نقد انیمیشن Despicable Me 3

شاید واقعا بتوان استدیوی ایلومینیشن را یکی از کاربلدهای عرصۀ انیمیشن‌سازی در نظر گرفت. استدیویی که توانست با خلق کاراکترهای بسیار دوست‌داشتنی و بامزۀ مینیون‌ها، دل بسیاری از مردم را در سرتاسر جهان به دست بیاورند. از همین رو استدیوی ایلومینیشن از فرصت طلایی خود حداکثر استفاده را کرد و مینیون‌ها را به شیوه‌های مختلف در انیمیشن‌های خود گنجاند و به دست طرفدارانشان رساند. طرفدارانی که در این عرصه بیش از هرچیزی کشته مردۀ حماقت‌های این کاراکتر‌های زرد کوچک هستند و به خوبی اوقات خود را با آنان می‌گذرانند. مینیون‌ها برای نخستین بار در انیمیشن بسیار موفق و به یادماندنی Despicable Me حضور یافتند و تاثیر چشمگیری از خود در دنیای انیمیشن‌های هالیوودی به جا گذاشتند. پس از یک دنبالۀ دیگر از این انیمیشن و مهم تر از آن اکران انیمیشن سینمایی مستقل مینیون‌ها که فروش بسیار خوبی داشت و باری دیگر این کاراکتر‌های بامزه و دوست داشتنی را به اوج خود رساند، نوبت به سومین دنبالۀ انیمیشن Despicable Me رسید که برای عده ی بسیار زیادی واقعا انتظار برای انتشارش سخت بود. در نهایت انیمیشن سینمایی Despicable Me 3 نیز به اکران رسید و همچنین به یکی از پرفروش‌ترین‌های تابستان امسال تبدیل شد. اما آیا واقعا سومین نسخه از این سری انیمیشن های پرطرفدار از نظر کیفی به دو نسخۀ پیشین خود می‌رسد؟ صراحتا باید گفت نه. Despicable Me 3 به هیچ وجه آن انیمیشنی که انتظارش را داشتیم نیست و استدیوی ایلومینیشن سعی بر آن داشته که بیشتر روی جنبه‌های اقتصادی این پروژه تمرکز کند و صرف نظر از خلق روایتی جذاب از یک داستان عمیق، تنها به طراحی‌های جذاب همیشگی شخصیت‌های بامزه و دلقک خود بسنده کرده و انیمیشنی ساخته است که تنها کودکان می‌توانند سرحد لذت تماشا را از آن کسب کنند. اینکه ساختار یک انیمیشن سبب این شود که قشر مخاطبانش را تنها کودکان تشکیل بدهند اصلا مشکلی ندارد و بلکه امری بسیار بدیهی به نظر می‌رسد؛ اما نه در مقابل انیمیشنی که بزرگسالان زیادی با دو نسخۀ پیشین آن خاطره دارند و حال تنها باید به تماشای مزه‌پرانی های نسبتا لوس شخصیت‌های رنگ و وارنگ Despicable Me 3 بنشینند. با سینماگیمفا همراه باشید.

