نقد و بررسی Psycho-Pass: Mandatory Happiness

“به قلم علی رجبی”

این نقد بر مبنا نسخه ارسالی ناشر برای وبسایت پردیس‌گیم نوشته شده است

یک جامعه عالی نیازمند چی چیز می‌تواند باشد؟ نظمی همه‌گانی؟ قوانین یکتا و سخت‌گیر؟ و یا خداوندگاری که بر انسان‌ها نظارت کرده و اعمال آن‌ها را مورد قضاوت قرار دهد، البته خداوندگاری که قرار است از آن سخن بگویم، موجودی نورانی با چندین بال و یا انواری زسوی آسمان نمی‌باشد، بلکه یک سیستم مشهور به اسم “شیبیل” (Sybil) که وظیفه‌اش، برقراری نظم با ارزش جامعه و قضاوت اعمال انسان‌ها می‌باشد. در جامعه‌ای که هرکس و هرچیزی در هر ثانیه قابل جایگزینی‌ است، آیا خوشحالی و فرحمندی برای دیگران می‌تواند همچون رویایی دست نیافتنی باشد ؟‌ شاید Mandatory Happiness بتواند پاسخگوی ما باشد.

عنوان Psycho-Pass: Mandatory Happiness که اقتباسی از روی انیمه‌ای با عنوان مشابه Psycho-Pass می‌باشد، روایتگر داستان کوچکی‌است در میان قسمت های ‌اول داستان اصلی می‌باشد که از گفتن آن در انیمه خودداری شده است. داستان بدین صورت است که هکری بی‌نام و نشان با تنها یک لقب، “آلفا” (Alpha)، تنها بدنبال یک هدف است، هدفی خوب و به ظاهر خیرخواهانه. و آن چیزی نیست مگر خوشحالی و خرسندی دیگران. البته که آوردن فرح و شادی برای دیگران امری‌است نیک و خوب، اما به چه قیمت ؟ آیا شما حاضر هستید صاحب خوشبختی‌ای شوید که از طریق راه و روش نامقبولی همچون کشتار و یا زندانی کردن فردی دیگر به منظور “بودن در کنار وی تا ابدیت” باشید ؟ این دقیقا چیزی‌است که شخصیت منفی مذکور داستان می‌خواهد. در یک کلام، سروری جنون آمیز.

شما در این بین، می‌توانید بین 2 شخصیت کاملا اوریجینال که در انیمه حضور نداشته‌اند، ایفای نقش کنید. می‌توانید در نقش یک عضو جدید نیروی دفاعی، که متشکل از افرادی‌است که درجه “روان‌گذر” (Psycho-Pass) آن‌ها از حد معمول گذشته و دیگر بطور عادی در جامعه حضور یابند، باشید و یا یک بازرس بی نام و نشان که بطور نامشخص وارد نیرو‌های امنیتی شده و از قضا همکار شما نیز می‌باشد. هریک از این 2، شخصیت منحصر به فرد و خاص خود را دارند. برای مثال “تاکوما”(Takuma Tsurugi) مردی‌است شوخ‌طبع، خوش‌بیان و کمی خجالتی که دارای شم کارگاهی طبیعی می‌باشد و در طرف دیگر بازرس “نادشیکو” (Nadeshiko Kugatachi) را داریم، زنی سرد، با افکاری منطقی و سنگین که برایش فقط برآورده شدن اهداف و ماموریتش مهم نیست.

مسیر داستان وابسته به انتخاب شما در تعیین شخصیتتان می‌باشد، و با انتخاب هرکدام، شاهد صحنه‌ها و اتفاقاتی خواهید بود که دیگری از آن ممکن است آگاه نبوده و بدین گونه هریک از این 2 یک خط مستقل داستانی رو تشکیل می‌دهند. همچنین این 2 بنظر رابطه عجیبی با یکدیگر داشته و تعامل‌هایی که بین ‌آن‌ها صورت می‌گیرد، جالب و تامل‌ برانگیز است. می‌توان که این بازی بعنوان یک Visual Novel کار خود را در شخصیت پردازی و داستان پردازی به خوبی انجام داده، البته برخی مواقع ما شاهد نقاط خالی و تکراری هستیم، و یا نقاطی که قابل پیش‌بینی هستند که این خود باعث می‌شود داستان این عنوان نسبت به دیگر Visual Novel های رده بالا نظیر STEINS;GATE و یا Clannad، کمی ضعف و کاستی داشته باشد اما بطور کلی نمی‌توان ایراد چندانی از آن گرفت، بخصوص وقتی می‌دانید که قرار است عنوانی را تجربه کنید که دنباله موازی انیمه مشهور و دوست داشتنی Psycho-Pass می‌باشد.داستانی پر از نفرت، خشم و خون و انسان‌های متفاوت با دیدگاه های خاص خود که سعی در تحمیل آن‌ها بر جامعه و اطرافیان خود دارند. که‌ این خود از ویژگی های ناب مجموعه Psycho-Pass می‌باشد، فلسفه‌ها و دیدگاه های متمایز که شمارا به تامل و اندیشه انداخته و گاها درس‌های ریزی را نیز به شما یاد می‌دهند.

