منشا هاله‌های کهکشانی
محققان با استفاده از تلسکوپ سوبارو موفق به شناسایی ۱۱ کهکشان کوتوله و دو هاله حاویِ ستاره در منطقه بیرونی یک کهکشان مارپیچی بزرگ شدند که ۲۵ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد.
یافته‌های محققان اطلاعات تازه‌ای دربارۀ چگونگی شکل‌گیری این جریان‌های ستاره ها در اطراف کهکشان‌ها می‌دهد. محققان دانشگاه توهوکو و همکارانشان از دوربین میدان دید فوق وسیع نصب شده بر روی تلسکوپ سوبارو برای رسیدن به درک بهتری از هاله‌های ستاره‌ای دست پیدا کردند. مجموعه‌های حلقوی ستارگان به دور کهکشان‌های بزرگ می چرخند و می توانند غالبا از کهکشان‌های کوتوله کوچک نشات گرفته باشند.
تیم محققان توجه ویژه‌ای به کهکشان NGC 4631 داشتند که به خاطر ویژگی خاصش با عنوان «کهکشان وال» نیز شناخته می‌شود. آنها ۱۱ کهکشان کوتوله در اطراف ِ آن پیدا کردند که برخی از آنها از قبل شناخته شده بودند. کهکشان‌های کوتوله به دلیل اندازه و جرم کوچک و روشنایی کم‌شان به راحتی شناسایی نمی‌شوند. همچنین اخترشناسان دو جریان ستاره‌ای جزر و مدی پیدا کردند که به دور کهکشان می‌چرخند و یکی از آنها Stream SE نام دارد. بر اساس محاسباتی که هدف از آنها تخمین محتوای فلزی جریان های ستاره ای بود، تیم باور دارد که ممکن است آن جریان ها در نتیجه برهمکنش گرانشی میان کهکشان وال و کهکشان کوتوله‌ای که به دور آن می چرخد، پدید آمده باشد.
کهکشان‌های کوتوله کشف شده. قبلا تصور بر این بود که ستون بالای سمت راست (۳) یک کهکشان کوتوله باشد، اما تصاویر با کیفیت نشان داد که با نوعی همپوشانی ستاره‌های پیش زمینه و کهکشان‌های پس زمینه روبرو هستیم.
افزون بر این، محققان دریافتند که هر دو جریان نسبتا کم نورتر از جریان‌های ستاره‌ای دیگر هستند که در اطراف کهکشان‌های نزدیک به راه شیری مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. بررسی ها نشان می دهد که کهکشان Stream NW پُرنورتر است و هسته متراکم‌تری نیز دارد. محققان این فرضیه را مطرح کردند که این روشنایی ناشی از یک کهکشان کوتوله است و این کوتوله دارای برهمکنش گرانشی با کهکشان وال، می‌باشد.
تصور بر این است که وقتی جرم ستاره‌ای کل یک کهکشان کوچکتر از جرم ستاره‌ای کهکشان‌های بزرگتری مثل کهکشان سه گوش باشد، هاله‌های ستاره‌ای کمتر به وقوع می پیوندند. در نتیجه محاسباتی که محققان انجام دادند، کهکشان وال علی‌رغم بزرگ بودنش، جرم کوچکتری نسبت به راه شیری دارد. با این وجود، در فاز رشد ِ فعالی قرار دارد و همین امر درباره هاله‌های پیرامون آن نیز صدق می‌کند. مطالعات آینده می‌تواند اطلاعات بیشتری در خصوص چگونگی شکل‌گیری هاله‌های ستاره‌ای در اطراف کهکشان‌هایی با جرم های نسبتا کوچک فراهم کند. جزئیات بیشتر این پژوهش در نشریۀ Astrophysical منتشر شده است.
برگرفته از phys