در اینکه مینیون‌ها نقش بسیار بامزه و جذابی در نسخه‌های پیشین Despicable Me داشتند هیچگونه شکی نیست؛ اما در کنار آن‌ها، رئیسی بی رحم و شرور به است گرو بود که تمام بار داستان انیمیشن را به دوش می‌کشید و لحظه‌های افتخار آمیزی خلق می‌کرد. اما این بار گرو کاملا دگرگون شده و در جبهه ی مقابل سابق، درحال مبارزه با خلافکاران و افراد شرور است. داستان اصلی انیمیشن راجع به گرو و برادر دوقلوی تازه پیدا شده‌اش که درو نام دارد، است. گرو که کاملا متحول شده، اصلا اشتیاقی به خلافکاری و سرقت‌های تازه ندارد اما برادرش درو، به بهانۀ اینکه پدرشان یک خلافکار و سارق اسطوره‌ای بوده، دوباره گرو را به میدان سرقت فرا می‌خواند. متاسفانه، از حیث داستانی شاهد روایت آنچنانی از خط اصلی داستانی نیستیم. Despicable Me 3 از همان دقایق ابتدایی‌اش شروع به استارت زدن یک داستان اصلی و چند ماجرای فرعی می‌کند اما به طرز شلخته‌واری در انتها در روایت بی نقص هر یک از آنها باز می‌ماند. البته در این میان شاهد چند سکانس احساسی مثل لحظه‌ای که اگنس برای اولین بار لوسی را مادر صدا می‌زند نیز هستیم. هنوز هم لحظه‌های هیجان انگیز، پر استرس و مهم‌تر از همه کمدی در انیمیشن جایگاه ویژه‌ای دارند اما ظاهرا ایلومینیشن اصلا به اینکه درحال یکی از دنباله‌های یک انیمیشن بسیار پرطرفدار هالیوودی است فکر نمی‌کند. ضد قهرمان افسانه‌ای‌اش را که شخصیت اصلی انیمیشنش به حساب می‌آید را کاملا به زیر می‌کشد و آن را وادار به خلق صحنه‌های مضحک همراه برادر دلقکش درو می‌کند. همیشه یکی از ویژگی‌های بسیار خوب و مطلوب استدیوی ایلومینیشن، طراحی شخصیت‌های بامزه و رنگارنگش است که به راستی Despicable Me 3 را به ویترینی از شخصیت‌های بامزه و مفرح تبدیل کرده است. انیمیشن هنوز هم از نظر صداگذاری و شخصیت‌پردازی‌های کاراکترها بسیار خوب عمل کرده اما در نهایت آزمون شکل دهی به یک خط داستانی چند شاخه مردود می‌شود.

از هر قسمت انیمیشن Despicable Me که حرف بزنیم، باز هم سخن مینیون‌های بازیگوش و حماسه آفرینش خوش‌تر است. اما متاسفانه اینبار بهای زیادی به مینیون‌ها داده نشده شاهد حضور آنچنان پررنگی همانند سابق از آنها نیستیم. مینیون‌هایی که دو نسخۀ قبل این سری به نوعی در شکل‌دهی به داستان اصلی انیمیشن تاثیر زیادی گذاشته بودند؛ از گرو، رئیس محبوب و مورد علاقۀ سابقشان جدا می‌شوند به دنبال یافتن یک رئیس جدید، یک تور مسافرت به دور زمین را برنامه ریزی می‌کنند. اما همچنان هم بار زیادی از محتوای کمدی انیمیشن را همین موجودات زرد و تو در برو به دوش می‌کشند. مینیون‌ها باز هم مثل همیشه حادثه و خرابی‌های خاص خودشان را به بار می‌آورند و سپس به فکر فرار کردن می‌افتند. حتی در قسمتی از انیمیشن توسط پلیس دستگیر می‌شوند و پایشان به زندان کشیده می‌شود.

هنوز هم طبق سنت همیشگی Despicable Me، انیمیشن مملو از موزیک‌های شاد و رقص و خوش گذرانی است و محیط های رنگارنگ و نورپردازی های مفرحش روحیۀ بیننده را عوض می‌کند. به طوری که واقعا می‌توان گفت Despicable Me نمونۀ واقعی یک انیمیشن مناسب کودکان خردسال است. از طرفی دیگر در زمینۀ صداگذاری و شخصیت‌پردازی کاراکتر‌های درون انیمیشن هم نقص خاصی به چشم نمی‌خورد و شاهد شخصیت پردازی‌های بسیار حرفه‌ای و زیبایی هستیم که به دام یک فیلمنامۀ ضعیف و پر از ایراد افتاده‌اند. برای مثال می‌توان به حضور جدید آقای تری پارکر، هنرپیشۀ با استعداد و با سابقۀ این عرصه، در نقش بالتازار برت اشاره داشت. همانطور هم که به آن اشاره شد، ریشۀ تمام ایرادات و نواقص این انیمیشن به فیلمنامۀ آن بر می‌گردد. جایی که پیچیدگی‌های شلخته پلختۀ داستان کلید می‌خورند هر یک ناکام تر از دیگری به انتها می‌رسند. البته حتی با این حساب هم نمی‌توان جذابیت های قسمت های احساسی انیمیشن را نادیده گرفت. همانطور که گفته شد از سکانس بسیار زیبایی که در آن اگنس برای اولین بار لوسی را مادر صدا می‌زند گرفته، تا قسمت‌هایی که همین دخترک بازیگوش و بامزه یعنی اگنس، رفته رفته از دنیای فانتزی کودکانۀ خود فاصله می‌گیرد و کم کم به این موضوع پی می‌برد که اسب های تک شاخ واقعا افسانه‌ای هستند و در دنیای واقعی نمی‌توان به آنها دسترسی پیدا کرد.

