برترین بازی‌های سبک Racing

شکی نیست که سبک Racing یکی از سبک‌‌های محبوب بین ژانرهای بازی‌های ویدئویی است. چه از علاقه‌مندان به این سبک باشید و چه نباشید، خوب می‌دانید که سبک ریسینگ به طور کلی تاریخچه‌ی غنی و طولانی‌ای دارد و اغراق نیست اگر از این ژانر به عنوان یکی از قدیمی‌ترین سبک‌های بازی‌های رایانه‌ای یاد کنیم. از روزهایی که بازی‌های ریسینگ به صورت پیکسلی و نامفهوم روی صفحه نمایش ما نقش می‌بستند تا امروز که تفاوت بین یک ماشین در بازی با همان ماشین در واقعیت فقط کار یک گیمر است، همیشه این سبک طرفداران خاص خود را داشته است. قطعا عده‌ای هستند که با بازی‌های ریسینگ گذشته خاطرات بیشتری دارند و قشری دیگر بازی‌های حال را بیشتر می‌پسندند. طرفداران سونی به Gran Turismo‌ می‌بالند و مایکروسافت فن‌ها از Forza برای خود بت ساخته‌اند. در این میان هم افرادی هستند که تمام نسخه‌های Need for Speed را بازی کرده‌اند و به این موضوع افتخار می‌کنند در حالی که در مقابلِ دوست‌داران Burnout هر چقدر هم تلاش کنند نمی‌توانند آن‎ها را قانع کنند که فرنچایز مورد علاقه‌ی خود بهتر است. طرفداران Dirt را هم نباید فراموش کنیم! اگرچه برخی نسخه‌های این فرنچایز هم مخالفانی دارد ولی Dirt در خون خیلی از بازیکنان جریان دارد! مهم نیست از بین این فرنچایزها و شاید ده‌ها عنوان و یا فرنچایز دیگر طرفدار کدام هستیم، این‌جا همه یک علاقه‌ی مشترک داریم و آن‌هم علاقه به سبک Racing است. چه طرفداران ریسینگ‌های شبیه ساز مثل Project Cars و چه افرادی که ریسینگ‌های آرکید را بیشتر دوست دارند، همه در خانواده‌ای که شخصا آن‌را “طرفداران سبک Racing” می‌نامم جای می‌گیرند. حتی تعصبی‌ترین طرفدار Gran Turismo و سونی هم در خلوت خود Forza را تحسین می‌کند و عکس این قضیه هم صادق است.

دلیل محبوبیت بازی‌های ریسینگ برای هر فرد شاید متفاوت باشد. یک نفر عاشق ماشین است، یکی هیجان اینگونه بازی‌ها را دوست دارد و دیگری سعی می‌کند با انجام چنین بازی‌های به اصطلاح خودمانی‌تر “فاز بگیرد!” شکی نیست که همه‌ی این دلایل قانع کننده هستند و اهمیتی ندارد چرا Racing را دوست دارید، در هر صورت طرفدار این سبک هستید و وارد خانواده‌ای که در پاراگراف بالا درموردش صحبت کردیم شده‌اید. به طور کلی بازی‌های ریسینگ خود به سه زیرمجموعه تقسیم می‌شوند. Arcade Racing Games، Kart Racing Games و Racing Simulators. شاید در هفته‌های آتی یک مقاله‌ی جامع و مفصل ( در صورت استقبال کاربران ) درباره‌ی این سه زیرمجموعه بنویسیم تا کاربران عزیز را بیشتر با این سبک آشنا کنیم ولی فعلا بحث مقاله چیز دیگری است. این‌که بخواهیم درباره‌ی تاریخچه‌ی سبک Racing صحبت کنیم در چنین مقاله‌ای قطعا کار بیهوده و اضافه‌ای است. تنها به این نکته اشاره کنیم که از روزهایی که بازیکن یک سفینه‌ی فضایی را کنترل می‌کرد و باید با دیگر سفینه‌ها به مسابقه می‌پرداخت به روزی رسیده‌ایم که هر گیمر برای خود یک فرنچایز مورد علاقه دارد! راستی شما طرفدار کدام بازی یا فرنچایز ریسینگ هستید؟ فراموش نکنید که عنوان یا سری مورد علاقه‌ی خود را با دیگر کاربران به اشتراک بگذارید! با توصیفات بالا می‌رویم به سراغ بحث اصلی این مقاله. در لیست زیر قصد داریم ۷ بازی برتر ریسینگ را به صورت مختصر مرور کنیم. لطفا دقت داشته باشید که انتخاب و همچنین رتبه بندی عناوین زیر تا حدودی نظر شخصی و نیم نگاهی هم به چند لیست معتبر دنیا بوده و طبیعتا هر شخص می‌تواند نظری مخالف با این رده بندی داشته باشد. به این نکته هم توجه کنید که در اینجا سعی شده از هر فرنچایز تنها یک نسخه نام برده شود. به هر حال ملاک انتخاب برترین برای هر بازیکن می‌تواند متفاوت باشد به طوری که برخی نمره‌ی متا را یک معیار مهم و معتبر بوده و عده‌ای دیگر تجربه شخصی خودشان را ملاک بهتری می‌دانند. نکته‌ی دیگر راجع به معروفیت بازی هاست. در لیستی که برای شما تهیه کرده‌ایم سعی شده از عناوینی نام برده شود که قریب به اتفاق بازیکنان از هر نسلی آن‌ها را تجربه کرده باشند. با علم بر مواردی که ذکر کردیم به سراغ لیست زیر می‌رویم. این شما و این هم نگاهی به بهترین بازی‌های Racing تاریخ!

