نقد و بررسی بازی Absolver

مدت‌ها بود که انتظار انتشار عنوانی به نام Absolver را می‌کشیدیم. عنوانی که مهمترین شعارش ارائه‌ی مبارزات تن به تن در سطح پیشرفته بود و با الگو قرار دادن آثاری مانند Dark Souls و For Honor سعی داشت هنر‌های رزمی و انواع و اقسام سلاح‌های سرد را در یک سیستم مبارزه‌ی پیشرفته ارائه دهد. همواره یکی از مهمترین مشکلات برای ساخت بازی‌های سوم شخص اکشن و به طور کلی آثاری که مبارزاتشان را بر اساس مکانیک‌های سبک «هک ان اسلش» پایه‌گذاری کرده اند، این است که سیستم مبارزات را به چه شکلی طراحی کنند. جدای از دشواری‌های بسیار طراحی سیستم مبارزه برای آثار هک و اسلش، دشواری دیگر این کار آن است که بازی شما قابلیت پشتیبانی از مبارزات PvP و PvE را داشته باشد. بازی‌هایی که قصد دارند مبارزات PvP را پوشش دهند معمولا از سیستم‌های ساده تری همانند استفاده از اسلحه (Shooting) استفاده می‌کنند. اما درباره‌ی Hack and Slash موضوع اندکی متفاوت است. شاید بتوان به طور قطعی گفت که تا پیش از بازی‌هایی مانند Dark Souls و For Honor عنوانی توانسته مبارزات هک و اسلش را آنگونه که حق را ادا کند، به بخش PvP منتقل کرده باشد. Absolver با تمرکز بر همین موضوع ساخته شد و همه‌ی هست و نیستش را برای مبارزات و روان بودن آن‌ها خرج کرد. این اثر مدتی است که به بازار ها عرضه شده و طرفداران بالاخره توانستند طعم یک هک ان اسلش چند نفره‌ی درست و حسابی را بچشند. با ما همراه باشید تا اثر جدید Devolver Digital را بررسی کنیم.

داستان

نمی‌توانیم ادعا کنیم Absolver فاقد داستان است. اما این عنصر چنان در بازی کمرنگ است که عملا نادیده گرفته می‌شود. برای بازی پیش زمینه‌هایی نوشته شده و در جریان بازی نیز می‌توان در مجال‌های گوناگون شاهد روایت‌هایی چند خطی از ماجرا‌هایی که رخ می‌دهند (یا در واقع رخ داده‌اند) بود. اما به طور کلی نمی‌توان Absolver را تجربه‌ای مبتنی بر داستان و روایت نامید. درست است که تمرکز بازی بر روی بخش‌های دیگری بوده اما واقعا جای داشت که بر روی داستان و روایت سرمایه‌گذاری بیشتری شود. بازی با یک دموی سینمایی کارگردانی شده آغاز می‌شود و پس از آن دیگر خودتانید و خودتان. شخصیت‌های مختلف در بازی کم تعداد هستند ولی هنگامی که با آن‌ها مواجه می‌شوید اطلاعاتی درباره‌ی دنیای بازی و اتفاقات و ماجرا‌ها در اختیارتان می‌گذارند. سازنده‌گان سعی داشته اند در روایت داستان از عناوینی چون سری Dark Souls کنند. اما به نظر می‌رسد کمبود بودجه و یا کمبود زمان باعث شده نتوانند مواردی را که مد نظرشان بوده در داستان بازی پیاده کنند. روایت داستان به سبک دارک سولز نیازمند ده ها شخصیت فرعی و همینطور صد ها خط دیالوگ است. نمی‌شود با دو سه شخصیت و اشاراتی کوتاه و جزئی روایت بازی را جمع کرد. انتظاراتمان در زمینه‌ی داستانی از Absolver بسیار بیشتر بود. نمی‌دانم دلیل این کم‌کاری ها دقیقا چه بوده. کمبود منابع یا ناتوانی نیرو‌های انسانی. در هر صورت اگر Absolver همین سبک از روایت داستان را گسترش می‌داد و بر روی آن تمرکز بیشتری می‌کرد، اکنون شاهد عنوان بسیار بهتر و جذاب تری بودیم.