عنوان Mandatory Happiness در زمینه گیم‌پلی به خوبی دیگر Visual Novelها نتوانسته ظاهر شود، هرچند همانند دیگر عناوین هم سبک خود میزانی تعمال را در خود جای داده است، همچون انتخاب‌هایی نظیر رفتن به مکان‌های مختلف که اثرات متفاوتی دارند و یا توافق و عدم توافق با یک شخص. بزرگترین ضعف عنوان در این نقطه نمایان می‌شود و آن هم این است که انتخاب های شما، آنطور که باید و شاید، اثرگذار نبوده و گویی که در برخی نقاط داستان یک مسیر مونووار را طی کرده و شما صرفا شاهد جملات متفاوتی هستید که از زبان شخصیت‌ها گفته می‌شود و اثر و خروجی آن در هر صورت یکسان است که خب، باید گفت از عنوانی همچون عنوان فوق با چنین پلات، انتظار بیشتری می‌رفت اما در نهایت این یک Visual Novel بوده و این ایراد، از رسوم و سنت این سبک می‌باشد.

از همان ابتدایی که انیمه‌ مشهور این عنوان به نمایش درآمد، 2 نقطه قوت آن به مراتب از زبان کسانی که مخالف و چه کسانی که موافق و عاشق این اثر بودند، به بیرون درز پیدا می‌کرد و آن 2 هم چیزی نبودند جز صداگذاری و موسیقی انیمه و در بخش دیگر، طراحی و گرافیک منحصر بفرد و علمی-تخیلی آن. ما در بازی‌اش نیز شاهد این 2 نقطه قوت هستیم، تمامی اشخاص در بازی از جمله شخصیت‌های اصلی، دارای صداگذاری کاملا زیبا و بی‌نقص بوده و در سمت دیگر، شخصیت های اوریجینال سری نیز با صداگذاری اصلی خودشان در بازی ظاهر شده‌اند که خود نقطه قوت بسیار مهمی‌است برای یک Visual Novel. و از سمت دیگر ما شاهد تنوع در محیط های بازی هستیم که به طراحی تخیلی خود در مجموعه اصلی وفادار مانده و سازندگان دینشان در این بخش نیز ادا کرده‌اند.

نقاط مثبت

داستانی تامل‌برانگیز و خوش نوشته

صداگذاری عالی شخصیت‌ها و موسیقی بکار گرفته شده در بازی

طراحی محیط‌ها و گرافیک بازی

وفادار بودن به داستان اصلی از لحاظ شخصیت‌پردازی و مسیر داستان

نقاط منفی

کمرنگ بودن انتخاب‌های شما در برخی نقاط و بی‌اثری‌شان

تعاملی نه‌چندان زیاد نسبت به دیگر عناوین هم سبک

سخن آخر

بطورکلی، کماکان سبکی که ما داریم راجب آن حرف می‌زنیم آنطور عام پسند نبوده و همگان از اینطور عناوین لذت نمی‌برند اما، Psycho-Pass: Mandatory Happiness از جمله موارد خوبی است که می‌توان برای شخصی که می‌خواهد وارد دنیای VN‌ها شود، مثال زد. مجموعه‌ای مرموز و کارگاهی که بطور میانگین سعی در ارائه یک اثر “خوب” و بس را داشته و برای طرفداران بویژه خاطره‌انگیز خواهد بود.

نقد بازی بر مبنا نسخه PS4 انجام شده است.

Verdict

Commonly speaking, Visual novels are not really adored by everyone and only a few people enjoy playing them but all these aside, Psycho-Pass: Mandatory Happiness is a proper recommendation for those who want to enter the world of Visual novels and also for the fans. A mysterious mixture, trying to provide the player with an enjoyable time which makes it a “good” game and that’s all and it will also be a memorable experience for the fans of the series.

Pros

A decent and Thought-provoking story

Perfect voice acting and outstanding musical numbers used in the game

Impressive graphics

Loyalty to the original series in terms of characters and the story

Cons

Less effective and inconspicuous choices in some parts

Lack of the required interaction compared to the other games in the same genre

Score: 7

پردیس گیم