۷- Project Gotham Racing 4

عنوان Project Gotham Racing 4 که حالت مخفف آن یعنی PGR4 معروفیت بیشتری دارد یکی از بهترین ریسینگ‌های کل ادوار است. بازیکنان زیادی معتقدند که نسخه‌ی قبلی این سری عنوان بهتری بود ولی به طور کلی شکی در عالی بودن نسخه‌های PGR نیست. در PGR4 هم مثل هر بازی ریسینگ دیگری هدفتان باید اول شدن در مسابقه باشد. در این ریسینگ آرکید دریفت و پرش‌ اهمیت زیادی دارند. نه تنها PGR4، بلکه به طور کلی سری Project Gotham Racing به خاطر سیستمی که Kudos system نام دارد معروف است. اساس کار این سیستم این است که به خاطر انجام یک سری حرکات خاص در یک مسابقه به شما امتیاز می‌دهد. حرکات فانتزی در این فرنچایز جایگاه ویژه‌ای دارند و PGR4 هم استثنا نیست. در PGR4 هم مثل خیلی از ریسینگ‌های دیگر eventهای متعدد و متنوع منتظر شما هستند. Bizarre Creation سازنده‌ی این بازی که محصول سال ۲۰۰۷ بوده، می‌باشد. عنوان Project Gotham Racing 4 تنها برای پلتفرم Xbox 360 منتشر شد. این نسخه نسبت به نسخه‌های قبل از خود چند تفاوت چشمگیر داشت. مورد اول اضافه شدن موتورسیکلت‌ها به بازی بود. مورد دیگر اضافه کردن یک بخش Career جدید به بازی بود. اگرچه هیچ کدام از این دو تغییر نتوانسته آن‌طور که باید خوب عمل کنند ولی هیجان بازی را چند برابر کردند. از سوی دیگر اضافه شدن موتورسیکلت به بازی در نوع خود یک نوآوری بود. مهم‌ترین تغییر بازی اضافه شدن سیستم داینامیک آب و هوایی بود. قطعا اطلاعات کافی در این زمینه دارید و لازم نیست اشاره کنیم که وجود این سیستم در بازی به معنی متنوع بودن آب و هوای بازی در طول مسابقه است.

هدف بازیکن در این بازی به طور کلی پیروزی در مسابقات و جمع کردن امتیاز است به نحوی که بالاتر توضیح دادیم. مسابقات شما از پیش تعیین شده هستند و می‌توانید با تقویم موجود در بازی برنامه مسابقات خود را ببینید. در رنکینگ هم شما در ابتدا درجه آماتور را دارید و باید خود را به درجات Pro، Hot Shot و در نهایت Master برسانید. با پیشرفت در بازی گاراژها و چالش‌های جدید برای بازیکن آنلاک می‌شوند. یکی از بازخوردهای منفی بازی مربوط به عدم امکان تکرار یک event است و این دقیقا یک مشکل بزرگ برای این بازی است. البته روی هم رفته همان‌طور که گفتیم Project Gotham Racing 4 یکی از بهترین ریسینگ‌هایی است که تا به حال منتشر شده و اگر این عنوان را در زمان خود بازی کرده باشید مطمئنا پشیمان نشده‌اید. بازی از کیفیت گرافیکی خوبی هم برخوردار است. مدل‌های ماشین‌ها عالی به نظر می‌رسند و طراحی شهرهای بازی هم خیلی خوب انجام شده. اگرچه بازی مشکلات نسبتا کوچکی هم دارد ولی در کل یک آرکید فوق العاده بوده که می‌تواند تا ساعت‌ها شما را پشت Xbox 360 خود میخکوب کند. قطعا کاربران X360 از این بازی به عنوان یکی از بهترین ریسرهای این کنسول یاد خواهند کرد.

