تا به حال فکر کرده‌اید که یک بازی سرگرم کننده چه ویژگی‌هایی دارد؟ احتمالا با خود می‌گویید باید گرافیک بالایی داشته باشد یا دارای داستانی ناب و هیجان انگیز باشد. اما به شخصه معتقدم با یک داستان ساده و گرافیکی نه چندان مطرح هم می‌توان سرگرمی را خلق کرد. سرگرمی موردی نیست که در المان‌هایی نظیر موسیقی یا گرافیک و داستان وجود داشته باشد بلکه سرگرمی، از دل گیم‌پلی بازی و طراحی مراحل بازی بیرون می‌آید. تا به حال بازی‌های آنلاین و آفلاین زیادی عرضه شده‌اند که در بخش‌های ذکر شده آن چنان حرفی برای گفتن نداشتند ولی سرگرم کننده بودند و اگر به آمار و ارقام نگاه کنیم، می‌بینیم که مخاطبان زیادی را به خود جذب کرده‌اند. بازی Splatoon 2جدیدترین ساخته‌ی نینتندو و انحصاری نینتندو سوییچ، شاید در بخش‌های زیادی حرفی برای گفتن نداشته باشد ولی یک بازی سرگرم کننده‌ی تمام عیار است. نینتندو جز کمپانی‌هایی است که کار خود را در خلق سرگرمی بلد بوده و تا به حال بازی‌های سرگرم کننده‌ی زیادی را خلق کرده است.

در همان بدو ورود به بازی، دو مجری تلویزیونی را می‌بینید که در حال معرفی حالت‌ها و نقشه‌های بازی هستند و در ادامه بخش‌های مختلف بازی را شرح می‌دهند. داستان بازی Splatoon 2 را نمی‌توان جدی گرفت. در واقع بخش داستانی صرفا برای معرفی سلاح‌ها و محیط‌های بازی Splatoon 2 در نظر گرفته شده است اما با تمام این تفاسیر، نمی‌توان منکر طراحی‌ها و مکانیسم‌های خوب گیم‌پلی بخش تک‌نفره‌ی بازی شد. بخش داستانی بازی روایت‌گر یک مامور مخفی است که به دنبال یکی از نفرات گمشده‌ی خود می‌گردد و جدای از این موارد، باید Zapfishهای گمشده‌ی اینکوپلیس (آیتم‌هایی که در پایان هر بخش باید آن‌ها را به دست بیاورید و حکم یک منبع انرژی را دارند) را پیدا کنید. حال شما به عنوان مامور شماره‌ی ۴ وظیفه دارید به دنبال Zapfishها گشته و در نهایت مامور گمشده را پیدا کنید. وقایع بازی در پنج بخش مختلف روایت می‌شود که هرکدام زیرمجموعه‌های خود را دارند و در مجموع، ۲۷ مرحله و پنج باس فایت پایان کار بخش داستانی Splatoon 2 است که در نهایت شما را نزدیک به چهار ساعت سرگرم می‌کند.

معمولا در بازی‌هایی که بخش تک‌نفره صرفا یک حالت معرفی مانند دارد، سعی می‌شود تمامی مکانیسم‌های به کار گرفته شده، در بخش چندنفره نیز به کار آید. اما مشکلی که بازی Splatoon 2 از آن رنج می‌برد، تفاوت فاحش گیم‌پلی بخش چندنفره و تک‌نفره است. گیم‌پلی بخش تک‌نفره را می‌توان به یک اکشن سکو بازی سریع تشبیه کرد که در آن با اسلحه‌های جوهری خود، دشمنان بازی را یکی پس از دیگری از پیش روی بر می‌دارید. یکی از آیتم‌های جالب مکعب‌های اسفنجی هستند که وقتی جوهر خود را داخل آن‌ها می‌ریزید بزرگ و بزرگ‌تر می‌شوند تا راه عبور باز شود؛ از طرفی وجود دستگاه‌هایی که با شلیک به آن‌ها لوله‌های جوهری شکل برای شنا کردن و اسکی روی آن‌ به وجود می‌آید و المان‌هایی که با شلیک اسلحه سکوهای بازی را جا به جا می‌کنند، همه دست به دست هم داده‌اند تا گیم‌پلی بخش تک‌نفره جذاب بوده و هر محیط را همانند دنیایی جدید به شما معرفی کنند. حال وقتی پا به بخش چندنفره بازی می‌گذاریم، می‌بینیم که از آن مکانیسم‌های دوست داشتنی استفاده بسیار کمی شده و تنها شما هستید و یک اسلحه جوهری و یک تیم چهارنفره که باید با سایر بازیکنان در سه حالت مختلف مسابقه دهید؛ حال در بعضی از نقشه‌ها هم تیم سازنده لطف کرده و بعضی از موارد سکو بازی نظیر سکوهای اسفنجی و لوله‌های جوهری (البته به شکلی متفاوت و نه چندان جذاب) را قرار داده است.