اصول کتک زدن

هسته‌ی اصی گیم پلی بازی بر اساس مبارزات، گشت و گذار و جست و جو بنا شده. شما در دنیایی عجیب و غریب و ناشناخته رها می‌شوید تا آن را بگردید و چیزهای مختلفش را کشف کنید. این دنیای عجیب مملو از انسان‌هایی است که به دلایل نامشخص با شما کینه‌ی شتری دارند و هر جا چشمشان به قد و قامتتان بیفتد به قصد جان کتک‌تان می‌زنند! شما باید در دنیای بازی پرسه بزنید، چیزهای مختلفش را کشف کنید، با دشمنانش مبارزه کنید و به لوکیشن بعدی بروید. این روند کلی بازی است. البته جست و جو به دنبال حریفان مشخص شده نیز بخش مهمی از گیم پلی است. مکانیکی که البته هیچ به مذاق بازیبازان خوش نمی‌آید!
بازی همچنین تمرکز ویژه‌ای بر روی مکانیک‌های چند نفره دارد. امکان بازی به صورت Co-op برایتان فراهم است و می‌توانید هم در حالت PvP و هم در حالت PvE بازی را تجربه کنید. بازی کردن به همراه دوستان و متحدان بی شک تجربه‌ی خوبی است. مخصوصا با دانستن این موضوع که مراحل بازی بسیار چالش بر انگیزاند و گذشتن از چالش‌های بازی برای یک بازیباز تنها بسیار سخت و دشوار است. دوستانتان می‌توانند در مبارزات و حتی در باس فایت‌ها به شما بپیوندند و مبارزات بازی را اندکی عادلانه تر کنند. همچنین می‌توانید در Arena های مختلف قدرت کارکتر و مهارت‌های خود را در مقابل دیگر بازیبازان به چالش بکشید و با دوستانتان به مبارزه بپردازید.
مبارزه‌های بازی بر اساس ویژه‌گی های رایج سبک هک و اسلش طراحی شده‌اند. اما سازندگان برای پیاده سازی فنون رزمی در بازی تمرکز ویژه‌ای داشته‌اند. سازندگان توانسته اند به خوبی این فنون را وارد بازی کنند و با استفاده از تکنولوژی موشن کپچر و ورزشکاران زبده، این حرکات ضریف و البته خشن را مستقیما وارد بازی کنند. مبارزات بازی گاه میان دو جنگ جو و گاه میان چندین جنگ‌جو انجام می شوند. هسته‌ی مبارزات بازی در اصل برای مبارزه‌ی دو نفر طراحی شده. اما زمانی که چندین مبارز به جان یکدیگر می‌افتند، اوضاع اندکی پیچیده می‌شود. یکی از مهمترین نکات منفی بازی نیز همین است. جنگیدن با یک نفر که از شما اندکی ضعیف‌تر است ممکن است برایتان کار آسانی باشد. اما جنگیدن با دو نفر که سطحشان به طور قابل ملاحظه‌ای از سطح شما پایین تر باشد، بسیار دشوارتر و سخت تر است. علت آن طراحی گمراه کننده‌ی مبارزات و البته اشتباهات هوش مصنوعی است. جنگیدن با چند نفر کاری بسیار سخت و دشوار است و بهتر بود سازنده‌گان تمرکز بیشتری بر روی مبارزات چند نفره می‌کردند.
مبارزات بازی از چندین بخش تشکیل می‌شود.