۶- Project Cars 2

پیدا کردن یک شبیه ساز بهتر از Project Cars کار آسانی نیست ولی یک بازی بود که توانست عملکرد بهتری داشته باشد و آن هم Project Cars 2 بود. به طور کلی هر دو نسخه‌ی این فرنچایز در زیرمجموعه‌ی Racing Simulators قرار می‌گیرند و هر دوی آن ها هم در این سبک بی‌همتا هستند. عده‌ای از ریسینگ بازها هستند که اعتقادی به این سری ندارند و دلیلش هم مشخص است; این قشر ریسینگ‌های آرکید را بیشتر دوست دارند اما قطعا پیدا کردن کسی که شبیه سازها را ترجیح دهد و Project Cars 2 یکی از عناوین مورد علاقه‌اش نباشد کاری دشوار که نه، غیرممکن است. البته قطعا Project Cars 2 برای تازه‌ واردها انتخاب خوبی نیست چرا که تنها باعث و بانی اعصاب خوردی آن‌ها می‌شود! اما کهنه‌کارهای سبک ریسینگ قطعا از این بازی لذت خواهند برد. Project Cars 2 در سالی منتشر شد که شاید بهترین سال برای ریسینگ بازها باشد. سالی که غول‌های ریسینگ دنیا هر کدام برای خود یک بازی منتشر کردند. از همه‌ی این‌ها گذشته، چند سالی بود که تمام حواس‌ها به Forza Motorsport و Gran Turismo است و هیچ شبیه سازی نمی‌توانست با این دو غول وارد رقابت شود. ولی Project Cars توانست تا حد زیادی توجهات را به خود جلب کند. موضوعی که قطعا قدرت هر دو نسخه‌ی Project Cars را ثابت می‌کند.

Project Cars 2 که امسال برای PC، Xbox One و PS4 منتشر شد توانست برخی مشکلات و محدودیت‌های نسخه‌ قبلی خود را جبران کند. به عنوان مثال تعداد ماشین‌های بازی بیشتر شده و ماشین‌های جدیدتری به بازی اضافه شدند. مورد دیگر مربوط به تعداد پیست‌های بازی است. در Project Cars 2 پیست‌های مسابقات هم افزایش یافته‌اند و به تعداد قابل قبولی رسیده‌اند. البته برخی مشکلات بازی که در صدر آن‌ها هوش مصنوعی قرار دارد هنوز پاربرجا هستند. البته شاهد پیشرفت AI بوده‌ایم ولی هنوز در حدی نیست که بتوان آن‌را قابل قبول دانست. بازی باگ‌های خودش را هم دارد که قطعا مشکلاتی را برای بازیکن در طول بازی ایجاد می‌کند. مهمترین نکات مثبت بازی تعداد ماشین‌ها و البته فیزیک و هندلینگ آنهاست. همان‌طور که اشاره هم کردیم کلکسیون ماشین‌های بازی حالا تقریبا کامل شده است. فیزیک بازی نسبت به قبل بهبود یافته و حالا واقعا می‌تواند با غول‌های شبیه ساز در این زمینه رقابت کند. اگرچه Slightly Mad Studios می‌توانست یک بازی بهتر را حداقل با رفع مشکلات فنی تحویل گیمرها دهد ولی هنوز هم Project Cars 2 یک شبیه ساز فوق العاده است که می‌تواند قلب شما را تسخیر کند. با توجه به اینکه زمان زیادی از انتشار بازی نمانده شاید هنوز این عنوان را تجربه نکرده باشید. پیشنهاد می‌کنم در اولین فرصت Project Cars 2 را بازی کنید تا معنای واقعی یک شبیه ساز را درک کنید!

