«جان کرازینسکی»: «پل توماس اندرسون» نحوه‌ی مواجهه با فیلم را به من آموخت
«جان کرازینسکی» هیچگاه تصور نمی‌کرد که فیلم «یک جای آرام» (A Quiet Place)، او را به فصل اهدای جوایز بکشاند، اما کمپین پارامونت برای این فیلم ترسناک با کسب نامزدی گلدن گلوب در بخش بهترین موسیقی متن و نامزدی بهترین بازیگری برای «امیلی بلانت» از طرف «جوایز صنف بازیگران» (SAG) جواب داد. چه موفقیت‌های فیلم به مراسم اسکار کشیده شود چه نشود، کرازینسکی پیروزی را احساس خواهد کرد، چرا که همکار فیلمساز سرشناس او «پل توماس اندرسون» یکی از ستایش‌کنندگان فیلم است.
اندرسون دسامبر گذشته اکران خصوصی فیلم «یک جای آرام» را برای اعضای آکادمی و اهالی هالیوود میزبانی کرده است. کرازینسکی اخیراً در مصاحبه با نیویورک تایمز می‌گوید: «فکر می‌کنم این را تنها به همسرم گفته باشم، بنابراین فرصت خوبی است که در یک مصاحبه هم آن را بگویم: سورئال‌ترین لحظه‌ی زندگی‌ام بود وقتی که او به من ایمیل زد و نوشت، «باید با من تماس بگیری.» تلفنی با هم صحبت کردیم و او نظراتی بسیار دقیق و صادقانه در مورد فیلم ارائه داد. در طول دوران حرفه‌ای من او همواره به من لطف داشته، اما به گونه‌ای با من حرف می‌زد که گویی فیلمسازی هم سطح من است و این مرا به فکر فرو برد. پل عاشق سینماست و من این خصوصیت او را تحسین می‌کنم.»
کرازینسکی و اندرسون مدتی است که با یکدیگر آشنایی دارند. بازیگر و کارگردان «یک جای آرام» در ادامه‌ی گفتگوی خود با تایمز از درسی سخن به میان می‌آورد که اندرسون در مورد مواجهه با آثار سینمایی آموزش می‌دهد. اندرسون به مناسبت سی‌امین سالگرد تولد کرازیسنکی به منزل او دعوت می‌شود و از فیلمی صحبت می‌کند که کرازینسکی به تازگی دیده بود. کارگردان «رشته‌ی خیال» (Phantom Thread) در واکنش به اظهار نظر منفی کرازینسکی در مورد آن فیلم او را ملامت می‌کند.
کرازینسکی می‌گوید: «او با ملایمت مرا به گوشه‌ای برد و گفت: «این حرف را نزن. نگو که فیلم بدی است. وقتی فیلم خودت نباشد برای تو اهمیتی ندارد. اما در این حرفه ما باید از یکدیگر حمایت کنیم. باید از فیلم‌های خوش‌ساخت پشتیبانی کنیم. اگر جار بزنیم که فیلمی خوب نیست دیگر به ما اجازه نخواهند داد فیلم‌هایی مانند آن بسازیم.»
کرازینسکی در ادامه می‌گوید: «اندرسون پرچم‌دار ماست! او از ارزش تجربه‌ی هنری دفاع می‌کند. او چنان شریف است که شاید تصور کنید بدگمانی می‌کند، اما قضیه کاملاً برعکس است. او با فیلمسازی می‌خواهد به همه چیز عشق بورزد. من از آن زمان تاکنون هرگز نسبت به فیلمی ابراز انزجار نکرده‌ام.»
