در دک به تعادل بازی می‌افزاید. بازی به شما اجازه حمل ۲۵ تا ۴۰ کارت را به طور همزمان در دک می‌دهد، در این میان نمی توانید بیش از ۵ کارت طلایی و تعدادی محدود کارت نقره‌ای داشته باشید. به همین دلیل، حتی اگر به بازیکنی برخورد کنید که با خرید درون برنامه‌ای بسیارش، کارت های خوبی دارد، بازهم به طور قطع بازنده نیستید، چرا که او نمی تواند به طور همزمان از تمامی کارت های خوبش بهره ببرد. عملکرد خرید کارت به دو گونه است، می توانید از واحد پولی داخل بازی یعنی Ore استفاده کنید و از ترولِ کوهیِ زبان نفهم حاضر در فروشگاه یک keg بخرید که حاوی ۵ کارت است، همچنین برای خرید Keg می‌توان از پرداخت درون برنامه‌ای هم استفاده کرد. در کنار این دو راه حل، امکان ساخت کارت هم وجود دارد که هزینه بسیاری را طلب می‌کند. با هزینه بیشتر می‌توانید کارت دلخواهتان را بسازید، البته از میان کارت های مشخص شده برای هر دسته!!! نکته بعدی این است که با هزینه بیشتر می‌توانید صاحب کارت‌هایی شوید که تصاویر متحرکی دارند. به طور کلی این رویکرد CDPR باعث شده که بازی کنندگان رایگان، چندان در مقابل آن هایی که مبالغی را خرج می‌کنند عاجز نباشند. این موضوع در بازی‌هایی مثل Heathstone به شدت آزار دهنده بود، به نوعی که حریف می‌توانست با یک کارت، حسابتان را برسد. اما در Gwent، حداقل در نسخه بتا، از این خبرها نیست و برد و باخت، بیشتر از ماهیت کارت ها، به استراتژی دقیق بازیکن و شناخت او از دسته‌اش و البته گاهی عامل شانس وابسته است. در این میان، پول حداقل نقشی کمتر نسبت به بازی‌های مشابه را ایفا می‌کند.

بازی در دو حالت آنلاین و آفلاین دنبال می‌شود، در حالت آنلاین توانایی بازی دوستانه با حریف تصادفی و دوستان فراهم شده، همچنین حالت Rank Mode وجود دارد که پس از رسیدن بازیکنان به سطح ۱۰ در دسترس قرار می‌گیرد. در حالت آفلاین هم بازی چالش هایی را پیشنهاد می‌کند که برای هر دسته متفاوت بوده و نشان دهنده تخصص گرایی خاص بازی در دسته هاست. این چالش ها با جوایزی مثل کارت‌های طلایی رهبر و Ore همراه هستند و شما را برای مقابله با حریف هایی قدرتمندتر آماده می‌کنند.

نتیجه گیری

به طور کلی باید اعتراف کنم که Gwent به عنوان یک بازی کارتی، چه در عنوان The Witcher 3 و چه در بازی مستقل Gwent: The Witcher Card Game تجربه‌ای بسیار لذت بخش تر از هر بازی مشابه دیگری برای نگارنده فراهم کرد. تجربه‌ای که در مرحله اول نشان دهنده این است که CDPR برای کسب درامدی عجیب که حاصل کلاه گذاشتن سر طرفداران باشد دست به ساخت این بازی نزده (قطعاً هدف اقتصادی وجود دارد، اما این هدف با دیگر عناوین متفاوت است) و در مرحله دوم این که آن ها همچنان به ساخت بازی‌های بی نقص ادامه می‌دهند. Gwent: The Witcher Card Game یک بازی رایگان است که برای PS4, XBOX One و Windows منتشر شده است و تجربه‌ای منحصر به فرد و متفاوت از یک بازی کارتی را ارائه می‌کند. بازی حتی در مرحله بتا هم متعادل است و در عین حال سازندگان در حال بهبود آن هستند. سیستم گیم پلی و پیچیدگی‌های آن که با تجربه چند راند کاملاً ساده به نظر خواهند رسید، در کنار تنوع بسیار زیاد کارت ها و قابلیت‌های آن ها، هر دست از گوئنت را تبدیل به یک چالش تکرار نشدنی می‌کند. حضور دوباره در کنار قهرمانان سری، دیدار دوباره با گرالت با آن کارت زیبایش، سیری و توانایی منحصر به فردش، ینیفر و قدرت بی اندازه‌اش و تیریس که بازهم یک عنصر مهم در بازی است، بسیار لذت بخش است. تجربه کردن این بازی کارتی زیبا را به همه توصیه می‌کنم، مخصوصاً که کاملاً رایگان است و برای سه پلتفرم از چهار پلتفرم اصلی (شرمنده نینتندو) عرضه شده. اگر به بازی‌های نوبتی و کارتی علاقمند هستید، به هیچ عنوان این بازی را از دست ندهید!!!

گیمفا