۵- DiRT 2

بدون هیچ شک و حرف و حدیثی تمام نسخه‌های Dirt فوق العاده هستند اما خیلی راحت و بی‌تعارف می‌توان Dirt 2 را یک شاهکار دانست. Dirt 2 سال ۲۰۰۹ برای پلتفرم‌های متعددی که شاخص ترین آن‌ها PC، PS3 و Xbox 360 هستند منتشر شد. شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید اسم اصلی و اورجینال بازی Colin McRae: Dirt 2 است ولی خب ما کار را نه برای شما و نه برای خودمان سخت نمی‌کنیم و با همان Dirt 2 که هم راحت‌تر است و هم معروف‌تر، به توضیحات ادامه می‌دهیم. بازی دارای ۶ درجه سختی است و در هر درجه سختی می‌توانید از ۵ فلش بک استفاده کنید. شما از این فلش‌بک‌ها هرگاه که بخواهید می‌توانید استفاده کنید. شاید تنها ایراد واقعی که بتوان به DiRT 2 گرفت مربوط به بخش چندنفره‌ی بازی است که از Split Screen برخوردار نیست. در بقیه‌ی موارد DiRT 2 یک تجربه‌ی بی‌نظیر است. محیط‌های بازی متنوع هستند و امکان ندارد که از یک محیط خوشتان نیاید. جنگل‌های مالزی، بیابان یوتا، خیابان‌های لندن و محیط‌های متنوع دیگر منتظر شما در DiRT 2 هستند. بازی دارای یک مد به نام Dirt Tour است. این مد در واقع کریر بازی محسوب می‌شود که تجربه‌ی آن احتمالا بهترین تجربه‌ی ممکن در DiRT 2 باشد. بازی‌هایی با اتمسفر Dirt را معمولا با فیزیک واقع‌گرایانه‌شان می‌شناسیم ولی در DiRT 2 خیلی به این موضوع توجه نشده و جنبه‌ی فان و هیجان بازی است که شما را عاشقش می‌کند. البته ماشین‌ها هر کدام به سبک خود کنترل می‌شوند و هندلینگ همه‌ی ماشین‌ها یکسان نیست ولی این موضوع نمی‌تواند از بازی یک شبیه ساز واقعی بسازد. طراحی ماشین‌ها چه از داخل و چه از بیرون عالی است و قادر به Upgrade کردن ماشین‌ها نیز خواهید بود. با اینکه تعداد event‌های بخش تک‌نفره بازی به ۱۰۰ نمی‌رسد اما بازی دارای یک بخش چند‌نفره گسترده است. البته بخش Career تک‌نفره بازی کوتاه نیست و چالش برانگیز هم هست. در کل DiRT 2 یک شبیه ساز نیست ولی هرگز بازی آسانی هم نخواهد بود. DiRT 2 تجربه‌ایست که بر هر طرفدار ریسینگی واجب است! حتی اگر کوچکترین رغبتی به بازی‌های ریسینگ دارید هم DiRT 2 را از دست ندهید. هنوز این بازی آنقدر قدیمی نشده که بتوان به راحتی از آن گذشت.

۴- Burnout 3: Takedown

اولین نسخه‌ی Burnout سال ۲۰۰۱ ساخته شد. Burnout یک آرکید عالی بود که با بازخوردهای مثبتی رو به رو شد ولی نسخه‌ی دوم آن نتوانست به مانند نسخه‌ی اول عمل کند. تمرکز Burnout 2 بیشتر روی خراب کردن و از بین بردن ماشین‌های دیگر بود تا مسابقه دادن و پیروز شدن و رسیدن به خط پایان به عنوان نفر اول. Burnout 3 را می‌توان یک مخلوط فوق العاده از دو نسخه‌ی قبل دانست. در واقع Burnout 3 هر آنچه نسخه‌های اول و دوم در خود داشتند را داشت و به علاوه، عناصر زیادی را هم به خود اضافه کرده بود. این بازی در سال ۲۰۰۴ برای Play Station 2، Xbox 360 و Xbox منتشر شد. می‌توان گفت به دلیل عدم انتشار این بازی برای PC کاربران زیادی از لذت تجربه‌ی آن محروم ماندند. این بازی که توسط Criterion Software ساخته شده و EA آن‌را منتشر کرد هم از منتقدین هم از کاربران بازخوردهای مثبتی دریافت کرد. اگر نگاهی به سازنده بیندازیم متوجه می‌شویم که چرا Burnout 3 تا این حد موفق بود. Criterion Software که هم اکنون با اسم Criterion Games مشغول فعالیت است روی عناوین موفقی کار کرده که NFS Hot Pursuitبهترین نمونه‌ی آن است. به طور کلی این سازنده در بخش آرکید برای خود کارنامه‌ای درخشان دارد. NFS Hot Pursuitهم که با فرمولی شبیه به بازی‌های Burnout ساخته شد توانست جوایزی را از آن خود کند و از لحاظ افتخارات و موفقیت بهترین نسخه‌ی کل فرنچایز عظیم Need for Speed باشد. Burnout 3 به قدری خوب است که حتی اگر طرفدار بازی‌های ریسینگ نیستید هم تجربه‌ی این عنوان به شما توصیه می‌شود. به هر حال این بازی یکی از بهترین ریسینگ‌های تاریخ چه از نظر کاربران و چه از لحاظ نمره‌ی متا است.