با هر کلاسی که بازی کنید، بازی دو نوع کمبوی سبک و سنگین در اختیار شما قرار خواهد داد. دسته‌ی اول معمولا مخصوص ضربات سبک و دسته‌ی دوم مخصوص ضربات سنگین است. شما می‌توانید از ترکیب این دو کمبو برای شکل دادن به حملاتتان استفاده کنید. این کمبو‌ها بر اساس حرکات خاصی شکل می‌گیرند که تک تک آن‌ها را خودتان مشخص می‌کنید. بازی سیستمی پیچیده برای ساخت کمبو‌ها دارد که در ادامه مفصلا درباره‌ی آن خواهیم نوشت.
برای اجرای ضربات و سایر کارهایی که در جریان گیم‌پلی انجام می‌دهید، به منبعی به نام Stamina نیاز دارید. این نوار که اکنون در بسیاری از نقش آفرینی ها دیده می‌شود، منبعی است که اگر کاری انجام ندهید خود به خود با سرعتی مشخص پر می‌شود. اما در صورت انجام کارهایی مانند اجرای ضربه‌های مختلف، دریافت ضربه در حالت دفاعی و جای خالی دادن و از میزان آن کاسته می‌شود. دیگر نواری که باید به آن توجه کنید نوار سلامتی یا همان HP است. در صورت دریافت صدمه (سقوط، دریافت ضربه و…) از این میزان کاسته می‌شود و در صورتی که به پایان برسد شخصیت شما جانش را از دست خواهد داد.
منبع دیگری که در بازی مورد استفاده قرار می‌گیرد Shard ها هستند. منبع زرد رنگی که به صورت اشیاء شیشه‌ای کوچکی در پشت شخصیتتان نمایش داده می‌شوند. این Shard ها با دریافت ضربات مختلف از سوی دشمن و یا دفاع این ضربات به دست می‌آیند. شما می‌توانید قدرت‌های مختلفی را در طول بازی برای شخصیتتان آزاد کنید. این قدرت‌ها مواردی چون: بازیابی خودکار سلامتی، ایجاد موجی برای دور کردن دشمنان، ایجاد باف‌ها و سایر چیز‌هایی که در مبارزات به نفعتان تمام می‌شود را شامل می‌شوند. در آن واحد شما می‌توانید دو عدد از این قدرت‌ها را Equip کنید و سپس به به دست آوردن Shard ها و مصرفشان این قدرت‌ها را فعال کنید. البته باید مواظب باشید. در صورت مرگ، تمامی آن‌ها از شما گرفته می‌شود و باید از نو آن‌ها را به دست آورید.
شما راه‌های مختلفی برای حمله به دشمنانتان خواهید داشت. برای مثال می‌توانید با دست خالی، با دستکش‌های مخصوص و با شمشیر به دشمنان حمله کنید. طبیعی است که استفاده از سلاح‌هایی مانند شمشیر و دستکش می‌تواند قدرت ضربات شما را افزایش دهد. اسلحه‌ها را می‌توانید به روش‌های گوناگونی پیدا کنید. برخی از آن‌ها روی زمین افتاده‌اند و می‌توانید با برداشتنشان بر حریفانتان برتری یابید. پس از گذشتن از چند مرحله این امکان نیز برایتان فراهم می‌شود که اسلحه‌ی خود را احظار کنید. احضار هر اسلحه نیازمند تعدادی Shard است که پس از آن، می‌توانید تا مدت مشخصی از آن اسلحه استفاده نمایید. میزان خاصی از دوام برای هر اسلحه تعریف شده است که می‌توانید آن را به صورت نواری سفید رنگ در بخش Shard های صفحه، مشاهده کنید. این دوام با وارد کردن ضربه و مخصوصا با استفاده از اسلحه‌ی مذکور جهت دفع کردن ضربات کمتر و کمتر شده و به شکستن اسلحه منتهی می‌شود. البته شکستن یک اسلحه به معنای رفتن پیش آهنگر و پرداختن هزینه برای تعمیر و… نیست. بلکه در این حالت صرفا باید صبر کنید تا نوار دوام اسلحه مجددا پر شود. پس از آن قادر خواهید بود تا با مصرف دوباره‌ی Shard ها مجددا از آن استفاده کنید. یکی از مکانیک‌های عجیب و چالش بر انگیز بازی از دست دادن اسلحه است. اگر میزان مشخصی از ضربات دشمن به اسلحه‌ی شما اصابت کند، اسلحه از دستتان به زمین خواهد افتاد و اولین کسی که آن را برداشت مجاز به استفاده از آن خواهد بود. این شخص ممکن است حریف و یا شما باشید!

