DOOM : پدیده‌ای برخاسته از جهنم
به قلم Nicola Ardron از وبسایت God is a Geek با کمی دخل و تصرف”
سال 2016 هم تمام شده است اما اخیرا یکبار دیگر بازی DOOM را تمام کرده‌ام و هنوز هم کمتر لذتی شبیه به ترکاندن سر شیاطین را می‌توانم در یک بازی تجربه کنم. DOOM برای من شوتر اول شخص کاملی بود، من از طرفداران مشتاق بازی‌های تیراندازی هستم و میل بخصوصی به نزدیک شدن و ارتباط شخصی با آنها دارم و این حس با مخلوطی مست‌کننده از گان‌پلی ممتاز، موسیقی متن کوبنده و حرکات ریتمیک بی‌پایان، دیگر خود شوتر رویایی من است.
این بازی که بسیاری فکر می‌کردند نمی‌تواند اعتبار عظیم این سری را حفظ کند، در هنگام عرضه مورد تحسین قرار گرفته و حالا که به عقب می‌نگریم، نمی‌توانیم زندگی خود قبل از این بازی را تصور کنیم. بازی اصلی در اوایل دهه نود منتشر شد و هنوز هم یک بازی کلاسیک تعیین‌کننده و شکل‌دهنده سبک شوتر است. هنگامی که id Software برای اولین بار چهارمین نسخه آی‌پی کلاسیک خود را معرفی کرد و عنوان زیرکانه DOOM 4 را بخاطر بازگشت به ریشه‌ها کنار گذاشت، تعدادی کمی از افراد، از جمله خودم را نگران نمود.
بعد از اعلام بتسدا مبنی بر عدم ارسال نسخه‌های مخصوص منتقدین که به معنی آماده نبودن مقاله‌ها و بررسی‌ها در تاریخ رسمی انتشار بود، نگرانی‌ها بابت شکست بازی افزایش پیدا کرد. در گذشته چنین نمونه‌هایی از ارسال دیرهنگام نسخه‌های مخصوص بررسی مستقیما به این نکته اشاره داشتند که ناشر مشکلاتی در پشت دست داشته و با محدود کردن دسترسی زودهنگام به بازی خود تا جای ممکن از تاثیر منفی بر فروش بازی جلوگیری به عمل می‌آورد. در مورد DOOM اینگونه نبود. این بازی به محض انتشار از طرف منتقدین مورد ستایش قرار گرفته و آمارها نشان از موفقیت تجاری توسعه‌دهنده و ناشر می‌داد.
به شکل غیر منتظره‌ای بعد از به پایان رساندن این بازی می‌توانم با خوشحالی اعلام کنم که DOOM یکی از کاندیدهای بازی سال از دید من بوده و عمیقا به عنوان یکی از بهترین تجربه‌های بازی تیراندازی در طول عمرم ریشه دوانده است.
ولی چه چیزی آن را به یک بازی موفق و غیرمنتظره تبدیل کرد؟
در ابتدا، از منظر کلیت به شکلی باورنکردنی با یک بازی ساده طرف هستیم. درهنگام شروع بازی مراحل آموزشی مشخصی وجود ندارد و گیمر به محض شروع خود را با تفنگی در میدان نبرد و در مقابل تعدادی دشمن می‌بیند، شروعی سریع و در عین حال هوشمندانه؛ همچنین هیچ شرح ماوقعی در مورد اتفاق روی داده در دسترس نیست؛ از همان ابتدا مشخص است که حمله‌ای شیطانی صورت گرفته و تنها وظیفه شما کشتن تک‌تک آن موجودات می‌باشد. لحن کل بازی زمانی مشخص می‌شود که شما به عنوان جوانی محکوم بطور تحت‌اللفظی به گوشه‌ای پرت شده و یکی از شخصیت‌ها از طریق کامپیوتر اتفاقات را با شوخ‌طبعی خاصی برای شما توضیح می‌دهد: “شما برای کشتن شیاطین در اینجا حاضرید (که اتفاقا در این کار هم ماهرید) و قرار است از این کار لذت ببرید!”
شما از آن مقدمه مستقیما به میان رقصی از نبرد آخرالزمانی پرتاب می‌شوید، رقص باله‌ای بی‌رحم و مداوم از سرگردانی، شلیک، پرش، کاور گرفتن و شلیک کردن و در این آوردگاه ثابت ایستادن چیزی جز مرگ را برای شما رقم نخواهد زد. کشتن‌ها بی‌رحمانه هستند و با معرفی “گلوری کیل” یا کشتن‌های افتخاری تعدادی از شنیع‌ترین قتل‌هایم را در طول دوران گیمری خود انجام دادم. شما به عنوان گیمر دائما به پیشروی تشویق می‌شوید، جان و مهمات شما محدود است ولی با گیج و منگ کردن یک دشمن، فرصت این را دارید تا با انیمیشنی رعب‌آور و ارضاکننده او را نابود کرده و به جان و مهماتی که همانند کاغذرنگی‌های شب عید به هوا می‌روند، دست پیدا کنید.