به طور کلی انیمیشن  Despicable Me 3 را می‌توان برای یک بار هم که شده با لذت و هیجان هرچه تمام تماشا کرد. همچنین از آنجایی که از نظر محتوای فان و کمدی عملکرد چشمگیری داشته، می توان به راحتی همراه خانواده به تماشای آن نشست و لحظه‌های پر از خنده و مفرحی را رقم زد. به راستی می‌توان گفت که Despicable Me 3 یکی از بهترین گزینه ها برای خرید توسط پدر و مادر‌هایی است که نسبت به محتواهای سرگرمی کودکان خود اهمیت می‌دهند و گروه سنی‌های تایین شده بر روی محصولات سرگرمی را رعایت می‌کنند. از همین رو اگر در میان خانواده یا اطرافیان خود، کودکی هست که به آن اهمیت می‌دهید و می‌خواهید خوشحالش کنید، می‌توانید به همراه آن به تماشای Despicable Me 3 بنشینید و لحظه‌های شاد و سرگرم کننده‌ای را رقم بزنید.

اما اگر به دنبال یک داستان عمیق راجع به بازگشت دوباره ی گرو به دنیای خلافکاران هستید و عشق پیچش‌های داستانی و روایت‌های اسرار آمیز را در دل دارید، دست خالی از پای انیمیشن بلند می شوید زیرا Despicable Me 3 در این زمینه چیزی برای به دست اوردن دل شما ندارد. در کل می توان از ابتدا تا انتهای انیمیشن از طراحی‌های رنگارنگ شخصیت‌های بامزه و محیط‌های پر انرژی و فانتزی لذت برد. مخصوصا هنگامی که مکمل آن یعنی یک موزیک شاد و پر انرژی پخش می شود. اوج این مهم را در Despicable Me 3 می توان هنگامی که مینیون‌ها ناخواسته وارد سالن تئاتری که صندلی‌هایش مملو از حضار است می شوند و شروع به اجرای یک موسیقی زنده می کنند، دریافت و از طرفی هم به قدرت مینیون ها در خلق سکانس های بامزه و سرگرم کننده پی برد. تمام این اتفاقات بامزه و سرگرم کنندۀ فیلم درحالی رخ می‌دهند که در به هم چسباندن قطعه های پازل داستان سردرگم شده اید و تنها در لحظه از سکانس های کمدی و خنده دارش استفاده می کنید. اما به هر حال انیمیشنش آنقدر ها هم بد نیست و به لطف ماجراهای برادر دو قلوی تازه پیدا شده ی گرو یعنی درو، می توان از تماشایش لذت برد لذت برد و تا انتها پای تماشای آن نشست. مخصوصا اگر از طرفداران شخصیت پردازی کاراکتری مثل گرو باشید و از نسخه های پیشین این انیمیشن ماجراهای آن را دنبال کرده باشید.

این انیمیشن بیش از اینکه طرفداران را مشتاق معرفی هرچه زودتر عنوان بعدی Despicable Me کند، انها را به انتظار رونمایی از دنباله ی انیمیشن مستقل مینیون ها می نشاند. شاید هم دوران آن تمام شده و دیگر باید با شخصیت‌های خود در انیمیشن نظیر گرو، انگس و لوسی خداحافظی کنیم. Despicable Me 3، محتواهای بزرگسالانه و عمق داستانی با روایتی پیچیده و جذاب را قربانی سیاست‌های اقتصادی خودش کرده و به محبوب شدن و خریده شدنش توسط گروه‌های سنی به مراتب پایین‌تر، بسنده می‌کند. به هر حال این هم مسیری است که استدیوی مستعد و خوش ذوق ایلومینیشن برای پروژه پرطرفدار خود که به نوعی با شروعش تازه به محبوبیت و شهرت رسید، در نظر گرفته است.

تانی کال

سینماگیمفا