اصول کتک خوردن

در مقبل ضرباتی که به سمت حریف روانه می کنید، آن‌ها هم بیکار نمی‌شینند و به سمت شما حمله می‌کنند! برای در امان ماندن از ضربات دشمنان، راه‌های مختلفی در اختیارتان قرار داده شده است.
اولین و ساده ترین روش برای دفع ضربات دشمن، قرار دادن شخصیت در حالت دفاعی است. در این حالت شخصیت شما دو دستش را جلوی صورت خود گرفته و ضربه‌های دشمن را دفع می‌کند. ضربه خوردن در این حالت از سلامتی شما نمی‌کاهد. اما باعث کم شدن از میزان نوار Stamina خواهد شد. اگر میزان استامینا به صفر برسد دفاع شما شکسته می‌شود و دشمن می‌تواند به راحتی ضرباتش را وارد کند. از طرفی اگر در حالت دفاعی بمانید، شارژ استامینای شما با سرعت بسیار کمتری انجام می‌شود. به همین خاطر است که باید به طرز دقیقی بودن در حالت دفاعی را کنترل کنید. باید در موقع مناسب به آن وارد و در موقع مناسب از آن خارج شوید تا ضربات دشمن با موفقیت دفع شوند.
امکان رایج بعدی برای دفع ضربات، جای خالی دادن یا همان Dodge کردن است. اگر موفق شوید درست در لحظه‌ای که ضربه‌ی دشمن به شما وارد می‌شود، جای خالی دهید، می‌توانید از حمله‌ی او فرار کنید. بر عکس عناوینی مانند دارک سولز، این که به کدام سمت جای خالی می‌دهید در این بازی بسیار مهم است. چرا که ضربات از نظر جهت وارد شدن به انواعی مانند افقی (Horizontal)، عمودی (Vertical) و مستقیم (Thrust) تقسیم می‌شوند. برای فرار از ضربات مستقیم و عمودی، می‌توانید به اطراف جای خالی دهید. اما ضرباتی که به صورت افقی وارد می‌شوند موقع جای خالی دادن به چپ و راست نیز به بدن شما اصابت می‌کنند. تنظیم این موارد نیز کاری است که به دقت زیادی نیاز دارد. باید بسیار تمرین کنید تا بتوانید به اندازه‌ی کافی در مهار انواع ضربات مهارت کسب کنید.
دیگر قابلیتی که برای فرار از ضربات دشمن در بازی طراحی شده Parry نام دارد. این قابلیت همچنین در برخی از کلاس‌ها با نام Avoid شناخته شده و تفاوت‌های اندکی با Parry دارد. در این حالت باید آنالوگ سمت راست را مطابق با جهت حمله‌ی دشمن حرکت دهید تا شخصیت شما در کمترین زمان ممکن و به صورت آنی ضربه را دفع کند. Parry سخت ترین و البته بهترین نوع دفاع است و بدون مصرف حتی یک واحد از Stamina، جلوی وحشتناک ترین ضربات دشمن را نیز خواهد گرفت. البته همانظور که گفتیم اجرای این فن نیازمند ساعت‌ها تمرین دارد و هر کسی نمی‌تواند آن را اجرا کند. موقع استفاده از Parry، ضربات به دو شاخه‌ی چپ و راست تقسیم می‌شوند. اگر صرفا بتوانید چپ و یا راست بودن حمله را تشخیص داده و به موقع جای خالی بدهید، از ضربات در امان خواهید ماند. قوانین مشابهی نیز برای قابلیت Avoid در نظر گرفته شده که البته اندکی پیچیده‌تر به نظر می‌رسد. به طور کلی در بازی سه نوع کلاس موجود است: Forsaken، Windfall، Kahlt و Stagger. هر یک از این کلاس‌ها ویژگی‌ها و حرکات مخصوص به خودشان را دارند. البته برخی حرکات نیز میان همه‌ی آن‌ها مشترک است. شما باید در ابتدای بازی کلاس خود را انتخاب کرده و با آن پیش بروید. گرچه در ادامه‌ی بازی توانایی یادگیری مهارت‌های دیگر کلاس‌ها را نیز خواهید داشت. اما باید دانست که با هر شخصیت فقط می‌توانید در یکی از این کلاس‌ها به درجه‌ی استادی برسید. هر یک از این کلاس‌ها برای دفاع کردن یک توانایی انحصاری دارد. کلاس Kahlt مخصوص بازیبازانی است که با عناوین مبارزه‌ای و هک ان اسلش آشنای کمتری دارند. این کلاس بیشتری گزینه‌ها را برای حملات در اختیار دارد. کلاس Windfall تمرکز بسیاری بر روی قابلیت Dash دارد. به همین خاطر احتمالا طرفداران حرفه‌ای بازی‌های دارک سولز و بلادبورن احتمالا آن را بیشتر بپسندند. کلاس Forsaken نیز بیشتر برای طرفداران بازی‌های سبک Fighting جذابیت خواهد داشت. چرا که قابلیت Parry آن‌ها را راضی خواهد نمود. انتخاب کلاس امری مهم است که باید در آن دقت کنید. کلاس اشتباه می‌تواند تجربه‌تان از بازی را به تباهی بکشد.

