به نقل از همشهری، به گفته دانشمندان این دریای وسیع مملو از چشمه‌هایی جوشان بوده که آب‌های معدنی از آن به بیرون فوران می‌کرده‌اند. علاوه بر این، متخصصان بر این باورند فعالیت‌های آب‌گرمایی زیردریا با آنچه همزمان در زمین در حال وقوع بودن همخوانی دارد، و این می‌تواند شواهدی درباره چگونگی آغاز حیات روی زمین را در اختیار آنها قرار دهد.
به گفته دانشمندان مرکز فضایی جانسون در هیوستون تگزاس، این ترکیب سنگ، آب، مواد معدنی و حرارت باعث ایجاد حیات در مریخ نیز شده است، اما نکته مهمتر این است که می‌توان با کمک آنها درباره منشا حیات روی زمین مطالعه کرد. به بیانی دیگر، حتی اگر هرگز نشانه‌ای از حیات روی مریخ به دست نیاید، این منطقه می‌تواند نوع محیطی که زمینه شکل‌گیری حیات را فراهم آورده‌است را تعیین کند.
بررسی‌های جدید براساس تصاویری انجام گرفته‌اند که از که از حوزه رودی در جنوب مریخ به نام اریدانیا توسط مدارگرد اکتشافی مریخ گرفته شده است و طیف‌نگار اکتشافی برخوردی مریخ نیز توانسته توده بزرگی از رسوبات معدنی را روی سطح آن شناسایی کند. الگوی این رسوبات شیمیایی نشان می‌دهد که زمانی چشمه‌های جوشان، اقیانوسی عظیم و صخره‌هایی که به واسطه فعالیت‌های آتشفشانی داغ می‌شدند در این منطقه وجود داشته‌اند. براساس تخمین‌ها، حجم آب این دریا نزدیک به ۲۱۰ هزار کیلومتر مکعب بوده‌است، یعنی آبی بیش از مجموع آب دریاچه‌های آمریکای شمالی.
با گذر زمان تمامی این آب و اتمسفر مریخ تحت تاثیر بادهای خورشیدی و بدون وجود سپر مغناطیسی مشابه آنچه از زمین محافظت می‌کند، نابود شده‌اند. دانشمندان هنوز از اینکه این فعالیت‌های آب‌گرمایی یکی از منشا‌های احتمالی حیات روی زمین یا مریخ بوده اطمینان ندارند. آنچه در این تحقیق برای دانشمندان ارزشمند است این است که چنین نشانه‌های زیردریایی در زمین به ندرت حفظ شده‌اند و مطالعه روی آنچه باقی مانده نیز تقریبا غیرممکن است، از این رو مریخ می‌تواند این فضاهای خالی مطالعاتی در زمین را پر کند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Nature Communications منتشر شده است.
برگرفته از sciencealert