در Burnout 3 چیزی تحت عنوان رانندگی ریلستیک و یا واقع گرایانه وجود ندارد. تمام بازی در سرعت رفتن، شتاب گرفتن، دریفت انجام دادن و نابود کردن رقبا خلاصه می‌شود. برخلاف بازی‌هایی مثل Project Cars، در Burnout 3 هیچ لزومی ندارد که سرعت خود را برای پیچ‌ها یا جاده‌های مختلف تنظیم کنید. تنها چیزی که لازم است به موقع ترمز گرفتن و گاز دادن دوباره است. در شهر هرگز تنها نیستید و ماشین‌های دیگری هستند که بخواهند برای شما ایجاد مزاحمت کنند. اساس امتیاز گرفتن در Burnout 3 انجام کارهای غیر عادی و خطرناک است. پرش‌های بلند، از چند میلی‌متری ماشین‌های دیگر رد شدن بدون برخورد و علی‌الخصوص دریفت کردن از جمله روش‌های معمول و معقول برای گرفتن امتیاز و جایزه هستند. Crash کردن رقبا در بازی اهمیت زیادی برای شما دارد. این مورد را در NFS هم می‌بینیم. قضیه‌ی اسلو موشن ( صحنه آهسته ) در هنگام از بین بردن یک رقیب را در Burnout 3 شاهد هستیم. قطعا برای هر بازیکنی جذاب است که ببیند ماشین رقیبی را که Crash کرده به چه ترتیب درب و داغان می‌شود. قطعا برای هر بازیکنی جذاب است که ببیند ماشینی که آن را تبدیل به یک ماشین قابل اسقاط کرده چگونه در هوا برای چند ثانیه معلق می‌ماند و در نهایت چه بر سرش می‌آید. Event‌های بازی همه متفاوت و متنوع هستند به طوری که شاهد چندین حالت event در بازی هستیم. معمول ترین این Event‌ها مسابقات عادی هستند. مسابقاتی که در آن‌ها پنج رقیب دارید و یک مسیر مشخص را باید طی کنید و در آخر به عنوان نفر اول به خط پایان برسید. بعضی از Event‌های بازی تنها در بخش تک‌نفره و بعضی دیگر هم در بخش چند‌نفره‌ قابل بازی هستند. اگر بخواهیم در مورد کل مدهای موجود در Burnout 3 صحبت کنیم باید کلا یک مقاله‌ی جدا تحت عنوان نقد Burnout 3 برایتان بنویسیم ولی فعلا تا اینجا را داشته باشید که مدهای بازی به شدت متنوع هستند و هرگز بازیکن را خسته نمی‌کنند. تمرکز بازی کلا روی سرعت است و از شما می‌خواهد تا جایی که می‌توانید سریع باشید. این موضوع در بازی کار آن‌چنان سختی نیست و محیط بازی به همین ترتیب طراحی شده و فقط لازم است کمی دقت کنید و بدون اتلاف وقت تصمیم‌گیری کنید. نه تنها در بخش گیم پلی، در بعد گرافیکی هم تمرکز بازی بیشتر روی حس سرعت است. این‌که بازی افت فریم نداشته باشد آن‌هم با سرعتی که شما در حال حرکت هستید، موضوعی است که سازندگان روی آن به خوبی کار کرده‌اند. Crash‌ها بهتر از همیشه طراحی شده‌اند و مدل ماشین‌ها نیز با توجه به سال ساخت بازی عالی است. Burnout 3: Takedown بازی است که تقریبا هر قشری را می‌تواند راضی نگه دارد. تنها حالتی که امکان دارد از این بازی لذت نبرید این است که طرفدار شبیه ساز‌های ریسینگ باشید. در این حالت مطمئنا Burnout 3: Takedown یک بازی مسخره به نظر شما خواهد آمد. چالش‌های بازی به قدری زیاد هستند که شما را برای مدت زمان طولانی سرگرم نگه می‌دارند. نه تنها نظر بنده، بلکه این بازی به نظر خیلی از افرادی که آن را تجربه کرده‌اند یکی از بهترین ریسینگ‌های کل تاریخ است. Criterion Games خیلی خوب می‌تواند یک آرکید جذاب، پرهیجان و کم نقص بسازد و Burnout 3 یکی از نمرات درخشان در رزومه‌ی این استودیو به شمار می‌رود. اگر هنوز هم یکی از سه کنسول X360، Xbox و یا PS2 را در خانه دارید و این بازی را تجربه نکرده‌اید، توصیه می‌کنیم بدون اینکه به تاریخ انتشار آن نگاه کرده آن را تجربه کنید.