نحوه‌ی ساخت کمبوها

استودیوی Dontnod، سازنده‌ی عنوان Life is Strange که این روزها محبوبیت زیادی دارد پیش از همکاری شگفت انگیزش با Square Enix، اثری را با سرمایه‌گذاری Capcom توسعه داد. این عنوان که ابتدا با اسم Adrift شناخته می‌شد بعدا با نام Remember Me به بازارها عرضه شد. Remember Me بازی خوبی بود اما اشتباهاتی در آن انجام شده بود که نگذاشتند آنطور که باید و شاید بدرخشد. یکی از ویژه‌گی‌های خوب این بازی این بود که در مبارزات، ساخت و طراحی کمبو‌ها را بر عهده‌ی بازیباز می‌گذاشت. شما می‌توانستید ضربات آزاد شده برای شخصیا اصلی بازی را با فرمول خاصی کنار هم چیده و کمبو‌هایتان را شخصی سازی کنید. این ویژه‌گی البته به خاطر ضعف‌های Remember Me به خاطره‌ها سپرده شد تا این که اکنون شاهد استفاده‌ی Absolver از نسخه‌ای بسیار پیچیده تر از آن هستیم. شما می‌توانید کمبوهای خود را طراحی کنید و آن‌ها را بر اساس میزان صدمه و سرعتشان مرتب کنید.
در بازی گزینه‌ای هست به نام Meditation. در این حالت می‌توانید وارد منویی شوید که کارکترتان را از طریق آن مدیریت خواهید کرد. در این بخش با واد شدن به حالت Practice می‌توانید کمبوهای خود را ادیت کنید. پیش روی شما دو نوع ضربه موجود است. ضربات سبک و ضربات سنگین. هر یک از این دسته‌ها از چهار زیر مجموعه تشکیل شده‌اند. چهار زیر مجموعه که با جهت‌های مختلفی مشخص شده‌اند. جهت‌های شمال شرقی، شمال غربی، جنوب شرقی و جنوب غربی. هر یک از این جهت‌ها شامل حرکاتی هستند که آن‌ها را آموخته‌اید. این حرکات را از دشمنانتان می‌آموزید. (درباره‌ی چگونه‌گی آن خواهیم نوشت) هر دسته از این حرکات، به یکی از جهات ذکر شده ختم می‌شود. هر حرکتی را که انتخاب کنید، کمبوی شما بر طبق همان پیش می‌رود. باید جهت‌ها را طوری بچینید که بتوانید همه‌ی کمبو‌هایتان را در وقت نیاز به اجرا در آورید. ممکن است با جهت گذاری اشتباه،  کاری کنید که زنجیره‌ی کمبو‌ها صرفا با تعداد خاصی از کمبو‌ها ادامه سابند و برخی کمبوها صرفا اجرا نشوند. باید طوری جهت‌ها را مشخص کنید که کمبوها با روندی زنجیر وار، یکی پس از دیگری اجرا شوند. در این زمینه به دلیل ضعف شدید بخش آموزشی، سردرگمی‌های بسیاری انتظار شما را می‌کشد. باید چند ساعتی بازی کنید تا دقیقا متوجه شوید این جهت‌ها چیستند و چگونه باید کمبوهایتان را بچینید. جدای از این مسائل، این ویژه‌گی که تابحال نظیرش را در این سطح ندیده‌ایم، بسیار پسندیده و جالب است. شما می‌توانید قدرت، سرعت و رنج ضربات خود را مشخص کنید و آن‌ها را بر اساس سبک و سنگین بودن مرتب کنید. این ویژگی قایلبت شخصی سازی بازی را تا حد بسیار زیادی بالا می‌برد و باعث می‌شود هر بازیباز از فنون و کمبوهای خاصی استفاده کند.

