پیشدرآمد سریال که HBO در حال حاضر آن را «شب طولانی» (The Long Night) نامگذاری کرده، در واقع ۵۰۰۰ سال قبل از وقایع «بازی تاجوتخت» اتفاق میافتد. مارتین که تهیهکنندگی سریال جدید را علاوه بر نویسندگی آن برعهده گرفته میگوید: «…به ۵۰۰۰ سال قبل برمیگردد. ولی حق با شماست. با وستروس کاملاً متفاوت است. نه از کینگز لندینگ خبری هست نه از تخت آهنین و نه خاندان تارگرین. شهر «والیریا» با اژدهایانش و امپراطوری عظیمی که بنا میکند هنوز شکل نگرفته. ما با دنیایی متفاوت و کهنتر سر و کار داریم و امیدواریم که در سریال خوب از آب درآید.»
بنابر نوشتهی Westeros.org، اژدهایان داستان پس از «شب طولانی» ظاهر میشوند: «درحالیکه وستروس «شب طولانی» را پشت سر میگذاشت، در «اسوس» مردمان رمهدار شبه جزیرهی والیریا میفهمند که اژدهایانی در رشته کوههای آتشفشانی «چهارده شعله» آرمیدهاند. آنها اژدهایان را به کمک سحر و جادو اهلی و رام میکنند و به این ترتیب در منطقه به قدرت میرسند و «ملک مطلق ولیریایی» (Valyrian Freehold) شکل میگیرد. ظهور خاندان «تارگرین» به زمانهی حتی نزدیکتری مربوط میشود، چرا که این خانواده قدرت قابل ملاحظهای تا پیش از نابودی شهر والیریا به دست نمیآورد و تنها برای بقا میجنگد.»
البته این بدان معنا نیست که در این سریال (درصورتی که سفارش ساخت بگیرد) هرگز اژدهایی وجود نخواهد داشت. شورانر پیشدرآمد «جین گلدمن» است و اگر بخواهد اژدها را وارد قصه کند، قطعاً راهی برایش پیدا میکند. اما زمان وقوع حوادث سریال به دوران پیش از «تارگرین»ها و دنیایی بدون اژدها مربوط میشود.
ایدهی اصلی مارتین برای «بازی تاجوتخت» نیز دنیایی فانتزی بدون وجود اژدها بوده است. وی سال گذشته در مصاحبه با «وینتر ایز کامینگ» گفته بود: «میخواستم نماد تارگرینها اژدها باشد، ولی این خیال را هم به خود راه دادم که شاید قدرتی فراطبیعی در کار باشد، قدرت پایروکنیسیس، قدرتی که بوسیلهی آن میتوانند شعلههای آتش را با ذهن خود هدایت کنند. مردد بودم. دوست و همکار فانتزینویس من «فیلیس آیزنشتاین» در واقع کسی بود که مرا مجاب کرد اژدها را وارد قصه کنم، و من جلد سوم کتابم را به او تقدیم کردم. فکر میکنم تصمیم درستی بود.»
تاکنون حضور «نایومی واتس» و «جاش وایتهَوْس» در قسمت پایلوت سریال قطعی شده است.