۳- Need for Speed: Most Wanted

قطعا شما هم یا اعتقاد دارید Need for Speed: Most Wanted 2005 بهترین NFS منتشر شده است یا معتقد هستید دست کم یکی از سه NFS برتر تاریخ است که خب کاملا طبیعیست و حق هم دارید. هرچند به شخصه Need for Speed: Hot Pursuit را بیشتر دوست دارم ولی به نظر می‌رسد این جایگاه بیشتر حق NFS Most Wanted باشد. با این وجود هر کس می‌تواند نظر خود را داشته باشد و قطعا قابل احترام هم هست. به هر حال اگرچه از لحاظ متا و جوایز برنده شده، NFS Hot Pursuit شرایط بهتری دارد ولی فراموش نکنید NFS Most Wanted در زمان خود، سال ۲۰۰۵ چه غوغایی به پا کرد. به احتمال زیاد شما هم افرادی را می‌شناسید که کماکان با NFS Most Wanted خود را سرگرم می‌کنند. این قشر معمولا یا امکانات کافی برای بازی کردن بازی‌های جدیدتر را ندارند یا اهمیتی به گرافیک بازی نمی‌دهند و گروه دیگری هم هستند که خیلی دنبال کننده‌ی بازی‌ها نیستند و نه اطلاعات کافی دارند و نه برایشان اهمیت دارد. به هر حال می‌دانیم هنوز هم افرادی هستند که NFS Most Wanted را با وجود اینکه بیش از یک دهه از تاریخ انتشار آن می‌گذرد دوست دارند و آن را بازی می‌کنند.

قبل از اینکه چیزی به نام Gran Tursimo و Forza وجود داشته باشند، Need for Speed وجود داشت. قبلا هم تاکید کرده‌ام که این فرنچایز تاریچه‌ای غنی دارد و NFS Most Wanted یکی از بهترین نسخه‌های این فرنچایز است. اگرچه این بازی برای پلتفرم‌های مختلف منتشر شد ولی بیشتر معروفیتش را به خاطر PS2 و Xbox بدست آورده است. Need for Speed: Most Wanted پرفروش ترین نسخه‌ی کل فرنچایز NFS هم هست. Most Wanted توانست به بهترین نحو سری NFS را به روزهای تعقیب شدن توسط پلیس در طول یک مسابقه‌ی خیابانی برگرداند. اگر نقد NFS The Run که خودم هم نوشته‌ام را خوانده باشید، شاید خاطرتان باشد که آن‌جا اشاره شده بود که از یک بازی ریسینگ انتظار داشتن داستانی خاص نمی‌رود. ولی در NFS Most Wanted ما شاهد یک داستان مشخص هستیم. در واقع این اولین چیزی است که آنرا متوجه خواهید شد. نمی‌خواهیم خیلی راجع به داستان بازی صحبت کنیم فقط در این حد بدانید که اساس آن انتقام است. Need for Speed Most Wanted در تمام ابعاد یک بازی کامل و موفق است. تعداد ماشین‌های بازی، انیمیشن‌های متنوع و از همه مهم‌تر فیزیک هر ماشین. در نسخه‌های قبل از Most Wanted هم شاهد تنوع ماشین‌ها بوده‌ایم ولی فیزیک و اهمیت وزن ماشین، موضوعی است که در Most Wanted به بهترین شکل ممکن روی آن کار شده است. با توجه به این که اینجا هدف نقد و بررسی کامل بازی نیست، انتظار نداشته باشید که برای هر مورد توضیحی کامل و جامع به شما ارائه دهیم. طراحی مراحل Most Wanted نیز موضوع دیگری است که جذابیت بازی را چند برابر می‌کند. تجربه به EA ثابت کرده که جهان باز بودن یک بازی تنها به شرطی خوب است که محیط بازی پر از جزئیات باشد. اخیرا بیشتر سازندگان این معضل را در بازی‌های خود رفع نموده‌اند ولی هنوز هم با اینکه در سال ۲۰۱۷ به سر می‌بریم بازی‌هایی دیده می‌شوند که با این مشکل رو به رو هستند. بخش داستانی Single Player بازی بیش از ۱۵ ساعت به طول خواهد انجامید و این مقدار بدون محاسبه‌ی مدهای دیگر بازی است. قطعا ۱۵ ساعت برای یک بازی Racing زمانی فراتر از قابل قبول است. Need for Speed Most Wanted را روی هر پلتفرمی که بازی کرده باشید قطعا لذت برده‌اید ولی طبق نظر کارشناسان، نسخه‌ی Xbox بازی، بهترین نسخه است.