از دشمن خود بیاموز

سیستم یادگیری ضربات در Absolver بسیار جالب و زیبا است. شما مربی و یا باشگاهی ندارید که حرکاتتان را در آنجا یاد بگیرید. همچنین کسی هم در بازی نقش فروشنده را ندارد که بروید و پول بدهید و حرکت تازه بیاموزید! در این بازی حرکات جدید را فقط و فقط باید از دیگر حریفان آموخت. این ویژه‌گی که در گیم پلی نیز مکانیک خوب و زیبایی است، از لحاظ معنایی نیز ارزش‌های زیبایی دارد. شما باید در دنیای Absolver پیشروی کنید. در حالی که تنها استادان شما دشمنانتان هستند. این یکی از زیبا ترین مفاهیمی است که بازی توانسته حتی آن را به صورت یک مکانیک در گیم‌پلی خود جای دهد. زمانی که دشمنان به شما حمله کنند شما یا از آن حمله فرار می‌کنید و یا آن را دریافت می‌کنید. حال ممکن است فرارتان با دفاع کردن باشد و یا با Parry و Dodge و… در صورتی که از دشمن کتک بخورید و یا ضرباتش را دقع کنید، دایره‌ی آبی رنگی در HUD ظاهر می‌شود که نشان می‌دهد حرکت اجرا شده را تا چه اندازه آموخته‌اید. برخی از این حرکات زود تر و برخی دیرتر برایتان فعال می‌شوند. زمانی که دایره‌ی آبی رنگ پر شود نشان دهنده‌ی این است که شما آن حرکت را آموخته اید و می‌توانید در چینش کمبوهایتان از آن استفاده کنید. فقط باید حواستان به یک موضوع باشد. و آن این است که همه‌ی آموخته‌های شما در صورتی قابل استفاده خواهد شد که بر دشمن آموزگار خود غلبه کنید. یعنی اگر در این مبارزه شکست بخورید و یا از آن فرار کنید، همه‌ی تجربه‌هایتان را از دست می‌دهید و باید مجددا آن‌ها را کسب کنید.