دنیای بازی Splatoon 2 شامل سه حالت مختلف است که هرکدام مختص به گروه ویژه‌ای از کاربران هستند. به عبارتی تیم سازنده با دسته‌بندی حالت‌های بازی سعی کرده بازیکنان را پله به پله حرفه‌‌ای‌تر کند. حالت اول مربوط به بخش Regular Match است که در جریان آن باید زمین بازی را رنگ بزنید! به عبارتی با یک حالت رنگ‌آمیزی روبرو هستید که هر تیم بتواند قسمت‌های بیشتری را رنگ بزند، برنده است. این بخش برای تمامی بازیکنان در دسترس قرار گرفته است و پس از آن باید به سراغ Ranked Battleها بروید. مسابقاتی که برای ورود به آن باید حداقل لول و سطح‌اتان ۱۰ باشد و درآخر، League Battleها هستند که مختص افرادی است که رنک آن‌ها حداقل B منفی باشد. نینتندو سعی کرده در ابتدا از طریق یک حالت کاملا جالب و سرگرم کننده مخاطب را با فضای آنلاین بازی آشنا کند و سپس با دو حالت جدی‌تر و حرفه‌ای‌تر، نشان بدهد که یک بازی مثل Splatoon 2 نیز می‌تواند برای کاربران حرفه‌ای جذاب باشد. اما موردی که در این میان می‌تواند آزار دهنده باشد، زمان‌بندی نقشه‌های بازی است. در بازی Splatoon 2 نمی‌توانید در هر حالت نقشه‌های در نظر گرفته شده بازی را خودتان انتخاب کرده و بازی کنید. سیستم Splatoon 2 جوری تعبیه شده که هر دو ساعت نقشه‌های هر سه حالت عوض می‌شوند و هر دو ساعت باید با دو نقشه‌ی مجزا خود را سرگرم کنید. اگر با بازی‌ای طرف بودیم که هر دور مسابقه آن ۲۰ دقیقه یا بیشتر طول می‌کشید، این روش می‌توانست جالب به نظر آید ولی با بازی‌ای طرف هستیم که هر دور آن در کوتاه‌ترین زمان به پایان می‌رسد (برای مثال Regular Matchها ۳ دقیقه هستند) و حال، در جریان دو ساعت تعداد دور زیادی بازی خواهید کرد و امکان دارد این مساله تکراری‌شدن نقشه‌ها باعث خستگی شما شود.

از طرفی موقعی که به زمان تعویض نقشه‌ها می‌رسید، مهم نیست که داخل بازی هستید؛ چرا که سیستم بازی جوری تعبیه شده که امکان قطع شدن اتصال شما بالا بوده و برای چند دقیقه قبل و بعد از این زمان هم این مشکل پیش خواهد آمد و از آن‌جایی که بازی به قطعی شما از سرور حساس است، اگر قطع شدن‌ها ادامه داشته باشد، برای مدتی مسدود خواهید شد. در کنار تمامی این موارد، یک بخش Survival مانند به نام Salamon Run نیز برای شما تعبیه شده است و در جریان آن می‌توانید وارد تیم سایرین شده یا تیم خود را بسازید و در سه Wave مختلف زنده مانده و هدفی را که از شما خواسته شده است انجام بدهید. درآخر اگر بتوانید پیروز میدان شوید، آیتم‌های ویژه‌ای را دریافت خواهید کرد. این بخش نیز دارای زمان‌بندی بوده و در هر روز، در ساعات مشخصی در دسترس کاربران قرار می‌گیرد. اما بزرگترین مشکل یک بازی آنلاین، این است که به عنوان نوآوری بخشی به آن اضافه شود که نتواند موفق ظاهر شود. یکی از دلایل لذت بخش بودن بازی‌های آنلاین این است که با دوستان خود به بازی کردن می‌پردازید و در جریان‌ آن در پارتی یا وویس چت داخل بازی صحبت می‌کنید. اما Splatoon 2 سعی کرده نوآوری جدیدی در این زمینه ابدا کند که موفق نیست. نیاز به یک برنامه موبایل جانبی که از طریق آن بتوانید با دوستان خود صحبت کنید، باعث شده تا فضای کار تیمی از بازی دور شود زیرا، کار را برای صحبت کردن سخت کرده است. همچنین در طول بازی نمی‌توانید سلاح‌ها و لباس‌های خود را تغییر دهید؛ به عبارتی تنها در لابی بخش چندنفره و قبل از انتخاب کردن حالت مورد نظر، قادر به اعمال تغییرات خود هستید و پس از آن دیگر دست شما برای این کار باز نیست و شاید در ادامه با مشکل رو‌به‌رو شوید.