۲- Gran Turismo 3: A-Spec

انتخاب یک Gran Tursimo کار دشواری است. همه می‌دانیم که تمام نسخه‌های GT چه شاهکارهایی هستند. بدون شک از GT می‌توان به عنوان یکی از بهترین فرنچایزهای تاریخ بازی‌های ریسینگ نام برد که تقریبا بدون هیچ فراز و نشیبی همواره ثبات خود را حفظ کرده و حالا جایگاه ویژه‌ای بین طرفداران سبک ریسینگ خصوصا از نوع سونی فن ها دارد. Gran Turismo 3 در سال ۲۰۰۱ برای کنسول PS2 منتشر شد تا اولین GT باشد که روی کنسول PS2 قابل بازی است. عنوان Gran Turismo 3 حتی در زمان خود آنقدر خوب بود که حس تجربه‌ی یک بازی روی کنسول نسل آینده را برای بازیکن ایجاد می‌کرد. در زمان خودش Gran Turismo 3 کامل ترین راستر ماشین را داشت و هیچ عنوانی نمی‌توانست از این لحاظ با Gran Turismo 3 رقابت کند. ماشین‌هایی که در این عنوان قابل بازی بودند در هیچ بازی دیگری در دسترس نبودند. همین الان اگر از افرادی که در بازه‌ی سنی ۲۵ تا ۴۰ سال را دارند در مورد ریسینگ مورد علاقه‌شان بپرسید بیشتر آن‌ها از یکی از نسخه‌های GT نام می‌برند و احتمالا در این بین GT3 بیشتر رای خواهد آورد.

در این بازی حدود ۲۰۰ ماشین حاضر هستند. خودتان قضاوت کنید; یک بازی ریسینگ در سال ۲۰۰۱ منتشر شده و دارای ۲۰۰ ماشین است که همه‌ی آنها با دقت طراحی شده‌اند و کوچکترین جزئیات در آن‌ها هم رعایت شده است. این اگر عظمت یک بازی را نشان نمی‌دهد پس بیانگر چیست؟ ماشین‌های رویایی آن زمان، تقریبا همه در بازی حاضر هستند. هوش مصنوعی حریف‌های شما در بازی در حد قابل قبول است. در این مورد نمی‌توان واژه‌ی بی‌نظیر را به کار برد ولی گرفتن ایراد هم انصاف نیست. در بازی GT3 تعداد پیست‌ها و event‌ها هم قابل قبول است. نکته‌ی جالب دیگر بازی مربوط به فروش آن است. آیا می‌دانستید Gran Turismo 3 دومین بازی پرفروش کنسول PS2 است؟ این بازی تا به حال حدود ۱۵ میلیون نسخه فروخته است. با همه‌ی این توصیفات هنوز هم می‌توان به قدرت این بازی شک کرد؟ حتی بازی در بخش صداگذاری هم عملکردی بی‌نقص از خود بر جای گذاشته است. صدای اگزوز و انجین ماشین‌های مختلف با هم متفاوت است و با افزایش سرعت، صدا هم تغییر می‌کند. واقع گرایانه بودن بازی تنها مربوط به گرافیک آن نیست و در دیگر بخش‌ها نیز شاهد چنین امتیازی هستیم. تفاوت صدای تایرهای مختلف روی انواع محیط هم کاملا واضح است. موسیقی‌های درون بازی توانایی بالا بردن آدرنالین بازیکن را دارند. در لیست موزیک‌های بازی شاهد آهنگ‌های آرتیست‌های بزرگی مثل Raekwon، Jimi Hendrix و حتی Snoop Dogg هستیم. باز هم تاکید می‌کنم همه‌ی این مواردی که گفته شد مربوط به بازی است که در سال ۲۰۰۱ برای PS2 منتشر شده است! به طور کلی Gran Turismo یک شبیه ساز بی رقیب بود که تا اواسط سال ۲۰۰۵ بدون هیچ مزاحمی سلطنت می‌کرد اما چرا تا اواسط ۲۰۰۵؟ یعنی بعد از آن چه اتفاقاتی افتاد؟ در ادامه توضیح خواهیم داد! به هر حال Gran Turismo 3: A-Spec مطمئنا تجربه‌ای بهتر از ریسینگ‌های قبل از خود و شاید تجربه‌ای بهتر از بعضی از ریسینگ‌های بعد از زمان خود باشد! این بازی زمانی که منتشر شد خیلی راحت پتانسیل این را داشت که بازیکن را تا چند ماه سرگرم کند. مهم نیست طرفدار سبک Racing باشید یا نه، اگر PS2 دارید و در لیست بازی‌هایتان Gran Turismo 3: A-Spec حضور ندارد، کلکسیونتان ناقص است.