Absolver گزینه‌های بسیار زیادی را برای شخصی سازی در اختیار شما قرار می‌دهد. شما می‌توانید با جست و جو در اماکن و مهتلف و سرک کشیدن به گوشه‌های مختلف مپ بازی، آیتم‌های بسیار زیادی را جمع کنید. برخی از این آیتم‌ها با جست و جو به دست می‌آیند و برخی نیز به صورت غنیمت از دشمنانی که شکستشان داده‌اید کسب می‌شوند. این آیتم‌ها شامل مواردی چون پوشیدنی‌ها، اسلحه‌ها و… می‌شود. در بخش پوشیدنی‌ها Absolver واقعا سنگ تمام گذاشته است. شما قادرید تا ریز ترین جزئیات لباس‌های کارکتر خود را تعیین کنید. این پوشیدنی‌ها هر یک مقداری وزن دارند و میزان خاصی به توانایی دفاعی شما می افزایند. این ویژه‌گی یکی دیگر از امکانت Absolver برای شخصی سازی است. اگر به توانایی‌های دفاعی خود ایمان دارید و می‌دانید که می‌توانید بازی را بدون دریافت ضربه انجام دهید، می‌توانید زره‌ها را در آورده و کارکتر خود را سبک کنید. اگر هم اهل کتک خوردن هستید می‌توانید سنگین کار کنید و زره‌تان را سنگین انتخاب کنید. گزینه‌های بسیار زیادی در اختیار شما است تا هر طور که مایل هستید شخصیتتان را بسازید. دیگر ویژه‌گی Absolver که باعث می‌شود شخصی‌سازی کارکتر در این بازی بسیار عمیق تر شود، قابلیت Level Up کسب امتیاز XP است. با از پای در آوردن دشمنان می‌توانید این امتیاز را کسب کنید. XP روی هم جمع می‌شوند و وقتی که به حد مشخصی برسند، می‌توانید از آن‌ها براری اراقای کارکتر خود استفاده کنید. در این بازی هم به سبک دارک سولز برای هر شخصیت پارامترهایی در نظر گرفته شده که هر یک در زمینه‌ی خاصی ار را ارتقا می‌دهد. پارامترهایی مانند Strength، Dexterity، Endurance و… که هر یک در زمینه‌ی خاصی به کارتان خواهد آمد. ممکن است کسی بخواهد بر روی قدرت کارکتر خود تمرکز کند. و ککس دیگر قصد داشته باشد کارکتری صرفا چابک بسازد. این به خودتان بستگی دارد که چه روحیه و سلیقه‌ای داشته باشید.

توهم «سولز» بودن!

یکی از مهمترین ضعف‌های Absolver طراحی محیط‌ها و به طور کلی طراحی مراحل آن است. کلیت بازی از این قرار است که تعدادی از حریفان قدرتمند، بر روی نقشه‌ای مشخص می‌شوند و شما وظیفه دارید آن‌ها را پیدا کنید و در مبارزه شکستشان بدهید. سازنده گان سعی کرده‌اند محیط‌های بازی را به سبک بازی‌های سری سولز طراحی کنند. اما محیط‌های بازی با استانداردهای حداقلی سری سولز نیز تفاوت زیادی دارد. متاسفانه آن‌ها برای این کار بررسی لازم را بر روی محیط‌های سولز انجام نداده و استاندارد‌های این کار را ندانسته‌اند. نظمی که در محیط‌ها و مراحل دارک سولز وجود داشت، نظمی بسیار پیچیده بود که باعث گمراهی بازیباز می‌شد و صد البته با دقت و توجه، می‌شد همه‌ی گوشه‌های این اماکن را کشف کرد. اما محیط‌ها در Absolver (با این که به طرز قابل توجهی کوچک تر از محیط های سولز هستند) به شدت بی نظم و در هم و بر هم اند. با این وضعیت سازنده‌گان از شما انتظار دارند دشمنان بزرگ را پیدا کنید و در مبارزه شکستشان بدهید. یکی از چیزهایی که بی شک در بازی عذابتان خواهد داد، جست و جوی کور کورانه به دنبال باس‌ها است. در این حالت هیچ نشان و سر نخی به شما داده نمی‌شود و صرفا باید به نقشه‌ای بسیار احمقانه و به درد نخور توجه کنید. درست است که تمرکز سازنده‌گان بر روی مبارزات و بخش چند نفره‌ی بازی بوده. اما غفلت از مواردی چون طراحل مرحله آسیب‌هایی بسیار جدی به بازی زده است. بازی حتی ممکن استس از مدتی خسته‌کننده شود و بازیباز را پس بزند. این امر می‌تواند حتی ناشی از محتوای کم بازی نیز باشد. البته سازنده‌گان قول اضافه شدن محتوای بیشتر به بازی را داده اند. از جمله دانجن‌هایی که باید با بازیبازان دیگر به تخلیه‌ی آن‌ها بپردازید. اما فعلا از این موارد خبری نیست و باید با همین محتوای اندک و تکراری بسازید. ای کاش به همان اندازه‌ای که بر روی مبارزات بازی تمرکز و هزینه شده، بر روی دیگر ویژه گی‌های آن نیز سرمایه گذاری می‌شد. در آن صورت شاهد یک تجربه‌ی زیبا و بی نقص از هک اند اسلش چند نفره بودیم.