در کنار تمامی موارد، بخش شخصی سازی شخصیت بازی و خرید آیتم‌های مختلف قرار دارد. برای بخش چندنفره، می‌توانید از بخش فروشگاه لباس، اسلحه، کلاه و کفش و موارد جدید و دلخواه خود را خریداری کنید. اما یادتان باشد که هر آیتم، ویژگی‌‌های مختلفی را به شما در بازی اضافه خواهد کرد. برای مثال شاید لباس مورد علاقه شما مخزن جوهرتان را افزایش دهد یا کفشی که می‌خرید، باعث شود سریع‌تر حرکت کنید. حال اهمیت این بخش زمانی به چشم می‌آید که پای حالت‌های مختلف بازی و استراتژی‌های بازی‌ کردن شما به وسط می‌آید. به عبارتی برای هر سبک باید یک دست لباس و اسلحه‌ی مخصوص را خریداری کنید تا بتوانید موفق باشید و هر اسلحه، قابلیت ویژه‌ی خود را نیز دارد. همچنین در بخش داستانی از طریق آیتم‌هایی که به دست می‌آورید، می‌توانید اسلحه‌های خود را ارتقا دهید. بخش داستانی بازی به شکلی است که هر مرحله را باید با اسلحه‌ای تجربه کنید که خود بازی در اختیارتان قرار می‌دهد. حال اگر حس می‌کنید که این اسلحه برای این مرحله ضعیف است، باید آن را ارتقا دهید تا کار راحت‌تری داشته باشید.

با اینکه ایراداتی از بخش چندنفره‌ی بازی گرفته شد ولی دلیل بر این نیست که نتواند مخاطب را سرگرم نگه دارد. یکی دیگر از دلایل سرگرم کننده و لذت بخش بودن بازی Splatoon 2 به گرافیک و طراحی‌هایی آن مربوط می‌شود که هم‌سو با گیم‌پلی است تا بهترین تجربه را به شما ارائه کند. اولین مورد شهر اینکوپلیس است که هم حکم هاب بازی را دارد و شما شاهد بازیکن‌های آنلاین دیگری هستید که در این هاب در حالت وقت گذرانی هستند و هم می‌توانید سطح و آیتم‌های آن‌ها را مشاهده کرده یا به سراغ دستگاه آرکید داخل شهر رفته و به بازی کردن بپردازید. اما مهم‌ترین نکته در این میان، طراحی نقشه‌ها و اسلحه‌های بازی است که هرکدام تنوع و کارآیی‌های خاص خود را دارند و نمی‌توان گفت کدام نقشه نسبت به دیگری زیبا‌تر است یا کدام اسلحه کارآیی بهتری دارد. هر یک از اسلحه‌های بازی مطابق با استایل مخاطب ساخته شده است. از نظر موسیقی نیز، موسیقی المانی اصلی در دنیای بازی اسپلاتون است. اکثر باس‌فایت‌های بازی در واقع ترکیبی از موسیقی و دی‌جی‌هایی هستند که شما را به چالش می‌کشند.

درآخر بازی Splatoon 2 به خوبی توانسته است راه موفقیت نسخه‌ی پیشین خود را ادامه دهد و این بار، با نوآوری و اضافه کردن بخش داستانی توانسته است مخاطبان بیشتری را به خود جذب کند. بازی Splatoon 2 با تمام مشکلاتی که دارد، می‌تواند ساعت‌ها شما و دوستان‌اتان را سرگرم کند.