مطالعات اخیر محققان کلینیک مایو آمریکا با بررسی هزار بیمار مبتلا به پارکینسون و بیش از 1500 بیمار مبتلا به ملانوم در روچستر نشان می‌دهد بیماری‌های پاکینسون و ملانوم مرتبط هستند و ابتلا به یکی احتمال ابتلا به دیگری را افزایش می دهد.
هنوز دلیل ارتباط این دو بیماری ناشناخته است ولی محققان امیدوارند با شناسایی ژن‌های رایج در این دو بیماری، واکنش‌های ایمنی و اثرات زیست محیطی بتوانند علت این ارتباط را کشف کنند. درک دلیل ارتباط این دو بیماری می‌تواند راهکارهای مناسبی را برای تشخیص و درمان در اختیار محققان قرار دهد.
تحقیقات قبلی نشان داد داروی ‘لوودوپا’ که برای درمان پارکینسون استفاده می‌شود، نقش مهمی در درمان ملانوم دارد؛ ولی تحقیقات اخیر این نظریه را رد کرده است.
پارکینسون پس از آلزایمر شایع ترین بیماری سیستم اعصاب است که بر اثر کاهش دوپامین و اختلال جسم سیاه مغز ایجاد می شود. جسم سیاه پیام های عصبی را از طریق نخاع به عضلات مختلف ارسال می کند و این فرآیند از طریق ماده شیمیایی دوپامین صورت می گیرد و باعث اختلال در تعادل و کنترل عضلات می شود.
روش های رایج کنترل این بیماری، داروی هایی هستند که با تحریک مغز، به ترشح دوپامین کمک می کنند. این روش ها بیماری را درمان نمی کنند، بلکه علایم را کاهش می دهد و پاسخ آن روی افراد مختلف، متفاوت است.
بیماری پارکینسون معمولا با لرزش یک دست آغاز می شود و به تدریج اکثر اندام‌ها را درگیر می کند. حدود 10 میلیون نفر در سراسر جهان به این اختلال مبتلا هستند.
به گزارش مرکز پیشگری و کنترل بیماری آمریکا، در این کشور از هر 500 نفر یک نفر به این بیماری مبتلا است. احتمال ابتلا به پارکینسون در مردان 1.5 برابر زنان است.
شایع ترین نوع سرطان پوست، ملانوم نام دارد است. سالانه بیش از 63 هزار نفر در آمریکا به ملانوم مبتلا می شوند که از این تعداد 9 هزار نفر جان خود را از دست می دهند. ملانوم شایع ترین سرطان در بین جوانان و نوجوانان آمریکایی است. هزینه درمان ملانوم در آمریکا سالانه حدود 8.1 میلیارد دلار برآورد شده است. علاوه بر پارکینسون، نور مستقیم آفتاب، استعمال دخانیات، پیوند عضو و رادیوتراپی از مهمترین دلایل ابتلا به ملانوم هستند.

ایرنا