۱-Forza Motorsport 3

بدون هیچ شک و تردیدی رتبه‌های اول و دوم به یکی از نسخه‌های Forza یا Gran Turismo اختصاص دارند. این دو اینقدر خوب هستند که با عقل و منطق نمی‌توان بهتر را انتخاب کرد و تنها سلیقه است که مشخص می‌کند کدام یک باید جایگاه اول و کدام جایگاه دوم را به دست آورد. ای کاش می‌شد رتبه‌ی اول را مشترکا به این دو بازی اختصاص داد! به همان اندازه که طرفداران سونی فرنچایز GT را دوست دارند و به آن افتخار می‌کنند، طرفداران کنسول سبز نسخه‌های مختلف Forza را می‌پرستند. چه طرفدار ریسینگ باشید و چه نباشید در مبارزات بین کنسولی و جنگ میان انحصاری‌ها، از این دو فرنچایز به عنوان دو وزنه و دو برگ برنده استفاده می‌کنید. همان طور که انتخاب یک GT از بین بقیه سخت است، انتخاب یک Forza هم کار بسیار مشکلیست و هم سلیقه معیار مهمی به شمار می‎رود. بالاتر گفتیم که سلطنت Gran Turismo تا سال ۲۰۰۵ هرگز به خطر نیفتاد. هیچ عنوان و فرنچایزی نتنواست محبوبیتی به اندازه‌ی Gran Turismo پیدا کند. چه از لحاظ هنری و چه از نظر فنی Gran Turismo تک و تنها می‌تازید. اما انتشار اولین Forza در می ۲۰۰۵ تاج و تخت GT را به چالش کشید. از آن زمان به بعد هیچگاه اسم Gran Turismo به تنهایی به عنوان سلطان سبک ریسینگ برده نشد. از انتشار Forza Motorsport به بعد شاهد دو پادشاه در یک اقلیم بودند که هرکدام حکومت خود را داشتند.

در اولین مسابقه‌تان در Forza Motorsport 3 به بازی معتاد می‌شوید و ساعت‌ها بدون خستگی به بازی کردن می‌پردازید. Forza Motorsport 3 را اگر در زمان خودش بازی کرده باشید دهانتان باز می‌ماند و متحیر می‌شوید. محیط به بهترین شکل ممکن طراحی شده است و بازیکن با یک محیط جذاب و زیبا سر و کار دارد. پس از کمی بازی کردن متوجه کنترل دقیق ماشین می‌شوید و به این نتیجه می‌رسید که باید با دقت کار کنید. ترمز به جای خود و گاز به جای خود. هر محیط برای خود سرعتی مشخص دارد و بهتر است سرعت خود را رعایت کنید تا در کنترل ماشین به مشکل برنخورید. FM3 در واقع برای بازیکنان هاردکور و حرفه‌ای طراحی شده و بازی کردن آن کار ساده‌ای نیست ولی جزئیات دقیق بازی حتی بازیکنان تازه‌وارد یا نیمه حرفه‌ای را هم وارد معرکه می‌کنند. بیش از ۴۰۰ مدل ماشین در بازی موجود هستند و طراحی آن‌ها خیلی دقیق انجام شده. تازه در ورژن Ultimate Collection بازی این تعداد ۵۰۰ تا می‌شود. بیش از ۱۰۰ مسیر مسابقه‌ای متنوع در بازی می‌بینیم و تعداد شرکت‌کننده‌های هر مسابقه نهایتا ۸ نفر است. در Forza Motorsport 3 مکانیزم Rewind هم حاضر است. اگر توضیحات DiRT 2 را در همین مقاله خوانده باشید قاعتا باید با مفهوم Flashback آشنایی کافی داشته باشید. Rewind هم دقیقا همان کار را انجام می‌دهد ولی با اسمی دیگر! استفاده از Rewind در FM3 هیچ محدودیتی ندارد و هر اندازه که بخواهید می‌توانید از این ویژگی کاربردی استفاده کنید فقط موضوعی که باید راجع به آن بدانید این است که پس از هر Rewind شما ۳۰ ثانیه باید منتظر بمانید تا دوباره این قابلیت برایتان فعال شود. بازی مشکلات ریزی در زمینه‌ی هوش مصنوعی دارد که با توجه به سختی بازی بعید می‌دانم خیلی متوجه این نکته شوید. ماشین‌های بازی قابل شخصی سازی هستند و این شخصی سازی در FM3 بسیار گسترده است. در بخش چند نفره‌ی بازی هم آپشن‌های زیادی وجود دارد تا از بازی لذت ببرید. خوشبختانه با توجه به تنوع مسیرهای مسابقه، شما خسته نمی‌شوید و مشکل یکنواختی بازی شما را اذیت نمی‌کند. در پایان باید گفت هرگز در قدرت FM3 شک نکنید. داریم در مورد بازی‌ای صحبت می‌کنیم که احتمالا کسی از تجربه‌ی آن پشیمان نشده. چه بسا این بازی بهترین بازی انجام شده توسط بعضی از بازیکنان هم باشد. Forza Motorsport 3 یک شبیه ساز بی‌نظیر است که می‌تواند تا ابد ذهن و قلب شما را تسخیر کند.

تانی کال

گیمفا