هسته اصلی گیم‌پلی چیزی نیست جز شلیک کردن به شیاطین؛ برای بازکردن فضاهایی از شما خواسته می‌شود تا کلیدهایی را بیابید که در نهایت منتج به شیاطین بیشتر و رازهایی می‌گردد که در کشتن موثر آن موجودات کمک حالتان می‌شوند. بتدریج زرادخانه‌ای از اسلحه‌های بزرگتر و مرگبارتر در اختیار شما قرار می‌گیرد که هرکدام درخت آپگریدی دارند که وابسته به ماژول‌های پیدا شده در طول مراحل هستند، سپس باید شیاطین را بکشید تا واحد پول رایج تاثیر نبرد را دریافت و برای پیشبرد سلاح‌هایتان، آن را هزینه کنید. زرادخانه شما صفی سرگیجه‌آور شامل موشک‌اندازها، شاتگان‌ها، تفنگ‌های زنجیری، توپ‌های پلاسمایی می‌شود؛ شما حتی به سلاح‌های یگانه بسیار قدرتمند تک گلوله‌ای همانند اره‌موتوری و (BFG) معروف که می‌تواند با یک گلوله دشمنان قدرتمند را هم ویران کند، دسترسی پیدا می‌کنید که در زمان هجوم بی‌پایان شیاطین، مرز باریک میان شکست و پیروزی هستند. تنوع وحشتناک و در عین حال جذاب اسلحهها و سیستم ارتقا و اپگرید ساده و کاربردی یکی از دلایلی است که گان‌پلی DOOM از سطح یک سیستم جذاب، به یک سیستم عمیق و اعتیاد آور بسط پیدا کرده است.
پاورآپ‌هایی همانند حالت برسک (دیوانه) مورد علاقه من، در اطراف بعضی از مراحل پخش شده‌اند که می‌توانند در تغییر ورق نبرد به شما کمک کنند. با فعال شدن این حالت کاراکتر شما به شکل غیر قابل توضیحی صاحب مشت آهنین شده و با یک ضربه می‌تواند هر دشمنی را نابود کند. این پاورآپ‌ها زمان محدودی دارند ولی رقصیدن در اطراف مرحله و کشتن بزرگترین شیاطین DOOM فقط با یک مشت، لذتی وصف‌ناپذیر است. و موسیقی متن این بازی مخلوط کاملا مناسبی از صداهای الکترونیک سنگین و گیتار الکتریک است که تاثیر لحظات دراماتیک بخصوصی در مراحل را افزایش می‌دهد و این موسیقی عالی، همدمی خشمگین برای کشتن می‌باشد و برای فراهم ساختن ریتم مناسب نابود کردن شیاطین بکار می‌آید؛ این واقعا دیوانه‌وار و همانند بازی ریتمیک می‌باشد، ضربه‌های مشتی که درحال اجرای گلوری‌کیل می باشند با بیت‌های موسیقی متن هم‌نوا بوده و دائما گیمر را به جلو هل می‌دهد و کمتر بازی شوتری در طول تاریخ موفق شده چنین ریتمی از گیم‌پلی را ارائه دهد، این دقیقا نقطه اوج DOOM است.
DOOM عنوانی است که در نسل هشتم بار دیگر طعم شیرین یک بازی اکشن دیوانه‌کننده را به ما نشان داد اما ایرادهای کوچکی هم وجود دارد، به عنوان مثال بازی این پذیرائی را کمی بیش از اندازه کِش داده و چند مرحله‌ای بیش از نیاز ادامه می‌دهد، باس‌فایت‌ها کمی ناامید کننده هستند و برای سخت‌تر کردن آنها از شیوه قدیمی دو مرحله‌ای کردن مبارزات استفاده شده است. اینها ایراداتی جزئی هستند و به تجربه کلی آسیب نمی‌زنند اما مشاهده آنها و درس گرفتن از آنها می‌تواند موجب بی‌نقص شدن این فرمول در بازی‌های آینده id شود.
DOOM نمونه‌ای باورنکردنی از شوتری است که پتانسیل خود را فهمیده و می‌داند که چه چیزی بازی را جذاب می‌کند. Id Software به دقت می‌دانست که قصد عرضه چه چیزی را به همراه داشته، و این لحن خودآگاهانه است که از همان ابتدا لذت بازی را چندبرابر می‌کند. بدون این خود‌آگاهی، بنظرم خشونتِ افسارگسیخته‌ای که در لحظاتی حتی با ارائه‌ای خونین هم هم‌مرز می‌شوند، می‌توانست تا انتهای بازی باعث خستگی شود، بهرحال بدلیل رگه‌هایی از مزاح و خنده که در بطن بازی عجین شده و البته هدفمند بودن اکشن بازی و ایجاد عمق لازم در گان‌پلی و اسلحهها، بازی در مسیر درست خود باقی می‌ماند. DOOM واقعا یک بازی تیراندازی اول شخص فوق‌العاده است که به ریشه‌های خود پایبند بوده و مناسب نام وارثش می‌باشد. DOOM یکی از بهترین بازی‌های سال فوق‌العاده 2016 و بزرگترین شگفتی این سال می‌باشد و بی‌صبرانه منتظر پروژه جدید id هستیم.
پردیس گیم