در بخش گرافیکی با این که از لحاظ فنی می‌توان ایرادات زیادی به Absolver گرفت اما باید اعتراف کنیم از حیث هنری با تثری زیبا طریفم. سبک هنری خاص بازی و انتخاب خوب رنگ‌ها باعث شده زیبایی‌های Absolver در بخش هنری، ضعف‌های فنی اش را بپوشاند. در بازی مناظر زیادی به چشم می خورند. از جنگل‌ها و درختان بیشمار گرفته تا شهر ها و مناطق مشکونی انسان‌ها. همه‌ی این موارد به لطف نورپردازی زیبا و رنگ‌بندی عالی مدل‌ها، به زیبایی طراحی شده‌اند. تنها مشکل این بخش مربوط می‌شود به پدیده‌ای که نمی‌دانم اسمش را باگ بگذارم یا چیز دیگر. زمانی که از یک منطقه وارد منطقه ی دیگری می‌شوید، زاویه‌ی آفتاب به صورت آنی تغییر می‌کند و به سوی دیگری می‌رود. البته طرایط هر منطقه ایجاب می‌کند که نور خورشید زوایای متفاوتی داشته باشد. در سری سولز نیز شاهد چنین پدیده‌ای بودیم. اما بازی‌های سولز زمانی که Sky Box در حال تغییر کردن بود، بازیباز را از محیط‌های مسقف عبور می‌داد تا مستقیما شاهد این پدیده نباشند. اما Absolver به طرز ناشیانه‌ای اجازه می‌دهد شما تغییر زاویه‌ی نور خورشید و جابجا شدن سایه‌ها را نظاره گر باشید. واقعا بعید است که سازنده‌گان متوجه این پدیده نشده باشند. در هر صورت بهتر است که در آینده با انتشار آپدیت‌ها از رخ دادن این موضوع جلوگیری شود. چرا که حسی مصنوعی و بد را به بازیباز منتقل می‌کند.
درباره‌ی موسیقی باید گفت شما در طول بازی اصلا متوجه آن نخواهید شد! در این زمینه نیز سازنده‌گان سعی کرده اند از بازی‌های سولز پیروی کنند. به این صورت که در محیط‌های معمولی صرفا قطعه‌ای بسیار آرام و کم صدا نواخته شده و در باس فایت‌ها شاهد اوج گیری موسیقی هستیم. اما این فرمول به طور کلی جواب نداده چرا که در بازی فقط و فقط سه باس فایت داریم! کم‌کاری شدید سازنده گان در حق موسیقی قابل گذشت نیست و این یکی از مهمترین نقاط ضعف بازی است. عنوانی با اتمسفر Absolver می‌توانست با مدد موسیقی به موفقیت‌های بسیاری دست پیدا کند. اما افسوس که این بخش نیز قربانی کم توجهی و کم‌کاری‌ها شده است.

کلام آخر

Absolver مصداقی بارز از «تمرکز بیش از حد» بر روی یک موضوع و غافل ماندن از موضوعات دیگر است. با این شرایط بازی صرفا شبیه به انسانی شده که دست‌هایش دراز و پا هایش کوتاه مانده‌اند. شبیه خانه‌ای که در و پنجره ندارد اما عوضش اسلکت‌بندی و استحکام بسیار خوبی دارد. می‌توانم تا هر وقت بخواهید برایتان از این مثال‌ها بزنم. رسانه‌ای مانند بازی‌های ویدئویی، باید در همه‌ی بخش‌ها گلیم خود را از آب بیرون بکشد. اگر بازی نمی‌تواند در زمینه‌ای خاص شاهکار باشد و بدرخشد، حداقل باید بتواند استاندارد‌هی حد اقلی در آن زمینه را رعایت کند. Absolver مبارزات عالی و ویژه‌گی های آنلاین خوبی دارد. اما غفلت از بخش‌هایی مانند داستان، مراحل، محیط‌ها موسیقی آن را به تجربه‌ای در حد متوسط به بالا تبدیل کرده.

تانی کال

گیمفا