بررسی موسیقی متن بازی Assassin’s Creed: Origins
Assassin’s Creed: Origins جدیدترین عنوان از سری بازی‌های «فرقه‌ی قاتل» است که توسط یوبی‌سافت ساخته و منتشر شده است. این بازی در واقع دهمین عنوان از این مجموعه است که در تاریخ 27 اکتبر سال 2017 برای کنسول‌های پلی‌استیشن 4 و ایکس‌باکس‌وانو همچنین رایانه‌های شخصی عرضه شده است. Origins در مصر باستان اتفاق می‌افتد و به دشمنی و مشکلات دیرینه‌ی «برادری قاتلان» که سعی دارند با توسعه‌ی آزادی به گسترش صلح بپردازند، با «محفل دیرینگان» که می‌خواهند با استفاده از اجبار در اجرای قانون به صلح برسند می‌پردازد.
خالق موسیقی متن این بازی، سارا شاچنر بوده است که علی‌رغم شناخته‌شده نبودنش، عناونین مختلف و مهمی را در کارنامه‌ی خود دارد که از میان آن‌ها می‌توان به مواردی همچون Call of Duty: Modern Warfare 2، Need For Speed: The Run، Far Cry 3 و Assassin’s Creed IV: Black Flag اشاره کرد. او هچنین برای ساخت ساندترک بازی Assassin’s Creed: Unity نیز در کنار کریس تیلتون دعوت شد و مسئولیت ساخت موسیقی بخشی از این بازی را شامل قیمت همکاری بر عهده داشت و پس از آن نیز به عنوان آهنگساز اصلی بازی Origins برگزیده شد.
در مورد موسیقی متن بازی Assassin’s Creed: Origins، صرف نظر از این که بخواهیم راجع به خوب بودن یا نبودن آن صحبت کنیم، باید ابتدا تکلیف خود را به عنوان شنونده با آن روشن نماییم؛ باید بدانیم که با چه نگاه و چه انتظاری سراغ این موسیقی خواهیم رفت. باید گفت که با توجه به موقعیت مکانی و زمانی رخ دادن خود بازی Assassin’s Creed: Origins به شخصه انتظار این را داشتم که عناصر فولک مصری در این اثر بسیار بیش از مقدار حاضر باشد. درواقع این که موسیقی بازی شما که در مصر اتفاق می‌افتد باید بیش از آن به شناسه‌های مصر گرایش داشته باشد که بتوان آن را حماسی فرمولی با المان‌ها و تاثیرات مصری و شرقی معرفی کرد. اما باز هم باید توجه داشت که با فاصله گرفتن از حماسه‌های معمول هالیوود و یا بازی‌های مطرح ویدئویی، ریسک تاثیرگذار نبودن موسیقی به اندازه‌ی کافی و کاهش هیجانی که از یک بازی ویدئویی اکشن انتظار می‌رود نیز بالاتر می‌رفت.
از این خرده‌ی کوچک (گرچه مهم) که بگذریم باید گفت که اثر نهایی سارا شاچنر درخور توجه است. بخشی از آلبوم که بر ایجاد حس حماسی آن تاکید دارد آنچنان که ممکن بود پررنگ نیست و این مسئله برای فردی که می‌خواهد آن را به عنوان یک آلبوم موسیقی جدا از بازی هضم کند باارزش خواهد بود. استفاده از سازهای متنوعی همچون ویولون، عود و غیره علاوه بر کمک به خلق فضاهای حماسی و فولکی که از اثر انتظار می‌رود، هماهنگ و یکدست هستند و برخی مواقع از صداهای انسانی نیز استفاده می‌شود که باعث می‌شوند بیش از پیش ذهن شنونده را به این سمت سوق دهد که با آلبومی طرف است که می‌خواهد مصر را برای او تداعی کند. استفاده‌ی شاچنر از سینتیسایزر نیز با این که آنچنان به چشم نمی‌خورد، اما زمانی که می‌خورد هم دوست داشتنی و مطلوب است.
با این که استفاده‌ای که از سازهای محلی و یا خاص مصری در این اثر در اکثر مواقع در حاشیه‌ی کلیت حماسی آن قرار می‌گیرند، قطعاتی مانند Chthonic Invasion و Ptolemys Lament نیز وجود دارند که تا حدی معادلات را به هم می‌ریزند و شنونده‌ای را که دوز متناسب‌تری از فولک و حماسه را می‌طلبد راضی می‌کنند.
